Τα βρήκαν τελικά στη μοιρασιά της εξουσίας οι ηγέτες των μεγαλύτερων πολιτικών παρατάξεων στο Ιράκ και αποφάσισαν να σχηματίσουν κυβέρνηση με τον σιίτη Νούρι αλ Μαλίκι ξανά πρωθυπουργό, τον Κούρδο Τζελάλ Ταλαμπανί να ανανεώνει την προεδρική του θητεία και τους σουνίτες του Ιγιάντ Αλάουι, χολωμένους, να παίζουν τα «δεύτερα βιολιά».
Επιδιώκοντας μήπως και αποσοβήσουν το οκτάμηνο πολιτικό αδιέξοδο από τις προεδρικές εκλογές στις 7 Μαρτίου, που εξελίχθηκε σε δημόσια πραγματικότητα αιματηρά αμαυρωμένη από πολύνεκρες επιθέσεις αναθέρμανσης της σεχταριστικής βίας, ανακοίνωσαν το νέο σχέδιο διακυβέρνησης της πολύπαθης χώρας με τα μυθώδους οικονομικής αξίας πετρελαϊκά κοιτάσματα. Ο πρόεδρος του αυτόνομου Ιρακινού Κουρδιστάν, Μασούντ Μπαρζανί, είχε αναλάβει από νωρίς να ανακοινώσει σε συνέντευξη Τύπου τα αποτελέσματα του πολιτικού αυτού παζαριού που, όπως όλα δείχνουν, κατέληξε υπό τη διαρκή επιστασία των ΗΠΑ.
Χαιρετίζουν οι ΗΠΑ
Διόλου άσχετο και ότι ο Λευκός Οίκος χαιρέτισε την απόφαση για το σχηματισμό κυβέρνησης, πριν καν αυτή επικυρωθεί με σχεδόν ολονύχτια συνεδρίαση του ιρακινού Κοινοβουλίου -τη δεύτερη μόλις στο οκτάμηνο. Στη διάρκειά της ψηφίστηκε ο διορισμός ως προέδρου της Βουλής του προερχόμενου από τη Μοσούλη Οζάμα αλ Νουτζάιφι, στελέχους του σουνιτικού κόμματος Ιρακίγια του Αλάουι: Ο ίδιος που επί μήνες αρνιόταν να συνεργαστεί ως δευτερορολίστας με τους σιίτες (το Ιρακίγια είχε κερδίσει 89 έδρες, δύο περισσότερες από το κόμμα του Μαλίκι), τώρα καλείται να ηγηθεί ενός νέου, με αδιευκρίνιστες ακόμα αρμοδιότητες, εθνικού συμβουλίου στρατηγικής και ασφάλειας. Σουνίτης θα είναι και ο νέος υπουργός Εξωτερικών.
Ριγμένοι οι σουνίτες
Ο συσχετισμός δεν ικανοποίησε όλους τους σουνίτες βουλευτές που, μαζί με τους Αλάουι και Νουτζάιφι, αποχώρησαν στη μέση της ψηφοφορίας, αφήνοντας την επικύρωση της εκλογής προέδρου και πρωθυπουργού στους υπόλοιπους. Αφορμή, ότι προσέκρουσαν στην άρνηση των λοιπών σχηματισμών να προχωρήσουν, πριν από την ανακήρυξη προέδρου, στη νομοθετική κατάργηση της θέσης εκτός νόμου όλων των στελεχών του κόμματος Μπάαθ, του Σαντάμ Χουσεΐν.
Ηδη ξεσηκώνονται φωνές στο σουνιτικό στρατόπεδο πως ο Αλάουι «ξεγελάστηκε» και εκείνοι εξακολουθούν να μένουν στο περιθώριο της μετασανταμικής εξουσίας. Το ότι δε, από τον Οκτώβριο, ο Μαλίκι ενισχύθηκε με τη δεδηλωμένη υποστήριξη του ακραίου σιίτη κληρικού Μοκτάντα Σαντρ, προκαλεί ανησυχίες για αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στα ιρακινά πολιτικά πράγματα.
