ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Αν αποφασίσαμε μέρες Λαμπρής να αρθρογραφήσουμε για τα «οικογενειακά» ζητήματα της ομογένειας, είναι διότι αφενός μεν τα πράγματα δείχνουν να οδεύουν προς επικίνδυνες ατραπούς, και, αφετέρου, γιατί πρόσφατα δεχθήκαμε ένα επώνυμο e-mail το περιεχόμενο του οποίου –είμαστε βέβαιοι- το ενέπνευσε η αγωνία τού καθ΄όλα σεβαστού αναγνώστη μας για τα συντελούμενα γύρω από τα Κοινά στον ευρύτερο ομογενειακό χώρο και που, όπως γράφει, σηματοδοτούν «το κατάντημα της ομογένειας». «Κατάντημα» για το οποίο ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών, ένθεν κακείθεν, ο καθείς από το πόστο του και κατ’ αναλογίαν.
Ξεκινώντας από το τελευταίο «κρούσμα», ο «Ελληνικός Κήρυκας» της Αυστραλίας, προβάλει (April 26, 2021) την είδηση για την δήθεν εκλογή του πρώην Προέδρου της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνσιμού (Πα.Δ.Ε.Ε.) Γιάννη Πανταζόπουλου, ως «επίτιμου Γενικού Γραμματέως» της οργάνωσης, από το νέο Δ.Σ., μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Γερουσιαστή του Ροντ Άιλαντ, Λεωνίδα Ραπτάκη. Το ερώτημα εδώ είναι ένα: Το αβάσιμο αυτό δημοσίευμα στηρίζεται σε λάθος τού ανώνυμου συντάκτη του, ή οφείλεται σε κάτι περισσότερο και βαθύτερο από αυτό;
Ακούγεται, λόγου χάρη, ότι οι «Ελληνο-Αυστραλοί» δεν είδαν με καλό μάτι την μεταφορά της έδρας «δράσης» της Πα.Δ.Ε.Ε. από την Αυστραλία στην Αμερική, όπου ζεί ο νέος Πρόεδρος Λεωνίδας Ραπτάκης. Και ότι δεν θέλουν να μειωθεί ο αριθμός των Ελληνο-Αυστραλών στο Διοικητικό Συμβούλιο. Να σημειωθεί ότι στην Αυστραλία έχουν αναδειχθεί μέχρι σήμερα δύο πρόεδροι της Πα.Δ.Ε.Ε. οι κ.κ. Πανταζόπουλος και Κατσαμπάνης ενώ ένας ακόμη προηγούμενος Πρόεδρος από την Αμερική ήταν ο κ. Γιάνναρος.
Δεν δίνουμε πίστη στα θρυλούμενα, αλλά και δεν τα αγνοούμε καθώς το δημοσίευμα του “Ελληνικού Κήρυκα” δημιουργεί ερωτηματικά. Πώς θα μπορούσε να έχει εκλεγεί ο κ. Πανταζόπουλος «επίτιμος Γενικός Γραμματέας» όταν το Καταστατικό της Πα.Δ.Ε.Ε. δεν προβλέπει θέσει «Γενικού Γραμματέα»; Και αφού δεν προβλέπεται η θέση Γενικού Γραμματέως στο Δ.Σ., πώς θα μπορούσε και γιατί να εκλεγεί ειδικά τώρα; Και πώς να εκλεγεί αφού ο «επίτιμος Γενικός Γραμματέας» διορίζεται από τον εκάστοτε πρόεδρο, γι αυτό και ονομάζεται “επίτιμος”; Και πώς όλα αυτά τα αγνοούν ένας ομογενειακός συντάκτης και μια έγκυρη ομογενειακή εφημερίδα, όπως είναι ο “Ελληνικός Κήρυκας”;
Θα σταθούμε στα ερωτήματα, μη επιθυμώντας να συμβάλουμε καθ ουδένα τρόπο στη δημιουργία υποθετικών σεναρίων. Θα επισημάνουμε, μόνον, ότι η απομάκρυνση του κ. Παναγιώτη Κατσαμπάνη από την Προεδρία της Πα.Δ.Ε.Ε. συντελέστηκε αυτομάτως με βάση το Καταστατικό, μετά την απώλεια στις εκλογές της βουλευτικής του Έδρας στην Δυτική Αυστραλία. Πάλι το Καταστατικό της Πα.Δ.Ε.Ε. προβλέπει ότι τη θέση του Προέδρου την καταλαμβάνει για το υπόλοιπο της θητείας και μέχρι τις εκλογές ο Α΄Αντιπρόεδρος, η Β’ Αντιπρόεδρος γίνεται Α’ κ.ο.κ.
Επομένως η αναρρίχηση του κ. Ραπτάκη έγινε ορθώς κατά το Καταστατικό και τον Εσωτερικό κανονισμό της Ένωσης. Ορθώς εκλέχτηκαν και τα λοιπά μέλη που πλήρωσαν τις κενές θέσεις. Ειδικά για τη θέση του «επίτιμου Γενικού Γραμματέα» πάλι ορθώς -και σύμφωνα με το Καταστατικό- θα αποφασίσει εν καιρώ ο νέος Πρόεδρος. Τελεία και παύλα.
Επομένως, ο κ. Λεωνίδας Ραπτάκης, πρέπει να υποστηριχθεί ανεπιφύλακτα ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ στα καθήκοντά του μέχρι να κριθεί στην κάλπη η θέση του Προέδρου καθώς και ο ίδιος, αλλά και όσοι άλλοι τυχόν θα θέσουν υποψηφιότητα για το Δ.Σ., επιδιώκοντας να λάβουν ψήφο εμπιστοσύνης από την Γενική Συνέλευση των Μελών.
Για να επανέλθουμε στα γενικότερα ομογενειακά οργανωτικά, η επίκληση του ομογενή αναγνώστη στο «κατάντημα» της ομογένειας αφορά, υποθέτουμε, την περιπέτεια που βιώνουν στην περίοδο της Πανδημίας ορισμένες οργανώσεις οι οποίες, με πρόσχημα τον Κορωναϊό αποφεύγουν να εφαρμόσουν το Καταστατικό τους διενεργώντας εκλογές για ανάδειξη νέων Διοικητικών Συμβουλίων. Στην Αμερική, στην Γερμανία, στην Αυστραλία, στην Ιταλία και αλλού, υπάρχουν οργανώσεις που επί πέντε και έξι χρόνια παραμένουν αμετακίνητες οι διοικήσεις τους, με πρόσχημα την πανδημία. Δεν κομίζουμε Γλαύκας εις Αθήνας καθώς όλα τούτα έχουν γραφτεί στον ομογενειακό Τύπο, έχουν υπάρξει αντιδράσεις οργανώσεων και έχουν προκληθεί, δυστυχώς, ακόμη και διασπάσεις σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις.
Το θέμα είναι όταν ένας Σύλλογος, ένα Σωματείο, μία Ομοσπονδία ή μία Κοινότητα ή μία Συνομοσπονδία δεν εφαρμόζουν το Καταστατικό, τι κάνουν τα μέλη της, είτε είναι φυσικά πρόσωπα είτε είναι άλλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις; Κλείνουν τα μάτια και τα στόματα; Προσποιούνται ότι δεν είδαν ότι δεν άκουσαν; Τι κάνουν όταν παραβιάζεται το Καταστατικό; Δεν αντιδρούν; Δεν διαμαρτύρονται; Και τι είναι όταν διαμαρτύρονται; Διασπαστές; Υπονομευτές; Και αυτοί που παραβιάζουν το Καταστατικό, που αγκιστρώνονται στην καρέκλα τι είναι; Πώς τους αποκαλεί κανείς;
Βέβαια υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί -οι λίγοι- που για μεγάλο χρονικό διάστημα βρίσκονται στο κουβέρνο των οργανώσεων αλλά δεν πράττουν τίποτε, δεν συμβάλουν θετικά πουθενά δεν οικοδομούν τίποτε. Και μόνο διαμαρτύρονται όταν νομίζουν ότι παραβιάζονται οι εσωτερικοί κανονισμοί. Με αυτούς τι κάνουμε; Και πως τους αντιμετωπίζουν οι ενδιαφερόμενοι για τη σωστή λειτουργία των οργανώσεων; Αυτοί οι τελευταίοι, τι να πράξουν; Να επιλέξουν «το μη χείρον βέλτιστο» ή να μην συμβιβάζονται με το ανάποδο και το στρεβλό;
Σε αντίθεση με την διαρκή άνοδο και την συνεχή πρόοδο των ομογενών σε όλα τα πεδία, τα τελευταία (πολλά) χρόνια η οργανωτική δομή της ομογένειας έχει, δυστυχώς, απολέσει τον δυναμισμό, την ενεργητικότητα και την αποτελεσματικότητα προηγούμενων δεκαετιών (Κινητοποιήσεις, Εμπάργκο, βοήθεια). Αυτό οφείλεται εν μέρει στις νέες συνθήκες της ζωής, στην στάση του Εθνικού Κέντρου, αλλά, κατά μείζονα λόγο, και στο γεγονός ότι πετυχημένοι ομογενείς σε όλες τις Ηπείρους αποφεύγουν –για τους ανωτέρω λόγους- να αναμειγνύονται πλέον με τα ομογενειακά κοινά.
Θα πρέπει, ωστόσο, να γίνει η υπέρβαση. Η Ομογένεια πρέπει να βρει και πάλι την περπατησιά της. Το έχουν αυτό ανάγκη οι ίδιοι οι ομογενείς, το έχει ανάγκη και η πρώτη πατρίδα. Διαγκωνισμοί, μικρότητες, στείρες αντιπαραθέσεις, εγωκεντρισμοί, πείσματα και διχόνοιες ανάμεσα σε παράγοντες δεν ωφελούν, βλάπτουν την σπουδαία υπόθεση «Οικουμενικός Ελληνισμός». Στον αγώνα για την πρόοδο της ομογένειας και την στήριξη της γενέτειρας δεν περισσεύει κανείς. Οι νέες γενιές, ωστόσο, θα πρέπει να πάρουν τη σκυτάλη.
Χριστός Ανέστη! Καιρός να αναστηθεί και η οργανωτική δομή της Ομογένειας. Μαζί της να ξεπεράσει την πολλαπλή κρίση τής πανδημίας και η Ελλάδα, η πατρίδα. Την οποία, παρά και τις κατά καιρούς αστοχίες της σε ό,τι αφορά την ομογένεια, πάντα την έχουν μέσα στην καρδιά τους οι Απόδημοι και οι ομογενείς όσο μακριά της και να βρίσκονται.
Χρόνια Πολλά!
