Ο Φώτης Κουβέλης,θα κριθεί από την ιστορία και για τη στάση του να συμμετάσχει στην τρικομματική κυβέρνηση που έριξε τη χώρα στην απύθμενη λιτότητα και για τη στάση του να εγκαταλείψει αυτή την κυβέρνηση, όπως την εγκαταλείπει.
Είναι δύσκολο πάντως, να προφασιστεί πως το κίνητρό του ήταν η σωτηρία της χώρας και τις δύο φορές, αφού όλη η αναγκαιότητα της “σωτηρίας” που επικαλέστηκε παραμένει, αλλά ο ίδιος αποχωρεί.
Ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, πιέστηκε από την Κοινοβουλευτική του ομάδα και την κομματική βάση, που με τη σειρά τους πιέστηκαν από τις εξελίξεις, να πάψει να αποτελεί παρακλάδι μιας αυταρχικής ΝΔ και άλλοθι στα απομεινάρια ενός ΠΑΣΟΚ που δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική, αλλά εκφράζει έναν βουλιμικό για εξουσία αρχηγό.
Ο Φώτης Κουβέλης, δεν υπήρξε στο σχήμα αυτό η Αριστερά ευθύνης όπως προφασίστηκε. Υπήρξε μια Αριστερά,που με τα ίδια ιδιοτελή κίνητρα με το Βενιζέλο,θεώρησε πως θα μπει στο κάδρο, μπαίνοντας στην κυβέρνηση και τα κανάλια.
Κατάφερε στο λίγο διάστημα που έμεινε στην κυβέρνηση, να εθίσει στην εξουσία τα στελέχη του, που καταλάβαιναν πως το μοναδικό στοιχείο άσκησης πολιτικής, δεν είναι άλλο από τη συμμετοχή στα αξιώματα. Επί μήνες οι πιο φιλόδοξοι βουλευτές του διαγκωνίζονται για το ποιός θα πάρει υπουργείο. Πολλοί δε απ' αυτούς έπαψαν να τον έχουν διαμεσολαβητή για την εξουσία και απευθύνθηκαν απευθείας στην πηγή της εξουσίας. Έτσι σήμερα είναι καταδικασμένος να ζήσει την διάλυση του πολιτικού του χώρου, από τους φιλόδοξους “γύρω” του, που τους έπεισε πως πολιτική είναι οι συμφέροντες συμβιβασμοί.
Ο ίδιος ο Κουβέλης,το τελευταίο διάστημα, κατέβασε κι άλλο το επίπεδο της ερμηνείας της πολιτικής, εκπονώντας ή συμμετέχοντας σε κρυφά σχέδια για έναν νεο πολιτικό χώρο που θα συνένωνε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, όχι ως πολιτικές θέσεις αλλά ως ανάχωμα στο Συριζα.
Ναι,ο Φώτης Κουβέλης θεωρεί πια, πιό οικεία δύναμη τον Βενιζέλο, αυτόν τον θεσμοθέτη της πολιτικής αθλιότητας, από τον Τσίπρα.
Σε ό,τι αφορά το πού κατάντησε σε σχέση με τον πολιτικό του χώρο θα πω στον Φώτη Κουβέλη κάτι που θα το καταλάβει σίγουρα. Έφτασε στο σημείο, ο Νίκος Μπίστης, αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής πιρουέτας, ο γυρολόγος της πολιτικής, ο Βενιζέλος της ΔΗΜΑΡ, να τον αποκαλεί Καρατζαφέρη. Αυτό τα λέει όλα.
Τα δε ευνοούμενα κομματικά του παιδιά, θα τον εγκαταλείψουν για ένα υπουργείο, με τα επιχειρήματα της “σωτηρίας” που ο ίδιος εφηύρε καιροσκοπικά. Θα πω όμως στον Φώτη Κουβέλη και την γνωστή ιστορία του Αισώπου, λίγο παραλλαγμένη, για να κατανοήσει το λάθος που έκανε να αποτελέσει το πλυντήριο του Βενιζέλου.
Κάποτε ένας σκορπιός πλησιάζει έναν βάτραχο και του ζητάει να τον περάσει από τη λίμνη. “Όχι” απαντάει ο βάτραχος στο σκορπιό, “γιατί θα με τσιμπήσεις”. ”Δεν θα τσιμπήσω γιατί θα πνιγώ και ο ίδιος δεν το καταλαβαίνεις” του ανταπαντά ο σκορπιός. Ο βάτραχος θεώρησε λογικό το επιχείρημα και ανεβάζει τον σκορπιό στην πλάτη του να τον περάσει από τη λίμνη. Στη μέση της διαδρομής ο σκορπιός γυρίζει το κεντρί του και τσιμπάει τον βάτραχο. Την ώρα που ξεψυχάει ο βάτραχος ρωτάει με απορία τον σκορπιό “μα γιατί το έκανες αφού θα πνιγείς και εσύ μαζί μου;” “Γιατί είναι η φύση μου”απαντάει ο Βενιζέλος.
πηγή
