Η Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής μας θυμίζει λίγο πολύ την ταραγμένη εποχή μας, όπου άνθρωποι δαιμονισμένοι δημιουργούν τεράστια προβλήματα στην ειρηνική πορείαν της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας αποτελεί και τη μόνη μας ελπίδα για επιβίωση.
΄Οπως όμως στην χώρα των Γαδαρηνών, αντί οι κάτοικοι της περιοχής αυτής να υμνούν και να δοξάζουν τον Θεόν, που βρέθηκε ο Ιησούς Χριστός ανάμεσά τους, θεραπεύοντας τους δύο δαιμονισμένους συνανθρώπους τους, ζητούν με απειλές από τον Ιησού να απομακρυνθεί από την περιοχή τους.
Το ίδιο και σήμερα βλέπουμε μερικές φορές ανθρώπους γύρω μας, να πρωτοστατούν να πολεμήσουν και να απομακρύνουν από κοντά μας τους κληρικούς μας, αυτούς δηλαδή που ομιλούν για τον Ιησού Χριστόν και μας καλούν να ακολουθούμε στη ζωή μας τις θείες Του εντολές.
Η εποχή μας υποφέρει με τα κοινωνικά της προβλήματα, όπως το πρόβλημα της φτώχειας, της ανασφάλειας, του aids, της ανεργίας, γιατί απουσιάζει από τη ζωή μας ο Χριστός ή καλύτερα γιατί ζούμε μακρυά από το Χριστό.
Ο Χριστός έρχεται συνέχεια κοντά μας κι εμείς συνέχεια απομακρυνόμαστε.
Μπροστά στην αγωνία του αύριο η Εκκλησία μας έρχεται με το Ευαγγελικό μήνυμα του Χριστού να μας θυμίσει τον σκοπό του ανθρώπου στη γη, πώς να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού, πώς να γίνει μέτοχος της αιώνιας ζωής, πώς να γίνει μόνιμος κάτοικος του Παραδείσου, πώς να αποφεύγει την αιώνιο κόλαση, πώς να αποφύγει τον αιώνιο πόνο, και την αιώνια δυστυχία, πώς να καταφέρει ο άνθρωπος να ζει για πάντα κοντά στο Θεό με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η επιλογή είναι δική μας.
΄Οταν ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού κι αγωνιούμε για τα μέλη της οικογενείας μας, που υποφέρουν, και γι’ αυτούς που βρίσκονται δίπλα μας και χρειάζονται την βοήθειά μας, όταν δηλαδή προσφέρουμε με πολύ αγάπη τη βοήθειά μας προς όσους μας έχουν ανάγκη, τότε ανοίγουμε το δρόμο που μας οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών, στον Παράδεισον.
Η αδιαφορία μας κι η άρνησή μας να συμβάλουμε γόνιμα και δημιουργικά στη λύση των προβλημάτων των συνανθρώπων μας σημαίνει ότι ήδη αποφασίζουμε να ζήσουμε μακρυά από το Θεό, πορευόμενοι την οδόν της κολάσεως.
Εκεί όμως που φαίνεται η απόφασή μας να ζούμε κοντά στο Χριστό για να εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, είναι η εμπιστοσύνη μας στις οδηγίες της Εκκλησίας μας, στηρίζοντας, όλοι ενωμένοι το ποιμαντικό, το κατηχητικό, το φιλανθρωπικό και το ιεραποστολικό της έργον.
Η Εκκλησία μας, με τις Θείες Ακολουθίες της και τα ΄Αγια Μυστήριά της, μας προετοιμάζει να πορευθούμε τη ζωή της αγιότητας. Μας προβάλλει καθημερινά μορφές μεγάλων αγίων που πρέπει να τους έχουμε ως παράδειγμα της δικής μας ζωής.
΄Ετσι με την πνευματική μας προετοιμασία θα μπορέσουμε να δεχθούμε το θεϊκό φως της Μεταμορφώσεως για να μιμηθούμε τους αγίους μας, να ζούμε καθημερινά σύμφωνα με τις θείες εντολές του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
΄Ετσι η ελπίδα της εν Χριστώ σωτηρίας κι η είσοδός μας στην Βασιλεία των Ουρανών θα είναι μια πραγματικότητα για όλους μας
