ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ - 'ΦΩΝΗ ΒΟΟΝΤΩΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ" Η ΑΠΛΩΣ " ΧΑΙΡΕΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ" !!!!!!!!

Περιμεναμε καποια απαντηση απο την Ελληνικη Πολιτεια μετα το δημοσιευμα μας σχετικα με τις Ελληνικες κληρονομιες που ανηκουν τελικα στην Ελλαδα οπως γραψαμε και εγραψε η μεγαλη ομογανειακη τηλεφημεριδα Panhelelnicpost.com του εκδοτου και δημοσιογραφου της ομογενειας κ Χρηστου Μαλασπινα κατοπιν αναρτησεως σχετικου θεματος ως ακολουθως
Δυστυχως δεν πηραμε καμμια απαντηση 
Να θεωρησουμε  οτι ειναι ¨"αδιαφορια"? " Ωχαδελφισμος"  η κατι αλλο??

Να θεωρησουμε  οτι οι ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ειναι χαμενες η κατα τους στιχους του Καβαφη "Χαιρετα μας την Αλεξανδρεια που φευγει"  που κατα το λαικο ρητο σημαινει "Χαιρετα μας τον πλατανο" η "κλαφτα Χαραλαμπε" !!!
Ζητουμε απο την Ελληνικλη πολιτεια να παρει αμεση θεση στα αιτηματα μας για την διαφυλαξη της Ελληνικης πολιτιστικης κληρονομιας απανταχου Αιγυπτου

Το αίτημα των Ελλήνων της Αιγύπτου

Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism 
http://PanhellenicPost.com

---

 ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Τι αίτημα των Ελλήνων της Αιγύπτου για την οικονομική τους υποστήριξη από την ελληνικη πατρίδα, έρχεται σε μία στιγμή όπου έχει ανοίξει ένας ευρύς κύκλος συζητήσεων σχετικά με το είδος των σχέσεων που πρέπει να συνδέουν τον Απόδημο με τον Ελλαδικό Ελληνισμό.

Η συζήτηση αυτή άνοιξε με το Νομοσχέδιο του πρώην ΥΦΥΠΕΞ Κώστα Τσιάρα για την ανασυγκρότηση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και τη συζήτηση που ακολούθησε επί των άρθρων του νομοσχεδίου στη δημόσια διαβούλευση και συνεχίστηκε -ή επί τω ακριβέστερω- επρόκειτο να συνεχιστεί στις εργασίες της Οργανωτικής και Αναθεωρητικής Επιτροπής που ομοίως είχε συσταθεί από τον πρώην Υφυπουργό για την επεξεργασία και τελική διαμόρφωση του Νόμου για το ΣΑΕ. Ήδη με την αντικατάσταση του κ. Τσιάρα και την ορκωμοσία του νέου Υφυπουργού Εξωτερικών κ. Άκη Γεροντόπουλου, παραμένει αδιευκρίνιστη η τύχη και του νομοσχεδίου και της εν λόγω Επιτροπής που θα άλλαζε το ΣΑΕ…

Αντί των επόμενων βημάτων, ακόμη και μία απλή συνάντηση με τον νέο Υφυπουργό καθίσταται ανεξήγητα δυσχερής ή τουλάχιστον χρονοβόρος υπόθεση…

Αλλά δεν ήταν μόνον η δημόσια συζήτηση που έβαζε θεμέλια για μιά νέα εποχή στις σχέσεις Ομογένειας μητροπολιτικού κέντρου.  Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η ΡΗΡ, η δραστηριότητα του κ. Τσιάρα είχε επεκταθεί, με θετικό πνεύμα, σε τομείς και ζητήματα που άγγιζαν σε βάθος τα προβλήματα του ελληνισμού, ένα από αυτά και η τύχη της ”Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς” στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.  Θέμα από τη φύση του μέγα για τον ελληνισμό, καθώς πέραν της οικονομικής του διάστασης ( 6 δισ. ευρώ δεν είναι ποσόν που το αγνοείς) είναι και η κληρονομιά επιφανών  Ελλήνων που έζησαν στην Αίγυπτο,  με “ανοιχτό μυαλό” και πολλή αγάπη  για την πατρίδα, στην οποία και πρόσφεραν τα πάντα.

Το αίτημα των συνεχιστών του Καβάφη, του Αβέρωφ,  του Τοσίτσα, του Μπενάκη, του Κανισκέρη, του Δαβαράκη, του Χωρεμή και τόσων άλλων ευεργετών, μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο. Είναι ενταγμένο, όμως, ακριβώς σ΄αυτό το “νέο πνεύμα” που πρέπει να κατισχύσει στις σχέσεις των Αποδήμων με την γενέτεια. Όλως παραδόξως, αυτό το “νέο πνεύμα” είναι όχι νέο, όχι εφεύρεση, αλλά παλαιό και αυτοδύναμο: Ήδη από το 1958 είχε διατυπωθεί επισήμως προς τον τότε Πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή η σκέψη ότι οι σχέσεις ομογένειας – εθνικού κέντρου πρέπει να έχουν ως πυξίδα το “καλώς νοούμενο αμοιβαίο όφελος”…

Αυτό το “αμοιβαίο όφελος” δεν ίσχυσε ποτέ μέχρι σήμερα. Ούτε την εποχή των μεγάλων ομογενών ευεργετών. Ούτε την περίοδο της οικονομικής άνθησης της ομογένειας. Ούτε, βεβαίως, την εποχή των μεγάλων δεινών του ελληνικού κράτους. Επικράτησε, για αυτονόητους λόγους,  η μονομέρεια. Η συνήθης πρακτική ήταν η πατρίδα να ζητάει και η ομογένεια να προσφέρει. Συχνά, μάλιστα, η εμπράγματη παρουσία της Ομογένειας  εκδηλώνονταν γενναιόδωρα πριν καν προλάβει η γενέτειρα, ως ταλαίπωρος μήτηρ, να ζητήσει…

Το περίσσευμα της λατρείας των ξενητεμένων για την πρώτη πατρίδα και το ενδιαφέρον τους για τα αγαπημένα  πρόσωπα που αφησαν πίσω τους,  έτρεχε με ταχύτητα φωτός προπορευομένης παρασσάγγας εκείνης του ήχου των αθηνοκεντρικών, ξερών ανακοινώσεων και των συβιλλικών, τυπικών και εθιμοτυπικών χαιρετισμών…

Έτσι, το αίτημα των Ελλήνων της Αλεξανδρείας (έχουν δεν έχουν απομείνει 300 οικογένειες) πρέπει να αντιμετωπισθεί μέσα σ΄αυτό το “νέο πνεύμα” του “αμοιβαίου οφέλους”.  Αν δεν μπορεί διαφορετικά η ελληνική πατρίδα να προστατέψει την πολιτιστική της κληρονομιά στην Αίγυπτο, αν δεν μπορεί πλέον -μετά και τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα- να αποκτηθεί επικυριαρχία πάνω στα σ΄αυτά  τα ακίνητα (απο 1843) που είναι σήμερα πια ΜΟΥΣΕΙΑ Ελληνικής πολιτιστικής Κληρονομιάς, τότε, υπάρχει θέμα. Μείζον. Θέμα του μέλλοντος του Ελληνισμού.

Ας μην προστρέξουν, επομένως, οι γνωστοί καλοθελητές να υποστηρίξουν τη λογικοφανή εκ πρώτης ανάγνωσης άποψη ότι Ομογένεια υπάρχει και στην Αμερική και στην Αυστραλία και στην Γερμανία και στην Αφρική και παντού στον κόσμο.  Δόξα τω Θεώ, ότι έγιναν οι Απόδημοι Έλληνες και οι Ελληνικής καταγωγής πολίτες κοντά 5 εκατομμύρια ψυχές, είναι γνωστό στον καθένα. Εκείνο που είναι, ίσως, άγνωστο στους πολλούς,  είναι ότι “Παρθενώνες” σαν κι αυτούς που φυλάττουν οι λιγοστοί Ομογενείς μας στην Αίγυπτο, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ομογένεια.

Επομένως, δεν τίθεται θέμα να ζητήσουν όλοι οι απόδημοι “μισθό φυλάκων”. Σ΄όλους τους άλλους απόδημους και Έλληνες ομογενείς, ας αποδώσουμε αυτό που πραγματικά τους οφείλουμε μαζί με την ευγνωμοσύνη για όσα μέχρι σήμερα έχουν προσφέρει (οικονομκά, πολιτικά, επιστημονικά και εθνικά) στην πατρίδα: το “καλώς νοούμενο αμοιβαίο όφελος” στις συναλλαγές τους με την μητέρα πατρίδα. Αντί για φορολογικές παγίδες, για κοινωνικές ασφαλιστικές τρικλοποδιές και επενδυτική ανασφάλεια.

Ας δει το θέμα με κατανόηση η Πολιτεία. Άλλωστε το άρθρο 108 του Συντάγματος επιτάσσει: “Το Κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με την μητέρα Πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια”.