Η Εκκλησία μας σήμερα τιμά τη μνήμη των Αγίων Αποστόλων για να μας προβάλει ορατά παραδείγματα αγιότητας που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να εισέλθουμε κι εμείς όπως κι αυτοί στην Βασιλεία των Ουρανών.
Επειδή ακριβώς η διδασκαλία της Εκκλησίας μας στηρίζεται εδώ και δύο σχεδόν χιλιάδες χρόνια στην διδασκαλία των Αγίων Αποστόλων ονομάζεται Αποστολική Εκκλησία.
Οι ΄Αγιοι Απόστολοι ήσαν οι πρώτοι Μαθητές του Χριστού, που αφού μαθήτευσαν κοντά του για τρία χρόνια, ακούγοντας τη διδασκαλία του Χριστού, βλέποντας τα θαύματα του Χριστού και βοηθώντας τους πονεμένους συνανθρώπους τους, αξιώθησαν την ημέρα της Πεντηκοστής με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος να καταστούν οι ίδιοι φορείς της Αποκαλύψεως του Θεού κι Απόστολοι του Ευαγγελικού Μηνύματος της εν Χριστώ σωτηρίας.
Οι ΄Αγιοι Απόστολοι δεν ήσαν ούτε διάσημοι επιστήμονες, ούτε επιφανείς πολιτικοί άνδρες, ούτε πλούσιοι άνθρωποι, αλλά ούτε και αμαρτωλοί.
Οι ΄Αγιοι Απόστολοι ήσαν άνθρωποι απλοί, τίμιοι, γεμάτοι αγάπη για τους πονεμένους συνανθρώπους τους.
Πάνω απ’ όλα όμως κορυφαίον χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ήταν η βαθιά τους πίστη στον Θεό. ΄Ησαν άνθρωποι ευσεβείς. ΄Ησαν άνθρωποι άκακοι, αθώοι που δεν μπορούσαν να σκεφθούν κακό για κανένα. ΄Ησαν άνθρωποι του Θεού. Οι περισσότεροι άλλωστε από τους Μαθητές του Χριστού είχαν μαθητεύσει κοντά στην μεγάλη προφητική μορφή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος με τον ασκητικό του βίον και το κήρυγμα της μετανοίας τους προετοίμασε καταλλήλως να κληθούν εκ του Θεού και να γίνουν Μαθητές και Απόστολοι του Χριστού.
Αν ο πρώτος λόγος για να ακολουθήσουν οι ΄Αγιοι Απόστολοι τον Χριστόν ήταν η ευσέβεια τους κι η βαθεία τους πίστη στο Θεό, ο δεύτερος λόγος ήταν η αυταπάρνηση των πάντων για τον Χριστό. Πράγματι, άφησαν οικογένεια, πατρίδα, περιουσία, συγγενείς και φίλους για να ακολουθήσουν τον Χριστό. Η απόφαση των Αγίων Αποστόλων να γίνουν Μαθητές του Χριστού χαρακτηριζόταν από την έλλειψη κάθε είδους υστεροβουλίας και ιδιοτέλειας. Το κίνητρο τους ήταν η βαθιά τους πίστη κι η άδολη αγάπη τους για την σωτηρία της ανθρωπότητας.
Οι περισσότεροι από εμάς σήμερα, πολλές φορές, συμπεριφερόμαστε όπως ο νεαρός πλούσιος του Ευαγγελίου, που μπροστά στη κλήση του Χριστού να γίνουμε Μαθητές Του, όπως οι ΄Αγιοι Απόστολοι, πουλώντας και μοιράζοντας τη περιουσία μας στους φτωχούς και τους άπορους, η στάση μας είναι να απομακρυνθούμε στενοχωρημένοι από αυτή τη κλήση του Θεού να γίνουμε Απόστολοι, γιατί ακόμη είμαστε γερά δεμένοι με τα υλικά και πρόσκαιρα πράγματα του κόσμου τούτου.
Μερικοί θέλουν να τα έχουν καλά και στη γη και στον ουρανό. Στη γη θέλουν να μείνουν κολλημένοι στα υλικά τους αγαθά χωρίς να έχουν καμιά διάθεση να τα μοιρασθούν μ’ αυτούς που δεν έχουν και γενικά να στηρίξουν το σημαντικό, φιλανθρωπικό, κατηχητικό και Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας.
Στον ουρανό νομίζουν ότι είναι ασφαλισμένοι πάλι, διότι δεν έχουν φονεύσει, δεν έχουν κλέψει, τιμούν τον πατέρα τους και τη μητέρα τους και το Πάσχα και τα Χριστούγεννα εκκλησιάζονται. Απατούν όμως τους εαυτούς τους, διότι όπως φαίνεται μέσα από τις αναφορές που κάνει η Εκκλησία μας για τη ζωή των Αγίων Αποστόλων, δεν είναι αρκετό για κάποιον που θέλει να εισέλθει στη Βασιλεία των ουρανών να αποφύγει να αμαρτήσει, αλλά τι προσπάθειες κάνει για να συμβάλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που βασανίζουν και ταλαιπωρούν τους συνανθρώπους του.
Αυτή η προσπάθεια, να ζεις για τον άλλον, έχει ένα κόστος. Υποφέρεις, πονάς, αδικείσαι, δέχεσαι επιθέσεις, κινδυνεύει η ζωή σου. Ζεις λίγο πολύ αυτά που γνώρισαν και έζησαν κι οι ΄Αγιοι Απόστολοι όπως αυτά περιγράφονται με γλαφυρότητα και πόνο στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης που λέγεται «Πράξεις των Αποστόλων».
Με την ίδια αγωνία ομιλεί κι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στην, όπου ο θερισμός πολύς, μας λέει, και οι εργάτες ολίγοι. Οι άνθρωποι, δηλαδή, αναμένουν με την αθωότητα τους ν’ ακούσουν το Λόγο του Θεού για να σωθούν κι όμως αυτοί που είναι έτοιμοι και προετοιμασμένοι μ’ αυτοθυσία και αγάπη να επιτελέσουν αυτό το σημαντικό Αποστολικό έργον είναι ολίγοι.
΄Οπως λοιπόν και τότε στα χρόνια του Χριστού οι εργάτες του Ευαγγελίου ήσαν ολίγοι όσοι και οι ΄Αγιοι Απόστολοι κι ο κόσμος πολύς που ανέμενε το Ευαγγελικό μήνυμα της σωτηρίας, έτσι και σήμερα παντού υπάρχουν άνθρωποι που αναμένουν να ακούσουν το Λόγο του Θεού κι όμως αδυνατούμε γιατί μας λείπουν οι φωτισμένοι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να τα αφήσουν όλα, να αφήσουν τη καλοπέραση που ζουν, να γίνουν Απόστολοι, να σωθεί η Ανθρωπότητα.
Αν είναι όμως δύσκολο αυτό από τους πολλούς, όπως τότε στα χρόνια του Χριστού, ας σταματήσουν τουλάχιστον μερικοί να μάχονται κατά των σύγχρονων Αποστόλων της εποχής μας που έχουν κληθεί από το Θεό για τον ευαγγελισμό των ανθρώπων, γιατί δεν αντιμάχονται απλώς τους τίμιους εργάτες του Ευαγγελίου, αλλά το έργον του Θεού για τον ευαγγελισμόν του κόσμου. Γίνονται θεομάχοι και θεοπαίκτες. Ό,τι και να κάνουν οι δυνάμεις του κακού μέσα από διαβολεμένους αμαρτωλούς ανθρώπους να πολεμούν την Εκκλησία και τους λειτουργούς της, δεν θα καταφέρουν τίποτα, γιατί η Εκκλησία έχει κεφαλή της τον ίδιο τον Κύριο ημών Ιησού Χριστόν και θα είναι αιώνιος («και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής», Ματθαίου 16,18).
Το Πατριαρχείον μας, οι Μητροπόλεις μας, οι επισκοπές μας και η κάθε ενορία μας με επικεφαλής τον Μακαριώτατον Πατριάρχην μας κ. Θεόδωρον, τους Μητροπολίτες μας, τους Επισκόπους μας και τους υπόλοιπους κληρικούς μας με την συνεργασία των ευσεβών πρωτοπόρων λαϊκών που στηρίζουν «πολυμερώς και πολυτρόπως», ηθικά και υλικά το έργον της Εκκλησίας μας. Προχωρούμε την ιστορική μας πορείαν των δύο χιλιάδων ετών και κατά την τρίτη χιλιετηρίδα ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων της Εκκλησίας μας, μεταφέροντας το Ευαγγελικό Μήνυμα της σωτηρίας σε όλες τις φυλές της γης, συμμετέχοντας με τις προσευχές μας και τα έργα μας στα κοινωνικά προβλήματα των συνανθρώπων μας.
Η Αποστολική ταυτότητα της Εκκλησίας μας διασώζεται όταν ακολουθούμε καθημερινά το παράδειγμα της ζωής των Αγίων Αποστόλων.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των αγίων Αποστόλων μας έφθασαν με πολύ πίστη στο Θεό κι οι φίλοι μας Ιεραπόστολοι από την Κύπρο στην μακρυνή Ζιμπάμπουε εκ μέρους του Συλλόγου Φίλοι Ιεραποστολής Ζιμπάμπουε Κύπρου για τα εγκαίνια του ιερού Ναού της Παναγίας Χρυσομυρρούσας Ποταμίτισσας και του εκπαιδευτικού μας κέντρου « Γυμνάσιον Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων Λεμεσού» τους οποίους και ευχαριστούμε ιδιαιτέρως. Ευχαριστούμε το Πρόεδρο του Συλλόγου μας κ. Σπυρίδωνα Μαραγκό και τη σύζυγο του κ. Ουρανία, ως επίσης και τους συνοδούς τους αγαπητούς μας κ.Χριστόφορο και τη σύζυγο του κ. Σταυρούλα, την αγαπητή μας κ. Μύρια, την κ. Ελένη, την κ. Νίκη και τον σύζυγο της κ. Φίλιππο, τον κ. Άριστο- Μιχαήλ, τον κ. Αλέξανδρον, την κ. Βίκυ και την κ. Ερμιόνη. Να μεταφέρετε σας παρακαλώ τις ευχαριστίες του Μακαριωτάτου Πατριάρχου μας κ. Θεοδώρου και όλων μας από την Αφρικανική Ήπειρον κι ιδιαίτερα από το Ζιμπάμπουε προς όλους εκείνους τους αδελφούς μας που προσεύχονται μαζί μας και μας βοηθούν στο Ιεραποστολικό μας έργο με την οικονομική στήριξη άπορων και ορφανών παιδιών για να μπορούν να φοιτούν σε σχολείο. Είναι ως να είναι μαζί μας στην πρώτη γραμμή της Ιεραποστολής.
Ευχαριστίες απευθύνω και προς όλους όσους συνέβαλαν στην φιλοξενία της Ιεραποστολικής ομάδας από την Κύπρο, τον Πρόεδρο κ. Γιάννη Κουμίδη και τα Μέλη του Συμουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Χαράρε, την Διεύθυνση του Σχολείου μας, τον αγαπητόν μου Αδελφόν Γενικόν Αρχιερατικόν Επίτροπον της Μητροπόλεως μας Αιδεσιμολογιώτατον π. Γεώργιο, την Πρόεδρο της Ομοσπονδίας κ. Ελένη Κουμίδου, την Πρόεδρο του Συλλόγου Ελληνίδων Κυριών Ζιμπάμπουε κ. Δέσποινα Ζαβερδινού και τα μέλη του Συμβουλίου της, τον Πρόεδρον των Κεφαλληνίων κ. Παναγή Θεοτοκάτον και τα Μέλη του Συμβουλίου του, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κυπριακής Αδελφότητας κ. Κώστα Ιωαννίδη και τα μέλη του Συμβουλίου του, την επίτιμον Πρόεδρο των Κυριών κ. Βασιλική Διβάρη, την Αρχόντισσα των Εκκλησιών κ. Αριάνδη Ψύλλου, τον κ. Φωκίωνα Τσελέντη, τον Βύρωνα Μίτσελ, τον κ. Παύλο Βαβγιολάκη, τον κ. Γιάννη Βαβγιωλάκη, το ζεύγος Ζήνωνα και Ελένη Κουδουνάρης, το ζεύγος Γιάννη και Πιπίνα Τραβλός, τα αδέλφια Τσελέντη από το αρτοπείον Πρώτον και όλα τα Μέλη της Παροικίας μας. Ο Θεός να μας έχει όλους καλά και να μας προστατεύει και να μας κατευθύνει να κάνουμε πάντα καλά πράγματα για το καλό όλων μας.
