Του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ
«Αγρυπνείτε! Μένετε στέρεοι στην πίστη! Να είστε γενναίοι και δυνατοί! Όλες τις πράξεις σας να τις εμπνέει η αγάπη» (Α’ Κορινθ. 16,13-14)
Στην εποχή μας έχει γίνει μια μεγάλη σύγχυση και αλλαγή στον τρόπο σκέψεως και στα αισθήματα των ανθρώπων. Οι πολύτιμες αξίες, που στήριζαν στο παρελθόν άτομα και λαούς, λησμονούνται. Τα αιώνια ανταλλάσσονται με τα φθαρτά. Άψογοι χαρακτήρες φθείρονται μέσα στις νεωτεριστικές άρρωστες εκδηλώσεις, δήθεν κάτω από το κάλυμμα της προόδου. Οικογενειακές αρχές, κτισμένες σε βάσεις από γρανίτη, προδίδονται και πολλές ωραίες και αγνές παραδόσεις εγκαταλείπονται.
Η κατάσταση αυτή, ίσως με διαφορετική όψη θα επικρατούσε και στην εποχή των Αποστόλων, γεγονός που ανάγκασε τον Απ. Παύλο να γράψει προς τους Κορινθίους τα βαρυσήμαντα αυτά λόγια.
1. «Α γ ρ υ π ν ε ί τ ε»
Αυτή η αγρυπνία είναι ο καλύτερος φρουρός, που προφυλάσσει την ψυχή μας από τον ύπουλα ερχόμενον εχθρό, που εμφανίζεται «σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα».
Σήμερα μάλιστα, που η ατιμία είναι ντυμένη με τα ρούχα της προοδευτικότητας, η αγάπη με το χρυσό χαρτί της υποκριτικής ευγενείας, η ανηθικότητα με τη μάσκα της εξέλιξης, η δε απιστία κρατάει το σπαθί της δήθεν επιστημονικής αλήθειας, απαιτείται μεγάλη προσοχή και αγρυπνία, διότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί ο εχθρός να εισέλθει στο οχυρό της ψυχής μας, ύπουλα και να το κυριεύσει.
Όσο δε πληθαίνουν οι κίνδυνοι, λόγω της ανωμαλίας των καιρών και της διαφθοράς που επικρατεί γύρω μας, τόσο πιο δύσκολος γίνεται ο αγώνας για την φρούρηση των ψυχικών μας θησαυρών, όπως είναι η πίστη.
2. «Μ έ ν ε τ ε σ τ έ ρ ε ο ι σ τ η ν π ί σ τ η»
Η πίστη μας είναι ο δαυλός που θα μας βοηθήσει να φθάσουμε σε ασφαλισμένο τέρμα. Είναι το όπλο με το οποίο θα νικήσουμε τον εχθρό. Είναι η ασπίδα που θα μας προστατεύσει από τα «πεπυρωμένα βέλη του πονηρού».
Η πίστη είναι η δύναμη που «νίκησε τον κόσμο». Σ’ αυτή την πίστη μας συνιστά ο Απ. Παύλος να μείνουμε σταθεροί και αμετακίνητοι, διότι όποιος έχει αυτή την πίστη είναι ακαταμάχητος.
Ας μείνουμε λοιπόν, αγαπητοί Χριστιανοί, σταθεροί στην πίστη μας, αν θέλουμε αληθινή ευτυχία και γαλήνη.
3. «Ν α ε ί σ τ ε γε ν ν α ί ο ι»
Η αρετή θέλει ανδρεία. Για να κρατήσουμε την πίστη μας θα χρειασθεί να πολεμήσουμε με σθένος. Η αμαρτία εμφανίζεται ελκυστική.
Μοιάζει με μεθυστικό ποτό, που, μόλις το πιείς ζαλίζεσαι και ζείς σε φανταστικό κόσμο. Είναι πλανεύτρα η αμαρτία, όπως πλάνο είναι και το τραγούδι των Σειρήνων. Όταν όμως περάσουν οι πρώτες εντυπώσεις, τότε εκδηλώνονται όλες οι συνέπειες. Η πίκρα, η απογοήτευση, τα συντρίμματα, τα ψαλιδισμένα όνειρα, τα ερειπωμένα σχέδια του ανθρώπου που παγιδεύτηκε...
Στη ζωή υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ανθρώπων.
Στην πρώτη ανήκουν εκείνοι που παραδίνονται αμαχητί στον εχθρό.
Στην δεύτερη εκείνοι που αρχίζουν μεν καλά τον αγώνα, αλλά τους λείπει η ανδρεία και παραδίνονται αργά ή γρήγορα στον εχθρό.
Στην Τρίτη εκείνοι που αρχίζουν τον αγώνα και πολεμούν με ανδρεία μέχρι τέλους και νικούν.
Τέτοιους μας θέλει ο Απ.Παύλος. Γενναίους και ανδρείους.
Νέοι και νέες! Φορέσετε την πανοπλία του Θεού. Μην εγκαταλείπετε τα οχυρά σας! Μην προδίδετε τα όσια και τα ιερά! Πολεμήστε με ανδρεία. Θα νικήσετε.
4. «Ν α ε ί σ τ ε δ υ ν α τ ο ί»
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε Αρχηγό ανίκητο, ο οποίος παραστέκεται στο πλευρό μας και όταν βλέπει να κινδυνεύουμε μας ψιθυρίζει:
«Μην φοβάσαι, εγώ είμαι μαζί σου».
Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι μαζί μας, εμψυχωτής και υπερασπιστής, θα μείνουμε όρθιοι και ανίκητοι στις επάλξεις, ώστε ο διάβολος να μήν μπορεί να υποστείλει την σημαία μας, που είναι το σύμβολο των ιερών και των ιδανικών μας.
Για να φυλάξουμε όμως ακέραια τα πνευματικά μας φρούρια και να μην τα παραδώσουμε στον εχθρό, πρέπει η πίστη μας να έχει κορμό από γρανίτη και να μην είναι σαν το καλάμι στον άνεμο.
Αγαπητοί Χριστιανοί,
Στη Βραζιλία φυτρώνει ένα αναρριχόμενο φυτό που το λένε «κάταθο», που σημαίνει «δολοφόνος».
Στην αρχή σέρνεται στο έδαφος και όταν βρεί κανένα δέντρο, αναρριχέται και φουντώνει και δεν αφήνει κλαδάκι ακάλυπτο απάνω στο δέντρο. Όταν δε φθάσει στην κορυφή, το δέντρο είναι πιά ξερό. Το πνίγει ο «δολοφόνος».
Με τον ίδιο τρόπο, επικίνδυνα, ύπουλα και θανάσιμα αγκαλιάζει τον άνθρωπο η αμαρτία. Εισέρχεται σιγά-σιγά μέσα μας και κάνει βαθμιαία κατοχή. Στο τέλος γίνεται ο απόλυτος κύριος της καρδιάς μας και τελικά μας θανατώνει.
Ας εφαρμόσουμε λοιπόν κατά γράμμα τη συμβουλή που μας δίνει σήμερα ο Απ. Παύλος:
«Αγρυπνείτε! Μένετε στέρεοι στην πίστη! Να είστε γενναίοι και δυνατοί! Όλες τις πράξεις σας να τις εμπνέει η αγάπη».
Επιμέλεια κειμένου: Χρ. Γεροντούδης
