Του Σεβ. Μητροπ. Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι από το 13ον κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Λουκά (χωρία 10-17), κι αναφέρεται στην παραμορφωμένη άρρωστη γυναίκα με μια μεγάλη καμπούρα. Μέσα από το διάλογο που γίνεται πληροφορούμαστε ότι η γυναίκα αυτή υπόφερε για δεκαοκτώ χρόνια.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αιτία της ασθένειας της ήταν ότι την «έδεσε» ο Σατανάς. Φαίνεται όμως ότι ο Σατανάς μπόρεσε να την κάνει να υποφέρει λόγω των δικών της αμαρτιών. Γι’ αυτό κι ο Χριστός, ως ο Φιλευπλαχνος και Φιλάνθρωπος Θεός, την ώρα που τη θεραπεύει, τονίζει ότι «αφέωνται» οι αμαρτίες της.
Το συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε μέσα από αυτή την ευαγγελική διήγηση είναι πολλά.
Πρώτον, φαίνεται ότι η αμαρτία εκ μέρους του ανθρώπου, είναι ταυτόχρονα απομάκρυνση από τον Θεό και υποδούλωση στο Σατανά.
Δεύτερον, οι συνέπειες της αμαρτίας οδηγούν στον πνευματικό θάνατο, μη κοινωνία με το Θεό, που αν δεν υπάρξει μετάνοια σ’ αυτή τη ζωή, οδηγεί στον αιώνιο θάνατο (εν τω Άδη ουκ έστί μετανοία).
Τρίτον, η πρώτη κίνηση της μετάνοιας του αμαρτωλού ανθρώπου ξεκινά από τον ίδιο κι αυτός που μας συγχωρά είναι ο Θεός, όπως συμβαίνει στην σημερινή ευαγγελική περικοπή με την άρρωστη γυναίκα και τον Ιησού Χριστό. Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως είναι μια πνευματική υπόθεση που μας αφορά όλους μας για να είμαστε εν κοινωνία μετά του Τριαδικού Θεού, μετά του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Το Ιερό αυτό Μυστήριο τελείται από εξομολόγους πνευματικούς κληρικού,ς που είναι σοβαροί με ειδική ποιμαντική κατάρτιση, οι οποίοι έχουν ειδική ευχή από τον τοπικό Επίσκοπό τους ή από τον ίδιο τον Αρχιερέα της τοπικής Εκκλησίας. Οι ιερείς το τελούν στις ενορίες τους κι ο Επίσκοπος σε όλη τη περιφέρεια της Μητροπόλεως του ή της Επισκοπής του.
Τέταρτον, ο Σατανάς είναι ανίσχυρος και ανίκανος να μας επηρεάσει όταν ο άνθρωπος μένει μακρυά από την αμαρτία. Η αμαρτία είναι το άνοιγμα της πόρτας της ψυχής μας να εισβάλει ο Σατανάς μέσα στη ζωή μας και να μας κάνει άνω κάτω, τόσο αυτόν που ελέγχει όσο και εκείνους που πλέον ο Σατανάς ως ενσαρκωμένος μέσα στον αμαρτωλό άνθρωπο κάνει τη ζωή των ανθρώπων που συναναστρέφεται μια κόλαση.
Πέμπτον, ο πνευματικός άνθρωπος είναι ήρεμος και ειρηνικός και με τον ευατό του και με τους συναθρώπους του, είναι φιλάνθρωπος, γεμάτος αγάπη για όλους, γιατί είναι μέσα του ο Θεός. Αυτός που ελέγχεται από τον Σατανά είναι ανάστατος, φωνακλάς, καυγατζής, ιδιότροπος, βάναυσος, κακούργος, ψεύτης, κλέφτης, κουτσομπόλης, φιλοκατήγορος, συκοφάντης, άσπλαχνος, σπαγγοραμένος, τσιγκούνης, ζηλόφθονας, γεμάτος κακία για τους άλλους, απατεώνας, γεμάτος πάθη σαρκικά και ηθικά, τόσο με τον ευατό του όσο και με τους ανθρώπους που συναντά, ιδιαίτερα προς τα μέλη της οικογένειεας του, τους ανθρώπους που είναι μαζί του στο χώρο της εργασίας του και με το κοινωνικό του περιβάλλον, αυτούς δηλαδή που συναντά καθημερινά τους βασανίζει. Κι όταν πεθάνει λένε όλοι, δόξασοι ο Θεός πέθανε και ησυχάσαμε. Ο άνθρωπος του Σατανά είναι ένας κακούργος και επικίνδυνος τύπος, αποτελεί δημόσιο κίνδυνο κι όσο επιβιώνει δημιουργεί παντού καταστροφές, αδικίες, τσακωμούς και πολέμους. Στο χώρο της οικογένειας διαλύει την οικογένεια του, στο χώρο της εργασίας τα κάνει μούσκεμα, κι αλλοίμονο αν έχει κάποια υψηλή θέση μας οδηγεί στην καταστροφή, όπως συμβαίνει με τους πολιτικούς όταν είναι διεφθαρμένοι. Όπου υπάρχει το κακό και η αδικία, εκεί υπάρχουν άνθρωποι που αποτελούν ενσάρκωση του Σατανά.
Γι’ αυτό κι ο μόνος τρόπος να γλιτώσουμε από τη τυρρανία του Σατανά είναι η παρουσία του Χριστού ανάμεσα μας. Κι ο Χριστός σεβόμενος τις επιλογές μας, δηλαδή το αγαθόν της Ελευθερίας που ο ίδιος μας χάρισε με το θείο δώρον της «κατ’ εκόνα και κατ’ ομοίωσιν Θεού» δημιουργία μας, επιβάλλεται εκ μέρους του αμαρτωλού ανθρώπου η συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητας του, δηλαδή η συνειδητοποίηση της ανάγκης να μετανοήσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό.
Γι’ αυτό στο κήρυγμα του ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος τόνιζε στους ανθρώπους να μετανοήσουν διότι «ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών». Ο μόνος δηλαδή τρόπος για να πραγματοποιήσουν την ελπίδα της εν Χριστώ σωτηρίας οι άνθρωποι και να γίνουν μέλη της Βασιλείας των Ουρανών είναι η μετάνοια τους από τις αμαρτίες τους, που μόνον ο Θεός μπορεί να συγχωρέσει μέσα από το ιερό Μυστήριο της Θείας Εξομολογήσεως.
Οι άγιοι άνθρωποι προκαλούν τον φθόνον των κακών κι αμαρτωλών ανθρώπων, γιατί η παρουσία τους και τα άγια έργα τους ανάμεσα μας, είναι η ζωντανή παρουσία του Θεού ανάμεσα μας, ενώ οι αμαρτωλοί άνθρωποι αποτελούν την ενσάρκωση και τη κυριαρχία του Σατανά μέσα στην κοινωνία, και γενικώτερα όπου υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα και κοινωνικές αδικίες.
«Ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών», Ο ΧΡΙΣΤΟΣ συντρίβει τον σατανάν.
