Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
http://PanhellenicPost.com
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
“Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως, ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως”
(Καβάφης- “Ουκ έγνως”)
Ένα τόσο σημαντικό ζήτημα για χιλιάδες Απόδημους Έλληνες, όπως είναι οι φορολογικές τους σχέσεις με τη γενέτειρα, έχει καταστεί “γόρδιος δεσμός” και επικρέμαται πάνω από το κεφάλι τους ως δαμόκλειος σπάθη του έφορου, εξαιτίας της γραφειοκρατικής νοοτροπίας (;) του Υπουργείου Οικονομικών που δεν θεσπίζει απλές προϋποθέσεις για την πιστοποίηση της “φορολογικής κατοικίας στο εξωτερικό” ακόμη και ανθρώπων που λείπουν από την Ελλάδα σαράντα και περισσότερα χρόνια!..
Είναι μάλιστα παράδοξο το γεγονός ότι για το ζήτημα αυτό είναι ενήμερος και ο Πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς ενώ έχουν απασχοληθεί εκτός του καθ΄ύλη αρμοδίου Υφυπουργού κ. Μαυραγάνη και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες όπως οι κ.κ. Άδωνις Γεωργιάδης, Κώστας Τσιάρας, αλλά και η Γραμματέας ΣΑΕ Όλγα Σαραντοπούλου. έγκριτοι φοροτεχνικοί (Σεϊμένης-Αμπελιώτης), πρόεδροι ομογενειακών Οργανώσεων, έχουν γίνει συγκεντρώσεις ομογενών, έχουν εκδηλώσει συμπαράσταση Έλληνες Πρόξενοι και -όλα αυτά- εις μάτην! Το Υπουργείο Οικονομικών δεν απλοποιεί την όλη διαδικασία ακόμη (θα αποτολμούσαμε) και στο επίπεδο μιας απλής υπεύθυνης δήλωσης του φορολογικά υπόχρεου- μιας δήλωσης, όμως, που σε περίπτωση ψευδούς καταθέσεως οι ποινές θα ήταν οικονομικά εξοντωτικές.
Αντί αυτού, αντί, έστω της προσκόμισης ενός διαβατηρίου ή ενός λογαριασμού του οικείου οργανισμού Ηλεκτρικής ενέργειας ή Τηλεφωνικών παροχών, που θα πιστοποιούσαν την μόνιμη κατοικία του ομογενή, το Υπουργείο Οικονομικών έχει επιδοθεί σε ένα δαιδαλώδες “θέλω” που υποχρεώνει τον ομογενή σε οικονομική δαπάνη, σε σωματική ταλαιπωρία και τον φέρνει σε αντιπαράθεση με τις δημόσιες αρχές του τόπου διαμονής του, ακόμα και με τον εργοδότη του!
Ως να μην έφθαναν όλα αυτά, οι ομογενείς βιώνουν και τις συνέπειες της ασυνεννοήσιας μεταξύ του Υπουργείου και των διαφόρων ΔημοσίωνΟικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ) που η κάθε μια τους με διαφορετικό τρόπο ερμηνεύει τις εγκυκλίους, τους νόμους και τους προφήτες!
Πώς είναι δυνατόν οι ΔΟΥ (όπως μας καταγγέλλεται ενυπογράφως) να αυτοσχεδιάζουν και να ζητούν η κάθε μία ό,τι θέλει από τους ταλαίπωρους ομογενείς φορολογούμενους υποβάλλοντας τους και σε πρόσθετη ταλαιπωρία από ό,τι η ίδια η διαδικασία αναζήτησης στην αλλοδαπή των ζητουμένων από το ελληνικό Δημόσιο, δικαιολογητικών τους υποχρεώνει να υποστούν; Χώρια που τους ξοδεύει, 100 δολάρια στην Αυστραλία η υπογραφή, 70 λίρες στο Λονδίνο…
Δεν είναι η πρώτη φορά που αρθρογραφούμε επί του θέματος. Φοβούμεθα δεν θα είναι ούτε η τελευταία. Οι σύμβουλοι δεν γνωρίζουν, αλλά και δεν θέλουν -δεν ρωτούν- να μάθουν. Φαίνεται δε ότι τους είναι εξαιρετικά δυσχερές να απαλλάξουν τους ομογενείς από το άγος συγκέντρωσης στοιχείων που (ορισμένες) ξένες δημόσιες αρχές αρνούνται να εκδώσουν ενώ την ίδια ώρα το ελληνικό Δημόσιο γίνεται αντικείμενο ανεκδοτολογίας από τους υπαλλήλους των υπηρεσιών αυτών!
Δύο πράγματα, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να εκλείψουν από τη σκέψη του αρμόδιου Υφυπουργού κ. Μαυραγάνη και των συμβούλων του, ώστε να βρεθεί απλή και πρακτική λύση στο πρόβλημα.
1. Ότι οι ομογενείς είναι τάχατες πρόθυμοι να τους ξεγελάσουν.
2. Ότι όλοι οι ομογενείς είναι πάμπλουτοι -ίσως επειδή έχουν κληρονομήσει ένα σπιτάκι στη γενέτειρα.
Με την ίδια συλλογιστική του ΥΠΟΙΚ να μαζέψει φόρους από όλους τους ομογενείς, θα μπορούσε να μοιράζει και επιδόματα σε όσους τα έχουν ανάγκη για επιβίωση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εκεί όπου ζουν. Να μην φανεί δε περίεργο ότι η μπαλάντζα σε ένα τέτοιο υποθετικό “δούναι και λαβείν” θα μπάταρε προς την πλευρά του πρώτου! Πολύ περισσότερα θα δίναμε παρά θα μαζεύαμε…
Οι κατέχοντες ομογενείς πληρώνουν φόρους εκεί όπου κατοικούν. Θέλουν να είναι συνεπείς και με τις υποχρεώσεις τους στην γενέτειρα.
Κανείς δεν λέει το Κράτος να μην μαζεύει τους φόρους. Ούτε να υπάρχουν κατέχοντες και φορολογικά υπόχρεοι Απόδημοι που να φοροδιαφεύγουν.
Εκείνο που ζητούν οι ομογενείς είναι να μην τους υποχρεώνει η Πατρίδα να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες! Διότι αυτό και δύσκολο είναι, και κόστος έχει και χαοτικές ψυχικές αποστάσεις δημιουργεί ανάμεσα στα δύο μέρη.
Αυτό δε, το τελευταίο, δεν αναπληρώνεται με τίποτα…
