Είμαστε γεννημένοι πρωταθλητές. Στα όνειρά μας. Τα οποία επιμένουμε να συντηρούμε και στον ξύπνιο μας _ όπως οι υπνοβάτες εξακολουθούν ενίοτε να ζουν το παραμύθι τους με ανοιχτά μάτια. Ετσι και τώρα, πρωταθλητές επιστρέψαμε από το Ντίσελντορφ αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ της κρατικής τηλεόρασης, του Star, του Alpha…: «Η Ελλάδα κατέκτησε την Ευρώπη», «Ο θρίαμβος του Λούκα», «Το ελληνικό ζεϊμπέκικο μαγεύει τους Ευρωπαίους».
Όλα αυτά επειδή καταλάβαμε την έβδομη θέση, με το δραματικό σπρώξιμο της Κύπρου, της Βουλγαρίας και της Αλβανίας _ χωρίς τις ψήφους των οποίων θα ήμασταν στην καλύτερη περίπτωση στη 10η θέση, στη χειρότερη στη 14η.
Εχουμε, ως φαίνεται, ανάγκη να παρουσιάζουμε ακόμα και την ήττα ως νίκη, αλλιώς δεν μπορούμε να αντέξουμε. Κι αν έτσι ευτελίζουμε το σχετικά αξιοπρεπές Νο 7 (όσο αξιοπρεπής μπορεί να είναι ένας διαγωνισμός τραγουδιού όπου τα αποτελέσματα καθορίζονται κυρίως από τις πολιτικές συμμαχίες) ουδαμώς μας απασχολεί. Νικητές να είμαστε, έστω γιαλαντζί. Και τότε, υπό τις ιαχές του πλήθους που αποθεώνει την ελληνική λεβεντιά (ή μήπως ήταν γιουχάισμα;) αλλάζουμε πλευρό και συνεχίζουμε τον μακάριο ύπνο μας.
