ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Επιμέλεια Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ

 

Αρχιμ. Παντελεήμων Αράθυμος προς την Τηνιακή: Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος της προσφοράς σας προς τους αποδήμους Τηνίους

 

Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο των φυλών κηρύσσοντας " Χριστόν και Τούτον Εσταυρωμένον.

Λάβαμε με χαρά και ικανοποίηση τον επαινετικό και κατηχητικό λόγο του σεμνού Συμπατριώτη μας Αρχιμανδρίτη π. Παντελεήμονος Αραθύμου, ο οποίος στις εσχατιές της αχανούς Αφρικής, κατηχεί και κηρύττει Χριστόν Εσταυρωμένον μαζί με τον Μακαριώτατο Πάπα & Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄, σ’ ένα λαό που «δίψα» για Αγάπη και τροφή. Ο λόγος αυτός κατηχεί και νουθετεί κι εμάς τους κατοικούντες στα νησιά μας και αυτή την Τήνο, όπου έχει την ευλογία να βρίσκεται στα χώματά της ο Ναός της Μάνας Παναγιάς και μέγα πλήθος εκκλησιών μικρών και μεγάλων.

Με βουρκωμένα μάτια από συγκίνηση και κατανόηση της προσπάθειάς σας στη «Μαύρη Ήπειρο» ολοκλήρωσα την ανάγνωση της επιστολής σας Σεβαστέ και Αγαπητέ π. Παντελεήμονα. Ο λόγος σας είναι και για μας (την Ομάδα της Τηνιακής) βάλσαμο ενάντια σε ορισμένους κακόπιστους και υστερόβουλους συμπολίτες μας, που βλέπουν με μισάνοικτα μάτια!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας δίνει κουράγιο στο Μεγάλο Έργο που επιτελείτε.

Για την Ομάδα της Τηνιακής, Νίκος Φώσκολος.

Η Επιστολή έχει ως εξής: 

22 Φεβρουαρίου 2012 4:41 π.μ

Προς την ομάδα της ηλεκτρονικής εφημερίδος "ΤΗΝΙΑΚΗ"

Ιερά νήσο Τήνο

Προσφιλέστατοι συμπατριώτες μου,

Επικοινωνώ μαζί σας από το Λάγκος της Νιγηρίας. Είναι περασμένα μεσάνυκτα και μετά από τον κάματο της καυτής από την υψηλή θερμοκρασία ημέρας νοσταλγικά διαβάζω τις ειδήσεις από την γενέτειρά μου νήσο Τήνο στην έγκριτη ηλεκτρονική εφημερίδα σας. Κοιτώ τις φωτογραφίες, αναγνωρίζω τα πρόσωπα των συμπολιτών μου, αφουγκράζομαι τις αγωνίες τους, αναπολώ...

Ίσως δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος της προσφοράς σας προς τους αποδήμους Τηνίους. Ίσως δεν μπορείτε να κατανοήσετε το βάλσαμο που στάζετε στις ψυχές μας μέσα στην απεραντοσύνη του κόσμου. Τούτη τη στιγμή, γυρνώντας το βλέμμα μου προς το παράθυρο, βλέπω τον Ατλαντικό Ωκεανό. Και συνάμα μέσα από την οθόνη του φορητού υπολογιστή μου βρίσκομαι στην Τήνο. Αν ξέρατε την δύναμη που μου προσφέρετε, την παραμυθία, την ενίσχυση... Σας ευχαριστώ με περισσή ευγνωμοσύνη, όπως ευγνωμόνως σας ευχαριστούμε όλοι οι Τήνιοι που βρισκόμαστε σε κάθε σημείο της γης.

Βρίσκομαι στη Νιγηρία, συνοδεύοντας τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β', τον πατέρα και ευεργέτη μου, στην ποιμαντορική οδοιπορεία Του στην Δυτική Αφρική. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο των φυλών κηρύσσοντας " Χριστόν και Τούτον Εσταυρωμένον", σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, σε κοινωνίες ταλαιπωρημένες από την κακότητα του δυτικού πολιτισμού, αδικημένες, αλυσσοδεμένες κατά το παρελθόν και σκλαβωμένες, μα αγαθές, τόσο που ίσως και εμείς που είμαστε ανάμεσά τους δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την καθαρότητα των ψυχών τους, εγκλωβισμένοι στα σύγχρονα "προοδευτικά" μας στερεότυπα.

Οι άνθρωποι πεινούν, είναι αλήθεια! Διψούν για λίγο καθαρό νερό, είναι γεγονός! Μα γελούν και χορεύουν και δοξολογούν το Θεό χτυπώντας τα τύμπανα την ώρα της θείας Λειτουργίας! Δοξολογούν τον Θεό και Τον υμνούν χορεύοντας ακόμη και μέσα στους Ναούς! Τους κοιτώ και απορώ... ευχαριστούν για ποιό λόγο άραγε?

Εμείς μάθαμε να ευχαριστούμε τον Θεό, αφού χορτάσουμε. Δοξολογούμε τον Θεό, αφού ξυπνήσουμε στα αναπαυτικά κρεββάτια μας, ακόμα και τώρα που νιώθουμε την οικονομική μέγγενη να σφίγγει λυσσαλέα γύρω μας. Ζητούμε να συμπράξουμε σε "ευσεβείς συμφωνίες" μαζί Του με τη μορφή εκβιαστικών ταμάτων. "Αν μου κάνεις αυτό... θα σου προσφέρω εκείνο"! Αυτοί οι άνθρωποι όμως, που έρχονται στη Λειτουργία περπατώντας στην καυτή σαβάνα ξυπόλητοι και στην πόρτα του Ναού φορούν τα λιωμένα τους παπούτσια, για να τα βγάλουν μετά το τέλος της και να φύγουν και πάλι ξυπόλυτοι για να παρατείνουν κάπως την "ζωή" των υποδημάτων τους, γιατί μπορούν να χαμογελούν ειλικρινά και να υμνολογούν αυθόρμητα στους ήχους τους?

Χαμογελούν γιατί ξημέρωσε μια νέα μέρα! Χορεύουν για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στο Πλάστη για τους λιγοστούς καρπούς που βρήκαν και έκοψαν κατά τις πολύωρες πεζοπορείες τους ως την νέα εκκλησία της περιοχής, που προχθές εγκαινιάσαμε στην μέση του πουθενά κυριολεκτικώς, και να τους μοιραστούν μεταξύ τους, έστω κι αν αναλογεί στον καθένα μια φέτα μόνον! Γνωρίζουν να μοιράζονται χωρίς προϋποθέσεις αγαθά και συναισθήματα...

Σήμερα περιδιάβαινα στην πόλη. Έφτασα στην αγορά, όπου ένα μελίσσι μαύρων προσώπων αντάλλαζε τα λιγοστά αγαθά του. Με κοιτούσαν με περιέργεια, καλοσύνη και εμφανή σεβασμό. Πλησίαζαν τον λευκό παπά ζητώντας να ακουμπήσει το χέρι στα κεφάλια τους για ευλογία, όχι γιατί είναι Χριστιανοί απαραιτήτως, αλλά γιατί ξέρουν ότι τούτος ο ξενόφερτος μαυροφορεμένος άνδρας υπηρετεί κάποιον Θεό... Μια μάνα καθισμένη στη γωνιά του δρόμου είχε προσφέρει το στήθος της στο νεογέννητο μωράκι της και το θήλαζε. Καμμία συστολή, κανένα αίσθημα ντροπής ή ενοχής. Μία υπέροχη εικόνα αυθεντικής μητρικής αγάπης, απαλλαγμένης από κοινωνικά προσχήματα και ανούσιες ψευτοηθικές νόρμες που επιβάλλει η δυτική κουλτούρα μας, ζητώντας να ενοχοποιεί και το ευγενέστερο συναίσθημα. Μου χαμογέλασε, κούνησε το κεφάλι χαιρετώντας με και έστρεψε και πάλι το βλέμμα της, γεμάτο τρυφερότητα, στο αδύνατο και ήδη καταδικασμένο σε θάνατο μωρό της...

Πονά η ψυχή μου κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε τέτοιες εικόνες, βουρκώνουν τα μάτια, συγκλονίζομαι... Κι όμως οι άνθρωποι εδώ, που αν φτάσουν το τεσσαρακοστό έτος της ζωής τους θεωρούν ότι βρίσκονται σε βαθιά γεράματα, αφού το 50% αυτών πεθαίνουν πριν την ηλικία των είκοσι χρόνων, μπορούν ακόμα να γελούν και να χορεύουν!

Στατιστικά στην Αφρική ένα παιδί πεθαίνει κάθε 5 δευτερόλεπτα από πείνα και κάθε 30 δευτερόλεπτα από ελονοσία. Οι δύο κύριες αιτίες θανάτου στην αχανή αφρικανική γη. Κι όμως συνεχίζουν να δοξάζουν τον Θεό, τον κοινό Πατέρα του ανθρωπίνου γένους.

Και συνεχίζουν να χαμογελούν και να χορεύουν στρέφοντας τελετουργικά και θαρραλέα το βλέμμα στον ουρανό. Μήνυμα ελπίδας και παρηγοριάς, μάθημα ζωής από ανθρώπους που πεθαίνουν! Αυτή είναι η χαρμολύπη της Αφρικής, που συνεχίζει να πορεύεται τον δικό της ανηφορικό και ματωμένο Γολγοθά. Όμως ο Γολγοθάς καταλήγει στον κενό Τάφο της Ανάστασης, αλλιώς δε θα είχε αξία. Κι η Ανάσταση έχει πολλές μορφές και πολλές έννοιες. Κι ο Γολγοθάς αποτελεί προαπαιτούμενό της για να την καταξιώνει!

Σας χαιρετώ από την ήπειρο των αντιθέσεων, της ζωής και του θανάτου, της Σταύρωσης και της Ανάστασης. Και σας ευγνωμονώ για την δύναμη που προσφέρετε προς όλους μας, όσοι βρισκόμαστε μακρυά από τα αγιασμένα χώματα του νησιού μας.

Ο Θεός να ευλογεί πάντοτε το πολύτιμο έργο σας.

Αρχιμ. Παντελεήμων Αράθυμος, Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής