Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο θα δοθούν τεράστια ποσά για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών για να σωθεί η σταθερότητα της οικονομίας μας (κάπου είκοσι δις. στην Ελλάδα και τρία στην Κύπρο που αναλογούν στο ένα τρίτο περίπου ετήσιου προϋπολογισμού τους).
Για να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε κάποιοι φέρουν την ανεύθυνη ευθύνη για αυτή τη κατάσταση. Στην Ελλάδα ήδη φυλακίσθησαν και υπουργοί για κλοπές και απατεωνιές. Στην Κύπρο ο εκ των ανωτάτων στελεχών της Ελληνικής Τράπεζας ανέφερε ότι δεν την πάτησαν σε μεγάλο βαθμό όπως στην Λαϊκή και στην Τράπεζα Κύπρου με τα ελληνικά ομόλογα. Όταν οι Τράπεζες δεν λειτουργούν για να προστατεύονται τα συμφέροντα των πελατών τους με την κρατική εποπτεία της Κεντρικής Τράπεζας, οι λοπωδύτες επωφελούνται των δικαιωμάτων των πελατών για τους εαυτούς τους κι αυτοί μπορεί να είναι τα ανώτατα στελέχη κι οι πολυμέτοχοι όπως εσυνέβει με την κατάρρευση της πρώτης τράπεζας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο σκοπός του κειμένου μου δεν είναι να αναζητήσουμε ενόχους για τη μεγαλύτερη σύγχρονη οικονομική κρίση της εποχής μας. Σκοπός μου είναι να τονίσω ότι τα δισσεκατομμύρια που θα διατεθούν για την αναγκαιότητα της ανακεφαλαιοποιήσεως των Τραπεζών, επειδή δεν μπορούμε να πούμε «λεφτά υπάρχουν», θα πρέπει να τα δανειστούμε εκ μέρους του Λαού μας και στην συνέχεια με τους φόρους του Λαού, θα πρέπει να πληρώσουμε και τους φόρους και το κεφάλαιο.
Πρέπει λοιπόν οι Κυβερνήσεις της Ελλάδος και της Κύπρου με την άγρυπνη εποπτεία των Εθνικών Κοινοβουλίων, τα χρήματα αυτά του Λαού που θα διαθέσουν για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, πρέπει να έχουν τη μορφή της συμμετοχής με την άυξηση του αριθμού των μετοχών τους και την ανάλογη διάθεση των μετοχών αυτών να ανήκουν στο Κράτος. Τα χρήματα του Λαού δεν πρέπει να χαρισθούν σε κανένα. Θα έχουν τη μορφή της επένδυσης εκ μέρους του Λαού με προοπτική να έχει και το Κράτος των αναλόγων θέσεων στα Δ. Συμβούλια των Τραπεζών τα κάνουν καλό κουμάντο της συμμετοχής των χρημάτων του Λαού με πολιτικές επιλογές που σιγά σιγά τα χρήματα αυτά να επιστρέψουν κάποτε στο ταμείο του Λαού, δηλαδή στο Κράτος, είτε με τη μελλοντική πώληση των μετοχών που θα αγοράσει τώρα για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, είτε με την μακροπρόθεσμη απόδοση των χρημάτων αυτών του για το κοινό ταμείο του Λαού.
Το οφείλουμε στους τίμιους ανθρώπους του Λαού μας, αλλά και στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας για να μη πληρώνουν μια ζωή τα δικά μας χρέη. Τίποτε δεν χαρίζεται, «κόποις κτώνται τα αγαθά» κατά το Θουκυδίδη.
Στην Νότιο Αφρική ο Πρόεδρος μιας Τράπεζας πήρε ετήσιο μισθό εβδομήντα εκατομμύρια ευρώ κι ο κατώτερος υπάλληλος της με πέντε παιδιά έπαιρνε διακόσια ευρώ τον μήνα. Είναι μια χώρα όμως με την μεγαλύτερη εγκληματικότητα όπου δολοφονούνται περίπου κάθε μέρα 56 άνθρωποι. Οι λίγοι πολύ πλούσιοι και οι πολλοί πολύ φτωχοί είναι ορατή απειλή για την επιβίωση όλων μας.
