ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Είναι μεγάλη υπόθεση το να ασκείς πολιτική. «Δεν αρκεί μόνο να σου κόβ’, πρέπει και να σε φτάν’», συνηθίζει να λέει ένας εκ των σημαντικότερων ομογενών πολιτικών ηγετών, ο κ. Κρις Σπύρου, ενθυμούμενος τα σοφά λόγια της γιαγιάς του.
Η “συνειρμική σκέψη” διδάσκεται στα Πανεπιστήμια και είναι ακριβώς αυτή που μας οδήγησε πίσω στα συμβάντα του 1993 και στον Κρις Σπύρου, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε την σχετικά πρόσφατη πρόταση ομογενειακού εντύπου των ΗΠΑ, για τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης-ομπρέλα στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την πρόταση, επικεφαλής πρέπει να τεθούν «καταξιωμένοι» και «επιτυχημένοι» ομογενείς και ως τέτοιοι κατονομάζονται από το εν λόγω έντυπο δύο πρόσωπα, οι κ.κ. Θόδωρος Σπυρόπουλος και Αντυ Μάνατος.
Ασχέτως του εάν και κατά πόσο θα είναι χρήσιμη μια νέα οργάνωση στις ΗΠΑ, ανεξάρτητα ακόμη και από το εάν χρειάζεται ή όχι «ομπρέλα» η ομογένεια στην Αμερική, πρέπει να σταθεί κανείς στα πρόσωπα που προτείνονται, για να φθάσει, μέσω της συνειρμικής σκέψης για την οποία ήδη μιλήσαμε, στην αποκάλυψη των επιδιώξεων και των στόχων της πρότασης. Άρα και των αντικειμενικών δυνατοτήτων που έχει να αποβεί (εάν ποτέ ήθελε υιοθετηθεί από τους αρμοδίους) προς όφελος της ομογένειας ή όχι.
Ο κ. Άντυ Μάνατος, (που νομίζουμε ότι αποτελεί την κυρίως πρόταση κατά την γνωστή τακτική του ρίχνουμε δύο ονόματα στο τραπέζι το εξής ένα) έπαιξε ένα καθοριστικό ρόλο στην αναγνώριση των Σκοπίων με όνομα που περιλαμβάνει τη λέξη«Μακεδονία». Η ομογένεια, 17 χρόνια αργότερα από το 1993, μάλλον δεν θα θυμάται τα γεγονότα τα οποία κρίνουμε απαραίτητο να φωτίσουμε.
Ιδού πως περιγράφει στην ΡΗΡ τα γεγονότα αυτά ο άνθρωπος που τα έζησε από πρώτο χέρι, ο κ. Κρις Σπύρου, από τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση του είχε ζητήσει -τότε- να βοηθήσει την Ελλάδα να κερδίσει τη μάχη για το όνομα (!) τακτική την οποία εντούτοις η ίδια η κυβέρνηση έσπευσε να εγκαταλείψει την κρίσιμη ώρα αποδεχόμενη ασμένως ονομασία με τον όρο “Μακεδονία”!
Αφηγείται ο κ. Κρις Σπύρου:
«Ο Μπιλ Κλίντον είχε δεσμευθεί στους ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του –και ο Κλίντον θα τηρούσε τη δέσμευσή του, γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος- να μην αναγνωρίσει κράτος με ονομασία που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία. Επομένως οι αρχιτέκτονες της συμβιβαστικής λύσης, ρισκάρανε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας από την Κυβέρνηση Κλίντον εάν προτείνανε αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που περιείχε την λέξη ¨Μακεδονία». Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπιλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν στις 3 Οκτωβρίου 1992».
«Έτσι, κατασκευάστηκε προσεκτικά ένας σύγχρονος Δούρειος ‘Ίππος! Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής είχαν περάσει όταν οι μισθωτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος (paid lobbyists) στην Ουάσιγκτον κ. κ. δημιούργησαν μία <πρόχειρη ειδική> επιτροπή με την ονομασία .»
«Ποια ήταν τα μέλη αυτής της <πρόχειρης> επιτροπής δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής η εταιρία <Μάνατος και Μάνατος> ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς να συνυπογράψουν μια επιστολή που απευθύνονταν στον πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει τη <νέα θέση> της ελληνικής κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη, για μια <συμβιβαστική λύση> στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος της Νοτιοσλαβίας. Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο <Δούρειος Ίππος> έμοιαζε σαν μία ερασιτεχνική εφεύρεση!
Παρόλα αυτά, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπιλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της Ελληνικής κυβέρνησης στην ονομασία του νέου κράτους της Νοτιοσλαβίας παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε τη λέξη <Μακεδονία>.
«Η προτεινόμενη επιστολή προς τον πρόεδρο Κλίντον είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993 έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του, Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και <γάτα> στα πολιτικά υπονοούμενα, ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την υπογραφή σου συμβάλεις σε μια κολοσσιαία εθνική προδοσία! Και όμως, ακριβώς αυτό ήταν».
«Όταν εγώ έλαβα το προτεινόμενο γράμμα προς τον Πρόεδρο Κλίντον και μου ζητήθηκε να το υπογράψω, οι συγγραφείς του είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή των …(σ.σ. ακολουθούν 20 τρανταχτά ονόματα Ελληνοαμερικανών).
«Διάβασα προσεκτικά την επιστολή που μου ζητούσαν να προσυπογράψω και είπα μέσα μου: <Ώρα καλή Μακεδονία μας>. Ασφαλώς δεν δέχθηκα να την προσυπογράψω και η επιστολή εστάλη στον πρόεδρο Κλίντον. Κατάλαβα ότι εάν τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώριζαν το νέο κράτος των Σκοπίων με ένα όνομα που περιείχε τη λέξη Μακεδονία, θα γεννιόταν για πρώτη φορά στην ιστορία μία νέα χώρα με την ονομασία «Μακεδονία» και δεν θα ήταν Ελληνική». (…)
«Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, εν ονόματι της ελληνικής κυβέρνησης, ο τότε υπουργός των Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία <πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας>. Στις 7 Απριλίου, 1993, εν ονόματι των Ομογενών», όπως κατέληξε ο κ. Κρις Σπύρου.
Γι αυτά είχε πληρωθεί η φίρμα για τις υπηρεσίες που είχε τότε προσφέρει.
Αυτά είναι, όπως τα διαβάσατε, που είχε πει ο κ. Σπύρου, σε ομιλία του στον Ροταριανό Όμιλο Νέας Μάκρης, Αττικής, στις 14 Μαρτίου 2006. (Υπάρχει το πλήρες κείμενο).
Αυτά είναι που είχε γράψει.
Και αυτά είναι που έχουν κατατεθεί στα επίσημα Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων και ουδείς ποτέ τα διέψευσε, ούτε θα τα διαψεύσει.
Και κάτι ακόμη.
Σας θυμίζουμε ότι το έντυπο που έκανε τώρα την πρόταση περί Μάνατου και Σπυρόπουλου, στην οποία αναφερόμαστε, ήταν υποστηρικτικό των θέσεων του κ. Μητσοτάκη το 1993. Και ειδικά στο θέμα της ονομασίας της Νοτιοσλαβικής χώρας με συνθετικό όνομα που περιείχε τη λέξη «Μακεδονία».
Τώρα, όλοι ξέρουμε πως ο κ. Μάνατος απέκτησε τη φήμη του επιτυχημένου ομογενή, ώστε να προτείνεται (κατά σύμπτωση πάλι από το ίδιο έντυπο!) και για να ηγηθεί μιας νέας οργάνωσης-ομπρέλας της ομογένειας…
«Αποτελεί κοινό μυστικό, είπε στην ΡΗΡ ο κ. Σπύρου, ποιος <πλήρωσε> ποιόν για την υποστήριξη της όλης υπόθεσης του ξεπουλήματος του ονόματος. Σήμερα πάλι είναι γνωστό το όνομα εκείνου που μεσολαβεί ώστε ο κ. Μάνατος να καταξιωθεί ετεροχρονισμένα μιας ομογενειακής αναγνώρισης».
Το δικό μας ερώτημα είναι, έτσι θα πάει μπροστά η ομογένεια;
