Η ποινή πρέπει να είναι τιμωρητική και όχι εξοντωτική. Αυτή είναι η βασική αρχή της Θεωρίας της Ποινής, όπως διδάσκεται στους φοιτητές των Νομικών Σχολών όλης της Χώρας. Η ποινή ταυτόχρονα δεν μπορεί να εξυπηρετεί ανάγκες, όπως η ικανοποίηση του δημοσίου αισθήματος, διότι τότε όπως γίνεται αντιληπτό θα οδηγηθούμε σε …άλλες καταστάσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η Θέμιδα, όπως απεικονίζεται στα δεκάδες αγαλματίδια που κοσμούν δικηγορικά και δικαστικά γραφεία έχει τα μάτια της δεμένα. Για να μη βλέπει γύρω της, αλλά να αποφασίζει ανεπηρρέαστη.
Προφανώς το Δικαστήριο για να καταδικάσει το Β.Παπαγεωργόπουλο είχε στα χέρια του ικανά στοιχεία ενοχής του. Αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Όμως, η επιβληθείσα ποινή γεννά μία σειρά ερωτημάτων: Εάν σε κάποιον που τον κρίνεις ένοχο υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος του επιβάλεις την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, θέλοντας να καταδείξεις την απαξία που του αρμόζει, τότε στον εγκληματία που έχει σκοτώσει με τον πιο βάναυσα και αποκρουστικό τρόπο την άτυχη 34χρονη Ζωή Δαλακλίδου τί ποινή θα του επιβάλεις; Τί ποινή θα επιβάλεις στους εγκληματίες που σκότωσαν τους δύο αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ εν ψυχρώ στην περιοχή του Ρέντη; Τί ποινή πρέπει να επιβάλεις στον Κορκονέα που σκότωσε εν ψυχρώ τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο; Τί ποινή θα επιβάλεις στους δράστες της εν ψυχρώ δολοφονίας του άτυχου 44χρονου στο κέντρο της Αθήνας, λίγη ώρα πριν γεννηθεί το παιδί του, για να του κλέψουν την κάμερα; Τί ποινή θα επιβάλεις σε άλλους κρατούμενους σε φυλακές της Χώρας με ίδιες ή παρεμφερείς κατηγορίες με αυτές του Παπαγεωργόπουλου, μόνο που τα χρήματα που φέρονται να έχουν υπεξαιρέσει είναι πολλαπλάσια; Τί;
Αυτό είναι το ένα σκέλος ερωτημάτων.
Το άλλο έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο αυτός που θέλει να ονομάζεται πρόεδρος της Ν.Δ, ο Αντώνης Σαμαράς, αντιμετωπίζει τα μέχρι πρότινος προβεβλημένα στελέχη της δικής του παράταξης. Απεταξάμην! αναφωνεί σχεδόν αντανακλαστικά ο μέχρι πριν από λίγα χρόνια διαγραφείς αποστάτης, ιδρυτής της Πολιτικής Άνοιξης. Και μάλιστα το κάνει με έναν τόσο άκομψο τρόπο μιλώντας για αυτοδίκαιη αναστολή της κομματικής ιδιότητας του καταδικασθέντος πρώην Δημάρχου, λες και μιλά για το μεγαλύτερο μίασμα. Το ίδιο έγινε και για τον έτερο πρώην Νεοδημοκράτη, τον Π.Ψωμιάδη, μόνο που εκεί ο τέως Περιφερειάρχης είχε ορισθεί και ως «στρατηγός» στην πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία για όλη τη Β.Ελλάδα. Λίγους μόλις μήνες μετά, ο Α.Σαμαράς και η Ν.Δ του γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη. Θα πείτε «και τί να κάνει»; Οι φίλοι όμως στα δύσκολα φαίνονται και όχι μέσω της αντιμετώπισης που επιβεβαιώνει τη θεωρία της στυμμένης λεμονόκουπας.
Στον ορυμαγδό που έχει ξεσηκωθεί από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση, ήρθε να προστεθεί και η κακόηχη φωνή του νυν Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γ.Μπουτάρη, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα κινήσει τη διαδικασία για τη δήμευση της περιουσίας του Β.Παπαγεωργόπουλου. Ξέχασε να πει το ίδιο για την περιουσία των υπολοίπων συν-καταδικασθέντων με αυτόν. Ξέχασε να πει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος των δικονομικών ενεργειών που έχει ο κάθε πολίτης, δηλαδή μέχρι η απόφαση να καταστεί αμετάκλητη. Ξέχασε επίσης να πει ότι ο ίδιος έχει υπογράψει επιστολή στην οποία παίρνει πίσω ότι κατηγορίες είχε διατυπώσει στο παρελθόν εναντίον του. Ξέχασε επίσης να πει ότι και η δική του διοίκηση βρίσκεται υπό δικαστικό έλεγχο για τέσσερις περιπτώσεις, οι οποίες έχουν καταγγελθεί από το δημοτικό σύμβουλο Χρήστο Μάτη. Ξέχασε όμως το βασικότερο: Εάν κάποιος έχει πέσει, σταματάς να τον χτυπάς. Διεκδίκησε ότι θέλεις, όπως είναι το σωστό, για να προασπίσεις τα συμφέροντα του Δήμου που εκπροσωπείς. Μην το κάνεις όμως μέσα από πομφόλυγες και φανφάρες.
phgh
http://www.newsblog.gr/index.php/2013/02/28/68310/
Προφανώς το Δικαστήριο για να καταδικάσει το Β.Παπαγεωργόπουλο είχε στα χέρια του ικανά στοιχεία ενοχής του. Αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Όμως, η επιβληθείσα ποινή γεννά μία σειρά ερωτημάτων: Εάν σε κάποιον που τον κρίνεις ένοχο υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος του επιβάλεις την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, θέλοντας να καταδείξεις την απαξία που του αρμόζει, τότε στον εγκληματία που έχει σκοτώσει με τον πιο βάναυσα και αποκρουστικό τρόπο την άτυχη 34χρονη Ζωή Δαλακλίδου τί ποινή θα του επιβάλεις; Τί ποινή θα επιβάλεις στους εγκληματίες που σκότωσαν τους δύο αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ εν ψυχρώ στην περιοχή του Ρέντη; Τί ποινή πρέπει να επιβάλεις στον Κορκονέα που σκότωσε εν ψυχρώ τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο; Τί ποινή θα επιβάλεις στους δράστες της εν ψυχρώ δολοφονίας του άτυχου 44χρονου στο κέντρο της Αθήνας, λίγη ώρα πριν γεννηθεί το παιδί του, για να του κλέψουν την κάμερα; Τί ποινή θα επιβάλεις σε άλλους κρατούμενους σε φυλακές της Χώρας με ίδιες ή παρεμφερείς κατηγορίες με αυτές του Παπαγεωργόπουλου, μόνο που τα χρήματα που φέρονται να έχουν υπεξαιρέσει είναι πολλαπλάσια; Τί;
Αυτό είναι το ένα σκέλος ερωτημάτων.
Το άλλο έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο αυτός που θέλει να ονομάζεται πρόεδρος της Ν.Δ, ο Αντώνης Σαμαράς, αντιμετωπίζει τα μέχρι πρότινος προβεβλημένα στελέχη της δικής του παράταξης. Απεταξάμην! αναφωνεί σχεδόν αντανακλαστικά ο μέχρι πριν από λίγα χρόνια διαγραφείς αποστάτης, ιδρυτής της Πολιτικής Άνοιξης. Και μάλιστα το κάνει με έναν τόσο άκομψο τρόπο μιλώντας για αυτοδίκαιη αναστολή της κομματικής ιδιότητας του καταδικασθέντος πρώην Δημάρχου, λες και μιλά για το μεγαλύτερο μίασμα. Το ίδιο έγινε και για τον έτερο πρώην Νεοδημοκράτη, τον Π.Ψωμιάδη, μόνο που εκεί ο τέως Περιφερειάρχης είχε ορισθεί και ως «στρατηγός» στην πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία για όλη τη Β.Ελλάδα. Λίγους μόλις μήνες μετά, ο Α.Σαμαράς και η Ν.Δ του γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη. Θα πείτε «και τί να κάνει»; Οι φίλοι όμως στα δύσκολα φαίνονται και όχι μέσω της αντιμετώπισης που επιβεβαιώνει τη θεωρία της στυμμένης λεμονόκουπας.
Στον ορυμαγδό που έχει ξεσηκωθεί από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση, ήρθε να προστεθεί και η κακόηχη φωνή του νυν Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γ.Μπουτάρη, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα κινήσει τη διαδικασία για τη δήμευση της περιουσίας του Β.Παπαγεωργόπουλου. Ξέχασε να πει το ίδιο για την περιουσία των υπολοίπων συν-καταδικασθέντων με αυτόν. Ξέχασε να πει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος των δικονομικών ενεργειών που έχει ο κάθε πολίτης, δηλαδή μέχρι η απόφαση να καταστεί αμετάκλητη. Ξέχασε επίσης να πει ότι ο ίδιος έχει υπογράψει επιστολή στην οποία παίρνει πίσω ότι κατηγορίες είχε διατυπώσει στο παρελθόν εναντίον του. Ξέχασε επίσης να πει ότι και η δική του διοίκηση βρίσκεται υπό δικαστικό έλεγχο για τέσσερις περιπτώσεις, οι οποίες έχουν καταγγελθεί από το δημοτικό σύμβουλο Χρήστο Μάτη. Ξέχασε όμως το βασικότερο: Εάν κάποιος έχει πέσει, σταματάς να τον χτυπάς. Διεκδίκησε ότι θέλεις, όπως είναι το σωστό, για να προασπίσεις τα συμφέροντα του Δήμου που εκπροσωπείς. Μην το κάνεις όμως μέσα από πομφόλυγες και φανφάρες.
phgh
http://www.newsblog.gr/index.php/2013/02/28/68310/
