Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
Σε απλά ελληνικά, ο θυμόσοφος λαός λέει περίπου το ίδιο πράγμα ως εξής: “Ένα σκουλήκι ψόφιο. Να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ΄αφήνει”! Κάπως έτσι, είτε ως “ψυχές αντιφαντικές” είτε, ώς “σκουλήκι ψόφιο” ο λαός θέλει να ξεφύγει από τη μίζερη πραγματικότητα και δεν μπορεί. Δεν τον αφήνουν τα προβλήματα. Δεν του το επιτρέπουν οι καταστάσεις. και πελαγοδρομεί. Αντιφατικός και σαστισμένος. Κάπως έτσι φτάσαμε στη δημοσκόπηση το 30% του λαού να θεωρεί ότι περνούσε καλύτερα με την χούντα!
Γενικά οι Έλληνες είμαστε λαός αντιφατικός. Και σαστισμένος. Δεν βρήσκεις εύκολα μαζί του άκρη…
Δε λέω, τα μούσκεψαν ορισμένοι από τους πολιτικούς αρχηγούς της μεταπολίτευσης. Ένοχοι είμαστε και όλοι οι πολίτες για τον τρόπο που επιλέξαμε να ζήσουμε τα τελευταία χρόνια. Αλλά επί χούντας όλα ήτανε ρόδινα;
Και εμείς όλοι που ζούσαμε; Τρώγαμε με χρυσά κουτάλια και δεν το είχαμε καταλάβει; Και το τεράστιο κύμα μετανάστευσης του ’70; Από επίγειο παράδεισο “δραπέτευσαν” όλοι αυτοί;
Ναι, το στυπόχαρτο είναι το έμβλημα τούτου του λαού. Δεν θυμάται. Ξεχνάει και ξεχνάει εύκολα. Ίσως γι αυτό επιβιώνουμε 3.000 χρόνια τώρα…
Όταν είχαμε τη χούντα στο σβέρκο, δεν μιλάγαμε οι πολλοί. Όχι πως μας άρεσε, αλλά λουφάζαμε. Κοιτάγαμε να ¨βολευτούμε”… Ε, πώς σήμερα αυτοί να μην αναπολούν εκείνη την εποχή;
Κι όμως, εκείνη η εποχή ήταν ακριβώς που άρχιζε η διαφθορά και η σήψη της Ελλάδος. Και ας μην το ομολογεί κανένας! Ναι, επί “Ελλάδας Ελλήνων Χριστιανών”, άνθησε το “Μπαλόσημο” στον Εθνικό Οργανισμό Τουρισμού! Έπαιρνες άδεια ή χρηματοδότηση για ξενοδοχείο χωρίς να “λαδώσεις”; Ναι, επί χούντας το φακελάκι, δειλά στην αρχή με αύξουσα, πάντως συχνότητα, έμπαινε για τα καλά στη ζωή μας.
Η επταετία ήταν η εποχή που για να εδραιωθεί η “επανάσταση” χάριζε τα αγροτικά δάνεια, σαν τα λεφτά να μην τα έχαναν οι Τράπεζες και να μην τα επιβαρύνονταν ο κρατικός προϋπολογισμός, αλλά ο Παπαδόπουλος και η τσέπη του πατέρα του! Πότε γιγαντώθηκαν τα “κλειστά” επαγγέλματα; Πότε πάτησαν πόδι οι πρώτες πολυεθνικές; Πότε απέκτησαν “από το πουθενά” πλούτη και επιρροή ορισμένες οικογένειες; Πότε πρόβαλαν τις πρώτες διεκδικήσεις τους οι Τούρκοι; Πότε χάσαμε τη μισή Κύπρο;
Ναι, επί χούντας είχαμε “ασφάλεια” στους δρόμους (για την ακρίβεια επί της οδού Μπουμπουλίνας!) … Είχαμε, όμως, και μερικά από τα πλέον αιμοβόρα και απεχθή εγκλήματα, π.χ. Κοεμτζής, Λυμπέρης και άλλα.
Η περίοδος της χούντας ήταν εκείνη που “έχτιζε” τα Ξενία, με “δικούς” της, έστηνε διαγωνισμούς για “το Τάμα του Έθνους”, μας μοστράριζε τον Γιωργαλά να μας “κατηχεί” από τηλεοράσεως, μας τάϊζε φούμαρα με “άγνωστους πολέμους” και άλλες κατινίστικες εκπομπές για να ξεχνάμε τα -τότε- χάλια μας!
Τι να θυμηθώ από την περίοδο που “περνούσαμε καλά”; Τον μπακάλη (που να βρεις τότε σούπερ μάρκετ) με το μπλοκάκι; Τα δάση που καιγόντουσαν σαν σπίρτα; Τα ρούχα που τ΄αγόραζες από το δοσατζή; Τα αυτοκίνητα που δεν είχαμε ούτε ένας στους 1000 και κι αυτά τα περισσότερα ήτανε “Λάντα” και “Φίατ” από την Ρουμανία τα πρώτα, από τη Βραζιλία τα δεύτερα, και που αγόραζες ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο περίπου όσο σήμερα αγοράζεις ένα καινούργιο;
Να θυμηθώ ότι η υπανάπτυξη του κράτους πρόνοιας παρέμεινε βασικό χαρακτηριστικό της χούντας; Ότι η σύνταξη, του μέσου συνταξιούχου που ήταν το 1973 περίπου 2000 δραχμές, με βάση το τότε κόστος διαβίωσης ήταν ανεπαρκής; Ότι η κοινωνική πολιτική της δικατορίας είχε αποτύχει οικτρά και είχε κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους; Ότι το σύστημα που βιαίως εγκαθίδρυσε δεν μπόρεσε ποτέ να αναποκριθεί σε σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες και παρείχε άθλια περίθαλψη;
Πότε και ποιοί περνούσανε καλά με τη χούντα; Η Πετρελαϊκή κρίση του 1973 δεν απέδειξε ότι η οικονομία της χούντας δεν ήταν βιώσιμη; Πληθωρισμός, αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και ισοζυγίου πληρωμών, κρίση της βιομηχανίας δεν ήταν μερικά από τα “επιτεύγματα” που κατέλειπε η χούντα;
Το σύνθημα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”, δεν θεωρήθηκε και δεν ήταν επίκαιρο;
Και, από την άλλη, ψυχές μου αντιφατικές και σαστισμένες, η Γυάρος σας έπεφτε κομμάτι μακριά για να την ακούτε, το Μπογιάτι, όμως; Τίποτε δεν καταλάβατε; Χαμπάρι δεν πήρατε; Ξέρετε, είχε στρατιωτικές φυλακές εκεί…
Ναι η Δημοκρατία μας έχει και κουσούρια. Η χούντα, όμως, είχε μόνον μαυρίλα. Αλήθεια, επτά χρόνια δεν σας έλειψε ο αέρας της ελευθερίας, δεν σας έπνιξε η μπόχα του αίματος, δεν σας ισοπέδωσε η αίσθηση της διεθνούς απομόνωσης; Δεν σας κατάθλιψε το “μαύρο” της ισοπεδωμένης σκέψης και το γκρίζο της αδιάφορης ζωής;
Η χούντα, η κάθε χούντα, δεν δικαιώνεται ποτέ! Δεν το επιτρέπει η (παρα)φύση της.
http://PanhellenicPost.com
Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας
“…και πως βαρυούνται την ζωή την άθλια που τραβούνε.
Πώς τρέμουν μην την χάσουνε, και πως την αγαπούνε
οι σαστισμένες κι αντιφαντικές
ψυχές, που κάθονται -κωμικοτραγικές- μες τα παληά των τα πετσιά τ’ αφανισμένα.”
Κ.Π. ΚαβάφηςΣε απλά ελληνικά, ο θυμόσοφος λαός λέει περίπου το ίδιο πράγμα ως εξής: “Ένα σκουλήκι ψόφιο. Να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ΄αφήνει”! Κάπως έτσι, είτε ως “ψυχές αντιφαντικές” είτε, ώς “σκουλήκι ψόφιο” ο λαός θέλει να ξεφύγει από τη μίζερη πραγματικότητα και δεν μπορεί. Δεν τον αφήνουν τα προβλήματα. Δεν του το επιτρέπουν οι καταστάσεις. και πελαγοδρομεί. Αντιφατικός και σαστισμένος. Κάπως έτσι φτάσαμε στη δημοσκόπηση το 30% του λαού να θεωρεί ότι περνούσε καλύτερα με την χούντα!
Γενικά οι Έλληνες είμαστε λαός αντιφατικός. Και σαστισμένος. Δεν βρήσκεις εύκολα μαζί του άκρη…
Δε λέω, τα μούσκεψαν ορισμένοι από τους πολιτικούς αρχηγούς της μεταπολίτευσης. Ένοχοι είμαστε και όλοι οι πολίτες για τον τρόπο που επιλέξαμε να ζήσουμε τα τελευταία χρόνια. Αλλά επί χούντας όλα ήτανε ρόδινα;
Και εμείς όλοι που ζούσαμε; Τρώγαμε με χρυσά κουτάλια και δεν το είχαμε καταλάβει; Και το τεράστιο κύμα μετανάστευσης του ’70; Από επίγειο παράδεισο “δραπέτευσαν” όλοι αυτοί;
Ναι, το στυπόχαρτο είναι το έμβλημα τούτου του λαού. Δεν θυμάται. Ξεχνάει και ξεχνάει εύκολα. Ίσως γι αυτό επιβιώνουμε 3.000 χρόνια τώρα…
Όταν είχαμε τη χούντα στο σβέρκο, δεν μιλάγαμε οι πολλοί. Όχι πως μας άρεσε, αλλά λουφάζαμε. Κοιτάγαμε να ¨βολευτούμε”… Ε, πώς σήμερα αυτοί να μην αναπολούν εκείνη την εποχή;
Κι όμως, εκείνη η εποχή ήταν ακριβώς που άρχιζε η διαφθορά και η σήψη της Ελλάδος. Και ας μην το ομολογεί κανένας! Ναι, επί “Ελλάδας Ελλήνων Χριστιανών”, άνθησε το “Μπαλόσημο” στον Εθνικό Οργανισμό Τουρισμού! Έπαιρνες άδεια ή χρηματοδότηση για ξενοδοχείο χωρίς να “λαδώσεις”; Ναι, επί χούντας το φακελάκι, δειλά στην αρχή με αύξουσα, πάντως συχνότητα, έμπαινε για τα καλά στη ζωή μας.
Η επταετία ήταν η εποχή που για να εδραιωθεί η “επανάσταση” χάριζε τα αγροτικά δάνεια, σαν τα λεφτά να μην τα έχαναν οι Τράπεζες και να μην τα επιβαρύνονταν ο κρατικός προϋπολογισμός, αλλά ο Παπαδόπουλος και η τσέπη του πατέρα του! Πότε γιγαντώθηκαν τα “κλειστά” επαγγέλματα; Πότε πάτησαν πόδι οι πρώτες πολυεθνικές; Πότε απέκτησαν “από το πουθενά” πλούτη και επιρροή ορισμένες οικογένειες; Πότε πρόβαλαν τις πρώτες διεκδικήσεις τους οι Τούρκοι; Πότε χάσαμε τη μισή Κύπρο;
Ναι, επί χούντας είχαμε “ασφάλεια” στους δρόμους (για την ακρίβεια επί της οδού Μπουμπουλίνας!) … Είχαμε, όμως, και μερικά από τα πλέον αιμοβόρα και απεχθή εγκλήματα, π.χ. Κοεμτζής, Λυμπέρης και άλλα.
Η περίοδος της χούντας ήταν εκείνη που “έχτιζε” τα Ξενία, με “δικούς” της, έστηνε διαγωνισμούς για “το Τάμα του Έθνους”, μας μοστράριζε τον Γιωργαλά να μας “κατηχεί” από τηλεοράσεως, μας τάϊζε φούμαρα με “άγνωστους πολέμους” και άλλες κατινίστικες εκπομπές για να ξεχνάμε τα -τότε- χάλια μας!
Τι να θυμηθώ από την περίοδο που “περνούσαμε καλά”; Τον μπακάλη (που να βρεις τότε σούπερ μάρκετ) με το μπλοκάκι; Τα δάση που καιγόντουσαν σαν σπίρτα; Τα ρούχα που τ΄αγόραζες από το δοσατζή; Τα αυτοκίνητα που δεν είχαμε ούτε ένας στους 1000 και κι αυτά τα περισσότερα ήτανε “Λάντα” και “Φίατ” από την Ρουμανία τα πρώτα, από τη Βραζιλία τα δεύτερα, και που αγόραζες ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο περίπου όσο σήμερα αγοράζεις ένα καινούργιο;
Να θυμηθώ ότι η υπανάπτυξη του κράτους πρόνοιας παρέμεινε βασικό χαρακτηριστικό της χούντας; Ότι η σύνταξη, του μέσου συνταξιούχου που ήταν το 1973 περίπου 2000 δραχμές, με βάση το τότε κόστος διαβίωσης ήταν ανεπαρκής; Ότι η κοινωνική πολιτική της δικατορίας είχε αποτύχει οικτρά και είχε κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους; Ότι το σύστημα που βιαίως εγκαθίδρυσε δεν μπόρεσε ποτέ να αναποκριθεί σε σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες και παρείχε άθλια περίθαλψη;
Πότε και ποιοί περνούσανε καλά με τη χούντα; Η Πετρελαϊκή κρίση του 1973 δεν απέδειξε ότι η οικονομία της χούντας δεν ήταν βιώσιμη; Πληθωρισμός, αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και ισοζυγίου πληρωμών, κρίση της βιομηχανίας δεν ήταν μερικά από τα “επιτεύγματα” που κατέλειπε η χούντα;
Το σύνθημα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”, δεν θεωρήθηκε και δεν ήταν επίκαιρο;
Και, από την άλλη, ψυχές μου αντιφατικές και σαστισμένες, η Γυάρος σας έπεφτε κομμάτι μακριά για να την ακούτε, το Μπογιάτι, όμως; Τίποτε δεν καταλάβατε; Χαμπάρι δεν πήρατε; Ξέρετε, είχε στρατιωτικές φυλακές εκεί…
Ναι η Δημοκρατία μας έχει και κουσούρια. Η χούντα, όμως, είχε μόνον μαυρίλα. Αλήθεια, επτά χρόνια δεν σας έλειψε ο αέρας της ελευθερίας, δεν σας έπνιξε η μπόχα του αίματος, δεν σας ισοπέδωσε η αίσθηση της διεθνούς απομόνωσης; Δεν σας κατάθλιψε το “μαύρο” της ισοπεδωμένης σκέψης και το γκρίζο της αδιάφορης ζωής;
Η χούντα, η κάθε χούντα, δεν δικαιώνεται ποτέ! Δεν το επιτρέπει η (παρα)φύση της.
