Για δεκατέσσερα χρόνια ο μακαριστός Μητροπολίτης Παύλος διακόνησε ως ο πρώτος κληρικός του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στον Καθεδρικό μας Ναό της Αγίας Τριάδος στο Χαράρε (1954 – 1968). Οι ποιμαντικές του ευθύνες στην πραγματικότητα ήσαν για ολόκληρη την χώρα του Ζιμπάμπουε για την ποιμαντική διακονία των Αποδήμων μας. Το 1968 με την εκλογή του ως Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως ήταν έτοιμος να αναλάβει μεγαλύτερες ποιμαντικές ευθύνες για να οργανώσει καλύτερα τις χιλιάδες Απόδημους Έλληνες με το κτίσιμο νέων Ελληνορθόδοξων Ναών που κοσμούν σήμερα τις Ελληνικές μας Κοινότητες.
Η κηδεία του μακαριστού Μητροπολίτη Παύλου έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου στο Μετόχιο του Πατριαρχείου μας στην Αθήνα.
Για το έργον του και τη μεγάλη του προσφορά, εκ μέρους του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου (λόγω της μεγάλης κρίσεως στην Αίγυπτο βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια),ομίλησε πρεπόντως ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Σεβ. Γέροντας Αξώμης κ. Πέτρος.
Στο τέλος της νεκρώσιμης Ακολουθείας ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουϊνέας και εκπρόσωπος του Πατριάρχου μας στο Γραφείο των Αθηνών κ. Γεώργιος ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους Αρχιερείς εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος Σπάρτης και Μονεμβασίας κ. Ευστάθιο, Γλυφάδας κ. Παύλο και τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Πετράκη Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Θαυμακού κ. Ιάκωβον, απτό δείγμα η παρουσία τους ο σεβασμός τους στην μεγάλη Ιερατική μορφή που ανέδειξε η Αλεξανδρινή Εκκλησία μέσα από το έργο της διακονίας του.
Εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας συμπροσευχόμενοι κι οι Μητροπολίτες Ζαμβίας Ιωακείμ, Πτολεμαϊδος Προτέριος, Χαρτούμ Εμμανουήλ , Ηλιουπόλεως Θεόδωρος και ο υποφαινόμενος. Αρκετοί ήσαν και οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι που τίμησαν τον μακαριστόν Γέροντα . Ανάμεσα σ’ αυτούς επικεφαλής ο Υπεύθυνος του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος Παν. Αρχιμ. κ. Αλέξιος, ο π. Χρυσόστομος Ευστρατίου που διακόνησε στο Κάϊρον, στο Τζοχάνεσπουργκ και στο Ντέρπαν, οι πατέρες π. Πέτρος και Κωνσταντίνος εκ της Νοτίου Αφρικής, ο π. Γεώργιος που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στον μακαριστόν Γέροντα και αρκετοί άλλοι.
Ο μακαριστός τιμήθηκε τόσο από τους μακαριστούς Πατριάρχες Νικόλαον, Παρθένιο και Πέτρο, όσο και από τον νυν Διάδοχό τους κ. Θεόδωρον. Η Ιερατική του προσφορά ξεκίνησε με την ανάδειξή του στην νευραλγική θέση του Ιερατικού Προϊσταμένου στο Χαράρε το 1954 από τον μακαριστόν Πατριάρχη Χριστόφορον και την ευλογία του τοπικού Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως Νικοδήμου Ζαχαρούλη. Κοιμήθηκε στην ηλικία των 93 ετών. Το προσωπικό και η Διεύθυνση του Αθηναίου, του Κέντρου που έζησε την τελευταία περίοδο της ζωής του, έχουν να πουν όλοι μια καλή κουβέντα για τον Γέροντα. Ποτέ του δεν σταμάτησε να διδάσκει όπου και να βρισκόταν. Ο Θεός να τον αναπαύει και να δέεται υπέρ πάντων ημών.
