Ο Ελληνας Υπουργος Εθνικης Αμυνας κ Δημ Αβραμοπουλος θα ειναι σημερα στο Καιρο για επισημη επισκεψη
Θα εχει συναντησεις με τον Αιγυπτιο Πρωθυπουργο , με τον αιγυπτιο ομολογο του - με τον Ελληνα Πρεσβη στο Καιρο κ Χριστοδουλο Λαζαρη καθως και με τον προεδρο της ΕΚΚ κ Χρηστο Καβαλη
ΤΟ WHO IS WHO του κ Αβραμοπουλου
Ο Υπουργος κ Δημ Αβραμοπουλος με τον Ομπαμα και την συζυγο του
Δραστηριότητες
Θα εχει συναντησεις με τον Αιγυπτιο Πρωθυπουργο , με τον αιγυπτιο ομολογο του - με τον Ελληνα Πρεσβη στο Καιρο κ Χριστοδουλο Λαζαρη καθως και με τον προεδρο της ΕΚΚ κ Χρηστο Καβαλη
ΤΟ WHO IS WHO του κ Αβραμοπουλου
Ο Υπουργος κ Δημ Αβραμοπουλος με τον Ομπαμα και την συζυγο του
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος εισήλθε στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών το 1980 και από το 1981 μέχρι το 1983 υπηρέτησε στην Κεντρική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών (Αθήνα). Από το 1983 έως το 1988 ανέλαβε καθήκοντα Προξένου της Ελλάδος στη Λιέγη (Βέλγιο).
Το 1989 ανακλήθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε Ειδικός Διπλωματικός Σύμβουλος του Προέδρου της «Νέας Δημοκρατίας», Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Το 1991 διορίστηκε εκπρόσωπος στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ / Βιέννη). Το 1992 ανέλαβε εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών (Αθήνα), μέχρι το τέλος του ιδίου χρόνου, οπότε και τοποθετήθηκε ως Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Γενεύη (Ελβετία).
Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και την ίδια χρονιά, τον μήνα Αύγουστο, παραιτήθηκε από τη Διπλωματική Υπηρεσία προκειμένου να συμμετάσχει ως υποψήφιος βουλευτής στις Εθνικές Εκλογές του Οκτωβρίου του 1993.
Πολιτική σταδιοδρομία
Κατέβηκε υποψήφιος με το Κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας» και εκλέχτηκε στην τρίτη θέση της Α’ περιφέρειας Αθηνών. Την ίδια περίοδο εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή της «Νέας Δημοκρατίας».
Διετέλεσε Γραμματέας της Ν.Δ. στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και κατά την περίοδο 1993 – 1994 εξελέγη Πρόεδρος της ΟΚΕ Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας
Το 1994 πήρε το χρίσμα του υποψηφίου της Νέας Δημοκρατίας για το Δήμο της Αθήνας, όπου και εκλέχτηκε με αντίπαλό του τονΘεόδωρο Πάγκαλο. Ήταν ο νεότερος σε ηλικία δήμαρχος της πόλεως των Αθηνών.
Το 1996 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος υπέβαλε αίτηση διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, στο όνομα της πόλης των Αθηνών.
Από το 1997 που ανατέθηκε από τη Δ.Ο.Ε η οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην πόλη των Αθηνών μέχρι το τέλος του 2002, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος συνεργάστηκε με την Οργανωτική Επιτροπή για την προετοιμασία της πόλης. Επανεκλέχτηκε δήμαρχος τον Οκτώβριο του 1998 από τον πρώτο γύρο, συγκεντρώνοντας το ιστορικά μεγαλύτερο ποσοστό που έχει σημειωθεί σε δημοτικές εκλογές στην Αθήνα. Κατά την τετραετία 1995 – 1999 ήταν Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). Το 1995 συνέστησε τη «Μόνιμη Διάσκεψη των Δημάρχων των Πρωτευουσών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».
Από το 1996 έως το 2000 άσκησε καθήκοντα Αντιπροέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Τοπικών Αρχών (IULA). Από το 1997 έως το 2002 ήταν μέλος της Επιτροπής των Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού Γραφείου (1997-2000).
Το Μάρτιο του 2001 ίδρυσε το «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών» (ΚΕΠ), ένα κόμμα με ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά συγγενή με τη Νέα Δημοκρατία. Τον Ιούνιο του 2002 ανακοίνωσε τη διακοπή του ΚΕΠ, καθώς και την απόφασή του να μη διεκδικήσει ξανά το αξίωμα του δημάρχου το 2002 και να επανέλθει στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Παράλληλα, προώθησε τις διεθνείς συνεργασίες της πόλεως των Αθηνών και ανακηρύχθηκε πρόεδρος της «Συνόδου Κορυφής των Δημάρχων του Κόσμου». Στη Σύνοδο των Αθηνών, τον Σεπτέμβριο του 2002, η Διάσκεψη επικύρωσε μία πρωτοβουλία του Δημήτρη Αβραμόπουλου, το πρόγραμμα «Διπλωματία των Πόλεων», η οποία υιοθετήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε Κόφι Ανάν.
Το 2001 θέσπισε το «Διεθνές Βραβείο των Αθηνών για τη Δημοκρατία» υπό την αιγίδα της UNESCO (Παρίσι) και το 2002 την «Παγκόσμια Ένωση Ολυμπιακών Πόλεων» υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (Λωζάνη).
Την ίδια περίοδο συνέστησε το «Παγκόσμιο Ινστιτούτο για τη Διπλωματία των Πόλεων». Το 2004 και μετά από ένα χρονικό διάστημα ενός έτους, κατά τη διάρκεια του οποίου αποδέχτηκε προσκλήσεις και δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ αλλά και σε άλλα μεγάλα πανεπιστήμια, ήταν υποψήφιος στις εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία και εκλέχτηκε πρώτος Βουλευτής της Α΄ Περιφέρειας Αθηνών.
Το 2004 ορκίστηκε υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης. Μετά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό του 2006, ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παρέμεινε στη θέση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θέση που κατείχε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009.
Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου εξελέγη και πάλι βουλευτής Α΄περιφέρειας Αθηνών. Λίγες μέρες αργότερα, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τη θέση του αρχηγού της ΝΔ. Με πρωτοβουλία του, πραγματοποιήθηκε η εκλογή του Προέδρου του κόμματος από τη βάση. Στην πορεία της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του αρχηγού της ΝΔ, απέσυρε με δημόσια δήλωσή του την υποψηφιότητά του και στις 10 Νοεμβρίου 2009 στήριξε την υποψηφιότητα του Αντώνη Σαμαρά, γεγονός που συντέλεσε καθοριστικά στην εκλογή του τελευταίου στην ηγεσία του κόμματος. Μετά την ανάληψη της Προεδρίας της ΝΔ από τον Αντώνη Σαμαρά, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ορίστηκε Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του 8ου Τακτικού Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας που διεξήχθη τον Ιούνιο του 2010. Αμέσως μετά, τον Ιούλιο του 2010, ανέλαβε τη θέση του Αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας, την οποία και κατέχει μέχρι σήμερα.
Στις 11 Νοεμβρίου 2011 ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Παράλληλα παραιτήθηκε της βουλευτικής του έδρας, ώστε να υποστηριχθεί η θέση της Νέας Δημοκρατίας για συμμετοχή μόνο εξωκοινοβουλευτικών στελεχών της στη νέα κυβέρνηση.[3] Στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 επανεξελέγη βουλευτής στην Α' περιφέρεια Αθηνών. Στις 21 Ιουνίου 2012 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Εξωτερικών. Στις 25 Ιουνίου 2013 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Ακαδημαϊκοί τίτλοι, Δραστηριότητες
- 1978: Πτυχίο Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών. της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,
- 1979-1980: Μεταπτυχιακή Εξειδίκευση στους Διεθνείς Οργανισμούς (Πανεπιστήμιο Βοστώνης / Βρυξέλλες).
- 1986: Masters στα Ευρωπαϊκά Θέματα (Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών, Université Libre des Bruxelles / Βρυξέλλες).
- 1995: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου ADELPHI (Νέα Υόρκη).
- 1997: Επίτιμος Διδάκτορας του Κολεγίου DEREE (Αθήνα).
- 2000: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου DREXEL (Φιλαδέλφεια).
- 2000: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου KINGSTON.
- 2002: Επίτιμος Καθηγητής της Κρατικής Ακαδημίας Τεχνολογικών Επιστημών της Μόσχας.
- 2002: Ομότιμος Καθηγητής - Σύμβουλος του Πανεπιστημίου του Πεκίνου.
Visiting Fellow, στο Kennedy School of Government, Institute of Politics, του Πανεπιστημίου Harvard.
Τιμητικές Διακρίσεις
Έχει παρασημοφορηθεί και έχει λάβει ανώτατες τιμητικές διακρίσεις από πολλές χώρες: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Κύπρο, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Καζακστάν,Λουξεμβούργο, Μάλτα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία, Βατικανό, Βενεζουέλα, Γιουγκοσλαβία, καθώς επίσης και από το Οικουμενικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο τηςΚωνσταντινούπολης, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Το 2006 τιμήθηκε στη Ρώμη με την ανώτατη διάκριση των Διεθνών Βραβείων «Giuseppe Sciacca». Έχει επίσης τιμηθεί με τον τίτλο του Επίτιμου Δημότη, με επίδοση υψηλών διακρίσεων από πολλές πόλεις του κόσμου: Αμμόχωστο, Βαρκελώνη, Ερεβάν, Πεκίνο,Βηρυτό, Βερολίνο, Βοστώνη, Βουκουρέστι, Καράκας, Σικάγο, Φλωρεντία, Γένοβα, Τζακάρτα, Αβάνα, Κωνσταντινούπολη, Κίεβο, Λουμπλιάνα, Λος Άντζελες, Μαϊάμι, Μόντρεαλ,Μόσχα, Νιού Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη, Λευκωσία, Παρίσι, Φιλαδέλφεια, Providence, Ρώμη, Σόφια, τις Πολιτείες του Ιλλινόις, Τζόρτζια, Ρόουντ Άιλανττων Η.Π.Α., Σίδνεϋ, Τιφλίδα, Τίρανα,Τορόντο, Βαλέτα, Ουάσιγκτον, Xian.
Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης 40 Ελληνικών πόλεων.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι παντρεμένος με τη Βίβιαν και έχει δύο παιδιά, τον Φίλιππο και τον Ιάσονα.
