Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν εκτίμησε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Le Figaro, πως «η Γαλλία κινδυνεύει να βρεθεί στην κατάσταση την οποία έχει γνωρίσει η Ελλάδα» και να αναγκαστεί «να ζητήσει τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
Ο αρχηγός του γαλλικού κράτους από το 1974 έως το 1981, προτείνει, με την υποστήριξη του Χέλμουτ Σμιτ, καγκελάριου της Γερμανίας την ίδια περίοδο, να σχηματιστεί γύρω από το ευρώ μία «ομοιογενής ομάδα» περίπου 10 χωρών που θα έχουν τους ίδιους κανόνες όσον αφορά τον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά, την οποία αποκαλεί «Europa».
Παρά το αυξημένο χρέος, εξηγεί, «σήμερα προστατευόμαστε από τα πολύ χαμηλά επιτόκια, όμως αυτό είναι προσωρινό. Η Fed (σ.σ. η κεντρική τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής) έχει ανακοινώσει την πρόθεσή της να αυξήσει τα επιτόκιά της όταν ο συνδυασμός των περιστάσεων το επιτρέψουν, πιθανόν σε 18 μήνες (...). Εκείνη την ημέρα, η χώρα μας κινδυνεύει να βρεθεί στην κατάσταση της Ελλάδας. Οι δημόσιες Αρχές θα οδηγηθούν στο να ζητήσουν τη βοήθεια του ΔΝΤ».
Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας, «ο μηχανισμός της Ευρώπης αποσυναρμολογήθηκε με το γαλλικό “Οχι” στο δημοψήφισμα του 2005. Ομως οι δημοσκοπήσεις το πιστοποιούν: μία μεγάλη πλειονότητα των συμπατριωτών μας δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να εγκαταλείψουν το ευρώ. Θα πρέπει να βασιστούμε σε αυτή την υποστήριξη της κοινής γνώμης για να ξαναβρούμε το νήμα του αρχικού ευρωπαϊκού σχεδίου, μαζί με εκείνους, από τους γείτονές μας, που το επιθυμούν πολύ. Και να αφήσουμε τους άλλους να ζήσουν τη ζωή τους».
Μέλη αυτής της ένωσης μεγαλύτερης εμβάθυνσης θα ήταν η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Αυστρία, και «όταν έρθει η στιγμή η Πολωνία», διευκρινίζει, προσθέτοντας πως «μπορεί να προβλεφθεί η συμμετοχή της Ιρλανδίας και της Φινλανδίας».
«Αυτές οι 12 χώρες θα αποτελούσαν μία ομοιογενή ομάδα που θα αποκαλέσουμε Europa. Ο σκοπός της είναι να συμπληρωθεί το ευρώ με μία ένωση των προϋπολογισμών και των δημοσιονομικών, η οποία θα επιτευχθεί εν καιρώ από ένα κοινό δημόσιο Θησαυροφυλάκιο και από έναν μηχανισμό οικονομικής αλληλεγγύης», αναφέρει ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο οποίος υπερασπίζεται τη θέση αυτή στο βιβλίο «Europa - la dernière chance de l’Europe» [«Europa, η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης»] (XO Editions), το οποίο προλογίζει ο Χέλμουτ Σμιτ.
TA NEA
