Εκδηλώσεις για τον Εθνάρχη Μακάριον και τα θύματα της Τουρκικής εισβολής στο Χαράρε
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ: “H δικαίωση της Κύπρου θα αναβαθμίσει τον ρόλο του ΟΗΕ για την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών»
Επί τη ευκαιρία της ετήσιας επιμνήμοσυνης δέησης για τον Εθνάρχη Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ’ και για τους θυσιασθέντες για τη Δημοκρατία και τους ηρωϊκώς πεσόντες κατά την βάρβαρη τουρκική εισβολή το 1974 εξ Ελλάδος και Κύπρου στον Καθεδρικό μας Ελληνορθόδοξον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Χαράρε, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτης μετέφερε Πατριαρχικό χαιρετισμό του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου Β’, προσευχόμενος και ευχόμενος με τη βοήθεια του Θεού σύντομα να απελευθερωθεί η συνεχιζόμενη για σαράντα χρόνια παράνομη τουρκική κατοχή μεγάλου μέρους της Μεγαλονήσσου. Στο χαιρετισμό του ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος τόνισε ότι «ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή που απειλείται η παγκόσμια ασφάλεια. Γι’ αυτό η δικαίωση του Λαού της Κύπρου θα αναβαθμίσει τον ρόλο του ΟΗΕ για την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών».
Στον χαιρετισμό του Αλεξαδνρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου, έγινε αναφορά στην μεγάλη μορφή του μεγάλου Εκκλησιαστικού και Πολιτικού Ηγέτη που ανέδειξε ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία στο πρόσωπο του Εθνάρχη Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ’, όχι μόνο ως του πρώτου Προέδρου του νεοσύστατου Κράτους της Κύπρου ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ, αλλά κι ως κορυφαίου σύγχρονου Ιεραποστόλου με την οικοδομή της γνωστής Πατριαρχικής Σχολής «Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’» στην Ναϊρόμπι, όπου τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες ιθαγενείς κληρικοί από διάφορες χώρες της Αφρικής έχουν προτετοιμασθεί καταλλήλως για την ποιμαντική τους διακονία εις τας αχανείς εκτάσεις της Αφρικανικής Ηπείρου.
«Το καλύτερο μνημόσυνο για τον αείμνηστον Εθνάρχη Αρχιεπίσκοπον Κύπρου Μακάριον Γ’ και για όλους τους σύγχρονους ήρωες του Ελληνσιμού που έπεσαν μαχόμενοι στο πεδίον της μάχης στην Κύπρο για να προστατέψουν ελληνική γη τριών χιλιάδων χρόνων, εκτός από τη δικαίωση του Λαού της Κύπρου», τόνισε ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος, «είναι και η ενότητα των απανταχού Ελλήνων κι όλων των Ορθοδόξων Λαών για να προασπιζόμαστε τα δικαιώματα των αδικημένων Λαών, έτσι ώστε να συμβάλουμε στην υπόθεση της παγκόσμιας ασφάλειας και της ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών».
Αξίζει να αναφερθεί ότι στον χαιρετισμό του ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος έκανε έκκληση στην Διεθνή Κοινότητα για τον τερματισμό των εμπόλεμων αντιπαραθέσεων στην Γάζα, στη Συρία, στην Ουκρανία και σε άλλα μέρη του κόσμου που χάνονται άδικα ζωές, καλώντας τους πιστούς ανθρώπους να προσεύχονται «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου».
Κύριος ομιλητής ήταν ο εντιμώτατος Πρόξενος της Κύπρου στο Ζιμπάμπουε κ. Νέστορας Νέστορος του οποίου και την ομιλία παραθέτουμε
«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Ζιμπάπουε κ. ΣεραφείμΕξοχώτατε Κύριε Πρέσβη της Ελλάδος κ. Κοντουβουνίσιε,
Αγαπητοί Πρόεδροι των Ελληνικών Σωματείων Ζιμπάπουε
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι
Κυρίες και Κύριοι.
Μνήμες μαύρες των αποφράδων εκείνων ημερών του Ιούλη του 1974 που ο καπνός από τον φλεγόμενο Πενταδάκτυλο και τις πυρκαγιές στις βουνοπλαγιές του Τροόδους σκέπασε, σαν πένθιμο πέπλο ολόκληρη την Κύπρο.
Οι ηρωικοί μας εθνοφρουροί, οι έφεδροι μας αλλά και οι εθελοντές προσπαθούσαν να ανατρέψουν την επερχόμενη τραγωδία. Λίγοι αλλά διαλεχτοί Ελλαδίτες αξιωματικοί και οπλίτες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ μαζί με τους εθελοντές που έφτασαν απο την Ελλάδα και άλλες χώρες του εξωτερικού με οποιοδήποτε μέσο βρήκαν, έγιναν ένα με τον αγωνιζόμενο λαό της Κύπρου ενάντια στην νέα αυτή επιβουλή.
Μέχρι την εκεχειρία της 22ας Ιουλίου οι βάρβαροι εισβολείς αριθμούσαν τεράστιες απώλιες, τόσο σε ανθρώπινο αλλά και σε άψυχο υλικό. Η ηρωική 33η Μοίρα Καταδρομών μαζί με δύο τάγματα πεζικού κρατούσαν εγκλωβισμένες 40 000 στρατό εισβολής στο πέντε μίλι. Το προγεφύρωμα της Τουρκίας κυνδύνευε να καταρρεύση, οι δε μάχες για την κατάληψη της Λευκωσίας είχαν αρνητικό αποτέλεσμα για τους εισβολείς χάρις στην ηρωική αντίσταση των παιδιών της ΕΛΔΥΚ απο την μια και τους ηρωικούς εθνοφρουρούς και αντιστασιακούς που κράτησαν μετερίζι μπροστά στους υπεράριθμους εισβολείς.
Ηταν όμως χιλιάδες οι αττίλες και πλήρως εξοπλισμένοι, με την βοήθεια του πολεμικού ναυτικού και της αεροπορίας της Τουρκίας η οποία βομβάρδιζε συνεχώς τους γενναίους αγωνιστές μας και ενίσχυε τον Τουρκικό θύλακα της Λευκωσίας με αλεξιπτωτιστές κατάφεραν να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους.
Ετσι, με την έναρξη της εκεχειρίας της 23ης Ιουλίου οι Τούρκοι προελαύνουν ανενόχλητοι, αψηφώντας τα Ηνωμένα Εθνη, τα στρατεύματα των οποίων παραμένουν απλοί παρατηρητές της προέλασης τους. Οι δυνάμεις του Αγγλικού αποσπάσματος στην Κύπρο, οι εγγυητές της Ανεξαρτησίας μας, αφήνουν ανενόχλητους τους Αττίλες και η Ελλάδα απλά δεν μπορεί παρά να παρακολουθεί τον σφαγιασμό της Μεγαλονήσου με σπαραγμό καρδιάς.
Εν τω μεταξύ η κατάσταση στην Ελλάδα άλλαζε. Η χούντα κατέρρεε και η Δημοκρατία ξαναρχόταν στην χώρα που την γέννησε. Η Ελλάδα όμως ήταν τόσο αποδυναμωμένη που δεν μπορούσε να βοηθήση την Κύπρο. Οι λίγοι καταδρομείς που κατάφεραν να φτάσουν μυστικά στο νησί είχαν την ατυχία να δεχτούν τις πρώτες απώλειες τους απο φιλικές σφαίρες. Το μνημείο των πεσόντων αλεξιπτωτιστών στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, λίγα μέτρα απο το σημείο της θυσίας τους μας υπενθυμίζει την προσπάθεια της μητέρας πατρίδας να μας βοηθήσει να αντικρούσουμε τις ορδές του Αττίλα.
Οι ηρωικοί μας μαχητές, εντελώς αβοήθητοι δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην προέλαση των εισβολέων. Και η πολυπόθητη βοήθεια δεν φτάνει ποτέ.
Η κατάρρευση των συνομιλιών της Γενεύης την 14ην Αυγούστου σηματοδοτεί την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής η οποία είχε ώς αποτέλεσμα την κατάληψη του τριανταεφτά τοις εκατόν της Κύπρου.
Ακόμα μιά τραγωδία εις βάρος του Ελληνισμού, η οποία ξεκίνησε με το προδωτικό πραξικόπημα των Συνταγματαρχών εναντίων του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και ολοκληρώθηκε με την κατάληψη μεγάλου μέρους της Κύπρου από τους Τουρκους.
Ανήμερα της μαύρης εκείνης επετείου τιμούμε σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, την μνήμη όλων όσων αγωνίστηκαν υπέρ της δημοκρατίας και έχασαν την ζωή τους κατα την διαρκεια του προδοτικού πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής του Ιουλίου του 1974. Τιμούμε την μνήμη των Ελλαδιτών αδελφών μας, που στάθηκαν και πολέμησαν στο πλευρό μας.
Μαζί με όλους αυτούς, τους αγωνιστες της ελευθερίας, τιμούμε σήμερα την μνήμη του Αείμνηστου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του τρίτου, ο οποίος αποτελεί σύμβολο αντίστασης ενάντια στην Χούντα των Αθηνών και των κατακτητών της Κύπρου.
Τεσσαρακοστή επέτειος μιας τραγωδίας. Μιας αδικίας ενάντια σ’ενα λαό που για αιώνες τώρα αγωνίζεται για το δίκαιο του.
Σαράντα χρόνια κατοχής.
Σαράντα χρόνια προσφυγιάς.
Σαράντα χρόνια αγωνίας για τις εκατοντάδες αγνοούμενους της εισβολής.
Σαράντα χρόνια ελπίδας, ότι η μέρα της απελευθέρωσης φτάνει επι τέλους.
Οπως είπε και ο Πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Μεγάλης Βρεττανίας Πήτερ Δρουσιώτης, στην ομιλία του στο συλλάλητήριο που έγινε στο Λονδίνο με την ευκαιρεία αυτής της μαύρης επετείου, σημειώνουμε σήμερα σαράντα χρόνια αποτυχίας της διεθνούς κοινότητας να αναγκάση την Τουρκία να σεβαστή και να εφαρμόσει τις εκατοντάδες ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαικής Ενωσης και άλλων Διεθνών οργανισμών αναφορικά με την Κύπρο, να σεβαστή το διεθνές δίκαιο. Να αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματα της και τους εποίκους απο την Κύπρο.
Αποτυχία του διεθνούς παράγοντα να επηρεάσει θετικά την Τουρκία και να την πείση να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις διεθνών και ευρωπαικών δικαστηρίων σχετικά με προσφυγές εναντίων της για τα εγκλήματα εις βάρος της Κύπρου και του λαού της.
Αποτυχίας να πεισθούν οι πανίσχιροι στρατηγοί της Τουρκίας να παραδώσουν στοιχεία σχετικά με τους μαζικούς τάφους που είναι θαμμένοι οι αγνοούμενοι μας αλλά και στοιχεία αναφορικά με την τύχη των υπολοίπων αγνοουμένων, έτσι ώστε να κλείση αυτό το τεράστιο ανθρωπιστικό δράμα.
Αν η Τουρκία συνεχίσει να αρνείτε να δώσει αυτά τα στοιχεία, σύντομα δεν θα υπάρχουν επιζώντες γονείς και συγγενείς για να παραλάβουν και να θάψουν τα οστά των αγνοουμένων παιδιών και συγγενών τους.
Σαράντα χρόνια μιας διαδικασίας συνομιλιών η οποία δεν οδηγεί σε τίποτα. Συνομιλιών με μιά χώρα η οποία δεν σέβετε το διεθνές δίκαιο και τους γείτονες της. Μιας χώρας της οποίας, ο αλαζωνικός ηγέτης, αποξενωμένος και απο τον ίδιο τον λαό του, προσπαθεί να πείση την διεθνή κοινότητα ότι δεν υπάρχει χώρα με το όνομα Κύπρος. Που αρνείτε να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ταυτόχρονα θέλει να διατηρεί τα επεμβατικά δικαιώματα τα οποία πηγάζουν απο την Συνθήκη εγκαθίδρυσης της. Ενος ηγέτη που, ενώ προσβλέπει στην συνέχιση της ενταξιακής πορείας της χώρας του, θέλει να αγνοεί της ύπαρξη μιάς χώρας μέλους της Ευρωπαικής Ενωσης και να την αποκαλεί αποβιώσασαν.
Φτάνει πια. Σαράντα χρόνια Τουρκικής κατοχής είναι πολλά.
Οφείλουν οι ηγέτες μας να γίνουν πιο δημιουργικοί. Οι διεθνείς συγκυρίες αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς. Η πρόσφατη ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην θάλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, η κατάσταση στην Μέση Ανατολή και άλλες περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις μας επιτρέπουν να ελιχθούμε και να δημιουργήσουμε νέες συμμαχίες και συνεταιρισμούς.
Τα νέα αυτά δεδομένα ίσως αναγκάσουν την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους να μεταβάλουν την αδιάλλακτη στάση τους και να προσέλθουν στις συνομιλίες με θετικές προτάσεις έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για ουσιαστικό διάλογο, ο οποίος θα συμβάλει στη εξεύρεση μιάς δίκαιης, βιώσιμης, κοινώς αποδεκτής λύσης στο πρόβλημα μας και στην επανένωση της χώρας μας.
Οπως ανέφερε και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στο μύνημα του με την ευκαιρεία των μαύρων αυτών επετείων, πρέπει να διαφυλάξουμε την Κυπριακή Δημοκρατία σαν κόρη οφθαλμού, γιατί είναι το μόναδικό όπλο που διαθέτουμε ενάντια σε ένα πανίσχυρο και αδιάλλαχτο κατακτητή.
Αυτό θα είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε την μνήμη όσων έπεσαν υπερασπιζόμενοι την δημοκρατία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας.
Αιωνία σας η μνήμη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει.
Ζήτω η Κύπρος
Ζήτω η Ελλάδα
Ζήτω το Εθνος»
Η όλη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την κατάθεση στεφάνων και την απαγγελία του Εθνικού μας Ύμνου.
