24 Απριλίου 2016

Εμεινα μόνος γιατί υπήρξα άπιστος!

Ηταν παρών όταν ο... γείτονάς του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου Ομάρ Σαρίφ δέχτηκε πρόταση από τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιν να πρωταγωνιστήσει στη θρυλική ταινία «Ο Λόρενς της Αραβίας», ενώ σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου με «συμμαθητή» τον Αντονι Χόπκινς, με τον οποίο «έδεσαν» όταν έπαιξαν στην αμερικανική σειρά «Πέτρος και Παύλος». Και με τους δύο ο Τέλης Ζώτος, ο γοητευτικός ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’70, δημιούργησε φιλίες χρόνων.
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
Φωτό: Δημήτρης Γκολφομήτσος
Ο ηθοποιός, που έχει τον χρόνο σύμμαχο, μιλάει στην«Espresso» για τους σπουδαίους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή του. Αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς ηθοποιούς της γενιάς του και παραμένει μέχρι σήμερα γοητευτικός, δεν παντρεύτηκε ποτέ, αφού, όπως αποκαλύπτει, είναι... άπιστος. Ενας αρραβώνας τεσσάρων ετών δεν έφτασε ποτέ στα σκαλιά της εκκλησίας, ενώ προτιμούσε τις περιστασιακές σχέσεις με συναδέλφους του.
Πρωταγωνίστησε στη σειρά-σταθμό της κρατικής τηλεόρασης «Γειτονιά», ενώ ο Νίκος Φώσκολος τον είχε εντάξει και στο καστ της «Λάμψης». Εκείνος, όμως, δεν «αγάπησε» αρκετά τον ρόλο του, γι' αυτό και πήρε την απόφαση να αποχωρήσει. Χρόνια αργότερα, το 2009, υποδύθηκε τον... Γιάγκο Δράκο για λογαριασμό διαφήμισης συνδρομητικού καναλιού.
Η επιστροφή στην ΤV
Οπως μας λέει, μάλιστα, απάντησε θετικά στο σποτ γιατί του άρεσε το σενάριο, ενώ πληρώθηκε και «καλούτσικα». Αυτό ήταν και το... comeback του στη μικρή οθόνη. Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει κατεβεί από το θεατρικό σανίδι, αφού συνεργάζεται με τη Μαίρη Βιδάλη. Μέχρι και αύριο -οπότε η παράσταση θα κατεβεί- κρατάει έναν από τους βασικούς ρόλους του έργου «Μαύρα τακούνια» στο θέατρο Διάχρονο.
Σήμερα, απολαμβάνοντας τη ζωή του στο σπίτι του στα Βριλήσσια, όπου μας υποδέχτηκε, αισθάνεται γεμάτος λόγω της υπέροχης οικογένειάς του και των ανιψιών του, αλλά και των πραγματικών φίλων που έχει. Μεταξύ αυτών, η Ροζίτα Σώκου, ο Κώστας Βουτσάς και η Μάρθα Καραγιάννη.
Αν και, όπως τονίζει, εκτιμά το έργο του Γιαν Φαμπρ, δεν μπόρεσε να δεχτεί την ιδέα ότι ένας ξένος θα είχε την επίβλεψη του σημαντικού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1941 από μετανάστες γονείς που έφυγαν από τη Βόρεια Ηπειρο το 1920-1925, παιδάκια τότε. Εκεί τελείωσα και το σχολείο, και τον καιρό που οι Ελληνες άφηναν την πόλη -δεν εκδιώχθηκαν ποτέ- εγώ έφυγα για σπουδές στο Λονδίνο. Πέρασα πάρα πολύ ωραία παιδικά χρόνια. Τότε δεν ήξερα ότι γεννήθηκα σε αυτή τη μαγική για όλο τον κόσμο πόλη. Είχε καταπληκτικά σχολεία, όπως θα έχετε ακούσει. Το πιο ελληνικό μέρος εκτός Ελλάδας, η κοιτίδα του Ελληνισμού είναι η Αλεξάνδρεια. Στο Λονδίνο γράφτηκα στη Βασιλική Ακαδημία, απ' όπου αποφοίτησα με άριστα.
Το όνομά σας είναι από κάποιον παππού σας;
Οχι, οι γονείς μου έδωσαν στα παιδιά τους αρχαιοελληνικά ονόματα. Εγώ ονομάστηκα Αριστοτέλης και η αδερφή μου Δανάη. Το ίδιο και τα ξαδέρφια μου, ο Πλάτωνας, ο Μιλτιάδης και ο Πύρρος. Δεν ξέρω αν ήταν κόμπλεξ ή κάτι άλλο, για το οποίο ήθελαν να περάσουν το ελληνικό στοιχείο και σε μας.
Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας στην απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;
Φαντάσου δύο Ηπειρώτες εκείνη την εποχή, το '59-'60, να ακούν πως το παιδί τους θέλει να γίνει ηθοποιός. Μάχη τραγική και ομηρικοί καβγάδες. Δεν ξέρω πώς, αλλά τους έπεισα στο τέλος. Ηξερα αγγλικά, οπότε έφυγα για το Λονδίνο. Το ότι μπήκα στη Βασιλική Ακαδημία ήταν και λίγο τύχη: Στους τόσους Βρετανούς μπήκε κι ένας Ελληνας! Εκεί γνωριστήκαμε με τον Αντονι Χόπκινς. Εγώ σπούδαζα στο πρώτο κι εκείνος στο τρίτο τρίμηνο, και παίζαμε μαζί σε παραστάσεις. Ο Τόνι είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερός μου.
Οταν πήγα να δώσω εξετάσεις ήμουν 18,5 χρόνων κι εκείνος 23. Είχε ήδη πείρα, καθώς εκεί μόλις τα παιδιά τελειώνουν το γυμνάσιο πηγαίνουν σε περιοδείες ως κομπάρσοι. Επιδιώκουν να κερδίσουν υποτροφίες, αφού τα δίδακτρα των σχολών είναι ακριβά. Σαφώς ήταν καλύτερος από μένα, αλλά δεν ήμασταν κολλητοί. Δεθήκαμε περισσότερο όταν κάναμε τα γυρίσματα για την αμερικανική σειρά «Πέτρος και Παύλος» στη Ρόδο. Το σίριαλ ήταν τεσσάρων επεισοδίων. Από κει κι έπειτα, είχαμε την ευκαιρία να ξαναβρεθούμε και να κάνουμε και παρέα. Ηταν προτού εκτοξευτεί η καριέρα του με την ταινία «Η σιωπή των αμνών», όπου υποδύθηκε τον Χάνιμπαλ Λέκτερ.
«Εκανα τον γύρο του κόσμου με τον μεγάλο Ροντήρη. Επί οκτώ χρόνια ταξιδεύαμε παίζοντας “Ηλέκτρα” και “Μήδεια”. Ηταν μεγάλη τύχη, αλλά όταν είσαι 23 χρόνων, δεν το καταλαβαίνεις»
Δεν ήταν, όμως, ο μόνος σταρ φίλος σας. Είχατε και τον Ομάρ Σαρίφ.Η φιλία μας κράτησε πολλά χρόνια. Να σκεφτείτε ότι τον γιο του, που είναι τώρα πατέρας, τον γνώρισα όταν ήταν τριών χρονών. Γνωριστήκαμε επειδή τα καλοκαιρινά σπίτια μας στην Αλεξάνδρεια ήταν δίπλα δίπλα. Τότε ήταν τρία χρόνια παντρεμένος με τη Φάτεν Χαμάμα, η οποία ήταν η σταρ του αιγυπτιακού κινηματογράφου. Το κανονικό όνομά του ήταν Μισέλ Σαλούμ, όμως οι Αιγύπτιοι δεν δέχονταν έναν Γάλλο για σύζυγο της νούμερο ένα σταρ τους κι έτσι το έκανε Ομάρ Σαρίφ.
Εγώ, 18 χρόνων, ό,τι ετοιμαζόμουν να μπω στη showbiz και είχα γείτονες δύο μεγάλα αστέρια! Μια μέρα, όταν βρισκόμασταν στο σπίτι του στο Κάιρο, χτύπησε το τηλέφωνό του και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιν. Δεν πίστευα στ' αυτιά μου! Τον κάλεσε για την ταινία «Ο Λόρενς της Αραβίας».
Στους δεύτερους ρόλους εμφανίζονταν μεγάλα αστέρια του σινεμά, οι δύο πρωταγωνιστές, ωστόσο, ήταν «άγνωστοι»: Ο Πίτερ Ο'Τουλ κι ο Ομάρ Σαρίφ. Στην πρεμιέρα στο Λονδίνο ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που τους έπιασε το χέρι. Μπήκαν μέσα και, όταν βγήκαν, ήταν δύο σούπερ σταρ παγκόσμιας φήμης πια.
«Εχω ένα ελάττωμα-προτέρημα: Δεν εξαρτώ και δεν εξαρτώμαι.
Οχι μόνο ερωτικά, αλλά γενικά στη ζωή μου»
Ποια ήταν η πρώτη δουλειά σας;
Η ταινία «Τα 201 καναρίνια». Ο σκηνοθέτης Γρηγόρης Γρηγορίου και ο παραγωγός Τζέιμς Πάρις πήραν τέσσερις νέους ηθοποιούς, τον Χάρρυ Κλυνν, εμένα, την Ερρικα Μπρόγιερ και τη Ματίνα Καρρά και η ταινία πήγε... άπατη. Ηταν η εποχή της Βουγιουκλάκη, της Καρέζη, του Παπαμιχαήλ, του Κούρκουλου. Τώρα που η ταινία παίζεται στην τηλεόραση, οι κριτικοί τη βαθμολογούν με τρία αστεράκια. Τότε, όμως, πήγε χάλια εμπορικά! Δεν είναι κακό φιλμ. Αισθάνθηκα πληγωμένος βλέποντας ότι έπιασε πάτο.
Ηταν η εποχή των σταρ κι εμείς ήμασταν τέσσερα άγνωστα προσωπάκια. Επειδή ήμασταν νέοι, μπήκαμε στον Τύπο της εποχής και μας γνώρισε ο κόσμος. Το περίεργο είναι ότι όσοι ασχολούνταν με κάποια καλά πράγματα ήταν λίγο «ψώνια». Μετά πρωταγωνίστησα σε μια κουλτουριάρικη ταινία, το «Τετράγωνο», που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Και οι δύο παραγωγές βγήκαν το 1964 και ήταν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Δεν στενοχωρήθηκα όμως πολύ, γιατί αμέσως μετά έκανα τον γύρο του κόσμου με τον μεγάλο Δημήτρη Ροντήρη.
Επί οκτώ χρόνια ταξιδεύαμε παίζοντας «Ηλέκτρα» και «Μήδεια» σε θέατρα. Ηταν μεγάλη τύχη, αλλά τότε, στην ηλικία των 23 χρόνων, δεν το καταλαβαίνεις αυτό και νομίζεις ότι όλα σε περιμένουν. Σε αυτόν τον θίασο, ο οποίος ήταν πολύ «δεμένος», δεν ήμουν από την αρχή. Σε όποια πόλη παίξαμε ήμασταν καλεσμένοι από το εκάστοτε υπουργείο Πολιτισμού.
Και μετά τις περιοδείες με τον Ροντήρη;
Μπήκα στο σινεμά και δούλεψα με τον Δαλιανίδη και τον Βοσκόπουλο, αλλά αυτό που με βοήθησε ήταν ότι μιλούσα πολύ καλά αγγλικά. Εβγαλα λεφτά παίζοντας σε ξένες παραγωγές, όχι όμως σε πρώτους ρόλους. Ηταν μια εποχή που γυρίζονταν πολλές ξένες ταινίες στην Ελλάδα κι εγώ έπαιρνα μια θέση στο καστ λόγω αγγλικών και γαλλικών, και με πλήρωναν επιτόπου πολύ καλά χρήματα. Συνεργάστηκα με τη Ρόμι Σνάιντερ στο «Μια γυναίκα στο παράθυρό σου» και στο «Οι καβαλάρηδες του ουρανού». Στη συνέχεια, ήρθε στη ζωή μου η εμπορική τηλεόραση, αλλά αδιαφόρησα.
Εκεί ήταν και το λάθος μου. Ανθρωποι που εκτιμούσα πολύ, όπως ο Κώστας Πρετεντέρης, επέμεναν να συνεργαστώ μαζί τους. Τελικά, ύστερα από τρεις προτάσεις, πήγα στη θρυλική «Γειτονιά». Επαιξα στο σίριαλ -κρατώντας πρωταγωνιστικό ρόλο- τα δύο τελευταία χρόνια. Υποδύθηκα ένα παιδί από το χωριό, που εκτελούσε παράλληλα χρέη υπαστυνόμου της Δίωξης Ναρκωτικών. Στην τρίτη πρόταση του Νίκου Φώσκολου ενέδωσα. Μπήκα στη «Λάμψη» για ενάμιση χρόνο. Αν ήμουν «ζεστός» απέναντι στον ήρωα που υποδυόμουν, θα έμενα χρόνια, αλλά αποφάσισα να αποχωρήσω.
Τι ακραίο έχει συμβεί όταν πρωταγωνιστούσατε στη «Γειτονιά»;
Οταν με σταματούσαν στον δρόμο, δεν ήταν σίγουροι αν ήμουν ο ηθοποιός ο οποίος έπαιζε τον ρόλο ή αστυνομικός. Δύο κουμπιά υπήρχαν στην τηλεόραση. Ή έβλεπαν «Γειτονιά» ή «Λούνα παρκ». Ηταν τόσο πολύ «δεμένη» η TV με την προσωπική ζωή του καθενός στο σπίτι του, γιατί πατούσε το κουμπί και «αγκάλιαζε» τον ήρωα που έβλεπε.
Στον δρόμο σάς αναγνωρίζουν;
Πιο πολύ τώρα απ' ό,τι όταν ήμουν νέος. Μερικές φορές μού λένε «μοιάζεις στον Τέλη Ζώτο», ενώ άλλες με σταματούν, δεν με ρωτούν το όνομά μου, αλλά μου μιλούν κατευθείαν σαν να απευθύνονται στον Νίκο Κούνδουρο!
Πώς σας φαίνεται το «νέο αίμα» του θεάτρου και της τηλεόρασης;
Υπάρχουν καταπληκτικοί ηθοποιοί. Μου αρέσουν πολύ ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Μπέζος, αλλά και ο Παναγιώτης Πετράκης, τον οποίο είδα να χορεύει, να παίζει και να τραγουδάει εκπληκτικά, έχοντας όλα τα προσόντα. Δεν υποτιμώ τους παλιούς, αλλά υπάρχουν πολλοί καλοί νέοι ηθοποιοί.
Ποια συνεργασία θα σας μείνει αξέχαστη;
Οταν πέρασα έναν χρόνο με την Αννα Συνοδινού, πριν από 15 χρόνια. Δευτέρα, Τρίτη παίζαμε στην Αθήνα και τις υπόλοιπες μέρες στην Πάτρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτόν τον χειμώνα με τη Συνοδινού, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από λίγο καιρό. Η Μαίρη Βιδάλη, με την οποία δουλεύουμε μαζί τα τελευταία 30 χρόνια, έχει το θέατρό της.
«Πιο πολύ με αναγνωρίζουν τώρα απ' ό,τι όταν ήμουν νέος. Μου λένε “μοιάζεις στον Τέλη Ζώτο”, ενώ άλλοι με σταματούν και μου μιλούν κατευθείαν σαν να απευθύνονται στον Κούνδουρο»
Αν και είστε γοητευτικός άνδρας, δεν φτάσατε ποτέ στον γάμο.
Μη βλέπετε τώρα τον σοβαρό γκριζομάλλη, ήμουν αρκετά άτακτο παιδί. Και πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που αποφάσισα να μην παντρευτώ είναι και το ότι δεν ήμουν πιστός. Φυσικά, φλερτ υπήρχαν. Εγώ έχω ένα ελάττωμα-προτέρημα: «Δεν εξαρτώ και δεν εξαρτώμαι». Οχι μόνο στα ερωτικά, αλλά και γενικά στη ζωή μου. Μάλλον αυτό με βοήθησε να περάσω όμορφα.
Είμαι εργένης εκ πεποιθήσεως, αλλά αγαπώ πολύ την οικογένεια. Εφτασα κοντά στον γάμο μια φορά, κάνοντας έναν αρραβώνα που κράτησε τέσσερα χρόνια, αλλά δεν προχώρησα. Δεν θα μου άρεσε να κάνω παιδιά και να έχω διαζύγια. Ημουν άτακτος. Στάθηκα τυχερός, γιατί έχω μια υπέροχη οικογένεια και πραγματικούς φίλους. Η αδερφή μου έχει τρία παιδιά που μένουν δίπλα μου, δεν μου έλειψε κάτι.
Εχω και μια άλλη αρχή: «Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά μην ενοχλείς». Αυτά που έκανα στη ζωή μου δεν ενοχλούσαν. Δεν είχα δεσμούς, αλλά έκανα ευκαιριακές σχέσεις με συμπρωταγωνίστριές μου.
Εχετε μετανιώσει για κάτι;
Μπορεί να έκανα λάθος που δεν «ψάχτηκα» περισσότερο στα επαγγελματικά όταν ήμουν στο Λονδίνο. Είχα ξαδέρφια στο Παρίσι, τα οποία επισκεπτόμουν, θα μπορούσα να κάνω κάτι, αλλά ο νους μου ήταν στην Ελλάδα.
Εχετε κρατήσει επαφές με ανθρώπους του χώρου;
Εχω αγαπημένους φίλους. Συναντιέμαι με τη Μαίρη Βιδάλη, με την οποία είμαστε και στο θέατρο. Σχεδόν κάθε Κυριακή μαζευόμαστε στο σπίτι της Ροζίτας Σώκου, που συνήθως μαγειρεύει έξι διαφορετικά φαγητά με τη Μάρθα Καραγιάννη και τον Κώστα Βουτσά!
«Εφτασα κοντά στον γάμο μια φορά, αλλά δεν προχώρησα.
Δεν θα μου άρεσε να κάνω παιδιά και να έχω διαζύγια»
Πώς είδατε τον γάμο του Κώστα Βουτσά και το γεγονός ότι θα γίνει μπαμπάς;Τον λατρεύω και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο!
Θα παίρνατε εσείς μια τέτοια απόφαση;
Εδώ δεν την πήρα τότε, θα την πάρω τώρα;
Πόσο σας έχει επηρεάσει η κρίση;
Δεν παίρνω μεγάλη σύνταξη, για να πω ότι μου έκοψαν. Είναι μια σύνταξη του ΙΚΑ. Ακούω, όμως, για κάτι τσεκουρώματα! Αν μου τη μείωσαν 10-20 ευρώ, δεν μπορώ να πω ότι έπεσε τσεκούρι. Με έχει επηρεάσει η κρίση, όχι όμως όπως κάποιους άλλους, που έχασαν πολλά. Το ότι είμαι μόνος μειώνει το πρόβλημα. Σκεφτείτε να είχα παιδιά και εγγόνια. Τόσα ακούμε.
Ο κλάδος σας, όμως, έχει πληγεί άσχημα.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως ναι, αλλά εμείς έχουμε και το άλλο: Διαθέτουμε ίδιο αριθμό ηθοποιών με τη Βρετανία. Διδάσκω τέσσερις δεκαετίες σε δραματικές σχόλες κι όλοι οι μαθητές μου, τα τελευταία είκοσι χρόνια, κάνουν κι άλλη δουλειά για να μπορέσουν να συντηρηθούν.
Κι αυτό γιατί είμαστε πάρα πολλοί, όμως το πρόβλημα δεν το έχουμε εμείς, οι μεγάλοι, το έχουν οι νέοι. Εχουν φύγει από τη ζωή πολλοί συνομήλικοί μου και μπορεί να έχω προτάσεις για τον ρόλο ενός παππού, ενός θείου ή μπαμπά και να μη βρίσκω ηθοποιό. Στις οντισιόν, δε, για νέους, που θέλουν μια κοπέλα κι ένα αγόρι εμφανίζονται εκατό άτομα.
Θέλει τελικά γερό στομάχι η υποκριτική;
Οχι γερό στομάχι, αλλά αυτό που λένε με την καλή έννοια «ψώνιο». Αν δεν το διαθέτεις, έχεις εγκαταλείψει την επόμενη μέρα. Τα παλιά χρόνια δεν έκαναν άλλες δουλειές οι ηθοποιοί. Εκεί, περίμεναν... Σήμερα όλα τα παιδιά δουλεύουν κι αλλού. Μπορεί το βράδυ να είναι στο θέατρο και το πρωί να εργάζονται πάνω σε άλλο αντικείμενο.
Ως άνθρωπος του θεάτρου, πώς κρίνετε όσα συνέβησαν με τον Γιαν Φαμπρ;
Δεν ήθελα κάποιος ξένος να διευθύνει τα δύο μεγάλα μας Φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών. Και να ήξερε, δεν το ήθελα. Πρώτα απ' όλα, υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι. Θα πω και κάτι άλλο. Είσαι Ελληνας, η Επίδαυρος είναι το κέντρο της γης θεατρικά και το έχουν αποδείξει πολλοί ξένοι καλλιτέχνες που έρχονται και φιλάνε τα χώματά της.
Δεν μπορώ σε ένα τέτοιο φεστιβάλ να έχω ξένο να το οργανώνει. Αλλοι το έκαναν καλύτερα, άλλοι χειρότερα. Ο Φαμπρ είναι θαυμάσιος σ' αυτό που κάνει, αλλά η ιδέα ότι δεν είναι Ελληνας δεν μου άρεσε.

phgh  http://www.espressonews.gr/showbiz/2016/04/148260/emeina-monos-giati-ypirxa-apistos