H Aίγυπτος κατάκτησε το Copa Africa με 1-0 επεκρατησε της Γκανας

Για τεταρτη συνεχόμενη φορά η Αίγυπτος κατακτά το Copa Africa. Στον τελικό που έγινε στη Λουάντα, η πολυνίκης του θεσμού (έχει κερδίσει συνολικά επτά τίτλους) επικράτησε 1-0 της Γκάνας.

Μεγάλος πρωταγωνιστής για τους νικητές, οι οποίοι βρήκαν απέναντί τους τους αξιόμαχους γκανέζους, ήταν ο Γκέντο που για άλλο ένα παιχνίδι αποδείχθηκε η... χρυσή αλλαγή του Χασάν Σεχατά, πετυχαίνοντας το γκολ της νίκης.

Γκάνα (Μ. Ράγεβατς): Κίνγκσον, Αντί, Ινκοόμ, Σαρπέι, Βορσά, Αγκιεμάνγκ-Μπαντού, Αϊού, Αγκιεμάν (89` Αντο), Ασαμόα, Ανάν, Γκιάν (87` Αντίγια)

Αίγυπτος (Χ. Σεχατά): Ελ Χαντάρι, Μουχαμαντί, Γκομά, Σαΐντ, Μοαβάντ (57` Αμπντέλ-Σαφί), Φατί (89` Μοταζέμ), Αμπντ Ραμπού, Χασά, Γκαλί, Ζιντάν, Μοτεάμπ (71` Γκέντο)

Κλιμακωνουν τις κινητοποιησεις οι "αγγουροπαραγωγοι"

Με εννέα κοινά αιτήματα αποφάσισαν να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους οι εκπρόσωποι των αγροτών από 20 μπλόκα, στην συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο Αγκιστρο Σερρών. Παραμένουν στα μπλόκα σε Βοιωτία - Φθιώτιδα. Κλειστός ο Προμαχώνας

Σ.Α
Βρεγμενες σανιδες υπαρχουν στην Ελλαδα??
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

COPA AFRICA -Αίγυπτος και Γκάνα για το τρόπαιο

Αίγυπτος και Γκάνα θα μονομαχήσουν σημερα στη Λουάντα για το στέμμα της βασίλισσας της Αφρικής στον μεγάλο τελικό του 27ου Κυπέλλου Εθνών Αφρικής.
 Οι «Φαραώ» συνιστούν το μεγάλο φαβορί και θέλουν να γίνουν η πρώτη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης, που θα κατακτήσει το τρόπαιο για 3η συνεχόμενη φορά!
Ο φορ της Ντόρτμουντ, Μοχάμεντ Ζιντάν, έριξε το σύνθημα της νίκης, ύστερα από τον θρίαμβο με 4-0 σε βάρος της Αλγερίας στον ημιτελικό: «Ολοι μας πιστεύουμε ότι θα στεφθούμε και πάλι πρωταθλητές Αφρικής.
Η αυτοπεποίθησή μας είναι στα ύψη. Η νίκη στην αναμέτρηση με την Αλγερία ήταν πολύ σημαντική. Μας απέκλεισαν από το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής και θέλαμε να δείξουμε ότι διαθέτουμε καλύτερη ομάδα. Τα καταφέραμε και κάναμε περήφανους τους συμπατριώτες μας. Στον τελικό σκοπεύουμε να τους δώσαμε μία ακόμη χαρά»
. Στον μικρό τελικό θ’ αναμετρηθούν σήμερα Νιγηρία και Αλγερία.

Σοκαρισμένος ο βρετανικός Τύπος από την αμετακίνητη στάση του Μπλερ

ο Γνωστος σε ολους μας  ΤΟΝΥ

Οι βρετανικές εφημερίδες έδειξαν σοκαρισμένες από την επιμονή του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ να δηλώνει ότι δεν έχει «τύψεις» που ενέπλεξε την χώρα στον πόλεμο κατά του Σαντάμ Χουσέιν. Αλλες εφημερίδες χαιρέτισαν τη στάση του κατά τη διάρκεια της κατάθεσης.

Αν και στην αρχή ο Μπλερ φαινόταν νευρικός μπροστά στην επιτροπή που ερευνά τον πόλεμο στο Ιράκ που τον εξέταζε την Παρασκευή, ο πρώην πρωθυπουργός «ανέκαμψε» γρήγορα και, σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, το κοινό «άκουσε σιωπηλό το μάθημα του (Μπλερ) για λίγο βραδύνοες μαθητές με θέμα το νεοσυντηρητισμό.
Όταν τον ρώτησαν επανειλημμένως αν είχε τύψεις, ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε ότι δέχεται «κάποια ευθύνη, αλλά δεν έχω τύψεις που ανέτρεψα τον Σαντάμ Χουσέιν».

«Αυτό πήγαινε πολύ για το κοινό που αποτελούταν από οικογένειες που πενθούσαν. Η αίθουσα έχασε τον έλεγχο και ξέσπασε σε κλάματα» περιγράφει στο άρθρο της η Guardian.

Ο Τόνι Μπλερ «τελείωσε με το μόνο προφανές ψέμα της ημέρας: την διαβεβαίωση ότι δεν μετανιώνει για τίποτα. Αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Υπήρξαν πολλοί νεκροί για μηδέν τύψεις» γράφει η εφημερίδα Independent.
Ωστόσο, αρκετές εφημερίδες χαιρετίζουν τις επιδόσεις του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας. «Ό,τι κι αν πιστεύουμε για τον Τόνι Μπλερ είναι ένα εξαιρετικός ρήτορας» υπογραμμίζει, για παράδειγμα, η Daily Mail
Πηγη ΑΠΕ

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΤΑΕΤΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΕΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ.

O Σεβασμιωτατος μητροπολιτης Ιωαννουπολεως κ Σεραφειμ στα Ανακτορα του Windsor με τον Γ.γ του ΟΗΕ κ Μπαν Κιν Μουν και τον πριγκηπα της Αγγλιας Φιλιππο συζυγο της Βασιλισσας της Αγγλιας Ελισαβετ

Επί τη ευκαιρία της συγκλίσεως κορυφής των Αρχηγών Κρατών Μελών των Ηνωμένων Εθνών αρχές Δεκεμβρίου στην Κοπεγχάγη, πραγματοποιήθηκε ειδική συνέλευση Κορυφής Θρησκευτικών Αρχηγών σε συνεργασία με το Τμήμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον –UNEP και τον Διεθνή Οργανισμό «Αλληλεγγύη Θρησκειών και Περιβάλλον» που Πρόεδρος είναι ο Πρίγκηπας της Αγγλίας Φίλιππος, σύζυγος της Βασίλισσας Ελισάβετ. Σκοπός του Συνεδρίου αυτού ήταν να παρουσιασθούν προτάσεις για τη προστασία του Περιβάλλοντος, αλλά να επηρεασθούν στο βαθμό που μπορούμε οι Αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων για να προχωρήσουν σε δυναμικά μέτρα για τη προστασία του Περιβάλλοντος.


Την Α.Θ.Μ. τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρον Β’ εκπροσώπησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το επταετές πρόγραμμα δράσεως του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας βραβεύθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη. Το πρωτοποριακό πρόγραμμα του Αλεξανδρινού Θρόνου, ακολουθώντας τους οραματισμούς του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, εισηγείται μεταξύ άλλων, την σταδιακή αυξανόμενη φορολογία σε ρυπογόνες πηγές ενέργειας ανάλογα με το βαθμό των ρύπων και την ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας σε εναλλασόμενες πηγές ενέργειας μέχρι και μηδενικής βάσεως όταν οι πηγές αυτές δεν είναι βλαβερές διά το Περιβάλλον μας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ είχε την ευκαιρία να μεταφέρει στο Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών κ. Μπάν Κιν Μούν ειδικό μήνυμα του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ Θεοδώρου B και να τον ενημερώσει διά τα κοινωνικά προβλήματα της Αφρικής και να αναφερθεί στην ευαισθησία του Πατριαρχείου για τη συμμετοχή του στο βαθμό των δυνατοτήτων του στην αντιμετώπισή τους συνεργαζόμενο με όλους τους φορείς, διεθνείς, κυβερνητικούς, θρησκευτικούς και ιδιωτικούς για την επικράτηση της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας και της προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την ευαισθησία μας να προστατέψουμε το Περιβάλλον μας.

Το μήνυμα που επικράτησε στο Συνέδριο αυτό που έγινε πρόσφατα στα Ανάκτορα του Windsor ήταν η «Συμφιλίωση με το Πλανήτη μας»

Δελτίο Τύπου Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννουπόλεως

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ κ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Β ΣΤΗΝ Ν ΑΦΡΙΚΗ

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Η επίσκεψη της Α.Θ.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β' στην

Νότιο Αφρική ολοκληρώθηκε με συνάντησή του με το μεγάλο Ηγέτη της Αφρικής
και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Νέλσων Μαντέλα. Ο Μακαριώτατος είχε την
ευκαιρία να ενημερώσει τον Ματίμπα, όπως τον αποκαλούν οι λαοί της
Αφρικανικής Ηπείρου, για τον αγώνα του Λαού της Κύπρου για τη δική του
δικαίωση και τον ευχαρίστησε για την αποστολή στην Κύπρο εκ μέρους του
Διεθνούς Οργανισμού Πρεσβυτέρων που οργάνωσε ο ίδιος, των γνωστών
Νομπελιστών Αρχιεπισκόπου Ντέσμου Τούτου και του πρώην Προέδρου των Ηνωμένων
Πολιτειών Τζίμι Κάρτερ, για να συμβάλουν στις καλές υπηρεσίες του Γενικού
Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για δίκαιη λύση του Κυπριακού Προβλήματος.
Τον Μακαριώτατον συνόδευαν εκ μέρους του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ.
Θεοδώρου Β' ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ κι η συνοδεία του
Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου κατά την επίσκεψη του στην Νότιο
Αφρική Σεβ. Μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος, ο Πρωτοσύγκελλος της
Αρχιεπισκοπής π. Ιερώνυμος κι ο οικογενειακός φίλος του Μαντέλα από το
Ριζοκάρπασον απόδημος κ. Γιώργος Παρπόττας.

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Αρθρο  του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως κ. Σεραφείμ επί τη ευκαιρία της Ειρηνικής επισκέψεως του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ. Θεοδώρου Β’ στην Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος)

Το Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής έχει να παρουσιάσει στον ιστορικό του βίο από τον πρώτο αιώνα που δημιουργήθηκε μέχρι τον εικοστόν πρώτον αιώνα μια αξιόλογη και γόνιμη πνευματική παρουσία στο χώρον της Αφρικανικής Ηπείρου και στη μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού.


Κληρονομώντας το πνευματικό πλούτο του Ελληνικού Πολιτισμού και με σημαία το Φώς του Ευαγγελίου και κέντρο την Αλεξάνδρεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνέβαλε τα μέγιστα να υπερβεί η Ανθρωπότητα μεγάλες αντιξοότητες που την διαιρούσαν και δημιουργούσαν τεράστιες ρωγμές στο σώμα της Παγκόσμιας Κοινωνίας.

Η Αλεξάνδρεια, το Εκκλησιαστικό Κέντρο του Πατριαρχείου, συνέβαλε τα μέγιστα στη διάδοση του Ευαγγελίου, στη καθιέρωση της θεολογικής ορολογίας της Εκκλησίας, στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών, στη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και των άλλων άλλων αξιών του Ελληνικού Πολιτισμού.

Σήμερα, το Πατριαρχείο ως συνέχεια πραγματοποιήσεως του εκπολιτιστικού έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με πνευματικό όπλο την ορθοδοξία και την ευαισθησία του για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με κέντρο πάλι την Αλεξάνδρεια, διαδραματίζει με τις 22 οργανωμένες Μητροπόλεις του και τις τέσσερις Επισκοπές του στην Αφρικανική Ήπειρον ένα σημαντικό πρωτοπορειακό ρόλο στην αντιμετώπιση σημαντικών κοινωνικών προβλημάτων και στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Η ποιμαντική ευθύνη του Πατριαρχείου αναφέρεται τόσο στους Απόδημους Έλληνες που διαβιούν στην Αφρικανική Ήπειρον όσο και στους υπόλοιπους Ορθόδοξους που προέρχονται από παραδοσιακές Ορθόδοξες χώρες των Βαλκανίων και γενικότερα από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ως επίσης και στο τοπικό ιθαγενή πληθυσμό που αποτελεί και την πλειοψηφία του ποιμνίου του Πατριαρχείου. Ο Ελληνισμός είναι περίπου 200.000 με τους περισσότερους στην Νότιο Αφρική, αρκετοί Ορθόδοξοι πιστοί από χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης, περίπου 100,000 και γύρω στα 5.000.000 από τον τοπικό ιθαγενή πληθυσμό με προοπτική όταν υπάρξει η καλύτερη οργάνωση, στήριξη και υποδομή ο αριθμός των Ιθαγενών Ορθοδόξων να αυξηθεί σημαντικά.

Ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής Γραμματείας που κοσμούν σήμερα την Παγκόσμια Ιστορία, που έχουν ιδιαίτερη αναφορά στο Χριστιανισμό έχουν γραφεί από μέλη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Κορυφαίες Πνευματικές Μορφές του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας είναι εξέχοντες Έλληνες από τον Μητροπολιτικό χώρο του Έθνους. Στα δύσκολα χρόνια της δοκιμασίας του Έθνους ο Ελληνισμός έβρισκε καταφύγιον και προστασία κοντά στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Οι καταδιωγμένοι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και της Κύπρου βρήκαν προστασία κοντά στο Πατριαρχείο, εξασφαλίζοντας τους προσωρινή στέγη, φαγητό κι εξεύρεση εργασίας. Το ίδιο κι η Ελληνική Κυβέρνηση στα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής βρήκε καταφύγιο στο φιλόξενο χώρο του Πατριαρχείου στην Αίγυπτο. Ένας μεγάλος αριθμός των μεγάλων εθνικών ευεργετών που συνέβαλαν τα μέγιστα στη σύγχρονη μορφή της Ελλάδος προέρχονται από το ποίμνιο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Ακόμη και σήμερα οι 700.000 περίπου Έλληνες της Αφρικής ή απόγονοι τους, που διαβιούν στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, με τα οργανωμένα σωματεία τους και την ηθική στήριξη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα. Τον ίδιο σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν και οι 200.000 Έλληνες που προέρχονται από την Αφρική και διαβιούν στην Αυστραλία και στην Αμερική με τα οργανωμένα σωματεία τους στο χώρο του Απόδημου Ελληνισμού. Άλλωστε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και μάλιστα ο Προκαθήμενος του Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ β’ πρωτοστατεί με κάθε τρόπο στην στήριξη της ομαλής λειτουργίας του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ).

Είναι όμως καιρός, σήμερα που το Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής έχει να επιτελέσει μια υψίστης σημασίας αποστολή προς τον Απόδημον Ελληνισμό της Αφρικανικής Ηπείρου και Ιεραποστολή προς τα εκατομμύρια των ιθαγενών Αφρικανών, να βρεί την κατανόηση εκ μέρους όλων μας για να συνεχισθεί και να ενισχυθεί το έργον του.

Όπως εις το παρελθόν το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας τα έδινε όλα γενναιόδωρα προς τους εμπερίστατους ξεριζωμένους και καταδιωγμένους Έλληνες, με τον ίδιο τρόπον οφείλουν σήμερα οι Κυβερνήσεις της Ελλάδος και Κύπρου να στηρίξουν με κάθε τρόπον το έργο του Πατριαρχείου μας, το οποίον αναφέρεται πρώτον, στην ανάγκη στηρίξεως των απόρων Αποδήμων Ελλήνων, και δεύτερον, στην καλύτερη επιτέλεση του πολύπλευρου Ιεραποστολικού του έργου, με την οικοδόμηση Ιερών Ναών, Εκκλησιαστικών Σεμιναρίων, Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων, Τεχνικών Σχολών, Ορφανοτροφείων, Μικρών Κλινικών, Ειδικών Κέντρων στηρίξεως ασθενών έϊτς και γερόντων, και φυσικά στήριξη του Κέντρου του Πατριαρχείου μας για την διαφύλαξη των ανεκτίμητων ιστορικών θησαυρών του, πολύτιμων χειρογράφων κι ιστορικών εικόνων και μοναδικών κτιρίων που αντικατοπτρίζουν την δυναμική παρουσία της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού πνεύματος στην Αφρικανική Ήπειρον.

Την ίδια ηθική και ιστορική ευθύνη για την στήριξη του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας οφείλουν κι οι Αδελφές Ορθόδοξες, κι ιδιαίτερα οι Αγιώτατες Εκκλησίες Ελλάδος και Κύπρου που στα δύσκολα χρόνια της ιστορικής τους πορείας βρήκαν την προστασία και την στήριξιν του Αλεξανδρινού Θρόνου. Δεν υπάρχει ημέρα του χρόνου που να μη μνημονεύει παγκόσμια η Ορθόδοξος Εκκλησία ένα άγιον ή ένα μάρτυρα από το αγιολόγιον της Αλεξανδρινής Εκκλησίας.

Είναι καιρός οι διάφοροι οργανισμοί, εκκλησιαστικοί, ημικρατικοί και ιδιωτικοί, που έχουν ευαισθησία για τον Απόδημον Ελληνισμό και τα κοινωνικά προβλήματα της Αφρικής να αρχίσουν να συνεργάζονται στενά με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, τόσο με το Κέντρο μας στην Αλεξάνδρεια, όσο και με τις έδρες των Ορθοδόξων Μητροπόλεων και Επισκοπών του Πατριαρχείου μας στην Αφρικανική Ήπειρον, για να λάμψει παντού το φως της Ορθοδοξίας και η ελληνική παρουσία.

Σήμερα έχουμε μπροστά μας μια μοναδική ιστορική δυνατότητα για να δοξασθεί η Ελληνορθόδοξη παρουσία του Έθνους στην Αφρικανική Ήπειρον. Οι προσευχές όλων μας κι η κάθε μορφή ηθικής και υλικής στήριξης προς το Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής θα συμβάλει δυναμικά και αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση αυτή.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Γραφει ο Σεβασμιωτατος μητροπολιτης Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ Σεραφειμ.

Το θέμα της ομιλίας μου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα διά τη παρουσία του Πατριαρχείου μας στην Αφρικανική Ήπειρο, με την έννοια ότι το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου μας είναι θύματα αυτών των προβλημάτων, και κατά συνέπεια η αγωνία μας κι η ευαισθησία μας να συμβάλουμε εις την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών είναι μέρος της ποιμαντικής μας ευθύνης.

Ως γνωστόν, τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν σήμερα τους λαούς της Αφρικής είναι τα ακόλουθα:
1. To πρόβλημα της φτώχειας και της πείνας
2. το πρόβλημα του έϊτς
3. το πρόβλημα των πολεμικών συρράξεων
4. το πρόβλημα του εμπορίου ανθρώπων (human trafficking) και παιδική εκμετάλλευση.
5. το πρόβλημα της διαφθοράς και απουσίας δημοκρατικών θεσμών
6. το πρόβλημα της ολοκληρωμένης πολιτικής κοινωνικής πρόνοιας για θέματα υγείας, πόσιμου νερού και εκπαιδεύσεως
7. το πρόβλημα της εγκληματικότητας και της χαλαρώσεως του θεσμού της οικογένειας, ως επίσης και η πολυγαμία.
8. το πρόβλημα της καταστροφής του Περιβάλλοντος
Στην ομιλία μου που θα ακολουθήσει, θα περιορισθώ στα προβλήματα του έϊτς, στο εμπόριο ανθρώπων (human trafficking), στη παιδική εκμετάλλευση και στους τρόπους συμμετοχής του Πατριαρχείου μας και των Μητροπόλεων και των Επισκοπών του Θρόνου στις Διεθνείς προσπάθειες διά τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι λαοί της Αφρικανικής Ηπείρου.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΪΤΣ

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του Τμήματος των Ηνωμένων Εθνών για το έϊτς που ανακοινώθησαν το 2008 και αφορούν μέχρι το τέλος του 2007, οι άνθρωποι που έχουν τον ιόν του έϊτς ανέρχονται στα 35 εκατομμύρια.
Η Αφρικανική Ήπειρος, αν και έχει μόνο το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, εντούτοις τα δύο τρίτα αυτών που έχουν έϊτς είναι ανάμεσα στους λαούς της Αφρικής. Ενώ δηλαδή θα έπρεπε να είχαμε τρία εκατομμύρια φορείς του έϊτς, έχουμε 24 εκατομμύρια, οκτώ φορές δηλαδή περισσότερους.
Κάθε χρόνο οι φορείς του έϊτς αυξάνονται κατά τρία εκατομμύρια. Τα δύο εκατομμύρια είναι από το πληθυσμό της Αφρικής. 370 χιλιάδες από τα νέα θύματα είναι νεογέννητα βρέφη που γεννιούνται από μητέρες φορείς του έϊτς, που αν γνώριζαν ότι είναι φορείς του έϊτς και έπαιρναν τα ειδικά προληπτικά φάρμακα δεν θα μετέδιδαν τον ιό στα νεογέννητα παιδιά τους.

Κατά το έτος 2007 πέθαναν από το έϊτς γύρω στα δύο εκατομμύρια άνθρωποι, από αυτούς οι 270 χιλιάδες ήταν παιδιά. Το ένα εκατομμύριο, τετρακόσιες χιλιάδες από τους θανάτους ήταν από το πληθυσμό της Αφρικής, οι 180 χιλιάδες από τα παιδιά που πέθαναν το 2007 ήταν από τα παιδιά της Αφρικής.
Αυτοί που έχουν πεθάνει από το έϊτς τα τελευταία τριάντα χρόνια φθάνουν τα τριάντα εκατομμύρια. Τα είκοσι εκατομμύρια είναι από την Αφρικανική Ήπειρο.
Λόγω του ιού του έϊτς ο αριθμός των ορφανών παιδιών στην Αφρική αυξάνεται συνέχεια. Σήμερα ο αριθμός των ορφανών παιδιών στην Αφρικανική Ήπειρο είναι γύρω στα 12 εκατομμύρια.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (HUMAN TRAFFICKING), ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ.

Όταν αναφερόμαστε στο πρόβλημα αυτό εννοούμε τους ανθρώπους που πέφτουν θύματα εκμεταλλεύσεως είτε μέσα από το δουλεμπόριο, είτε μέσα από τη σεξουαλική εκμετάλλευση, είτε μέσα από την απαγωγή ανθρώπων κι ιδιαίτερα μικρών παιδιών για τη θανάτωσή τους και τη διάθεση των μελών τους για να σωθούν πλούσιοι ασθενείς.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του Τμήματος των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα το Human Trafficking και η παιδική εκμετάλλευση αποτελεί το τρίτο προσοδοφόρο παράνομο εμπόριο στο κόσμο, μετά από τα όπλα και τα ναρκωτικά.
Οι πιο πρόσφατοι υπολογισμοί καθορίζουν το ύψος των κερδών των εμπόρων στα 36 δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως. Ανάμεσα σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και Αξιωματούχοι Κυβερνήσεων που εργάζονται στα αρμόδια Κυβερνητικά Τμήματα Μεταναστεύσεως (Immigrations).
Κάθε χρόνο έχουμε γύρω στα δυόμισι εκατομμύρια ανθρώπους θύματα δουλεμπορίου και εκμεταλλεύσεως. Από το ποσοστό αυτό μόνο οι 7,000 χιλιάδες υποθέσεις οδηγούνται στα δικαστήρια, και από αυτές μόνο οι 3,000 χιλιάδες υποθέσεις καταδικάζονται.

Κάθε μέρα δηλαδή πέφτουν θύματα εκμεταλλεύσεως γύρω στις 36 χιλιάδες άνθρωποι. Δυστυχώς, τα δύο τρίτα των θυμάτων είναι γυναίκες και παιδιά. Το 73% των θυμάτων προορίζονται για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Στις περισσότερες από τις μισές χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών δεν έχει υπάρξει ούτε μία καταδίκη δουλεμπορίου.

ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΪΤΣ ΚΑΙ ΤΟΥ HUMAN TRAFFICKING
1. Σύσταση Πατριαρχικής Συνοδικής Επιτροπής για Κοινωνικά προβλήματα με ιδιαίτερη αρμοδιότητα το έϊτς και το εμπόριο ανθρώπων (human trafficking) και παιδική εκμετάλλευση.

2. Σύσταση Γραμματείας για το Εϊτς και το Εμπόριο ανθρώπων (human trafficking) και παιδική εκμετάλλευση.

3. Συνεργασία με τα αρμόδια τμήματα των Ηνωμένων για το Έϊτς και το Εμπόριο ανθρώπων (human trafficking) και παιδική εκμετάλλευση.

4. Συνεργασία των Ιερών Μητροπόλεων και Ιερών Επισκοπών του Θρόνου μετά των αρμοδίων τμημάτων των Ηνωμένων Εθνών και τις Τοπικές Κυβερνητικές Υπηρεσίες και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για θέματα του Έϊτς και του Εμπορίου Ανθρώπων και της παιδικής εκμετάλλευσης.

5. Υποβολή Προγραμμάτων για την αντιμετώπιση του Έϊτς και του Εμπορίου Ανθρώπων και της Παιδικής εκμετάλλευσης υπό των Ιερών Μητροπόλεων και των Ιερών Επισκοπών μέσω του Μη Κυβερνητικού Οργανισμού του Πατριαρχείου μας «ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ». Τα προγράμματα αυτά πρέπει να έχουν δύο προοπτικές, πρώτον τη στήριξη των θυμάτων και δεύτερον τη πρόληψη.

6. Οι ιερές Μητροπόλεις και Ιερές Επισκοπές του Θρόνου να στηρίζουν με κάθε τρόπο πρωτοβουλίες των Τοπικών Κυβερνήσεων και Μη Κυβερνητικών Οργανισμών που ασχολούνται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, είτε για τη στήριξη των θυμάτων, είτε για τη πρόληψη.

7. Έκδοση ειδικού εντύπου από την Γραμματεία του Πατριαρχείου μας που θα έχει την ευθύνη του συντονισμού της ποιμαντικής δράσης του Πατριαρχείου για να γίνει καταγραφή των προβλημάτων του Έϊτς και του Εμπορίου ανθρώπων και της Παιδικής εκμετάλλευσης, ως επίσης για διαφώτιση, πρόληψη και στήριξη.

8. Ενθάρρυνση για τη δημιουργία και τη λειτουργία κέντρων στηρίξεως και προλήψεως για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών στις ιερές Μητροπόλεις και Επισκοπές του Θρόνου.

9. Εκστρατεία του Πατριαρχείου, των Ιερών Μητροπόλεων και Επισκοπών για την παροχή δωρεάν προληπτικών φαρμάκων για τη μη μετάδοση του έϊτς από μητέρες φορείς του ιού στα νεογέννητα παιδιά τους. Στην Αφρικανική Ήπειρον, λόγω της φτώχειας μόνο μια μητέρα σε κάθε πέντε έχουν πρόσβαση σε τέτοια φαρμακευτική δυνατότητα.

10. Συνεργασία του Πατριαρχείου μας, των Ιερών Μητροπόλεων και των Επισκοπών του Θρόνου με το Παναφρικανικό Συμβούλιο, την Αφρικανική Ένωση (AU) και άλλους οργανισμούς, θρησκευτικούς και ιδιωτικούς οργανισμούς.
11. Οργάνωση ειδικού Συνεδρίου του Πατριαρχείου μας με τη συμμετοχή ειδικών αξιωματούχων Διεθνών Οργανισμών και Κυβερνήσεων και εκπροσώπων των ιερών Μητροπόλεων και Επισκοπών του Θρόνου με θέμα τη Διαφώτιση και τη ποιμαντική μας δράση για τα προβλήματα του Έϊτς, του Εμπορίου Ανθρώπων και της παιδικής εκμετάλλευσης.

12. Λειτουργία Γραμματείας για θέματα Έϊτς, εμπορίου ανθρώπων και παιδικής εκμετάλλευσης στην Αλεξάνδρεια, Ναϊρόμπι και Γιοχάννεσπουργκ.
13. Η μοναδικότητα της πρόληψης του Έϊτς για την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η επιμονή της στη διδασκαλία της για το μυστήριο του Γάμου, ότι δηλαδή η οποιαδήποτε σχέση έξω από το μυστήριο του Γάμου αποτελεί απειλή για την οικογένεια και την ευρύτερη κοινωνία.

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ εις τας εργασίας της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Η ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΥΣ. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Όπως είναι γνωστό η Ιστορία της Αγγλικανικής Εκκλησίας ξεκίνησε το 16ον αιώνα, όταν μεγάλο μέρος πιστών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Μεγάλη Βρεττανία απομακρύνθηκε από τους κόλπους της.


Στη πραγματικότητα όμως ο Χριστιανισμός υπάρχει στη Μεγάλη Βρεττανία από τον πρώτο αιώνα με πρώτον Επίσκοπον τον Κύπριο Ιουδαίο Άγιον Αριστόβουλον.
Έτσι με το μεγάλο σχίσμα Ανατολής και Δύσης το 1054 το μεγαλύτερο μέρος του χώρου του Χριστιανισμού της Μεγάλης Βρεττανίας βρέθηκαν στο χώρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Επειδή όμως η διάσπαση της Αγγλικανικής Εκκλησίας ξεκίνησε από το Βασιλιά της Αγγλίας κι όχι από το κλήρο ή από τους πιστούς αποτελεί μία ιδιαιτερότητα με την έννοια ότι μέσα στη παράδοση της δέχθηκε σταδιακά επιδράσεις απ’ όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις που αναπτύχθησαν στην Ευρώπη με τη γνωστή ιστορία της Μεταρρύθμισης και της Αντιμεταρρύθμισης.

Έτσι μέσα στη παράδοση του Αγγλικανισμού υπάρχουν τρεις παραδόσεις.

1. Η υψηλή Εκκλησία (high church), που έχει περισσότερο στοιχεία της παράδοσης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

2. Η χαμηλή Εκκλησία (Low church), που ακολούθησε περισσότερο Καλβινικής Εκκλησίας και γενικότερα των Πρωτεσταντών.
3. Τη φιλελεύθερη Εκκλησία (Liberal church), που ακολουθεί περισσότερο στοιχεία νεωτεριστικών και ακραίων τάσεων της λεγομένης απελευθερωμένης Θεολογίας, όπως ο φεμινισμός κι η ενθάρρυνση της χειροτονίας ατόμων με κωλύματα, όπως είναι οι λεσβίες κι οι ομοφιλόφιλοι.

Τελικά ο Αγγλικανισμός επεκτάθηκε και ισχυροποιήθηκε με την επέκταση και την ισχυροποίηση της Βρεττανικής Απικοιοκρατίας. Σήμερα οι Αγγλικανοί ανέρχονται γύρω στα 150 εκατομμύρια και έχουν επικεφαλής τους τον Αρχιεπίσκοπον του Καντέρπουρι – Καντερβουρίας.
Κάθε δέκα χρόνια συνέρχονται όλοι οι Αγγλικανοί επίσκοποι στο γνωστό Λάμπεθ Κόνφερενς για να προσεγγίζουν από κοινού θεολογικά, δογματικά, ηθικά και εκκλησιολογικά θέματα στην ιστορική τους πορεία.

Στα δύσκολα χρόνια της Αραβοκρατίας και Οθωμανικής Τουρκοκρατίας στα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία και στην Εκκλησία της Κύπρου, οι Προκαθήμενοι των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών αποδέχθησαν προσκλήσεις του Αρχιεπισκόπου του Καντέρπουρι να παρακολουθούν τα Λάμπεθ Κόνφερενς, όπου τους δινόταν η ευκαιρία να χρησιμοποιούν την επίδραση της πολιτικής δύναμης της Μεγάλης Βρεττανίας για να περιοριστεί στο βαθμό που ήταν δυνατόν η καταπίεση των κατακτητών σε βάρος των Ορθοδόξων.

Η πρώτη επίσημη αναφορά για την έναρξη του διαλόγου Ορθοδόξων – Αγγλικανών, με τη παρούσα μορφή, ξεκίνησε με τις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Διασκέψεων της Ρόδου κατά τη δεκαετία του 1960, όπου επικυρώθησαν μεταγενέστερα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με τη Πανορθόδοξη Προπαρασκευαστική Επιτροπή διά τη Μέλλουσα Μεγάλη Σύνοδον.

Στο μεταξύ με τη θετική προσέγγιση των Ορθοδόξων οι εκπρόσωποι των Αγγλικανών αντιμετώπιζαν τους Ορθόδοξους επίσης με θετικό τρόπο, που σε πρακτικό επίπεδο εσήμαινε τη θετική απάντηση των Αγγλικανών σε αιτήματα Ορθοδόξων στο χώρο της Διασποράς για να τελούν σε δικούς τους χώρους την Ορθόδοξη Λειτουργία και τα άλλα άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας μέχρι που οι Ορθόδοξοι μπορούσαν να έχουν τους δικούς τους λατρευτικούς χώρους.

Τελικά ο επίσημος Διάλογος Ορθοδόξων - Αγγλικανών ξεκίνησε το 1973 στην Οξφόρδη εξετάζοντας τις δογματικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Ορθοδόξων και Αγγλικανών. Η πρώτη φάση του Διαλόγου ολοκληρώθηκε το 1976 με το κοινό κείμενο της Μόσχας.
Η δεύτερη φάση ολοκληρώθηκε με τη συνάντηση του Δουβλίνου το 1984.

Η Τρίτη φάση του Διαλόγου ξεκίνησε το 1989 με θέματα Εκκλησιολογίας, ως επίσης και για το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού και για το Άγιο Πνεύμα. Για τα ίδια θέματα ασχολήθηκε κι η συνάντηση του Βόλου το 2001.
Στη συνάντηση της Ουαλλίας το 2002 εξετάσθησαν τα θέματα της Ιερωσύνης, του προσώπου του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας.

Στη συνάντηση του 2003 στην Αδίς Αμπέπα στην Αιθιοπία εξετάσθηκε το θέμα της διακονίας στην Εκκλησία και το θέμα της χειροτονίας των γυναικών στην Αγγλικανική Εκκλησία.
Το θέμα της χειροτονίας των γυναικών στην Αγγλικανική Εκκλησία δημιούργησε πολλές επιφυλάξεις διά τη συνέχεια του διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Αγγλικανών.
Παλαιότερα στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν για ευνόητους λόγους ο μακαριστός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης ανεγνώρισε τις αγγλικανικές χειροτονίες, το θέμα δηλαδή της αποστολικής διαδοχής, το στοιχείο δηλαδή της αποστολικότητας της Εκκλησίας των Αγγλικανών. Με τις εκτροπές όμως της Αγγλικανικής Εκκλησίας σήμερα τίθεται ξανά το ερώτημα διά την εγκυρότητα των Αγγλικανικών χειροτονειών ή τουλάχιστον το ερώτημα τι εννοούν οι Αγγλικανοί με την αναφορά μας στο μυστήριο της Ιερωσύνης.
Στη συνάντηση της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής Ορθοδόξων και Αγγλικανών στην Ιερά Μονή Κύκκου το 2005 ολοκληρώθησαν τα κοινά κείμενα των δύο πλευρών διά τα προηγούμενα θέματα των συζητήσεων της μικτής θεολογικής επιτροπής.

Η Τρίτη φάση του Διαλόγου Ορθοδόξων – Αγγλικανών πραγματοποιήθηκε τελευταίως με τη συνάντηση της Κρήτης στα μέσα Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους με θέμα τη θεολογική ανθρωπολογία. Το νέο στοιχείο της συναντήσεως αυτής είναι ότι στη θέση του μέχρι τώρα Προέδρου της Ορθόδοξης Επιτροπής Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου, ανέλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ.

Η επόμενη συνάντηση θα γίνει από τις 31 Αυγούστου μέχρι 6 Σεπτεμβρίου στην Οξφόρδη με θεματολογία τη χριστιανική ανθρωπολογία και τις ευθύνες μας διά τη προστασία της Δημιουργίας του Θεού.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

1. Η συμμετοχή του Πατριαρχείου μας στο Διάλογο αυτό είναι σημαντικός, με την έννοια ότι ακολουθούμε τις αποφάσεις των Διορθοδόξων συναντήσεων.

2. Ο Σεβασμιώτατος Άγιος Γέροντας Μητροπολίτης Αξώμης κ. Πέτρος μας εκπροσωπεί επάξια εκ μέρους του Αλεξανδρινού Θρόνου με τον υποφαινόμενο ως βοηθόν του και μαθητήν του.

3. Πριν τη συνάντηση της Ορθόδοξης Επιτροπής μετά των Αγγλικανών πρέπει να προηγείται συνάντηση των Ορθοδόξων για χάραξη κοινής γραμμής.
4. Κάθε φορά που πραγματοποιείται μία κοινή συνάντηση Ορθοδόξων – Αγγλικανών, πρέπει να ενημερώνονται με την έκθεση των Συναντήσεων και τα σχετικά κείμενα που παρουσιάζονται στο διάλογο, εκτός από τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο και τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου. Τα κείμενα αυτά πρέπει να δημοσιεύονται για να έχουν καλή γνώση τόσο οι κληρικοί μας όσο κι οι πιστοί μας.

ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ "ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗ" ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ ΟΛΟΙ

O ΣΙΛΒΙΟ ΚΑΙ Η ΙΤΑΛΙΔΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΙΝΑ

Νέα Ζηλανδία: Φοιτήτρια πουλά online την παρθενιά της (!)

Μια 19χρονη φοιτήτρια διαθέτει την παρθενιά της σε δημοπρασία που εξελίσσεται στο Διαδίκτυο προκειμένου να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσό και να καλύψει το κόστος των πανεπιστημιακών της σπουδών, γράφει σήμερα Σάββατο η εφημερίδα Waikato Times.
phghnarftporiki

Σε κρίση οι σινοαμερικανικές σχέσεις

Σε κρίση οι σινοαμερικανικές σχέσεις μετά την ανακοίνωση της Ουάσινγκτον ότι σχεδιάζει να πωλήσει όπλα στην Ταϊβάν. Για ωμή επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας κάνει λόγο το Πεκίνο.


Σε δηλώσεις του που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, ο υφυπουργός Εξωτερικών Χε Για υπογραμμίζει ότι η ανακοίνωση των ΗΠΑ για τις σχεδιαζόμενες πωλήσεις όπλων στην Ουάσινγκτον θα έχει πολύ αρνητική επίπτωση σε πολλούς σημαντικούς τομείς ανταλλαγών και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.
«Οι πωλήσεις όπλων αποτελούν μία ωμή επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας και βλάπτουν σοβαρά την εθνική της ασφάλεια», τονίζει και καλεί την Ουάσινγκτον να σταματήσει τις σχεδιαζόμενες πωλήσεις.

Σήμερα, το πρακτορείο Νέα Κίνα μετέδωσε ότι το Πεκίνο θα αναστείλει τις αμοιβαίες στρατιωτικές ανταλλαγές με τις ΗΠΑ και ήδη κλήθηκε στο υπουργείο Αμυνας ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος για διάβημα διαμαρτυρίας.
«Εξετάζοντας την σοβαρή βλάβη και την απεχθή επίπτωση των αμερικανικών πωλήσεων όπλων στην Ταϊβάν, η κινεζική πλευρά αποφάσισε να αναστείλει τις προγραμματισμένες αμοιβαίες στρατιωτικές επισκέψεις», αναφέρει το πρακτορείο επικαλούμενο ανακοίνωση του υπουργείου Αμυνας.

Η κυβέρνηση του προέδρου Ομπάμα ενημέρωσε το Κογκρέσο χθες σχετικά με τις προτεινόμενες πωλήσεις προς την Ταϊβάν, ένα εν δυνάμει πακέτο 6,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο περιλαμβάνει ελικόπτερα Black Hawk προηγμένης τεχνολογίας, αντιπυραυλικά συστήματα Patriot "Advanced Capability-3" και δύο ναρκαλιευτικά σκάφη της ανακαινισμένης τάξης Osprey Class.

Τους προσεχείς μήνες μάλιστα, ο Αμερικανός πρόεδρος είναι πιθανό να συναντηθεί με την εξόριστο ηγέτη του Θιβέτ τον Δαλάι Λάμα, κάτι που ενδέχεται να εντείνει την οργή του Πεκίνου απέναντι στην Ουάσινγκτον.

Πτώχευση κήρυξαν έξι ακόμα μικρές αμερικανικές τράπεζες

Προηγούμενο άρθρο:

Σε τροχιά πτωχεύσεων και το 2010 οι μικρές αμερικανικές τράπεζες (23/1/2010)

Έξι ακόμη μικρές τράπεζες κήρυξαν πτώχευση στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε η ρυθμιστική αρχή του χρηματοπιστωτικού τομέα FDIC, η οποία προβλέπει κορύφωση των πτωχεύσεων εντός του 2010.
Πρόκειται για την First Regional Bank (Καλιφόρνια), την Florida Community Bank, την First National Bank (Τζόρτζια), την American Marine Bank (Ουάσινγκτον), την Marshall Bank (Μινεσότα) και την Community Bank and Trust (Τζόρτζια).
Ο αριθμός των τραπεζών που έχουν κλείσει εφέτος στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε, έτσι, στις 15.

Η FDIC αναμένει ότι το 2010 θα σημειωθεί η κορύφωση των πτωχεύσεων τραπεζών συνεπεία της οικονομικής κρίσης.
Το 2009 έκλεισαν 140 τράπεζες, έναντι 25 το 2008 και 3 το 2007. Η ρυθμιστική αρχή προβλέπει ότι η ανάκαμψη του τομέα θα καθυστερήσει σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το συνολικό κόστος των πτωχεύσεων τραπεζών θα φθάσει τα 100 δις δολάρια την περίοδο από το 2009 έως το 2013.

Σε διαθεσιμότητα αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. λόγω «αναξιοπρεπούς» συμπεριφοράς

Σε διαθεσιμότητα τέθηκε μία αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., που υπηρετεί σε υπηρεσία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, λόγω «αναξιοπρεπούς» και «ανάξιας» συμπεριφοράς για αστυνομικό.


Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, «στο πλαίσιο έρευνας από τη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων σε συνεργασία με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, εντοπίστηκε σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης να διατηρεί προσωπικό λογαριασμό (με ψευδώνυμο και ελεύθερη πρόσβαση), με φωτογραφίες της, που την απεικονίζουν σε στάσεις, με ιδιαίτερα αναξιοπρεπή και ανάξια συμπεριφορά για την ιδιότητά της».

Η αξιωματικός τέθηκε σε διαθεσιμότητα με απόφαση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας και παράλληλα διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση σε βάρος της.

Πιο σκληρά μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος ζητά η Κομισιόν

Πρόσθετα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα, για τη μείωση του ελλείμματος, όπως μείωση μισθών και περικοπή επιδομάτων στο Δημόσιο και πάγωμα των προσλήψεων, ζητά με έγγραφό της η Κομισιόν, απορρίπτοντας ουσιαστικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας.


Η ΕΕ, όπως προκύπτει από το έγγραφο-βόμβα που αποκαλύπτουν Τα Νέα, δίνει στην κυβέρνηση διορία 60 ημερών για την εφαρμογή των μέτρων. Οι εντολές της Επιτροπής αναμένεται να ανακοινωθούν στις 3 Φεβρουαρίου και πρόκειται να υιοθετηθούν από το ΕCΟFΙΝ που θα πραγματοποιηθεί στις 15 του ερχόμενου μήνα.
Για ήδη γνωστές αποφάσεις μιλά το υπουργείο Οικονομικών. Σε ανακοίνωσή του, το υπουργείο κάνει λόγο για «μέτρα τα οποία είναι ήδη γνωστά και περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο έχει καταθέσει η ελληνική κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

«Όπως έχει, ήδη, γίνει σαφές από δημόσιες δηλώσεις του αρμοδίου Επιτρόπου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στηρίζει το ελληνικό Πρόγραμμα και προφανώς δεν τίθεται κανένα ζήτημα 'απόρριψης'» τονίζεται στην ανακοίνωση.

Σύμφωνα με τα Νέα, οι Βρυξέλλες θέτουν τέσσερις στόχους τους οποίους η Ελλάδα θα πρέπει να υλοποιήσει:
1. Να εξέλθει από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος το αργότερο μέχρι τη λήξη του 2012.
2. Η προσαρμογή θα γίνει μέσω της μείωσης τουλάχιστον κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ το 2010 και το 2011 και τουλάχιστον 2,5% το 2012.
3. Η προσαρμογή για τη διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος θα περιλαμβάνει ετήσια διαρθρωτική προσαρμογή που οδηγεί σε ονομαστικό έλλειμμα που δεν ξεπερνά τα 21,270 δισ. ευρώ το 2010, τα 14,170 δισ. ευρώ το 2011 και τα 7,360 δισ. το 2012.
4. Η προσαρμογή για τη διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος θα περιλαμβάνει διαρθρωτική προσαρμογή που θα οδηγεί σε ετήσια μεταβολή στο συνολικό χρέος που δεν θα υπερβαίνει.

Στο πλαίσιο αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από την ελληνική κυβέρνηση «να υποβάλει μέχρι τις 16 Μαρτίου μια έκθεση που θα ανακοινώνει τα πρόσθετα μέτρα για τη διασφάλιση των δημοσιονομικών στόχων του 2010». Από εκεί και πέρα, θα υποβάλλονται λεπτομερείς εκθέσεις από τις 15 Μαΐου και μετά, και θα δημοσιοποιούνται. Ανά τρίμηνο η Επιτροπή και το Συμβούλιο θα εκδίδει την «ετυμηγορία» του, για το κατά πόσον η Ελλάδα συμμορφώνεται στις εντολές.

Η ελληνική κυβέρνηση, μετά τις 16 Μαρτίου και μέσα σε 60 ημέρες, θα πρέπει να προχωρήσει σε:

* Δημιουργία αποθεματικού από τις περικοπές των δαπανών του προϋπολογισμού κατά 10%
* Μείωση του μισθολογικού κόστους μέσω της μείωσης των μέσων μισθών στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την αυτοδιοίκηση και εφαρμογή περικοπών στην απασχόληση.
* Πάγωμα προσλήψεων για το 2010, αλλά και κατάργηση των κενών θέσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, περιλαμβανομένων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Η αρχή «προσλαμβάνεται ένας για κάθε πέντε που φεύγουν» θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζεται ήδη από το 2010, μετά την περίοδο του πλήρους παγώματος των προσλήψεων.
* Περικοπή των ειδικών επιδομάτων που καταβάλλονται στους υπαλλήλους (περιλαμβανομένων εκείνων που προέρχονται από λογαριασμούς εκτός προϋπολογισμού) του δημόσιου τομέα.
* Υιοθέτηση περικοπών του ανώτατου ορίου των συντάξεων και μέτρα περιορισμού των επικουρικών συντάξεων, όπως και άλλων πρόσθετων παροχών για τους ασφαλισμένους.
* Εφαρμογή προοδευτικής φορολογικής κλίμακας για όλες τις πηγές εισοδήματος και οριζόντια, ενιαία αντιμετώπιση του εισοδήματος, είτε προέρχεται από εργασία είτε από κεφάλαια- όπως έχει ήδη προαναγγείλει η κυβέρνηση.
* Μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, που θα περιλαμβάνει την προοδευτική αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες και τη μεταβολή του ποσοστού αναπλήρωσης «ώστε να αντικατοπτρίζει καλύτερα τις εισφορές που έχουν καταβληθεί στη διάρκεια του συνόλου της επαγγελματικής ζωής και να βελτιώνει τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών»- πράγμα που σημαίνει μείωση των συντάξεων.
* «Εκλογίκευση» του συστήματος ειδικών επιδομάτων των χαμηλοσυνταξιούχων (όπως το ΕΚΑΣ).

* Εισαγωγή προείσπραξης φόρου για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
* Αύξηση της φορολογίας στα αλκοολούχα ποτά και τα τσιγάρα.
* Επιβολή μόνιμων προστίμων και τελών σε όλα τα ακίνητα με πολεοδομικές παραβάσεις και αύξηση της φορολογίας επί του συνόλου των ακινήτων.
* Λεπτομερή ανακοίνωση και εφαρμογή της φορολογικής μεταρρύθμισης μέχρι τα τέλη Μαρτίου.
* Εφόσον το κρίνει απαραίτητο η Ελλάδα, μπορεί να επιβάλει πρόσθετη φορολογία σε αγαθά πολυτελείας, όπως τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και να προχωρήσει στην αύξηση της φορολογίας στα καύσιμα.
* Κατάργηση όλων των εξαιρέσεων και αυτοτελούς φορολόγησης στο φορολογικό σύστημα -σε αντίθεση με τα όσα έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα με τους στρατιωτικούς

Αλλαγές για τη Δικαιοσύνη

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χ. Καστανίδης, κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στη Δικαιοσύνη. Δεξιά, ο υφυπουργός Απ. Κατσιφάρας

Σημαντικές θεσμικές παρεμβάσεις προωθεί η κυβέρνηση με στόχο να ενισχύσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, καθώς βελτιώνει το σύστημα επιλογής της ηγεσίας της με τη διαμεσολάβηση της Βουλής, αυξάνει τα προσόντα των υποψηφίων προς προαγωγή, ενώ επαναφέρει το αυτοδιοίκητο στα μεγάλα δικαστήρια και Εισαγγελίες, με εκλογή (αντί για διορισμό) των προϊσταμένων.
Με νομοσχέδιο που παρουσίασε χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης, θέτοντάς το σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου, καταργείται το αποκλειστικό προνόμιο της εκάστοτε κυβέρνησης να επιλέγει τη δικαστική και εισαγγελική ηγεσία, αφού θα μεσολαβεί πλέον ακρόαση των υποψηφίων και γνώμη της Διάσκεψης των Προέδρων του Κοινοβουλίου, η οποία δεν είναι μεν δεσμευτική για την κυβέρνηση, αλλά θα έχει μεγάλη ηθική αξία και δεν θα είναι πολιτικά εύκολο να παρακαμφθεί.


Παράλληλα καταργούνται οι «πονηρές» ρυθμίσεις που θέσπισε η ΝΔ για καλύτερο έλεγχο της Δικαιοσύνης, όταν μείωσε επίτηδες τα προσόντα των υποψηφίων για να παραλείψει τους μη αρεστούς και να προαγάγει συγκεκριμένα πρόσωπα (ρύθμιση Παπαληγούρα), καθώς και όταν επανέφερε το σύστημα των διορισμένων προϊσταμένων καταργώντας τη δημοκρατική διαδικασία των εκλογών, που εφαρμόζεται σε όλα τα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Ο Χ. Καστανίδης τόνισε ότι με τις νέες ρυθμίσεις αποδεσμεύεται η δικαστική εξουσία από την επιρροή της εκτελεστικής και γίνεται πιο διαφανής και δημοκρατική η επιλογή της δικαστικής ηγεσίας.

Εν όψει προαγωγής προέδρου ανωτάτων δικαστηρίων, εισαγγελέα Αρείου Πάγου και γενικού επιτρόπου Ελεγκτικού Συνεδρίου με διαδικασίες που θα ξεκινούν τον Απρίλιο, το Υπουργικό Συμβούλιο θα προεπιλέγει 6 υποψηφίους, τους οποίους θα καλεί σε ακρόαση η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, που με επιδίωξη ομοφωνίας ή με πλειοψηφία τουλάχιστον 4/5 των μελών της θα προκρίνει τρεις.

Η γνώμη θα διατυπώνεται το πολύ εντός 2μήνου και θα ακολουθεί η τελική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Ανάλογη διαδικασία θα τηρείται για τους αντιπροέδρους, όπου ο υπουργός Δικαιοσύνης θα στέλνει στη Βουλή τον κατάλογο όλων των υποψηφίων που πρέπει να έχουν 3ετή -αντί 2ετούς- προϋπηρεσία στον βαθμό (το ίδιο ισχύει και για τον εισαγγελέα ΑΠ).


Διάσκεψη

Η Διάσκεψη θα εκφέρει θετική γνώμη για 3πλάσιο αριθμό υποψηφίων απ’ όσους πρόκειται να επιλεγούν (με δυνητική και όχι υποχρεωτική ακρόασή τους) και θα αποφασίζει το Υπουργικό Συμβούλιο.
Στα 14 μεγάλα δικαστήρια και Εισαγγελίες της χώρας, δικαστές και εισαγγελείς θα εκλέγουν τους προϊσταμένους τους για 2ετή (αντί 3ετούς) θητεία. Οι υποψήφιοι θα εκλέγονται για μόνο μία θητεία στον ίδιο βαθμό, μεταξύ των 5-20 αρχαιοτέρων (ανάλογα με τη δύναμη του δικαστηρίου), που δεν πρέπει να έχουν σε βάρος τους ποινική ή πειθαρχική δίωξη ή πειθαρχική καταδίκη (έστω και επίπληξης).
Πρέπει να έχουν ευδόκιμη υπηρεσία που θα προκύπτει από εκθέσεις επιθεώρησης, ενώ περιορίζεται το αμετάθετό τους. Οι συνδικαλιστές μπορούν να είναι υποψήφιοι, αλλά αν εκλεγούν προϊστάμενοι πρέπει να διαλέξουν μία από τις δύο θέσεις.

Η πρώτη εκλογή θα γίνει το 4ο Σάββατο μετά τη δημοσίευση του νόμου στο ΦΕΚ και αμέσως θα λήξει η θητεία των διορισμένων προϊσταμένων.
phghethnos

O "MR ROUBINI" ΤΑΒΑΛΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ

Την εκτίμηση ότι αν «η Ελλάδα  χρεοκοπήσει», η Ισπανία αποτελεί μεγαλύτερη «απειλή» για την ισορροπία της ευρωζώνης εξέφρασε ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Νουριέλ Ρουμπινί.

O καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης μιλώντας στο CNBC.com δήλωσε: «Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. Πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από την Κίνα». Εξέφρασε, δε, την εκτίμηση πως αν η κατάσταση γίνει πολύ άσχημη, η ΕΕ θα αναγκαστεί να διασώσει την Ελλάδα καθώς είναι πολύ μεγάλη απειλή για την νομισματική ένωση.

Πάντως, μιλώντας στο πρακτορείο Bloomberg, ο Ρουμπινί δήλωσε πως θεωρεί την Ισπανία «διαφαινόμενη απειλή» για την περιοχή του ευρώ και όχι την Ελλάδα ή την Ιρλανδία που καταβάλουν αγωνιώδεις προσπάθειες για τον περιορισμό των δημοσιονομικών τους ελλειμμάτων. Στάθηκε δε στο γεγονός ότι η ελληνική οικονομία έχει μικρό μέγεθος, μη ικανό να απειλήσει την βιωσιμότητα της ευρωζώνης.

Ο Ρουμπίνι επεσήμανε ότι όλοι έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους στην Ελλάδα και όχι στην Ισπανία που μπορεί να αποτελέσει τελικά μια μεγαλύτερη απειλή για την Ευρωζώνη, δεδομένου ότι είναι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία, έχει την υψηλότερη ανεργία και τις ασθενέστερες τραπεζών. «Εάν η Ελλάδα παρουσίαζε αυτά τα δεδομένα θα ήταν πρόβλημα για την Ζώνη του Ευρώ. Ωστόσο η Ισπανία μπορεί να εξελιχθεί σε καταστροφή», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, ο περιβόητος για τις πεσιμιστικές τους απόψεις Ρουμπινί, δήλωσε πως «δεν υπήρξε ποτέ πιο απαισιόδοξος σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης».
«Σε βάθος χρόνου και όχι εφέτος ή σε δύο χρόνια από σήμερα θα μπορούσαμε να έχουμε έναν χωρισμό της νομισματικής ένωσης», προσέθεσε ο Ρουμπινί.
Όπως τόνισε, η ευρωζώνη θα μπορούσε υπό συγκεκριμένες συνθήκες να οδηγηθεί σε περιπλοκές, στην περίπτωση που το ισχυρό κέντρο κρατών (Γερμανία, Γαλλία) πιέσει σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας τα εξασθενημένα σήμερα περιφερειακά κράτη (Ισπανία, Ιρλανδία, Ελλάδα), οδηγώντας τα με την στάση αυτή έξω από την οικονομική νομισματική ένωση. «Αυτή είναι η πρώτη δοκιμή του ενιαίου νομίσματος μπλοκ», σημείωσε.

Σε δημοσιονομικό κλοιό η Ιβηρική, περικοπές σχεδιάζουν Ισπανία και Πορτογαλία

Η ισπανική ανεργία και το έλλειμμα αποτελούν τους σημαντικότερους «πονοκεφάλους» του πρωθυπουργού Χ.Λ.Θαπατέρο

Σε γενναίες περικοπές κρατικών δαπανών θα προχωρήσει η Μαδρίτη εν όψει του ισπανικού ελλείμματος που φτάνει το 11,4% επί του ΑΕΠ, την στιγμή που η χώρα παλεύει με την κρίση και υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Όπως ανακοίνωσε η Ισπανίδα υπουργός Οικονομικών Έλενα Σαλγάδο, η Μαδρίτη θα μειώσει τις δαπάνες της κατά περίπου 50 δισ. ευρώ. Ο στόχος είναι η επιστροφή των ισπανικών δημοσιονομικών στα προβλεπόμενα του Συμφώνου Σταθερότητας -δηλαδή σε έλλειμμα μέχρι το 3% του ΑΕΠ- εντός των επόμενων τεσσάρων ετών.

Τα ισπανικά δημοσιονομικά έχουν μπει στο μικροσκόπιο οίκων αξιολόγησης και ξένων επενδυτών που φοβούνται ότι το «ελληνικό πρόβλημα» επεκτείνεται στη Μεσόγειο. Οι περικοπές θα επηρεάσουν ολόκληρο το φάσμα των κρατικών δαπανών, σημείωσε η Έ.Σαλγάδο, πλην των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα (όπως τα επιδόματα ανεργίας), τις δαπάνες για την εκπαίδευση, την ανθρωπιστική βοήθεια, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τις επενδύσεις στον τομέα της έρευνας.

Η Ισπανία, αντίθετα με τις «ατμομηχανές» της Ευρωζώνης Γερμανία και Γαλλία, παραμένει σε τροχιά ύφεσης, με το ΑΕΠ της να συνεχίζει να συρρικνώνεται το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και τη μεταβολή για ολόκληρο το έτος να εκτιμάται σε -3,6%. Το πέμπτο συνεχόμενο τρίμηνο αρνητικής μεταβολής του ΑΕΠ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Μαδρίτης, ακολουθεί την «υπερθέρμανση» μέχρι το 2007 των ισπανικών κατασκευών και την κατάρρευση της κατανάλωσης που τροφοδοτούσαν τα δάνεια που είχαν αρχικά οδηγήσει σε σημαντική ανάκαμψη.

Το έλλειμμα της Μαδρίτης οφείλεται κυρίως στην ένεση δισεκατομμυρίων ευρώ σε προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας και τα όλο και περισσότερα επιδόματα ανεργίας. Το ποσοστό των άνεργων Ισπανών έφτασε το 18,8% το τέταρτο τρίμηνο.
Επιπλέον, την Παρασκευή η Ισπανία ενέκρινε πρόταση να αυξηθεί κατά δύο χρόνια η ηλικία συνταξιοδότησης εξαιτίας του σταθερά γηράσκοντος πληθυσμού, παρά την ικανοποιητική μέχρι στιγμής κατάσταση των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Δημοσιονομικό «ζωνάρι» και στην Πορτογαλία
Δύο ημέρες νωρίτερα, παρόμοια μέτρα είχε ανακοινώσει και η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Λισαβόνας: Ενώ το έλλειμμα της χώρας υπολογίζεται ότι έφτασε το ρεκόρ του 9,3% επί του ΑΕΠ πέρυσι, η Πορτογαλία σκοπεύει να παγώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και να περικόψει τις θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα.

Ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών, Φερνάντο Τεϊσέιρα ντος Σάντος, ανέφερε ότι τα μέτρα θα ρίξουν το έλλειμμα στο 8,3% το 2010, ενώ ο στόχος της Λισαβόνας είναι ο ίδιος με τη γειτονική της Ισπανία, σχεδιάζοντας να επαναφέρει το έλλειμμα στο 3% μέχρι το 2013.

Ο Φ.Τ.Σάντος ξεκαθάρισε ότι δεν θα αυξηθούν οι φόροι, καθώς η Λισαβόνα θα προτιμήσει την οδό της «πειθαρχίας». Παράλληλα, η κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις -χωρίς να έχει γνωστοποιήσει ποιες επιχειρήσεις θα ιδιωτικοποιήσει- αξίας 960 εκατ. ευρώ, τα έσοδα από τις οποίες θα χρησιμοποιηθούν για να αποπληρωθεί το χρέος της. Μετά τη συρρίκνωση 2,6% το 2009, η Πορτογαλία ελπίζει ότι το ΑΕΠ της θα ενισχυθεί κατά 0,9% φέτος.

Η Λισαβόνα προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στις διεθνείς αγορές και να αποφύγει κάθε σύγκριση με την Αθήνα: «Δεν θέλουμε να μας συσχετίζουν με την Ελλάδα, η κατάστασή μας δεν έχει κανένα κοινό με εκείνη στην Ελλάδα» είχε αναφέρει ενδεικτικά ο υπουργός Οικονομίας κατά την παρουσίαση του προϋπολογισμού την Τετάρτη. Η Moody's είχε χαρακτηρίσει «αργό θάνατο» τη δημοσιονομική κατάσταση Ελλάδας και Πορτογαλίας, ενώ η γερμανική Commerzbank συνέστησε να αποφύγουν οι επενδυτές τα πορτογαλικά ομόλογα.

Η υπερψήφιση του προϋπολογισμού της Λισαβόνας εξασφαλίστηκε αυτήν την εβδομάδα, και μάλιστα με ευρεία αποδοχή: Η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών απέσπασε την «σε γενικές γραμμές» αποδοχή των αντιπολιτευόμενων Σοσιαλδημοκρατών και του Λαϊκού Κόμματος, παρά την αντίθεση του Κομμουνιστικού Κόμματος και του μπλοκ της Αριστεράς.



 πληροφορίες από Associated Press

Γραφει -o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ.Σεραφείμ Κυκκώτης

O Σεβασμιωτατος Μητροπολιτης Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ Σεραφειμ

Αρχαίος Ελληνικός Λόγος και Ορθόδοξη σύγχρονη Ιεραποστολή

(αρθρο του Σεβασμιωτατου Μητροπολιτη Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ Σεραφειμ)

Αναπόφευκτα η αναφορά μου στο παραπάνω θέμα θα αναφερθεί και στη σχέση του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού. Μία από τις αξιόλογες εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας είναι το γνωστό βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα[1]. Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να πει ότι στη μελέτη αυτή έχουμε μια συνοπτική αναφορά της τελευταίας επιστημονικής έρευνας για τη σχέση του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό, μακρυά από τις ακρότητες αρχαίων συγγραφέων όπως του Τερτυλλιανού που έβλεπε μόνον αντιθέσεις μεταξύ των δύο κόσμων ή του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως και μερικών Απολογητών που έβρισκαν μόνον κοινά σημεία του αρχαίου Ελληνικού κόσμου και της νέας θρησκείας του Ναζωραίου.

Λίγο – πολύ αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε και στους επόμενους αιώνες με συγγραφείς και ερευνητές με δύο διαφορετικές προσεγγίσεις και φυσικά με τις δικές τους ιδιαιτερότητες.

Συγκεκριμένα ο Ακαδημαϊκός Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης τονίζει εύστοχα ότι «μετά τη δύση της λεγόμενης ‘θρησκειολογικής Σχολής’, που είχε τονίσει με ιδιαίτερη έμφαση τη σχέση του αρχικού χριστιανισμού με τις μυστηριακές θρησκείες της εποχής του και ιδιαίτερα με τον Ελληνισμό, η σύγχρονη έρευνα έχει πλέον πεισθεί ότι οι ιστορικές ρίζες του Χριστιανισμού δεν πρέπει να αναζητηθούν πρωταρχικά στον Ελληνισμό καθαυτό ή γενικά στο εξωβιβλικό θρησκειακό περιβάλλον της εποχής εκείνης, αλλά στον Ιουδαϊσμό των χρόνων εκείνων. Η αναγνώριση των πρώτων καταβολών του Χριστιανισμού έγινε κυρίως με την ανακάλυψη του εσχατολογικού χαρακτήρος, που φέρει ο αρχικός Χριστιανισμός και ιδιαίτερα η μορφή του Ιησού Χριστού, όπως μας παρουσιάζεται στα Ευαγγέλια. Η πεποίθηση αυτή της σύγχρονης έρευνας, που ξεκινά με τα έργα κυρίως των J.Weiss και A. Schweitzer, έχει πλέον τόσο βαθιά εδραιωθή, ώστε κάθε προσπάθεια κατανοήσεως του προσώπου, των λόγων και του έργου του Ιησού Χριστού να συναρτάται αυτομάτως με την έρευνα του Ιουδαϊσμού των χρόνων εκείνων. Η πεποίθηση ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ‘Ιουδαίος’, ότι ‘η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστί’ και ότι ο Χριστιανισμός ξεπήδησε στην Ιστορία σαν μια μορφή εκπληρώσεως των προσδοκιών του Ιουδαϊσμού της εποχής εκείνης, έχει σχεδόν πλήρως εκτοπίσει κάθε παλαιότερη προσπάθεια συσχετισμού του αρχικού Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό. Θα ήταν συνεπώς αντίθετη προς την εδραιωμένη πια πεποίθηση της επιστήμης να επαναλάβει κανείς εδώ παλαιότερες θέσεις, όπως εκείνες των A. Harnack, E. Hatch κ. α, που επέτρεπαν μια ευρύτερη και αμεσώτερη αναγνώριση της σημασίας του Ελληνισμού στην εμφάνιση του αρχικού Χριστιανισμού»

Το συμπέρασμα του Μητροπολίτου Ιωάννου είναι ότι «το άμεσο υπέδαφος που εξέθρεψε τον αρχικό χριστιανισμό πρέπει να αναζητηθεί στον Ιουδαϊσμό και όχι στον Ελληνισμό της εποχής εκείνης»
Είναι όμως πλέον ιστορική πραγματικότητα η άμεση επίδραση που είχε ήδη δεχθεί ο Ιουδαϊσμός από τον Ελληνισμό με αποκορύφωμα την μετάφραση των Εβδομήκοντα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά συνέπεια η σχέση και η επίδραση του Ελληνισμού προς τον Χριστιανισμό πρέπει να αναζητηθεί και να κατανοηθεί μέσω της επιδράσεως που είχε ήδη δεχθεί από τον Ελληνισμό ο Ιουδαϊσμός. Έτσι στο βιβλίο του που ανέφερα προηγουμένως ο ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιωάννης Ζηζιούλας τονίζει ότι «για να κατανοήσουμε τη σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού στις ιστορικές καταβολές του τελευταίου, είναι ανάγκη να αρχίσουμε από τη σχέση Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού στα χρόνια που προηγούνται της εμφανίσεως του Χριστιανισμού. Με τον τρόπο αυτό θα φθάσουμε στη σχέση Ελληνισμού και αρχικού Χριστιανισμού όχι απευθείας ……, αλλά διά μέσου του Ιουδαϊσμού, που αναγνωρίζεται πια ως το άμεσο ιστορικό περιβάλλον, που γέννησε τον Χριστιανισμό»[4].

Έτσι ο γνωστός Ιστορικός Καθηγητής της Οξφόρδης και συγγραφέας του βιβλίου “The Early Church” Henry Chadwich αρχίζει το βιβλίο του με την φράση «The first Christians were Jews”, οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν Εβραίοι[5]. Άλλωστε την όλη ανάλυση του αγίου Περγάμου την βρίσκουμε στο αξιόλογο αυτό βιβλίο του Καθηγητού Chadwich.

Φυσικά η σύγχρονη έρευνα προσπαθεί να προσεγγίσει τη σχέση του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό και μέσω του Ρωμαϊκού Πολιτισμού με την έννοια ότι όπως ο Χριστιανισμός επηρεάστηκε από τον Ελληνισμό μέσω του Ιουδαϊσμού κατά τον ίδιο τρόπο επηρεάστηκε ο Χριστιανισμός από τον Ελληνισμό μέσω του Ρωμαϊκού Πολιτισμού, που είχε ήδη δεχθεί την επίδραση του σε όλους τους τομείς της ζωής του πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού και κατά την εμφάνιση του. Στη μελέτη του “Greek Influence on Christian Thougth” ο γνωστός Καθηγητής Christopher Stead τονίζει ότι «η Ελληνική σκέψη ήταν η πιο σημαντική πνευματική επίδραση που δέχθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία»[

Αν και πολλές είναι οι αξιόλογες μελέτες, και στα ελληνικά και στα ξενόγλωσσα, που αναφέρονται στο θέμα αυτό, να μου επιτρέψετε να επισημάνω τους τρεις αξιόλογους μεγάλους τόμους του γνωστού Καθηγητού της Δογματικής Μέγα Φαράντου «Το Περί Θεού Ερώτημα» «Η Περί Θεού Ορθόδοξος Διδασκαλία»[, και «Επιστήμη και Θρησκεία»[], όπου γίνεται αναλυτική τεκμηριωμένη αναφορά για τον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο και τον Χριστιανισμό τόσο από Θεολογικής όσο κι από ανθρωπολογικής και ηθικής πλευράς.

Μάλιστα ο Καθηγητής Φαράντος στηριζόμενος στο Bernal και στον αείμνηστον Καρμίρη τονίζει ότι «η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων κατεπολεμήθη υπό χριστιανών θεολόγων και, εν πολλοίς, εκρίθη μονομερώς και αδίκως εν τη προσπαθεία των να εδραιώσουν το νέον και μοναδικόν της εν Ιησού Χριστώ θείας Αποκαλύψεως και αληθείας. Οι απολογηταί ούτοι, εν τη προθέσει των να διασώσουν ανόθευτον το περιεχόμενον της νέας πίστεως, είδον μόνον αρνητικώς τα περιεχόμενα της αρχαίας θρησκείας και απέρριψαν συλλήβδην ταύτην ως ψεύδος και πλάνην. Θέσεις της αγίας Γραφής, όπως η υπό του αποστόλου Παύλου αναγνώρισις των Αθηναίων «ως κατά πάντα δεισιδαιμονεστέρων»[], ή η μαρτυρία του ευαγγελιστού Ιωάννου «το φως, το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, εν τω κόσμω ήν»[], καθώς και άλλαι παρεμφερείς, ελησμονήθησαν ή ηρμηνεύθησαν και εκρίθησαν μονομερώς»[].



Κοντά στα όσα ενδιαφέροντα έχουν ακουσθεί για το θέμα Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος και Χριστιανισμός θα ήθελα στη συνέχεια να επισημάνω ότι το περιεχόμενο και το πρωταρχικό ενδιαφέρον του αρχαίου Ελληνικού λόγου ήταν μια σημαντική πανανθρώπινη προσπάθεια για την απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν πάντοτε τον κάθε άνθρωπο, και που ξεκινούσαν από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αντίθετα στο χώρο του Χριστιανισμού είχαμε μεν τα ίδια ερωτήματα τα οποία όμως είχαν ως αφετηρία απαντήσεως την Αποκάλυψη του Θεού με περιεχόμενο και ενδιαφέρον οικουμενικόν. Οι δομές όμως του αρχαίου Ελληνικού λόγου αποτέλεσαν το μέσον για να γνωστοποιηθεί η Αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο ως έκφραση της θείας πρόνοιας του Θεού να δεχθεί το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Στο χώρο του αρχαίου Ελληνικού λόγου είχαμε τόσες απόψεις και προσεγγίσεις για τα ίδια θέματα με τη δημιουργία φιλοσοφικών σχολών και ιδεολογιών που δεν οδηγούσαν σε κάποια δυναμική αντίδραση γιατί είχαν περισσότερο θεωρητική σημασία και λιγώτερο πρακτική σημασία και μάλιστα όπου εσυνέβαινε αυτό να έχει πάντοτε χαρακτήρα τοπικό με χρονικούς περιορισμούς.

Αντίθετα στο χώρο του Χριστιανισμού η Αποκάλυψη του Θεού δεν επιδέχεται καμμία αλλοίωση με την έννοια ότι απειλείται άμεσα η εν Χριστώ πορεία του ανθρώπου για την προσωπική του σωτηρία. Φυσικά υπήρχε πάντοτε μια προσπάθεια παραχαράξεως του περιεχομένου της με την εμφάνιση των αιρέσεων και των διαφόρων κακοδοξιών. Πάντοτε όμως η αντίδραση της Εκκλησίας ήταν δυναμική και άμεση τόσο με τις τοπικές της Συνόδους όσο και με τις Οικουμενικές, κι ακόμη με τα συγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας.
Μέσα στην ίδια συνάφεια μπορούμε να πούμε ότι ο αρχαίος Ελληνικός λόγος δεν αναζητούσε ο ίδιος από τους φορείς του την εξάπλωση του έξω από τον χώρο που γεννήθηκε, κι αν αυτό εσυνέβη με κάποιες εξαιρέσεις ήταν συπτωματικώς και τυχαίως και εκτάκτως, όχι πάντως οργανωμένα και συστηματικώς. Όταν δηλαδή συνέβαινε κάποιος Έλληνας φιλόσοφος ή Ποιητής να βρεθεί μακρυά από τον παραδοσιακό του χώρο, τις περισσότερες φορές εξόριστος, αυτό γινόταν αφορμή να μεταδώσει και κάπου αλλού τον φιλοσοφικό και ποιητικό του λόγο και μάλιστα στη μορφή και στην γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο ίδιος κι όχι στην γλώσσα του πληθυσμού που συναντούσε.

Θα έλεγα ότι σε πρακτικό επίπεδο η πιο γνωστή μεγάλη οργανωμένη προσπάθεια εξαπλώσεως του Ελληνικού λόγου από ιστορικής πλευράς είναι το ανεπανάληπτον εκπολιτιστικόν έργον του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αν και υπάρχουν κι αυτοί που ομιλούν για μια προσπάθεια επεκτατισμού του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, περισσότεροι είναι οι σοβαροί ερευνητές που τονίζουν τον πολιτιστικό χαρακτήρα της παρουσίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις ξένες χώρες όπου πάντοτε υπήρχε ο σεβασμός της τοπικής παράδοσης και η πρόοδος της τοπικής κοινωνίας. Αυτή άλλωστε ήταν κι η παρακαταθήκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου που λίγο – πολύ αποτελεί αποκορύφωμα της προσφοράς του αρχαίου Ελληνικού κόσμου στην ανθρωπότητα, που εν πολλοίς δεν διαφέρει και από τα κίνητρα της σύγχρονης Ορθόδοξης Ιεραποστολής.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, στον γνωστό κείμενο του όρκου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τονίζονται με σαφήνεια τα ακόλουθα σημεία: «σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την ειρήνη. Όλοι οι θνητοί από δώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονιασμένοι, για την κοινή προκοπή. Θεωρήστε την Οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς τους νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής, δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι, σε Έλληνες και βαρβάρους, δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους ανθρώπους τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δε θα καταφύγετε ποτέ στα όπλα, παρά θα τις λύνετε ειρηνικά… Το Θεό δεν πρέπει να τον νομίζετε σαν αυταρχικό Κυβερνήτη, αλλά σαν κοινό Πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τα αδέλφια στην οικογένεια. Από μέρους μου θα θεωρώ όλους ίσους, λευκούς ή μελαμψούς….»
Έτσι στο πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου βλέπουμε τον συνδετικό κρίκο και την γέφυρα που συνδέει το μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού κόσμου και μάλιστα του αρχαίου Ελληνικού λόγου στη θετική του μορφή που προετοίμασε τον Μέγα Αλέξανδρον ως έκφραση της πρόνοιας του Θεού για το κήρυγμα του Ναζωραίου και φυσικά με το περιεχόμενο της σύγχρονης Ορθόδοξης Ιεραποστολής που αγκαλιάζει τον κάθε άνθρωπο για να έχουμε όλοι μας την ελπίδα της μετοχής μας στην Βασιλεία των Ουρανών.
Φυσικά εδώ δεν αναφέρομαι στην σύζευξη του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού όπως αυτή επιτελέσθηκε από τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά στην ιδέα της οικουμενικότητας και της πανανθρώπινης προσέγγισης. Είναι σημαντικό ότι το έργο της Ιεραποστολής συνδέεται με τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα είναι το άγιο έργο του Ευαγγελισμού των Εθνών που άρχισε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με τη θεία διδασκαλία του και τη Σταυρική του θυσία και γενικά με το όλο απολυτρωτικό του έργο. Αυτό το άγιο έργο της Ιεραποστολής συνέχισαν οι Απόστολοι και Μαθητές του Χριστού, υπακούοντας στην εντολή Του κατά την ημέρα της Αναλήψεως τους στους ουρανούς: «Πορευθέντες ουν, μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν, και ιδού, εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος, αμήν»[].
Έτσι αν δεχθούμε ότι στην τελική του πορεία ο αρχαίος ελληνικός λόγος διά του Μεγάλου Αλεξάνδρου προσπάθησε να γίνει οικουμενικός και πανανθρώπινος, το ίδιο θα λέγαμε ότι ισχύει για τον χριστιανισμό, και μάλιστα από την αρχή της πορείας του διά της Ιεραποστολής.

Αναφερόμενος στην παγκοσμιότητα του Ιεραποστολικού έργου της Εκκλησίας ο γνωστός Καθηγητής Χρήστος Κρικώνης εκφράζοντας τη κοινή συνείδηση της Εκκλησίας μας τονίζει ότι « η Ιεραποστολή ως εντολή του Χριστού προς τους μαθητάς του υπήρξε ανέκαθεν παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πηγάζει από τη φύση της ως σώματος του Χριστού, εκδηλώνει την αγάπη του Θεού προς όλον τον κόσμον και κηρύττει Χριστόν αναστάντα εκ νεκρών. Με τον ευαγγελισμόν προσκαλεί τους ανθρώπους να προσέλθουν στον Χριστόν και να τον αποδεχθούν στη ζωή τους. Έτσι αφετηρία τους κηρύγματος της είναι ο εσταυρωμένος και αναστημένος Χριστός και αυτό αποτελεί τον πυρήνα της αποστολής της στον κόσμον»[].
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ορθόδοξη Ιεραποστολή διακρίνεται στην εσωτερική και στην εξωτερική. Η πρώτη αναφέρεται στην προσπάθεια της τοπικής Εκκλησίας να στηρίξει και να ενισχύσει τα υφιστάμενα μέλη της κι η Εξωτερική Ιεραποστολή να μεταφέρει το ευαγγελικό της μήνυμα προς όσους ακόμη εκ των ανθρώπων δεν το έχουν ακούσει.

Αυτό έγινε στη ζωή της αρχαίας Εκκλησίας, στην χιλιόχρονη Ιστορία του Βυζαντίου, τον 19ον αιώνα στην Ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας και κατά τον 20ον και 21ον πρώτον αιώνα από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και στη συνέχεια κι από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με την στήριξη των αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ελλάδος, της Κύπρου, της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αμερικής και της Φιλλανδίας.

Μάλιστα ο μακαριστός Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Πέτρος, εκφράζοντας την ιστορική συνείδηση της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, τόνισε ότι «το Παλαίφατο αποστολικό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δικαιώνει με ουσιαστικό τρόπο και το τίτλο ‘και πάσης Αφρικής’. Η συρρίκνωση του Ελληνόφωνου ποιμνίου δεν σημαίνει και παρακμή μιας Εκκλησίας, η οποία πάντοτε πορεύθηκε μέσα στην ατμόσφαιρα του ‘έλληνες εισί οι της ημετέρας μετέχοντες παιδείας’. Το Ιεραποστολικό έργο προς τους γηγενείς αφρικανούς πληθυσμούς προσδίδει νέα δυναμική ειδικότερα στον Αλεξανδρινό θρόνο, αλλά γενικώτερα στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό»[].

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής σήμερα αποτελείται, εκτός από την Αρχιεπισκοπή Αλεξανδρείας, όπου είναι η έδρα του Πατριαρχείου μας, από 22 Μητροπόλεις και πέντε επισκοπές. Σε 13 Μητροπόλεις του Πατριαρχείου Καμπάλας, Κένυας, Ζιμπάπουε, Ιωαννουπούλεως και Πρετορίας, Καλής Ελπίδος, Ζιμπάπουε, Ειρηνουπόλεως, Καλής Ελπίδος, Μουάντζας, Νιγηρίας, Κεντρώας Αφρικής, Γκάνας και Ζάμβιας και σε τέσσερις Επισκοπές Μαδαγασκάρης, Κανάγκας, Μπουρούντι και Μοζαμβίκης ασκείται σήμερα Ιεραποστολή όπου μεταξύ αυτών υπηρετούν δύο ιθαγενείς επίσκοποι και 600 ιθαγενείς ιερείς και διάκονοι. Σε περισσότερες από 24 χώρες της Αφρικής υπάρχει σήμερα η παρουσία Ορθόδοξης Ιεραποστολικής δράσης και σε άλλες τόσες υπάρχει θετική προοπτική για το μέλλον.

Για να πετύχει και να ενισχυθεί όμως το έργο της Εξωτερικής Ιεραποστολής χρειάζεται η στήριξη της Ορθοδόξου Ιεραποστολής εις τα μετόπισθεν τόσο με την καλλιέργεια του Ιεραποστολικού φρονήματος όσο και με τη δημιουργία στελεχών και την μέριμνα της τοπικής Εκκλησίας για τους νέους Ιεραπόστολους με την πνευματική, ηθική και υλική στήριξη τους. Ταυτόχρονα για να προχωρήσει η Ιεραποστολή χρειάζεται εκτός από την συντήρηση των Ιεραποστόλων, οικονομική στήριξη για την οικοδομική της ανάπτυξη με το κτίσιμο Ναών, οικίας του νέου ιθαγενούς κληρικού, σχολείων, κλινικών, νηπιαγωγείων , αίθουσας εκδηλώσεων, Κτιρίου διά την λειτουργία Εκκλησιαστικού Σεμιναρίου, ως επίσης και οικονομική στήριξη του εκδοτικού και του μεταφραστικού τομέα για την έκδοση και την μετάφραση κατηχητικών και λειτουργικών βιβλίων στις τοπικές διαλέκτους. Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζονται φωτισμένοι Ιεραπόστολοι αφιερωμένοι που να διακρίνονται για την αγιότητα του βίου τους και να έχουν την πρέπουσα προετοιμασία προς τον σκοπόν αυτόν, άριστη θεολογική κατάρτιση, ευσεβή βίον, γνώση της ιστορίας και της γλώσσας του λαού που θα δραστηριοποιηθεί, υπακοή στην εκκλησιαστική του αρχή, ικανότητα για προσαρμογή σε νέα περιβάλλοντα πολιτιστικά και κλιματολογικά, ενθουσιασμός, θάρρος, αυταπάρνηση και βαθιά πίστη στο Θεό.

Για να μπορέσει να αποδώσει καλύτερα το έργο της σύγχρονης Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής χρειάζεται ένας καλύτερος συντονισμός και μια στενώτερη συνεργασία μεταξύ όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και όσων φορέων έχουν ευαισθησία και δράση προς την κατεύθυνση αυτήν. Λόγω των διαφορών που έχουν προκύψει μεταξύ τοπικών αυτοκεφάλων Εκκλησιών έχουν σταματήσει οι Διορθόδοξες Συναντήσεις που θα μπορούσαν να προσεγγίζουν σύγχρονα προβλήματα με κοινές δράσεις και τοποθετήσεις, όπως είναι και το θέμα της Ιεραποστολής. Μια πρώτη καλή κίνηση για να φθάσουμε στην μόνιμη λειτουργία Διορθόδοξων Επιτροπών που να επιλαμβάνονται κοινών προβλημάτων είναι η υλοποίηση της προτάσεως του Προκαθημένου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου για την καθιέρωση της ετήσιας συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών για τη συζήτηση σοβαρών θεμάτων που αφορούν την σύγχρονη κοινωνία και που στην συνέχεια θα επεξεργάζονται οι μόνιμες Διορθόδοξες Επιτροπές.

Ήδη ελπιδοφόρες φωνές ακούονται από σύγχρονες Ορθόδοξες φωτισμένες μορφές για μια καλύτερη πορεία της Ορθδοδοξίας στον σημερινό ταραγμένο κόσμο μας. Συγκεκριμένα, ο μακαριστός Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος στην ομιλία του κατά τις εργασίες διεθνούς Συμποσίου που οργάνωσε η Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με αντικείμενο «Ορθόδοξη Θεολογία και το μέλλον του Οικουμενικού Διαλόγου – Προβλήματα και Προοπτικές», εκφράζοντας την αγωνία αυτή για την συντονισμένη και κοινή μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο, τόνισε με σαφήνεια και με θλίψη ότι «δυσκολίες στο διάλογο δεν έχουμε μόνο οι Ορθόδοξοι με τους ετεροδόξους αδελφούς μας, αλλά και μεταξύ μας. Σπανίως συναντώμεθα και σπανιότερα συζητούμε και μάλιστα τα σοβαρά προβλήματα της εποχής μας. Διαπιστώνουμε κινήσεις τακτικής και δημοσίων σχέσεων, αντιμετωπίζουμε προγράμματα γεωστρατηγικής και κοσμικής αντίληψης και συμφωνίες με διάφορα συμφέροντα, παρατηρούμε συνεργασίες με εξωεκκλησιαστικούς παράγοντες, αλλά δεν βιώνουμε πρωτοβουλίες για την ενότητα και την Ιεραποστολική παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας»

Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος Β’ συνέβαλε τα μέγιστα διά την τελευταία σημαντική συνάντηση των Ορθοδόξων Μακαριωτάτων Προκαθημένων στην Κωνσταντινούπολη κατά τον Οκτώβριο του 2008.

Ειδικά για το θέμα της Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής χρειάζεται να συγκληθούν τοπικά Ιεραποστολικά Συνέδρια, στην συνέχεια περιφερειακά και στην συνέχεια Πανορθόδοξον για να γίνει μια καταγραφή της υφιστάμενης πραγματικότητας, να υπογραμμισθούν τα υφιστάμενα προβλήματα και δυσκολίες και στην συνέχεια η κοινή δράση με την συνεργασία όλων των φορέων για την καλύτερη αντιμετώπισή τους. Η υπεύθυνη μόνιμη έκδοση ενός Ορθόδοξου Ιεραποστολικού εντύπου για την καταγραφή των Ιεραποστολικών δραστηριοτήτων.

Προσωπικά επιτρέψατέ μου να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία μέσα από την διακονία μου στον χώρο της Ιεραποστολής στην Αφρικανική Ήπειρον. Όταν διακονούσα ως Μητροπολίτης Κένυας και Ειρηνουπόλεως και Πατριαρχικός Επίτροπος της νεοσύστατης Μητροπόλεως Ντάραμ Σαλάμ (νυν Ειρηνουπόλεως) και της Επισκοπής Μπουκόβας (νυν Μητροπόλεως Μουάντζας), ως επίσης κι ως τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ζιμπάπουε, μπόρεσα με τους συνεργάτες μου και τη βοήθεια του μακαριστού Πατριάρχου μας Πέτρου και την στήριξη των Εκκλησιών Ελλάδος και Κύπρου και Αμερικής και Ιεραποστολικών Συνδέσμων κι ευσεβών χριστιανών να οργανώσουμε την Ορθόδοξη Ιεραποστολή με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο χειροτονώντας 105 νέους ιθαγενείς νέους κληρικούς, αναβαθμίζοντας την ομαλή λειτουργία της Εκκλησιαστικής μας Πατριαρχικής Σχολής «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’» στη Ναϊρόμπι με την οργάνωση μιας αξιόλογης θεολογικής Βιβλιοθήκης με τη βοήθεια του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης», κτίζοντας ναούς, κλινικές και σχολεία κι ορφανοτροφείο και εκδίδοντας και μεταφράζοντας σε τοπικές διαλέκτους κατηχητικά και λειτουργικά βιβλία και το όλο έργο συνεχίζεται στην περιοχή με τη βοήθεια του Θεού με επιτυχία.

Στα τελευταία χρόνια που βρίσκομαι σε μια νέα χώρα για μένα, στην Νότιο Αφρική, όπου λόγω του απαρχάϊτ και των φυλετικών διακρίσεων, στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας δεν αναπτύχθηκε αξιόλογο Ορθόδοξο Ιεραποστολικό έργο, όπου 11.000.000 άνθρωποι δεν πιστεύουν σε καμιά θρησκεία απουσίαζε κάθε μορφή υποδομής για να γίνει ό,τι έγινε στο χώρο της Ανατολικής Αφρικής. Μας λείπουν τα στελέχη, αλλά και τα μέσα για να θέσουμε τις βάσεις για το οικοδομικό και το εκδοτικό μας έργον. Φυσικά το έργο της Ιεραποστολής άρχισε. Οι χώρες προς θερισμόν έτοιμες, κι οι εργάτες ολίγοι. Οι χιλιάδες στρατευμένοι μοναχοί και θεολόγοι απουσιάζουν. Σε πρώτο στάδιο μεταφέραμε ιθαγενείς Ορθόδοξους νέους από άλλες χώρες να μας βοηθήσουν. Έγιναν οι πρώτες ομαδικές βαπτίσεις …. Έγινε η πρώτη χειροτονία ιθαγενούς κληρικού…. Φυσικά ακόμη κρατάνε ένα μικρό βαλιτσάκι και γυρίζουν από μέρος σε μέρος κάτω από τα δέντρα να τελέσουν τη θεία λειτουργία ή στην καλύτερη των περιπτώσεων νοικιάζουμε όταν μπορούμε μια αίθουσα διδασκαλίας σε ένα σχολείο για να κάνουμε την λειτουργία μας για τους ιθαγενείς. Η ανάγκη για να οργανώσουμε το δικό μας Ιεραποστολικό Κέντρο με ναό, σεμινάριο, κλινική, νηπιαγωγείο, οικία του ιερέα, αίθουσα Εκδηλώσεων παραμένει όνειρο. Πάνω απ΄ όλα όμως χρειαζόμαστε στελέχη για την προετοιμασία των Κατηχουμένων μας που καθημερινά αυξάνουν υπερβολικά.

Ένας τρόπος να βοηθήσουμε όλοι μας προς την κατεύθυνση αυτή είναι να εισηγηθούμε την λειτουργία Έδρας Ιεραποστολικής στη Θεολογική Σχολή Αθηνών για την θεολογική εμβάθυνση της σημασίας της Ιεραποστολής και για τη δημιουργία νέων στελεχών. Όπως τονίζει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος «ως έδρα η Ιεραποστολική έχει, νομίζω, μέσα σε μια Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή, ένα γενικότερο, διπλής κατευθύνσεως ρόλον, πρώτον, να προσφέρει και να αξιοποιεί τους καρπούς της θεολογικής αναζητήσεως και σκέψεως στο πρακτικό πεδίο της Ιεραποστολής, και δεύτερον, να μεταφέρει στην προβληματική άλλων θεολογικών κλάδων νέα ζωτικά ερωτήματα και διαστάσεις, που συνειδητοποιούνται κατά τη συνάντηση της Ορθοδοξίας με ανθρώπους άλλων θρησκευτικών ή μη θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η έδρα της Ιεραποστολικής προσφέρει τη συμβολή της στη διαχριστιανική αναζήτηση για τον πρέποντα χαρακτήρα και τη μορφή της Ιεραποστολής, και ακόμη συμβάλλει στην αντίκρουση της κατηγορίας ότι η Εκκλησία μας βρίσκεται σε παρακμή, εφόσον έχει λησμονήσει τη θεμελιώδη εντολή της μεταφοράς του Ευαγγελίου εις πάντα τα Έθνη»

Συμπεράσματα
1. Η επίδραση του Χριστιανισμού από τον Ελληνισμό κατανοείται μέσα από την επίδραση που είχε ήδη δεχθεί ο Ιουδαϊσμός και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός από τον Ελληνισμό με την έννοια ότι η παρουσία του Ελληνισμού μέσα στον Χριστιανισμό είναι εμφανής μέσω του Ιουδαϊσμού και των στοιχείων του Ρωμαϊκού πολιτισμού που επηρέασαν άμεσα τον Χριστιανισμό.
2. Η σωστή αξιοποίηση του Ελληνισμού από τον Χριστιανισμό έγινε από τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας με την έννοια ότι για την καλύτερη κατανόηση και εξάπλωση του περιεχομένου της Αποκαλύψεως του Θεού στο κόσμο χρησιμοποιήθηκε ο ελληνικός λόγος.
3. Ο αρχαίος ελληνικός λόγος είχε χαρακτήτα ατομικό που πρακτικά επηρέασε το εκπολιτιστικό έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το οποίο είχε χαρακτήτα οικουμενικό και πανανθρώπινο.
4. Ο Χριστιανικός λόγος ως η Αποκάλυψη του Θεού είχε από την αρχή Οικουμενικό χαρακτήρα και πανανθρώπινο και ταυτόχρονα σωτηριώδη.
5. Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή αποτελεί εγγενές στοιχείο της ζωής της πρώτης Εκκλησίας που συνεχίζεται από τον πρώτο αιώνα μέχρι σήμερα.
6. Ο λόγος της Ορθόδοξης Ιεραποστολής επιδιώκει την εξάπλωση του στηριζόμενος στις τοπικές εθνικές και παραδοσιακές δομές ως μέσον της μεταδόσεως του σεβόμενος την τοπική γλώσσα του λαού που απευθύνεται.
7. Η σύγχρονη Ορθόδοξη Ιεραποστολή είναι δραστηριοποιημένη παγκόσμια.
8. Η αναγκαιότητα ενός μόνιμου εντύπου για την καταγραφή της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής δράσης.
9. Για την στήριξη και την ενίσχυση της Ορθοδόξου Ιεραποστολής χρειάζεται η συνεργασία κι ο συντονισμός του όλου έργου σε τοπικό, περιφερειακό και Πανορθόδοξον Επίπεδον.
10. Επιτακτική η ανάγκη της λειτουργίας Πανεπιστημιακής έδρας με αντικείμενον την Ιεραποστολική στις Θεολογικές Σχολές ή σε Πανεπιστημιακά Τμήματα με Ιστορικό και Θρησκευτικό και Θρησκειακό επιστημονικό αντικείμενο.
================================

[1] « Ελληνισμός και Χριστιανισμός – Η συνάντηση των δύο κόσμων», Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα, 2003.
[2] Στο ίδιο βιβλίο, σελ. 13 – 14.
[3] Στο ίδιο βιβλίο, σελ. 14.
[4] Στο ίδιο βιβλίο, σελ. 16.
[5] Penguin books, Oxford, 1983, p. 9.
[6] Βλ. στο συλλογικό τόμο «Εarly Christianity”, London, 1991, p. 175.
[7] Αθήνα, 1977, 614 σελίδες.
[8] Αθήνα, 1985, 593 σελίδες.
9] Αθήνα, 1998.
[10] Προς Κορ. Επιστολή, 2, 14 – 15.
[11] Ιωάννου, 1, 9 – 10.
[12] Φαράντου Μέγα, Επιστήμη και Θρησκεία, Αθήνα, 1998, σελ. 25.
[13] Περιοδικό Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας «Αλεξανδρινός Φάρος Νοτίου Αφρικής», τεύχος 22, 2003, σελ. 12.
[14] Ματθαίου 28, 19 – 20.
[15] Περιοδικό «Αλεξανδρινός Φάρος Νοτίου Αφρικής», τεύχος 18, σελ. 3, Τζοχάννεσπουργκ, 2002.
[16] Παπαδοπούλου Χρυσοστόμου (μακαριστού Μητροπολίτου Καρθαγένης), Τόμος Αλεξάνδεια – Αθήνα, σελ. 22, Αθήνα, 2001.
[17] Βλέπε εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 13 Ιουνίου 2003, σελ. 5, Αθήνα.
[18] Περιοδικό Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας «Αλεξανδρινός Φάρος», τεύχος 18, σελ. 3, Γιοχάννεσπουργκ, 2002.

ΚΑΒΑΦΗΣ- Γραφει o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας Σεραφείμ

Ο Μητροπολιτης Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ Σεραφειμ

Ηθικές πτυχές του ποιητικού έργου του Καβάφη

(του Μητροπολιτη Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ Σεραφειμ)

Με τη σύντομη αναφορά μου σε ηθικές πτυχές του ποιητικού έργου του Καβάφη μπορούμε να προσεγγίσουμε περισσότερο τόσο τη ποίηση του ποιητή όσο και την εποχή του, αλλά και τις εποχές που η ποίησή του αναφέρεται.
Φυσικά μέσα στα πλαίσια του περιορισμένου χρόνου της αναφοράς μου, η όλη προσέγγιση μου δεν έχει πρόθεση να εξατλήσει το όλο θέμα, αλλά μια προσπάθεια εισαγωγής στο θέμα για περισσότερο προβληματισμό.
Όταν ομιλούμε για ηθικές πτυχές του ποιητικού έργου του Καβάφη πρέπει να έχουμε υπόψιν μας τα βασικά πιστεύω του ποιητή. Έτσι μέσα από τη ποίηση του η ηθική του καθορίζεται από τους ακόλουθους παράγοντες:
1. την οικογενειακή του επίδραση
2. τη μόρφωση του και την φιλοσοφική του τοποθέτηση
3. την Ελληνική εθνική του ταυτότητα και μάλιστα την Αλεξανδρινή
4. την ατομική και κοινωνική του ταυτότητα
5. και τέλος την θρησκευτική του ταυτότητα
Ο παράγοντας όμως εκείνος που έπαιξε σημαδιακό ρόλο στη ζωή του ήταν η πρόωρη ορφάνεια του κι η καταστροφή της καλά στημένης κι οργανωμένης επιχείρησης της οικογένειας μετά το θάνατο του πατέρα του από τα δύο μεγαλύτερα αδέλφιά του. Ο Νικολαρεϊζης στην εργασία του «Η διαμόρφωση του Καβαφικού Λυρισμού» αναφέρει ότι «η ποίηση του Καβάφη είναι οικοδομημένη επάνω σε περιστατικά που του πρόσφερε η ζωή, είναι δεμένη με την πραγματικότητα. Και σ’ αυτό, νομίζω, χρωστά ένα μέρος της επιτυχίας της» (Κ. Π. Καβάφη, Κριτικές Μελέτες, εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, σελ. 132, Αθήναι).

Η άριστη ιστορική γνώση κι η επιστημονική του έρευνα που έκανε ο ίδιος μέσα από τις προσωπικές του μελέτες τον οδήγησαν σε μια προσωπική πεποίθηση ότι όλα τα πράγματα έχουν την ακμή τους και την παρακμή τους. Στο σημείο αυτό μας θυμίζει τους αρχαίους Έλληνες λυρικούς ποιητές, ακόμη και το συμπέρασμα του μεγαλύτερου ιστορικού της ανθρωπότητας, του Θουκυδίδη, ότι «τα πράμγατα της ζωής μέσα στη πορεία του χρόνου θα εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο, εφ’ όσον η φύση του ανθρώπου παραμένει η ίδια».
Ο Κώστας Ουράνης αναφέρει ότι ο Καβάφης «είχε απέραντες γνώσεις ιστορίας όλων των εποχών – και ιδίως της Αλεξανδρινής εποχής, ότι κατείχε βαθιά τους κλασικούς μας κι ότι οι λογοτεχνικές του κρίσεις ήταν πάντα προσωπικές και αξιόλογες» (Κ.Π. Καβάφη, Κριτικές Μελέτες, εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, σελ. 20, Αθήναι).
Ενώ όμως ο ηθικός χαρακτήρας των αρχαίων Λυρικών είναι περισσότερο κοινωνικός και κατά κάποιο τρόπο εξωτερικός, ο ηθικός χαρακτήρας του ποιητικού έργου του Καβάφη είναι εσωτερικός και μάλιστα ατομικός. Στρέφεται δηλαδή προς τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και μάλιστα μέσα από την εσωτερική πάλη του ποιητή. Οι διάφορες ιστορίες και περιστατικά που αναφέρονται στη ποίηση του με μία φαινομενική σύγχυση του χρόνου δεν είναι τυχαία. Είναι μια εσωτερική πάλη του ποιητή για το νόημα της ζωής. Μέσα από την κατανόηση του εσωτερικού του κόσμου προσπαθεί να καταλάβει τη ζωή. Ο Καβάφης δεν ενδιαφέρεται για τον εξωτερικό κόσμο. Ίσως αυτή η πραγματικότητα να αποτελεί και μια εξήγηση γιατί τα έργα του Ποιητή δημοσιεύθυσαν μετά το θάνατό του.

Ο Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του «Άνθρωποι» αναφερόμενος στο ποιητικό έργο του Καβάφη σημειώνει ότι «ο ποιητής δε φιλοσοφεί μονάχα για λογαριασμό των άλλων. Φιλοσοφεί πρώτα – πρώτα για τον εαυτό του. Το δράμα των άλλων είναι και δικό του δράμα» (Κ.Π. Καβάφης, Κριτικές Μελέτες, εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, σελ. 13, Αθήναι).

Ο Φόρστερ που γνωρίζει πολύ καλά την ποίηση του Καβάφη θα μας πει ότι «ο λογοτεχνικός πρόγονος του Καβάφη – εάν έχει – είναι ο Καλλίμαχος» κι ότι η ποίηση του Καβάφη «αρχίζει από μέσα του» (στο ίδιο βιβλίο, σελ.196 και 200).

Τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρονται στη ποίηση του δεν έχουν το κίνητρο της αναφοράς στην κοινωνία, αλλά για να μπορέσουμε να καταλάβουμε περισσότερο τις ηθικές δομές και διεργασίες του εσωτερικού κόσμου ενός ανήσυχου πνευματικού ανθρώπου, και μάλιστα σπουδαίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Καβάφη.
Ο Νίκος Καζατζάκης στο κείμενο του «ο Αλεξανδρινός ποιητής Καβάφης» τονίζει ότι «η πιο εξαιρετική πνευματική φυσιογνωμία της Αιγύπτου είναι χωρίς άλλο ο ποιητής Καβάφης» (Κ.Π. Καβάφη, Κριτικές Μελέτες, Εκδόσεις Γιάννη Οικονόμου, Αθήναι, σελ.28). Και πράγματι ένα μεγάλο πνεύμα μόνο από ένα άλλο μεγάλο πνευματικό ανάστημα θα μπορούσε να αναγνωρισθεί. Όσοι δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τον Ποιητή μέσα στο μικρό τους πνευματικό ανάστημα εκφράσθησαν περιφρονητικά και υβριστικά για το πρόσωπό του και το έργο του. Κι αυτή ακόμη την ασυνείδητη ψυχολογική ανάγκη του Ποιητή να αισθάνεται μια πλατωνική αγάπη για την στοργική αγάπη ορισμένων ανθρώπων που αναπλήρωνε την πρόωρη απουσία του πατέρα του από τη ζωή την είδαν ως ηδονισμό κι ομοφυλοφυλία. Το ίδιο αντιγράφοντας και σήμερα πολλοί αυτούς που τον μίσησαν και τον περιφρόνησαν και δεν τον κατανόησαν, συνεχίζουν να μας παρουσιάζουν τις ίδιες ευτελείς ιδέες. Μέσα σ’ αυτή τη συνάφεια οι ερασιτέχνες και οι άσχετοι της φιλολογίας τον παρουσιάζουν ανήθικο και άθρησκον, ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του πολιτισμού μας που δίδαξε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του κοινωνικού του ρόλου.

Ο στίχος του «Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες» εκφράζει και την ηθική πτυχή του ποιητικού έργου του ποιητή. Απλώς για να φθάσει σ’ αυτό το καταστάλαγμα πέρασε μέσα από συμπληγάδες και καθημερινές πάλες με τη ζωή και το θάνατο. Γι’ αυτό και τα υπόλοιπα ποιήματα του δείχνουν αυτή τη πάλη του ανθρώπου με την ύλη, την αμαρτία και τη σύγχυση. Στο τέλος όμως είναι σαφής ο ποιητικός του λόγος «τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες». Όσοι αναφέρονται στην ποίηση του Καβάφη κι ο επίλογος τους δεν τελειώνει με αναφορά στον στίχο των Θερμοπυλών είναι ως να ομιλούν μόνο για τους εξευτελισμούς που δέχθηκε ο Χριστός χωρίς να κάνουν αναφορά στην Σταύρωση και στην Ανάστασή του.

Ο Νίκος Καζαντζάκης συνεχίζει για να μας πει ότι «ο εξωτερικά πρόχειρος μα σοφά μελετημένος στίχος του Καβάφη, η θεληματικά αλλοπρόσαλλη γλώσσα του, η απλοϊκή ρίμα του, είναι το μόνο σώμα που μπορούσε πιστά να περικαλύψει και να φανερώσει τη ψυχή του. Σώμα και ψυχή στα τραγούδια του είναι ένα. Σπάνια στην ιστορία της φιλολογίας μας μια τέτοια ενότητα υπήρξε οργανικά τέλεια. Ο Καβάφης είναι από τα τελευταία άνθη ενός πολιτισμού» (στο ίδιο βιβλίο σελ. 29).

Τελικά η σύγκρουση της ηθικής του εσωτερικού του κόσμου με την κοινωνική ηθική του εξωτερικού κόσμου, που εκπροσωπεί τη λεγόμενη συλλογική κοινωνική ήθική, που έχει και μυθικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι διαμορφώνεται πολλές φορές όχι από την αλήθεια και την πρόοδο του ανθρώπου, αλλά από προλήψεις και συναισθηματικούς φανατισμούς, είναι αναπόφευκτη. Αυτή η σύγκρουση εκφράζεται από τον ποιητή με σαρκασμό και ειρωνεία για να φανεί κι η διαφορά κι η ματαιότητα του κόσμου όταν απουσιάζει το ενδιαφέρον για πανανθρώπινες αξίες.
Ο Κώστας Βάρναλης προσεγγίζοντας τό όλο θέμα επιγραμματικά αναφέρει ότι ενώ ο εθνικός μας ποιητής «Σολωμός έζησε στα χρόνια της ανόδου του νέου κόσμου κι έψαλε με πάθος το μέγα και άφταστο ιδανικό κάθε καιρού και τόπου την ελευθερία: εθνική, πολιτική, πνευματική. Ο Καβάφης πρόφτασε να ιδεί τις στερνές αναλαμπές αυτού του κόσμου, που έσβηνε, και είδε τη κατηφοριά του. Την είδε με τραγικά γελούμενη ειρωνεία και συγνώμη. Είδε και ξεσκέπασε, αφ’ υψηλού την ματαιότητα των πίστεων και των προλήψεων, των αρετών και των αμαρτιών» (στο ίδιο βιβλίο, σελ. 15).

Η αρετή του Ποιητή στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι με ηρωϊσμό, χωρίς να σκέφτεται το οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος, τι θα πεί ό ένας και τι ανόητο θα πεί ο άλλος, να δίνει τη δική του μάχη για την ηθική του εσωτερικού του κόσμου. Η επιμονή του προς την κατεύθυνση αυτή θα οδηγήσει, όπως ήδη ανάφερα, σε θαυμασμό, σε παρεξηγήσεις και σ’ ακρότητες και υπερβολές για το πρόσωπο και το έργο του Ποιητή. Τελικά το γόνιμο και δημιουργικό πνεύμα του Αλεξανδρινού Ποιητή δεν περνά απαρατήρητο. Σημαδεύει όχι μόνο τον Ελληνικό Ποιητικό Λόγο αλλά και τον Παγκόσμιο.
Την ίδια εξελεκτική πορεία που ακολούθησε το Ελληνικό κοινό για την ποίηση του Καβάφη, την ακολούθησε ο πρώτος απ’ όλους ο ίδιος ο Καβάφης. Η πάλη με τα ηθικά του διλήμματα τελειώνει με το θρίαμβο της επικρατήσεως της νίκης της ελπίδας για το πραγματικό νόημα της ζωής μέσα από τα κορυφαία γνωστά ποιήματα του «Ιθάκη» και «Θερμοπύλες».
Ο πατέρας του Σωκράτη είχε πολλά παιδιά, κι όμως η ανθρωπότητα μιλάει κι επηρεάζεται από το Σωκράτη και τις ιδέες του, το ίδιο για το Πλάτωνα, το ίδιο για τον Μότσαρτ, το ίδιο για το Μαντέλα, το ίδιο για κάθε μεγάλο πνευματικό ανάστημα που ανέδειξε το ιστορικό προσκήνιο της Παγκόσμιας Ιστορίας. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για το Καβάφη και μάλιστα ότι απ’ όλα τα ποιήματα του, η ανθρωπότητα ομιλεί και επηρεάζεται ιδιαίτερα από τα δύο πνευματικά δημιουργήματα του, την Ιθάκη και τις Θερμοπύλες.
Αλοίμονο στον άνθρωπο που δεν κινείται μέσα στα διάφορα στάδια της ζωής για να φτάσει στην πραγματικότητα ότι «πάντα στο νου σου νάχεις την Ιθάκη». Αυτή την πνευματική αφετηρία της ζωής ο ποιητής την εκφράζει στο ποίημα του «Το πρώτο Σκαλί» με τους στίχους «κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος».
Αν όμως βρέθησαν πολύ δικοί του άνθρωποι να τον κακολογήσουν και μάλιστα δήθεν ποιητές, ποιητές πάλι τον εξύψωσαν και τον ερμήνευσαν σωστά. Προσωπικά όταν ακούω κάτι από την ποίηση του Καβάφη προβληματίζομαι για τη ζωή και γίνομαι δημιουργικός. Προσωπικά όταν ακούω να απαγγέλλουν τη ποίηση του Καβάφη σε μεγάλες και σημαντικές εκδηλώσεις και μάλιστα σε διεθνείς και παγκόσμιες όπως ήταν το μεγάλο ιστορικό γεγονός των επισήμων εγκαινίων της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, όπου ανέγνωσαν σε πολλές γλώσσες το ποίημα του «Ιθάκη», τότε δεν αισθάνομαι μόνο τις ευθύνες που έχω μπροστά μου αλλά κι εθνική περηφάνεια. Η οργάνωση κι η λειτουργία της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης ήταν ένας από τους οραματισμούς του Καβάφη που τελικά επιτεύχθηκε. Έτσι η ανάγνωση ποιημάτων του την ημέρα της τελετής ήταν και μια έκφραση ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπο του για ότι έδωσε στην ανθρωπότητα με το ποιητικό του έργο.

Τελικά ο ηθικός χαρακτήρας του ποιητικού έργου του Καβάφη για να κατανοηθεί σωστά δεν πρέπει να περιορισθεί η αναφορά μας σε ένα από τα στάδια της πνευματικής του πορείας, αλλά στο τελικό στάδιο που ο ίδιος ήθελε να μας οδηγήσει. Να μας δώσει το μήνυμα της ελπίδας για της συναίσθησης της ευθύνης του κοινωνικού ρόλου που ο καθένας μας έχει να επιτελέσει στη ζωή του για να ζήσουμε σ’ ένα καλύτερο κι ομορφότερο κόσμο.

Τελειώνοντας, επιτρέψατέ μου να αναφέρω ένα απόσπασμα από τον επικήδειο λόγο του τότε Γενικού Προξένου της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια Σκέφερη στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Σάββα στις 29 Απριλίου το 1933 που μας εκφράζει όλους.
«Δεν τολμώ νάχω για σκοπό να εξυμνήσω εγώ, στη θλιβερά αυτή στιγμή, τον υπέροχο ποιητή και το σπάνιο τεχνίτη. Εκπρόσωπος όμως εδώ του Ελληνισμού, πως να μην τον αναλογισθώ αυτήν την στιγμή τον αντάξιο υμνητή μιας από τας ενδόξους σελίδας του πολιτισμού μας. Αλεξανδρινός, πνεύμα και ψυχή – περήφανος που αξιώθηκε μια τέτοια πόλη, θα μείνει για όλους ο Καβάφης ο υπέρτατος υμνητής του Αλεξανδρινού Ελληνικού Πνεύματος. Κι όπως εκείνο εχάραξε μια ολόκληρη περίοδο του πολιτισμού μας, έτσι κι ο Καβάφης κατορθώνοντας με την τέχνη του να το ξαναζήσει, εδημιούργησε ποίηση και σχολή δική του – καινούργια άνθηση ελληνικού πολιτισμού στην Αλεξάνδρεια. Σοφός, με πνεύμα λεπτό, χαρακτήρα αριστοκράτης, καλλιτέχνης, εκτιμητής του ωραίου, όλα τον έκαμναν άξιο να είναι στον υψηλό της ποιήσεως κόσμο εκεί που πέρασε και που θα μείνει. Ποιητή με λύπη σ’ αποχαιρετά η Πατρίδα κι Αλεξάνδρεια που σε χάνει» (στο ίδιο βιβλίο που ανέφερα παραπάνω, σελ. 228).

Μητροπολιτης Ιωαννουπολεως και πρετοριας

άρθρο για το Amen.gr του Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας Σεραφείμ

O Μητροπολιτης Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ Σεραφειμ

Κατάρρευση των συκοφαντιών σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου

Η άδικη και αναίτεια επίθεση σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου (βλέπε www.amen.gr/index.php), είναι αφορμή να τονισθούν μερικά πράγματα που κοσμούν αυτόν το ξεχωριστό Ιεράρχη που λαμπρύνει με τη φωτισμένη προσωπικότητα του και το κορυφαίο έργο του τη παρουσία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο.

Εν πρώτοις πρέπει να επαινέσουμε τον Παναγιώτατον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για την ξεκάθαρη τοποθέτηση του να σταματήσουν σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου οι οποιεσδήποτε συκοφαντίες.
Δεύτερον, οι άδικές συκοφαντικές επιθέσεις σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου είναι στην πραγματικότητα άδική συκοφαντική επίθεση σε βάρος των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και του Οικουμενικού μας Πατριάρχου που τον πρότεινε να εκλεγεί σ’ αυτή την νευραλγική θέση σε μια εποχή που η ενότητα της Ορθοδοξίας στην Αμερική περνούσε μέσα από την πιο δύσκολη ιστορική της πορεία με τα πελώρια σύννεφα της απειλής του σχίσματος.

Τρίτον, ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης αναβάθμισε την οικουμενικότητα του ρόλου του στην σύγχρονη παρουσία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο, ανάμεσα στα άλλα εκτός από την ανάδειξή του ως ο Πράσινος Πατριάρχης, που μας έδωσε νέες ελπίδες για τη συμφιλίωση μας με τη Δημιουργία του Θεού και τη σωτηρία του Περιβάλλοντος, με τις καθοριστικές του προτάσεις στην Ιερά Σύνοδο να εκλεγούν δύο κορυφαίοι Ορθόδοξοι Ιεράρχες σε θέσεις που μόνο αυτοί με την Θεία Πρόνοια του Θεού θα μπορούσαν να ανταποκριθούν εις την υψηλή αποστολή τους, στην Αλβανία ο Μακαριώτατος κ. Αναστάσιος και στην Αμερική ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Το ελάττωμα και των δύο αυτών κορυφαίων Ιεραρχών που τους εμπόδισαν να αναδειχθούν στο μητροπολιτικό χώρο του Έθνους ήταν τα σπάνια θεολογικά και ποιμαντικά τους χαρίσματα (κορυφαίοι Καθηγητές Πανεπιστημίου και κορυφαίοι ποιμένες με πνευματική προτεραιότητα στο καθημερινό βίο της ζωής τους). Τον Άγιο Αλβανίας τον είχα Καθηγητή μου κι αν και μικρός εγώ σε σύγκριση με το μεγαλείο της μορφής του είχα τη τιμή και την ευλογία να το διαδεχθώ στην Κένυα και να εκτιμήσω το τεράστιο Ιεραποστολικό του έργο, όλοι γνωρίζουμε το έργο του στην Αλβανία και στο σύγχρονο Ορθόδοξο και χριστιανικό γίγνεσθαι κι η οποιανδήποτε συκοφαντία σε βάρος του θίγει αυτόν που εξφενδονίζει τη συκοφαντία παρά τον Μακαριώτατον
Με τον άγιο Αμερικής όμως, κάποιοι οι οποίοι νομίζουν ότι οι αποστάσεις μπορούν να περιορίσουν το εξίσου πολύσημαντο έργο του σε μια χώρα που παίζονται οι τύχες των λαών, προσπαθούν με τις συκοφαντίες τους, με του ψύλλου πήδημα, να ρίξουν λάσπη στο πρόσωπό του, για να ωφεληθούν οι ίδιοι εξυπηρετώντας μικρά και ευτελή προσωπικά και ατομικά συμφέροντα. Η συκοφαντία είναι γνωστό ότι μοιάζει με κάρβουνο που αναμμένο σε καίει και σβυσμένο σε μουζώνει. Στη περίπτωση όμως του Αγίου Αμερικής πρέπει να τονίσουμε ότι οι συκοφαντίες σε βάρος του θα γίνουν αφορμή για να αναδειχθούν πολλές πτυχές της προσφοράς του στη παρουσία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο.
Τελευταίως κατά τας εργασίας της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας η Α.Θ. Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρεία;ς και Πάσης Αφρικής και πνευματικός μας Πατέρας στην Αφρικανική Ήπειρον κ.κ. Θεόδωρος Β’ ετίμησε με το παράσημο του Αγίου Μάρκου τον Γενικό Διευθυντή του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού Κέντρου της Αμερικής π. Μάρτιν Ρίτσι για την προσφορά των Αδελφών μας Ορθοδόξων της Αμερικής προς το Ιεραποστολικό μας έργο στην Αφρική. Η ορατή ενότητα της Ορθοδοξίας καλλιεργείται μέσα από την κοινή Ορθόδοξη δράση στο χώρο της Ιεραποστολής. Πρόεδρος της Επιτροπής των Ιεραρχών μας στην Αμερική είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, όπου με την αγάπη του και την άριστη θεολογική του κατάρτιση έχει καταφέρει να ενώσει όλους τους Ορθοδόξους της Αμερικής να διοχετεύουν την αγάπη τους με τις ευλογίες του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κι όλων των Ορθοδόξων Προκαθημένων προς τα πέρατα της Οικουμένης, στηρίζοντας οικονομικά όλους τους ιθαγενείς κληρικούς μας σε όλες τις χώρες και σε όλες τις Ηπείρους όπου η Ορθοδοξία δίνει τη παρουσία της με την Ιεραποστολική τους δράση.

Με τις ευλογίες και τη στήριξη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου, χιλιάδες είναι τα ορφανά παιδιά της Αφρικής που ωφελούνται καθημερινά, χιλιάδες είναι οι διψασμένες ψυχές που ωφελούνται με τις ομάδες αποστολής από την Αμερική με τη βοήθεια του Αγίου Αμερικής στη πρώτη γραμμή της Ιεραποστολής «πορευόμενοι να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη», με τις ευλογίες του Αγίου Αμερικής και των υπόλοιπων ορθοδόξων Αρχιερέων μέσα από το Ορθόδοξο Κέντρο της Αμερικής κτίζονται παντού στις θέσεις σκηνών και καλυβιών με κλαδιά ορθόδοξες Εκκλησίες, νοσοκομεία, σχολεία, σεμινάρια, μικρές κλινικές. Το σκοτάδι της μιζέριας και της φτώχειας και του εξευτελισμού περιορίζεται με το φώς της αγάπης και της προσφοράς που φτάνει κοντά μας από την σιωπηλή και σταθερή στήριξη του Ιεραποστολικού μας έργου.

Τελικά πρέπει να ευχαριστήσουμε τους συκοφάντες γιατί μας δίνουν την ευκαιρία να αναφερθούμε στη μεγάλη προσφορά του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου.

Θυμάμαι όταν βρέθηκα δίπλα στον άγιο Αμερικής σε ένα διαθρησκειακό συνέδριο στο GeorgeTown University στη Γουάσικτον για να ενθαρρύνουμε τους Θρησκευτικούς Ηγέτες της Περσίας να πείσουν τους Πολιτικούς τους Ηγέτες να αποδεχθούν το διάλογο με τον ΟΗΕ για την αποφυγή της απειλής μιάς πυρηνικής σύγκρουσης, όταν άρχισαν οι εβραίοι και οι μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες να λένε ότι προσεύχονται περισσότερες από τρείς φορές την Ημέρα, ο άγιος Αμερικής αναφέρθηκε στην Ορθόδοξη λατρευτική παράδοση, λέγοντας ότι ο Ορθόδοξος πιστός κανονικά πρέπει να προσεύχεται πολύ ενωρίς το πρωϊ με το Μεσονυκτικό, τον Όρθρο, τις Ωρες από την πρώτη μέχρι την Ενάτη, τη Θεία Λειτουργία, τον Εσπερινό και το Απόδειπνο, τελοσπάντων 14 φορές την ημέρα με αφοσίωση έξι τουλάχιστον ώρες. «Για να είμαι ειλικρινής όμως» είπε, «ολίγοι το γνωρίζουν και ολιγώτεροι το πράττουν». Σίγουρα ανάμεσα σ’ αυτούς δεν συγκαταλέγονται οι συκοφάντες.