Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
http://PanhellenicPost.com
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Δραστήριος, Έλληνας και Ανδριώτης, ο Γερουσιαστής του Rhode Island Λεωνίδας Ραπτάκης, βρέθηκε και πάλι αυτές τις ημέρες στην Αθήνα, “το σπίτι μου”, όπως του αρέσει να αποκαλεί την πατρίδα. Πνεύμα ανήσυχο, αφού έφερε και εγκατέστησε στο λίμάνο του Πειραιά το τελευταίο πλοίο “Λίμπερτυ” που είχε διασωθεί στην Αμερική, τώρα έχει σχέδια για να οργανώσει ομογενμειακή βοήθεια ια την Ελλάδα, όπως αποκαλύπτει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε το βράδυ της Δευτέρας, 10 Σεπτεμβρίου 2013, από το πολιτιστικό Κ΄νετρο του ‘Αντελφάϊ” όπου συναντηθήκαμε.
Περάσαμε κατ΄ευθείαν “στο ψητό”, μιάς και ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας και οι δύο ήταν περιορισμένος.
ΡΗΡ: Καλώς ήλθατε πάλι στην Ελλάδα…
Γερουσιαστής Λ. Ραπτάκης: Χαίρομαι που σε βλέπω, Χρήστο. Νιώθω σαν να έχω έλθει πίσω στο σπίτι μου. Στην μητέρα πατρίδα. Διότι εδώ είναι το δεύτερο σπίτι μου. Και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε την πατρίδα μας. Το Κράτος στο οποίο οι γονείς μας γεννηθήκανε, όπου οι παππούδες μας, οι προ γιαγιάδες μας έζησαν. Εδώ είναι οι ρίζες μας. Ας ζούμε εμείς στο εξωτερικό, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ήλθαμε.
ΡΗΡ: Πώς βρήκατε τη φορά αυτή, την πατρίδα;
Ραπτάκης: Να σας πω, η οικονομική κρίση ρίχνει βαρειά τη σκιά της ολόγυρα. Είναι το πέμπτο έτος. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Έχω δει πάρα πολλά. Και είναι πολλά εκείνα που πρέπει να αλλάξουν. Ξεκινώντας από τη νεολαία, είναι τραγικό οι νέοι μας να μην μπορούν να βρουν μια δουλειά. Να ζουν με την αβεβαιότητα. Να ξυπνούν κάθε πρωϊ και πρώτη τους έγνοια να είναι πού θα πάω να βρώ δουλειά; Αυτό με στενοχωρεί πάρα πολύ.
Έπειτα, οι ηλικωμένοι. Με τις συντάξεις τους ¨κουτσουρεμένες”. Να βλέπεις μια χώρα που αντί να προχωράει μπροστά να πηγαίνει πίσω ολοταχώς. Και για να μην μείνουμε στις διαπιστώσεις και στα λόγια, σαν Αμερικανός Βουλευτής, προσπαθώ και και γω και άλλοι συμπατριώτες πολιτικοί να βρούμε τρόπους να βοηθήσουμε την πατρίδα.
ΡΗΡ: Η χώρα είναι αρκετά πράγματα που χρειάζεται ένα από αυτά είναι οι επενδύσεις…
Ραπτάκης: Ναι, ασφαλώς. Γι αυτό και έχω φέρει μαζί μου τον φίλο και συμπατριώτη τον κ. Φρανκ Δικόπουλο είναι διευθυντής και υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων της οικογενειακής τους εταιρείας KBDS International που ειδικεύεται στα πετρέλαια. Είναι μία νέα εταιρεία. Η προσπάθεια είναι να κάνουμε κάποια πρώτα μικρά βήματα -δεν είναι και μεγάλες εταιρείες- αλλά είναι εταιρίες “Eco fuel saver” που δεν έρχονται να πουλήσουν ένα προϊόν στην Ελλάδα, αλλά να φτιάξουν εργοστάσιο ή να συνεργαστούν με εργοστάσιο που θα παράγει το προϊόν εδώ. Έτσι θα αρχίσουν να δημιουργούνται κάποιες νέες θέσεις εργασίας για τους Έλληνες.
Ο Ελληνοαμερικανός Γερουσιαστής Λεωνίδας Ραπτάκης με τον εκδότη-διευθυντή της panhellenic Post Χρήστο Μαλασπίνα.
ΡΗΡ: Βρήσκετε ανταπόκριση από ελληνικής πλευράς;
Ραπτάκης: Να σας πω, είναι πάρα πολλά τα θέματα και αρκετές οι δυσκολίες που πρέπει να υπερπηδηθούν, για να υλοποιηθει η επένδυση. Αλλά θα τα καταφέρουμε. Έχουμε πραγματοποιήσει κάποιες καλές επαφές και συσκέψεις στην Θεσσαλονίκη και αυτές τις μέρες και στην Αθήνα. Νομίζω (θα θυμάστε από την περίπτωση με το τελευταίο σκάφος Liberty που έφερα από την Αμερική στην Ελλάδα και τώρα είναι μουσείο στο λιμάνι του Πειραιά) ότι δεν τα παρατάω εύκολα…
Είχαμε πολύ καλές συνομιλίες με την DCM την κυρία Μπένεκα από την πρεσβεία μας στην Αθήνα. περιμένουμε την άφιξη του νέου πρέσβη, κ. Πήρσεν, οπότε θα χρειασθεί να επιστρέψω αργότερα στην Αθήνα, για να συζητήσουμε μαζί του και να καταστρώσουμε ένα πλάνο για να βοηθήσουμε την πατρίδα. Η Ελλάδα πάντα ήταν στο πλευρό της Αμερικής. Τώρα είναι η ώρα η Αμερική να σταθεί δίπλα στην Ελλάδα… Έτσι, μετά τις Γερμανικές εκλογές, πρέπει να ξαναδούμε όλα τα θέματα. Διότι όπως και στην αρχή είπα, την ιστορία την είδαμε το 1945 μέχρι το 1950 με την κατοχή. Δεν μάθαμε, δεν πήραμε μαθήματα από την κρίση που είχε γίνει τότε, γι αυτό και σήμερα βρισκόμαστε πάλι σε κρίση. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως λέμε…
ΡΗΡ: Περιμένετε αποτελέσματα από την δραστηριότητά σας αυτή;
Ραπτάκης: Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται μια μεγάλη βοήθεια. Αυτό το έχω στην καρδιά μου. Και θέλω με όλες μου τις δυνάμεις να συμβάλω σ΄αυτό ώστε να βγεί η Ελλάδα από την κρίση. Να πάρει τη θέση που της αρμόζει σ΄αυτήν την περιοχή. Διότι πρέπει να σας πω ότι η Ελλάδα έχει μεγάλη ευκαιρία εδώ στα Βαλκάνια να είναι η πρώτη χώρα, να είναι η ηγέτιδα χώρα των Βαλκανίων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΡΗΡ: Σε επίπεδο ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, πως εργάζεσθε για να βοηθήσετε την Ελλάδα;
Ραπτάκης: Να σας πω. Είχαμε την 1η Ιουλίου 2013, συνάντηση δέκα ελληνοαμερικανοί βουλευτές από έξι Πολιτείες, τη Μασσαχουσέτη, το Νιου Χαμσάιρ, Λονγκ Αϊλαντ, Γεωργία, Μισσίγκαν, Μινεσότα. Ήλθαν όλοι στο Ρόντ Αϊλαντ και είχαμε για δύο μέρες διαβουλεύσεις για τα οικονομικά θέματα. Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τη μητέρα-πατρίδα. Ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα, δεν θα μπω επί του παρόντος σε λεπτομέρειες. Θα σας πω, μόνον ότι ήτανε μία πολύ σημαντική και χρήσιμη συνάντηση γιατί αυτοί οι δέκα συνάδελφοι Βουλευτές μπορούν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μιλήσουν και να επηρεάσουν και πολλούς άλλους συναδέλφους που δεν είναι ελληνικής καταγωγής να βοηθήσουν ώστε να αντιμετωπισθεί η κατάσταση στην Ελλάδα.
ΡΗΡ: Αυτά τα κάνετε με πρωτοβουλία σας οι Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί. Η Ελληνική κυβέρνηση έχει έλθει σε επαφή μαζί σας;
Ραπτάκης: Πάντα. Εγω, δύο ημέρες που είμαι στην Αθήνα έχω την Τετάρτη συνάντηση με τον Υφυπουργό Εξωτερικών αρμόδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό, κ. Γεροντόπουλο, έχω συνάντηση με τον κ. Τραγάκη, τον Αντιπρόεδρο της Βουλής, έχω συνάντηση με το Υπουργείο Ναυτηλίας, προσπαθούμε να ορίσουμε συνάντηση και με το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, αλλά και με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Δύο ημέρες, πέντε υπουργεία, τι άλλο να σας πω!
ΡΗΡ: Είναι γνωστό αυτό, όπως και οι προσπάθειες που κάνετε για τα εθνικά μας θέματα, που όμως, παραμένουν ανοικά…
Ραπτάκης. Να είστε καλά. Πράγματι παρά τα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, τα εθνικά μας θέματα παραμένουν ανοιχτά. Η Κύπρος μας, το Αιγαίο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το όνομα της Μακεδονίας μας που προσπαθούν να οικειοποιηθούν οι Σκοπιανοί. Στις 16 Αυγούστου έγραψα ένα γράμμα στον γερουσιαστή των Δημοκρατικών Τζακ Ρίντ, Γραμματέα του Κογκρέσου για το θέμα της Αλβανίας. Για την ελληνική εκκλησία που καταστράφηκε. Πρέπει η Εκκλησιά μας να γυρίσει αμέσως στην Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα.
Το πιό σημαντικό είναι να είμαστε πάντα έτοιμοι να επέμβουμε μόλις δημιουργείται ένα θέμα. Να αντιδράσουμε, να έχουμε μία μετά γνώσεως παρουσία στην πολιτική ηγεσία της Αμερικής ώστε να ξέρουν ακριβώς τι έχει συμβεί, ποιά είναι η αλήθεια.
ΡΗΡ: Εξ συμπτώσεως, σήμερα που μιλάμε ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς επισκέφθηκε την Ελλάδα και οδεύει προς τα Σκόπια…
Ραπτάκης: Τα Σκόπια, πρώτα-πρώτα είναι γεωγραφική προέκταση του κράτους της Ελλάδος, δεν έχουμε κλειστά σύνορα. Νομίζω ότι η υπόθεση του ονόματος Μακεδονία, ιστορικά είναι ξεκάθαρη. Ξέρουμε η Μακεδονία είναι ελληνική. Η ιστορία του Μέγα Αλκέξανδρου είναι ελληνική. Τα Σκόπια πρέπει να συνεργάζονται με την Ελλάδα όχι να είναι αδιάλλακτα. Μόνο έτσι θα βρεθεί η λύση. Εγώ νομίζω αν δύο άνθρωποι ή δύο κράτη καθίσουν σε ένα τραπέζι, θα βρουν τη λύση. Όταν δεν μπορούν καν να συζητήσουν, δεν θα βρεθεί λύση.
ΡΗΡ: Ένα από τα διεθνή προβλήματα των ημερών, με επιπτώσεις και στην Ελλάδα-καθώς εμπλέκεται, προφανώς, η Σούδα, είναι το θέμα της Συρίας.
Ραπτάκης: Είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα. Σήμερα που είναι η “σκοτεινή” μέρα της Αμερικής, που σκοτώθηκαν κοντά 3.000 Αμερικανοί από τους τρομοκράτες, πρέπει να προχωρήσουμε με αυτοσυγκράτηση. Τα φώτα που οδηγούμε στους δρόμους είναι τρία. Κόκκινο, Κίτρινο και Πράσινο. Εγώ δεν υποστηρίζω πράσινο φως. Ενώ νομίζω πως ο Πρόεδρος της Αμερικής πρέπει να κάνει πιο καλή ανάλυση όλων των δεδομένων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Βεβαίως δεν μπορεί να σταματήσει (κόκκινο φως) την αντιδραση μπροστά στο έγκλημα της χρήσης χημικών όπλων από τον Άσαντ. Εγώ, λοιπόν, νομίζω ότι το κίτρινο φως είναι η πλέον “έξυπνη” θέση που μπορεί η Αμερική να λάβει. Να δούμε, να μάθουμε, να βρούμε αποδείξεις…
ΡΗΡ: Αν φύγει ο Άσαντ, ποιός είναι μετά;
Ραπτάκης: Ακριβώς! Δεν έχουμε ασκόμα την απάντηση στο ερώτημά σας αυτό, που είναι και ερώτημα των πολλών. Δεν έχουμε απάντηση στο ποιές είναι οι δυνάμεις του Άσαντ. Είναι κάποτε φρονιμότερο να έχεις να κάνει με το σατανά που γνωρίζεις, από τον σατανά που δεν ξέρεις. Ένας Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος είναι πολύ απογοητευμένος να βλέπει χριστιανικές περιοχές να καταστρέφονται. Αυτό μας πηγαίνει πολύ πίσω σε ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας. Δεν γνωρίζουμε, όμως, ποιός θα είναι ο “άλλος” ηγέτης, ποιό θα είναι το μέλλον. Κοιτάξτε την Αίγυπτο, τη Λυβίη. Η Λυβίη είναι ακόμα μια χώρα “χαμένη στη θάλασσα”, δεν μπορεί να προχωρήσει.
ΡΗΡ: Ακούγεται τελευταία μία συζήτηση ότι ορισμένοι ελληνοαμερικανοί θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα πολιτικό κόμμα και να κατεβούν στις εθνικές εκλογές., Σας βρίσκει σύμφωνο αυτή η ιδέα;
Ραπτάκης: Να σας πω. Δεν είμαι υπέρ να αρχίσουμε άλλα κόμματα από το εξωτερικό. Άλλο είναι να έχουμε δικαίωμα επιστολικής ψήφου από εκεί όπου ζούμε. Βεβαίως πολλοί μπορεί να μην συμφωνούν με τη δική μου θέση. Όμως εκτιμώ ότι δεν είμαστε έτοιμοι τώρα να αρχίσουμε να ιδρύουμε κόμματα από το εξωτερικό. Όπως είπα, το ελληνικό Κράτος πρέπει να ψηφίσει το Νόμο που θα δίνει δικαίωμα ψήφου στους Απόδημους Έλληνες από εκεί που κατοικούν. Βέβαια είναι στην αρμοδιότητα του ελληνικού Κοινοβουλίου να το αποφασίσει αυτό. Διότι το κοινοβούλιο απαρτίζεται από κόμματα που έχουν ψηφισθεί από τον ελληνικό λαό. Εκείνο που επίσης πρέπει να γίνεται είναι οι ομογενείς όπου κι αν βρίσκονται να ασκούν το δικαίωμα της ψήφου εκεί όπου ζουν. Το παράδειγμα του Κατσιματίδη είναι ακόμη νωπό…
ΡΗΡ: Θυμάμαι και μ΄αυτήν την ερώτηση ολοκληρώνω, παλαιότερα, μου είχατε πει, προφανώς αστειευόμενος, πως: “όταν γίνω πρόεδρος της Αμερικής και θέλεις να με δεις μην σταματήσεις στους αστυνομικούς, έλα να με δεις”. Θέλω να ρωτήσω, αυτός ο στόχος εξακολουθει να εμπνέει τον Λεωνίδα Ραπτάκη;
Ραπτάκης: Η πολιτική είναι βήματα. Κανείς δεν ξέρει αύριο τι θα συμβεί. Ποιός θα είναι και ποιοί θα έχουν αποχωρήσει. Πάντα υπάρχει η ευκαιρία. Η ελληνική ομογένεια είχε τον Μάικλ Δουκάκη, που διεκδίκησε την προεδρία, αλλά, δυστυχώς, δεν το πέτυχε. Όμως υπάρχουν πάρα πολλά άξια ελληνόπουλα εκεί έξω, που πρέπει να τα βάλουμε στην πολιτική ώστε κάποτε να φθάσει κι΄αυτή η ημέρα.
ΡΗΡ: Σας ευχαριστώ πολύ.
