ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β’: «Στα μάτια του Θεού είμαστε όλοι παιδιά του»
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με πρωτοβουλία Ευρωβουλευτών του Κεντρώου Χριστιανικοδημοκρατικού χώρου οργάνωσε στη πρωτεύουσα της Κύπρου στη Λευκωσία (16- 18 Οκτωβρίου) Συνέδριο για το ρόλο της θρησκείας στην επικράτηση της ειρήνης και της πολιτικής σταθερότητας στην Μέση Ανατολή, εξετάζοντας ταυτόχρονα και τρόπους για τη κατάπαυση του πυρός στην αιματοβαμμένη Συρία.
Τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο κ.κ. Θεόδωρον Β’ εκπροσώπησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, ο οποίος και ανέγνωσε και το ακόλουθο Πατριαρχικό μήνυμα.
«Στην ταραγμένη εποχή μας ο ρόλος της θρησκείας είναι να αποβεί παράγων ειρηνοποιίας και ενισχύσεως του αγώνα για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων και της Προστασίας της όλης Δημιουργίας του Θεού.
Μπροστά μας προβάλλει απειλητικό το φάσμα της συγκρούσεως των πολιτισμών, των οποίων κεντρικό προσδιοριστικό χαρακτηριστικό είναι η θρησκεία. Μια τέτοια προοπτική θα ήταν καταστροφική σήμερα που σε παγκόσμιο επίπεδο οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν αποχαιρετήσει οριστικά την εποχή της κυρίαρχης πολιτισμικής ταυτότητας και έχουν αποδεχθεί την πρόκληση όχι μόνο της συμβιώσεως αλλά και της διαδράσεως ετερόκλητων πολιτιστικών ταυτοτήτων. Δεν υπάρχει σήμερα ανθρώπινη κοινωνία που να μην περιλαμβάνει ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμικών καταβολών, με διαφορετικές απόψεις για τις σχέσεις μεταξύ Θεού και ανθρώπου, ατόμου και ομάδας, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ελευθερίας και αυθεντίας, ισότητας και ιεραρχίας.
Προκειμένου λοιπόν η θρησκεία να μην αποβεί παράγων σχάσεως, αλλά σχέσεως μεταξύ των ανθρώπων, ευρισκόμεθα ενώπιον ενός οικουμενικών διαστάσεων χρέους προσδοκίας: να συμβάλλουμε ουσιαστικά και γόνιμα στον διάλογο μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων. Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των στοιχείων που ενώνουν τις θρησκείες, παρά εκείνων που τις χωρίζουν. Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των κοινών αξιών των διαφόρων θρησκειών, παρά των αντιλήψεων εκείνων περί θρησκευτικής ανωτερότητας που υπονομεύουν την ανοχή στην διαφορετικότητα. Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η ανάδειξη της ενωτικής και ειρηνοποιητικής λειτουργίας των θρησκειών. Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η συναίνεση των θρησκειών σε μια ελάχιστη κοινή ηθική, χωρίς νόθευση της πίστεως.
Βεβαίως οι προθέσεις μας, όσο ειλικρινείς και αν είναι, δεν θα μετασχηματιστούν σε πράξεις, αν εμείς οι ίδιοι, ως χριστιανοί με υψηλή συναίσθηση ευθύνης, δεν δώσουμε πρώτοι το παράδειγμα της ενότητας μέσα από την διαφορετικότητα, ως προτύπωση της ανάγκης ειρηνικής συμβιώσεως των πιστών των διαφόρων θρησκειών. Στα μάτια του Θεού είμαστε όλοι παιδιά Του και καθήκον μας είναι να προστατεύουμε με κάθε τρόπο την ανθρώπινη ζωή ως δώρον Θεού, εργαζόμενοι για την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων.
Πρέπει να επικρατήσει ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα μας. Σεβασμός δεν σημαίνει ούτε αποδοχή της δογματικής διδασκαλίας του ενός του άλλου, ούτε επιβεβαίωση της διδασκαλίας αυτής ως αληθινής. Σημαίνει δεκτικότητα του άλλου ως κτιστού και σχετικού όντος που καταβάλλει σκληρή προσπάθεια να προσεγγίσει και να βιώσει την αλήθεια της εν Χριστώ ζωής. Σημαίνει αποδοχή της δυνάμεως της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού όχι να συσχηματίζεται με τον κόσμο, αλλά να ανασχηματίζει τον κόσμο.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι κάποιοι φοβικά υποστηρίζουν πως ο διομολογιακός και διαθρησκειακός διάλογος αποχρωματίζει την θρησκευτική ιδιαιτερότητα και ευνοεί τον συγκρητισμό. Αδυνατούν όμως να αντιληφθούν ότι άνθρωπος και θρησκευτική πίστη άρρηκτα συνυπάρχουν από την αρχή του κόσμου. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η θρησκευτική πίστη δεν διαγράφηκε ποτέ από την υπαρξιακή ταυτότητα ατόμων και λαών όσο και αν προσπάθησαν πολλοί κατά καιρούς να το καταφέρουν. Αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που καθημερινά διαπιστώνω ποιμαίνοντας την Αφρική, αυτό το μωσαϊκό των λαών και των θρησκειών: ότι η πίστη στον Θεό αποτελεί την μοναδική σταθερά σε έναν κόσμο που κλυδωνίζεται επικίνδυνα.
Το πρόβλημα δεν είναι ο θρησκευτικός πλουραλισμός, αλλά η στάση μας απέναντι σε αυτόν. Αν κυριαρχήσει ο φόβος μπροστά στην θρησκευτική διαφορετικότητα, τότε θα οδηγηθούμε νομοτελειακά σε εγκλεισμό στην δική μας κοινότητα και σε ολισθηρές απολυτοποιήσεις. Αν όμως ο θρησκευτικός πλουραλισμός ανθίσει στο έδαφος μιας ευρύτερης αξιολογικής συναινέσεως μεταξύ των θρησκειών, τότε θα αποφευχθεί τόσο η λήθη της αληθείας, όσο και ο φανατισμός της αληθείας.
Είναι καιρός να μάθουμε τους πιστούς μας όχι μόνο να παραμένουν πιστοί στην παράδοσή τους και να διατηρούν την ιδιοσυστατική τους ταυτότητα, αλλά επιπλέον να είναι ανοικτοί στο διαφορετικό και να τρέφουν σεβασμό προς την θρησκεία του άλλου, πρώτα από όλα επειδή οι ίδιοι έχουν θρησκεία. Είναι καιρός να μάθουμε τους πιστούς μας ότι η απολυτοποίηση της ιδιαιτερότητας δεν συνιστά διάσωση της αληθείας, αλλά φαλκίδευση της αληθείας και ολίσθηση προς την θρησκειογενή νεύρωση της αποκλειστικότητας.
Αυτό είναι το μήνυμα που σας μεταφέρω από τη Μέση Ανατολή, όπου εδώ και δύο χιλιετίες, μεταξύ σφύρας και άκμονος, βιώνουμε την πίστη στον Θεό της Αγάπης ως αναστάσιμη ελπίδα, νοηματοδότηση του πόνου, φιλανθρωπία και διακονία, αγώνα για δικαιοσύνη και ειρήνη».
Οι 100 περίπου Σύνεδροι (Ευρωβουλευτές, Θρησκευτικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι) είχαν την ευκαιρία, εκτός από τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις, να συναντηθούν με τον Πρόεδρο της Κύπρου κ. Αναστασιάδη, τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Κύπρου κ. Χρυσόστομον, τον Αρχηγό του Κυβερνώντος Κόμματος στην Κύπρο κ. Αβέρωφ και τους Υπουργούς Εξωτερικών κ. Κασουλίδη και Συγκοινωνιών κ. Μητσόπουλο, οι οποίοι ήσαν κι ανάμεσα στους ομιλητές. Οι Σύνεδροι είχαν επίσης την ευκαιρία με τη φροντίδα του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Νεαπόλεως κ. Πορφυρίου και της γνωστής ιατρού, μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Θεοχάρους, να επισκεφθούν την Πράσινη Γραμμή και τις κατεχόμενες περιοχές και στην συνέχεια να ενημερωθούν διά την συνεχιζόμενη λεηλάτηση των πολιτιστικών και θρησκευτικών θησαυρών μας από τους Τούρκους εισβολείς.
