Εθνική Εορτή της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και Απελευθερωτικός Αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου το 1955 για Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Ανήμερα της μεγάλης θρησκευτικής εορτής του Ευαγγελισμού, που σχετίζεται με την σωτηρία του ανθρώπινου Γένους, επέλεξαν κι οι σκλάβοι προπάπποι μας να προτάξουν την αποφασιστικότητα τους να οργανώσουν το μεγάλο ξεσηκωμό εναντίον των βάρβαρων κατακτητών Τούρκων, για να ζήσουν τα παιδιά τους και εμείς ελεύθεροι. Ήταν μια ευλογημένη επανάσταση εναντίο του τότε πρόωρου φανατικού Ισλαμικού Κράτους που η δομή και η λειτουργία του μας θυμίζει το σημερινό Τρομοκρατικό Ισλαμικό Κράτος που απλώνεται από το Ιράκ και φθάνει μέχρι τη Συρία, όση και η έκταση της Μεγάλης Βρετανίας, που οι τρομοκρατικές του όμως επιθέσεις φθάνουν μέχρι το Παρίσι και τις Βρυξέλλες και το Λονδίνο, χωρίς ακόμη να ξέρουμε μέχρι που μπορούν να φθάσουν.
Όλοι οι Μεγάλοι ήρωες της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, ήταν άνθρωποι θεοφοβούμενοι και τίμιοι. Η προτεραιότητα στην βαθιά Ορθόδοξη πίστη τους, βοήθησε τα μέγιστα να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού η υπόθεση της εθνικής ενότητας για την επιτυχία του κοινού σκοπού της απελευθερώσεως του Έθνους.
Αυτή την βαθιά Ορθόδοξη πίστη χρειαζόμαστε και σήμερα για να διαφυλάξουμε την ενότητα μας και για να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση των ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων της ευρύτερης Κοινωνίας. Τα προβλήματα των προσφύγων, των μεταναστών, της τρομοκρατίας, της φτώχειας, της οικονομικής κρίσης, των τοπικών συγκρούσεων, ο πόλεμος στη Συρία και στην Υεμένη, το πρόβλημα του έϊτς και του Εμπόλα, το πρόβλημα της εγκληματικότητας, το πρόβλημα της ανεργίας, η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι και δικά μας προβλήματα, γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, θυμόμαστε όλους εκείνους τους προγόνους μας που υπόφεραν στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς από τους Τούρκους, θυμόμαστε τα όσα υποφέραμε στη Μικρασιατική καταστροφή από τους Τούρκους, όσα υποφέραμε από τους Γερμανούς κατακτητές κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όσα υποφέραμε στην Κύπρο, πρώτα από τους Άγγλους Αποικιοκράτες κατά τον ηρωϊκό απελευθερωτικό Αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για εκδίωξη των ξένων Αποικιοκρατών και της Ένωσης της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα, αλλά και για όσα υποφέραμε το 1974 από τους βάρβαρους πάλι Τούρκους Ανατολίτες, που συνεχίζουν ακόμη να κατέχουν παράνομα μεγάλο μέρος του νησιού μας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υιοθέτησε κατά συστηματικό τρόπο τη βία σε βάρος όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά όλων των Λαών των Βαλκανίων, αλλά και εναντίον των Αρμενίων με την Αρμενική Γενοκτονία. Οι σημερινοί Τούρκοι και η Ηγεσία τους που ονειρεύονται σε βάρος μας μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία ξεχνούν αυτό το γεγονός, δεν μπορούν όμως να ξεχάσουν οι Λαοί που υπόφεραν τα πάνδεινα από τη βαρβαρότητα τους.
Οι μεγάλοι ήρωες του 1821 θυσιάσθηκαν για τα αγαθά της ελευθερίας και της παγκόσμιας ειρήνης και γενικότερα για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για τον ίδιο σκοπό θυσιάσθηκαν με αυταπάρνηση και αυτοθυσία για τη Πατρίδα κι οι ήρωες του απελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου κατά των Άγγλων Αποικιοκρατών. Την ίδια ευθύνη έχουμε όλοι μας να κάνουμε το καλύτερο για τη Πατρίδα και την Ανθρωπότητα για να ζήσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο.
Οι εγκληματίες της τρομοκρατίας φανατικοί τζιχατιστές που σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στη Συρία, στο Πακιστάν, στο Ιράκ, στην Υεμένη, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και αλλού, εν πολλοίς τους δημιούργησε η απουσία ενότητας της Διεθνούς Κοινότητας να προστατεύει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δημοκρατικούς θεσμούς και κοινωνικές αδικίες. Η συμβολή του Ελληνισμού προς την κατεύθυνση αυτή είναι επιβεβλημένη όπως και στο παρελθόν με το μεγαλείο του πνευματικού του πολιτισμού και της Ορθοδοξίας να συμβάλει εις την ενότητα δράσης της Διεθνούς Κοινότητας για τη κοινή αντίδραση σε πολύπλοκα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια και την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών.
Οι σημαιοφόροι της τρομοκρατίας δημιουργούνται σε Χώρες που κυριαρχεί η διαφθορά κι ο εθνικός διχασμός, οι κοινωνικές αδικίες κι η καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η ανεργία και η οικονομική κρίση. Ο πόλεμος στη Συρία αποδείχθηκε ότι είναι μια ανεξέλεγκτη φωτιά σε μεγάλο δάσος με δυνατό άνεμο, που μπορεί να φθάσει και στο δικό μας σπίτι. Οι τζιχατιστές πιστεύουν ότι θα επιφέρουν κοινωνική δικαιοσύνη, έστω κι αν έχουν γίνει η μεγαλύτερη απειλή της παγκόσμιας ασφάλειας και ειρήνης του Πλανήτη μας. Όταν δεν πασκίζουμε να φέρουμε κοινωνική δικαιοσύνη με δίκαια μέσα, τότε ο ειρηνικός αγώνας της διαμαρτυρίας μετατρέπεται σε βίαιη σύγκρουση με ένοπλο αγώνα που μπορεί να πάρει πολλές μορφές, να λειτουργήσει κι ως ιερός απελευθερωτικός αγώνας για τη σωτηρία ενός Λαού όπως εσυνέβει εις το Μεγάλο Εθνικό Ξεσηκωμό της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 που οδήγησε όχι μόνο στην απελευθέρωση της Ελλάδας, άλλά κι όλων των χωρών των Βαλκανίων, ως επίσης και ο Εθνικός απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου το 1955 για την εκδίωξη των ξένων άγγλων αποικιοκρατών και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα.
