Ψαξαμε και βρηκαμε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κειμενο της προτασης του Μητροπολιτη Ιωαννουπολεως και Πρετοριας κ.κ Σεραφειμ, και συνεχιζω να διερωτωμαι "γιατι τοσος θορυβος"" ???
Ελληνικα ομιλει και γραφει ο Μητροπολιτης Σεραφειμ, γιατι ορισμενοι διαστρεβλωνουν την προταση του??
Διαβαστε καλα τι γραφει και λεγει τα εξης¨
"""στον χωρο της ορθοδοξου ιεραποστολης αρχισε παλι να παρουσιαζεται
η ποιμαντικη αναγκη για την ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΩΝ"""
Τι το ατοπο ειπε?? και εγινε τοσος θορυβος ? και "ξεσηκωθηκαν" πολλοι στην Ελλαδα και Κυπρο , πολυ δε περισσοτερο οταν η προταση του αφορα το Πατριαρχειο Αλεξανδρειας και την ορθοδοξη ιεραποστολη?
Η διακονια διακονισσων σημαινει ΔΙΑΚΟΝΩΝ και ΟΧΙ ιερεων
Και οι διακονοι δεν φερουν "πετραχηλια"
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Εν πρώτοις πρέπει να τονίσω ότι όλοι μας σεβόμαστε τις επίσημες προτάσεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος διά των αρμοδίων οργάνων της,
όπως είναι η ΔΙΣ.
Όταν όμως οι προτάσεις αυτές δεν αναφέρονται σε θέματα πίστεως, δηλαδή δογματικά, μπορούμε καλοπροαίρετα να εκφράσουμε κάποια σχόλια, και μάλιστα με την ίδια αγαθή διάθεση και πρόθεση, που τα προσεγγίζει η Ποιμένουσα Εκκλησία για να διαφυλαχθεί και να ενισχυθεί η ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας μας.
Όλοι μας γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες των ποιμαντικών επιστολών του Αποστόλου Παύλου, αλλά και από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων το σημαντικό ρόλο των Γυναικών εις την μαρτυρία, διδασκαλία και διακονία του Ευαγγελικού Λόγου.
Όλοι μας γνωρίζουμε τη παρουσία ευσεβών γυναικών ως διακονισσών κι ως κατηχητριών εις το ποιμαντικό, διδακτικό και φιλανθρωπικό έργο της αρχέγονης Εκκλησίας.
Αυτός ο θεσμός διαχρονικά από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ανάλογα με τις ποιμαντικές ανάγκες μιας τοπικής Εκκλησίας ποτέ δεν εξέλειπε από τη ζωή της.
Για παράδειγμα σε κάποια χρονική στιγμή που υιοθετήθηκε πλήρως ο νηπιοβαπτισμός άρχισε σταδιακά να εκλείπει κι ο θεσμός των διακονισσών.
Σήμερα στο χώρο της Ορθοδόξου Ιεραποστολής, όπου γίνονται κατηχήσεις και βαπτίσεις ενήλικων γυναικών, άρχισε πάλι να παρουσιάζεται η ποιμαντική ανάγκη για τη διακονία των διακονισσών.
Γι' αυτό ένα από τα θέματα που θα εξετάσει η επόμενη τακτική Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής υπό την Προεδρία του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ. Θεοδώρου Β' θα είναι "η επαναφορά του θεσμού των Διακονισσών εις το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας".
Είναι πολύ σημαντικό η Ποιμένουσα Εκκλησία να είναι θετική και να ενθαρρύνει νεαρά κορίτσια να φοιτούν σε Εκκλησιαστικά Σχολεία για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε τα Κατηχητικά μας Σχολεία που σήμερα πολλά από αυτά υπολειτουργούν ή εν πάσει περιπτώση χωλαίνουν.
Η εκκλησιαστική κατάρτιση νέων κατηχητριών θα μας βοηθήσει σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη θα είναι η φοίτηση κοριτσιών σε Εκκλησιαστικές Σχολές το πρώτο βήμα για να σπουδάσουν θεολογία έτσι ώστε να στελεχώσουν υπεύθυνες θέσεις δασκάλων και καθηγητών στην μεσαία και ανώτερη Εκπαίδευση ως Θεολόγοι.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να θέσω κι ένα ερώτημα για να γίνει μια σοβαρή θεολογική συζήτηση που θα βοηθήσει την Μέλλουσα να συνέλθει Μεγάλη Πανορθόδοξο Σύνοδο για τελική απόφαση για το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών.
Ποιοί είναι οι θεολογικοί λόγοι που μας εμποδίζουν να είμαστε θετικοί εις το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών;
Aν στην εποχή των Αποστόλων η Πατριαρχική κοινωνία δεν επέτρεπε την χειροτονία των γυναικών, όπως και στην εξάλειψη της δουλείας, η εποχή μας είναι έτοιμη για την υπέρβαση αυτή με κριτήριο την βελτίωση της σωτηριολογικής διακονίας της Εκκλησίας μας για τη σωτηρία ψυχών και σωμάτων
όπως είναι η ΔΙΣ.
Όταν όμως οι προτάσεις αυτές δεν αναφέρονται σε θέματα πίστεως, δηλαδή δογματικά, μπορούμε καλοπροαίρετα να εκφράσουμε κάποια σχόλια, και μάλιστα με την ίδια αγαθή διάθεση και πρόθεση, που τα προσεγγίζει η Ποιμένουσα Εκκλησία για να διαφυλαχθεί και να ενισχυθεί η ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας μας.
Όλοι μας γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες των ποιμαντικών επιστολών του Αποστόλου Παύλου, αλλά και από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων το σημαντικό ρόλο των Γυναικών εις την μαρτυρία, διδασκαλία και διακονία του Ευαγγελικού Λόγου.
Όλοι μας γνωρίζουμε τη παρουσία ευσεβών γυναικών ως διακονισσών κι ως κατηχητριών εις το ποιμαντικό, διδακτικό και φιλανθρωπικό έργο της αρχέγονης Εκκλησίας.
Αυτός ο θεσμός διαχρονικά από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ανάλογα με τις ποιμαντικές ανάγκες μιας τοπικής Εκκλησίας ποτέ δεν εξέλειπε από τη ζωή της.
Για παράδειγμα σε κάποια χρονική στιγμή που υιοθετήθηκε πλήρως ο νηπιοβαπτισμός άρχισε σταδιακά να εκλείπει κι ο θεσμός των διακονισσών.
Σήμερα στο χώρο της Ορθοδόξου Ιεραποστολής, όπου γίνονται κατηχήσεις και βαπτίσεις ενήλικων γυναικών, άρχισε πάλι να παρουσιάζεται η ποιμαντική ανάγκη για τη διακονία των διακονισσών.
Γι' αυτό ένα από τα θέματα που θα εξετάσει η επόμενη τακτική Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής υπό την Προεδρία του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ.κ. Θεοδώρου Β' θα είναι "η επαναφορά του θεσμού των Διακονισσών εις το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας".
Είναι πολύ σημαντικό η Ποιμένουσα Εκκλησία να είναι θετική και να ενθαρρύνει νεαρά κορίτσια να φοιτούν σε Εκκλησιαστικά Σχολεία για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε τα Κατηχητικά μας Σχολεία που σήμερα πολλά από αυτά υπολειτουργούν ή εν πάσει περιπτώση χωλαίνουν.
Η εκκλησιαστική κατάρτιση νέων κατηχητριών θα μας βοηθήσει σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη θα είναι η φοίτηση κοριτσιών σε Εκκλησιαστικές Σχολές το πρώτο βήμα για να σπουδάσουν θεολογία έτσι ώστε να στελεχώσουν υπεύθυνες θέσεις δασκάλων και καθηγητών στην μεσαία και ανώτερη Εκπαίδευση ως Θεολόγοι.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να θέσω κι ένα ερώτημα για να γίνει μια σοβαρή θεολογική συζήτηση που θα βοηθήσει την Μέλλουσα να συνέλθει Μεγάλη Πανορθόδοξο Σύνοδο για τελική απόφαση για το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών.
Ποιοί είναι οι θεολογικοί λόγοι που μας εμποδίζουν να είμαστε θετικοί εις το θέμα της χειροτονίας των Γυναικών;
Aν στην εποχή των Αποστόλων η Πατριαρχική κοινωνία δεν επέτρεπε την χειροτονία των γυναικών, όπως και στην εξάλειψη της δουλείας, η εποχή μας είναι έτοιμη για την υπέρβαση αυτή με κριτήριο την βελτίωση της σωτηριολογικής διακονίας της Εκκλησίας μας για τη σωτηρία ψυχών και σωμάτων
