Σύμφωνα με το μύθο που καλλιεργεί η γερμανική πολιτική ηγεσία για να εξηγήσει την κρίση στην ευρωζώνη, την πλήρη ευθύνη για όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα οι Έλληνες φέρουν οι ίδιοι, που αποδείχθηκαν σπάταλοι και… ανεπρόκοποι, σε αντίθεση με τους συνετούς και παραγωγικούς Γερμανούς.
Από το μύθο αυτό (που κρύβει και αρκετές δόσεις μοντέρνου ρατσισμού…) νομιμοποιείται η γερμανική βασική ιδέα για την αντιμετώπιση της κρίσης, σύμφωνα με την οποία όλο το βάρος της προσαρμογής θα πρέπει να πέσει στον ελληνικό πληθυσμό, με τους Γερμανούς σε ρόλο χρηματοδότη περιορισμένης ευθύνης και σκληρού επιτηρητή της εφαρμογής της πρωτοφανούς θεραπείας-σοκ, που πρέπει να επιβληθεί στους «σπάταλους» της Ελλάδας και, ευρύτερα, του ευρωπαϊκό Νότου
Αρνούμενη να αναγνωρίσει, ότι η ίδια η δομή της ευρωζώνης προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή κρίση, η Γερμανία επιβάλλει ακραίες συνταγές λιτότητας στους «σπάταλους Έλληνες» (και όχι μόνο), οι οποίες οδηγούν τελικά στην περιθωριοποίηση όλων των χωρών με προβλήματα υπερχρέωσης και στο σχηματισμό μιας «διπολικής» νομισματικής ένωσης, όπου οι φτωχότερες χώρες σύρονται σε μια σοβαρή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου και στην περιθωριοποίηση. Ως λύση ο Σόρος προτείνει να γίνει ευρωπαϊκή προτεραιότητα η στήριξη των τραπεζών και να χρησιμοποιηθεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Οικονομικής Σταθερότητας για την παροχή κεφαλαίων, αλλά και να εκδοθούν ευρωομόλογα, που θα αντικαταστήσουν τα κρατικά ομόλογα των κρατών της ευρωζώνης, μέχρι το 60% του ΑΕΠ, που είναι το ανώτατο όριο «επιτρεπτού» χρέους, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες.
Σε πολλά μπορεί κανείς να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τις απόψεις που εκφράζει ο Σόρος. Είναι όμως βέβαιο ότι αντιμετωπίζει τη σημερινή κρίση με μια θεώρηση πολύ πιο ισορροπημένη, από τις ισοπεδωτικές αντιλήψεις του Βερολίνου περί «καλών και κακών» της ευρωζώνης. Σίγουρα οι Έλληνες αρμενίσαμε στραβά για πολλά χρόνια. Σίγουρα, όμως, και ο γιαλός του ευρώ ήταν εξαρχής στραβός…
