ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ
Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας
Ε, καλά. Δεν ζήτησε, λέει, το κλειδί το κ. Δήμαρχος. Αντικλείδι ζήτησε! Δηλαδή ένα δεύτερο κλειδί, να ανοίγει και αυτός κατά βούληση το κτίριο του ΣΑΕ! Πως λένε, κοινόβιο; Ε, κάπως έτσι…
Είχε και άλλο παράπονο, μου λέει το …πουλάκι. Είχε, λέει, συμφωνήσει, με το προεδρείο του ΣΑΕ για την …συγκατοίκηση! Επικαλείται, μάλιστα, και σχετική απόφαση! «Στο όνειρό του», μου απάντησε ένα άλλο, από την άλλη μεριά, πουλάκι. Μια πορτοκαλάδα μας κέρασε στο γραφείο του κι αυτός συμφωνίες ονειρεύτηκε!
Ε, τι να κάνουμε; Τα όνειρα όπως και η σκέψη δεν φυλακίζονται! Είναι ελεύθερα πουλιά!..
Το βλέπω εγώ, στο τέλος θα μπλέξουμε τα …πουλιά μας!
Ε, Τι λες Δήμαρχε;
Διότι ένα τρίτο πουλί, έγραφε, σήμερα ότι το ΣΑΕ δεν απασχολεί τάχα μου την Ομογένεια και πως εκείνο, λέει που της λείπει είναι μία οργάνωση-ομπρέλα! Α, ναι, και μάλιστα με πανστρατιά νέων, φρέσκων και κοσμοπολίτικων μυαλών, όπως είναι τα δύο που προτείνει να τεθούν επικεφαλείς.
Ουδεμία αντίρρηση. Και αφού, όπως γράφει, θα είναι και οικονομικά αυτοεξυπηρετούμενη και αυτοϊκανοποιούμενη, η ομπρέλα, άντε παιδιά και καλές καταιγίδες! Μην μείνει και αχρησιμοποίητη, δηλαδή…
Προσέξετε, μόνο, μην σας παρασύρει μαζί μ’ αυτή και σας ο αέρας! Διότι μετά ούτε ομπρέλα θα έχετε ούτε και …μυαλό!
Όχι, εγώ δεν κρατάω ομπρέλα ούτε έχω αλεξικέραυνο! Και ρίχνει κάτι μπουμπουνητά… Αλλά καθ’ α λέει και ο λαός, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται! Φουσκώνουν τα νερά, όμως… Και καλά οι φελλοί, αυτοί πάντα θα επιπλέουν. Είναι θέμα …εκτοπίσματος. Οι …τενεκέδες, όμως;
Πώς το έλεγε εκείνο το στιχάκι, α ναι! Το θυμήθηκα!
«Σ΄ έναν κήπο μια χαρά
Όλο λούλουδα σπαρμένο,
Επετάξαν μια φορά,
Έναν τενεκέ σπασμένο!
Μαραθήκαν οι μοσκιές,
Και ξεράθηκαν οι κρίνοι
Μα ο καλός ο τενεκές
Πάντα τενεκές θα μείνει»!
ΥΓ: Πάσα ομοιότητα είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία ευθύνη φέρουμε…
