Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
http://PanhellenicPost.com
Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας
“Κοίταξε αδελφέ μου που φτάσαμε. Φύγαμε πάμπτωχοι από την Ελλάδα, με ένα βρακί τρύπιο στον πισινό μας, δώσαμε αίμα και ιδρώτα να επιβιώσουμε στην ξενιτιά, γλώσσα δεν γνωρίζαμε, γράμματα δεν ξέραμε, μόνοι, φοβισμένοι, νηστικοί. Κάναμε την νύκτα – μέρα. Δουλεύαμε σαν σκλάβοι, για να μπορέσουμε να σταθούμε στα ποδάρια μας.
Και γιατί; Για να ζήσουμε καλύτερα; Όχι! Για να στείλουμε το τσέκ πίσω στην πατρίδα, να παντρέψουμε την αδελφή. Να ντυθούν τα μικρότερα αδέλφια μας. Να φάνε μια στάλα ψωμάκι οι γονείς μας!
Μόλις αποκτήσαμε το κάτι τις μας, παντρευτήκαμε “κοπέλα από τον τόπο σου”, μας λέγανε. Στείλαμε άλλα τσέκια στο χωριό, να σηκωθεί το καμπαναριό, να φτιαχτεί η στέγη της Εκκλησίας. Καθώς προοδεύαμε εμείς, ¨χόντραιναν” και τα τσέκια που τώρα πια ήταν για να χτίσουμε το νοσοκομείο, να φτιάξουμε το γηροκομείο, να φτιάξουμε το Ίδρυμα!
Και έρχεται σήμερα η πατρίδα μας, και αντί να μας πει “ευχαριστώ”, θέλει να μας φορολογήσει γιατί λέει, στην ξενιτιά κερδίσαμε χρήματα!..
Μας πνίγει με βρομόχαρτα που δεν καταλαβαίνουμε, που δεν τα βρίσκουμε και που δεν τα έχουμε ανάγκη! Πήραμε ένα σπιτάκι στην πατρίδα, να μην χάσουν τα παιδιά μας την επαφή με την Ελλάδα και τώρα θέλουν να μας βγάλουν τάχα μου μεγαλο-ιδιοκτήτες και να πληρώσουμε Φόρο Ακίνητης Περιουσίας! Τι να πω για όλα τα άλλα; Άσε, φίλε μου. Τούτη η χώρα είναι υπέροχη. Το κακό της είναι ότι κουμαντάρετε από Έλληνες!”
Έλληνες; Ποιούς Έλληνες; Μίλησε κανείς για Έλληνες;
Πως το είχε πει παλαιότερα, σε ανύποπτο χρόνο, εκεί γύρω στο 2010, η Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη και κανείς δεν της είχε δώσει σημασία; Α, ναι, ‘Τώρα, είχε πει, που θα χάσουμε κομμάτι της εθνικής μας ανεξαρτησίας”!
Δηλαδή τι κομμάτι, Άννα μου; Κομματάρα να!… Κάτι ψίχουλα μας έμειναν, έτσι για να έχουμε να παίζουμε και μεις με κάτι…. Η τρόϊκα από τη μία, η Μέρκελ -η κακιά- από την άλλη, η Λαγκάρντ που το παίζει η ¨καλή” και ο Σόιμπλε ο ¨σκληρός “, αυτοί κάνουν κουμάντο, ποιους και πόσο θα τους φορολογήσουμε, τι και που θα τα πουλήσουμε,” πόσο και πότε θα φάμε…
Αυτό θα πει πολυ(δι)άστατη εξωτερική πολιτική!
“Αυτό το χώμα είναι δικό σας και δικό …σας”!
