O Paul Slater, πρόεδρος και CEO της First International Corporation και οικονομικός σύμβουλος για ζητήματα ναυτιλίας και ενέργειας, γράφει για την υπόθεση της κατάρρευσης της Hanjin και το μέλλον της ναυτιλίας.
Η χρεοκοπία της Hanjin δεν αποτέλεσε έκπληξη, δεδομένης της αδυναμίας της επιχείρησης να αναδιαρθρώσει τα οικονομικά της, ενώ αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τις αδυναμίες ενός συστήματος στο οποίο οι πλοιοκτήτες ναυλώνουν πλοία σε εταιρίες που δεν έχουν τα φορτία στη ιδιοκτησία τους ή υπό τον έλεγχό τους.
Η Hanjin δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου για τις ναυτιλιακές μεταφορές container και ξηρού φορτίου, οι οποίες τροφοδοτούν και τις δύο άκρες της παραγωγικής αλυσίδας σε μια βραδυκίνητη παγκόσμια οικονομία.
Η οικονομική κατάσταση της ναυτιλίας συνεχίζει να δυσχεραίνεται. Τα προβλήματα του κλάδου δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους πλοιοκτήτες, δημόσιους και ιδιωτικούς, καθώς συνέχιζαν να παραγγέλνουν υπερβολικά πολλά νέα πλοία με την ελπίδα ότι η παγκόσμια οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται με γοργούς και έντονους ρυθμούς.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι οικονομία κινείται αργά, οι τιμές μεταφοράς έχουν πέσει, υπάρχει μια χρόνια υπερ-προσφορά πλοίων σε πολλούς τομείς και η μέση ηλικία των στόλων είναι σε ιστορικό χαμηλό. Οι εταιρίες των οποίων τα πλοία δεν βρίσκονται σε χρονοναυλώσεις με ιδιοκτήτες φορτίων, έρχονται αντιμέτωπες με τιμές μεταφοράς που μετά βίας καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα των πλοίων. Οι εξυπηρετήσεις χρεών δεν καλύπτονται, τα αποθεματικά για συντήρηση και dry docking δεν χρηματοδοτούνται κι οι πλοιοκτήτες δεν καταφέρνουν να καλύψουν τα έξοδα νέων προαπαιτούμενων όπως η διαχείριση νερού έρματος.
Οι ναυλωτές και οι ιδιοκτήτες φορτίων πρέπει να απαντήσουν σ’ αυτά τα ζητήματα και αν μη τι άλλο να πληρώσουν τιμές μεταφοράς που να μπορούν να εξασφαλίσουν την σωστή λειτουργία και συντήρηση των πλοίων με έμπειρο πλήρωμα. Παρομοίως, οι πλοιοκτήτες δεν θα πρέπει να δέχονται χαμηλές τιμές που δεν καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα των πλοίων όταν γνωρίζουν ότι οι ιδιοκτήτες φορτίων δεν μπορούν να πληρώσουν περισσότερα. Οι διαχειριστές πλοίων δεν θα πρέπει να αναγκάζονται να χαμηλώσουν τις προαδιαγραφές τους ή να μειώσουν την ποιότητα ή την ασφάλεια, ενώ δεν είναι καθόλου σοφό εκ μέρους των επενδυτών να πιέζουν για μειώσεις κόστους σ’ αυτούς τους νευραλγικούς τομείς.
Οι πιο καινούριοι επενδυτές, κυρίως από ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, hedge funds και venture capitals, έρχονται αντιμέτωποι με αναπόφευκτες απώλειες, και με τις ναυτιλιακές τράπεζες να έχουν τα δικά τους προβλήματα λόγω απερίσκεπτου δανεισμού, θα είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλίσουν νέα δάνεια.
Πολλοί εκ των επενδυτών που μπήκαν στη ναυτιλία τα τελευταία χρόνια δεν είχαν ουσιαστική γνώση του κλάδου και απλά εστίασαν στην λανθασμένη πεποίθηση ότι οι αξίες των πλοίων θα ανέβουν, παράγοντας μεγάλα και γρήγορα κέρδη. Οι περισσότερες απ’ τις εταιρίες στις οποίες επένδυσαν είναι μετά βίας πλέον αξιόχρεες και δεν έχουν ελπίδες να παράξουν κέρδη είτε από τη λειτουργία τους είτε από των πώληση των πλοίων τους.
Προς το παρόν, οι επενδυτικές τράπεζες της Wall Street συνεχίζουν να στηρίζουν κάποιες ναυτιλιακές επιχειρήσεις με μεγάλο χρέος. Αυτά τα νέα δάνεια παίρνουν προτεραιότητα εξασφάλισης και υπονομεύουν περαιτέρω τα υπάρχοντα ίδια κεφάλαια και το υπάρχον χρέος, αλλά απ’ την άλλη καθιστούν τις ναυτιλιακές ικανές να πληρώσουν τα δικαστικά και τραπεζικά τέλη τους.
Πρόκειται για μια λανθασμένη προσέγγιση. Ερχόμενες αντιμέτωπες με το αναπόφευκτο γεγονός ότι πολλές από τις ναυτιλιακές αγορές δεν πρόκειται να ανακάμψουν, οι ναυτιλιακές εταιρίες που αγωνίζονται να επιβιώσουν πρέπει να περιορίσουν τις απώλειές τους, να πουλήσουν όλα τα πλοία τους και να σταματήσουν τη λειτουργία τους.
Για όλες τις ειδήσεις σχετικά με την υπόθεση της Hanjin, δείτε εδώ.
πηγη e-nautilia.gr
