Το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο «Τζορτζ Ουάσιγκτον» αποπλέει από τη βάση Γιοκοσούκα στην Ιαπωνία μεταφέροντας 75 μαχητικά αεροσκάφη
«Η άσκηση έχει αμυντική φύση» ανακοίνωσε η διοίκηση των αμερικανικών δυνάμεων στη Νότια Κορέα. «Ενώ σχεδιάστηκε πριν από την απρόκλητη επίθεση του πυροβολικού, επιδεικνύει τη δύναμη της συμμαχίας ΗΠΑ- Νότιας Κορέας και τη δέσμευσή μας στην περιφερειακή σταθερότητα μέσω της αποτροπής».
Αναλυτές εκτιμούν ότι «τα γυμνάσια στέλνουν σαφές μήνυμα στην Κίναότι αν δεν πείσει τη σύμμαχό της Β. Κορέα να συμμορφωθείτο Πεκίνο θα δει να αναπτύσσεται όλο και μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή ».
Η εξέλιξη θυμίζει την αντίδραση των ΗΠΑ σε ανάλογη κρίση, το 1996, όταν ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον είχε στείλει αεροπλανοφόρο στα στενά της Ταϊβάν, έπειτα από πυραυλικές δοκιμές του Πεκίνου. Ηδη η Κίνα παρότρυνε χθες τη Βόρεια και τη Νότια Κορέα να επιδείξουν « ηρεμία και αυτοσυγκράτηση» και να αρχίσουν συνομιλίες. Η Νότια Κορέα ανακοίνωσε χθες τους θανάτους δύο αμάχων στο νησί, μετά την επίθεση της περασμένης Τρίτης, ενώ η Πιονγκγιάνγκ είπε ότι ο Νότος οδηγεί τη χερσόνησο στο «χείλος του πολέμου» με την «επικίνδυνη στρατιωτική πρόκληση» και την αναβολή της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η κυβέρνηση στη Σεούλ δέχθηκε επικρίσεις για την καθυστέρηση με την οποία αντέδρασε ο στρατός στην πρόκληση σε μια διαφιλονικούμενη θαλάσσια περιοχή. Παρόμοιος θόρυβος είχε δημιουργηθεί τον Μάρτιο, όταν βυθίστηκε κορβέτα του Νότου, στην ίδια περιοχή, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 46 ναύτες. Η επίθεση της περασμένης Τρίτης ήταν η πιο σοβαρή από το τέλος του πολέμου της Κορέας, το 1953, και η πρώτη με θύματα αμάχους από το 1987.
Οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι η επίθεση της Β. Κορέας, όπως και το πυρηνικό της πρόγραμμα, δεν αποτελεί μόνον επίδειξη δύναμης προς το εξωτερικό, αλλά έχει μεγάλη σχέση με τα προβλήματα στο εσωτερικό, όπως η διαδοχή του Κιμ Γιονγκ Ιλ (φωτογραφία) και ο κίνδυνος νέου λιμού, όπως αυτός που σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες τη δεκαετία του ΄90. Το σταλινικό καθεστώς ζητεί εδώ και χρόνια το τέλος των κυρώσεων και της διεθνούς απομόνωσηςόπως και τρόφιμα, οικονομική βοήθεια, ηλεκτροδότηση, επενδύσεις και εμπορικές συναλλαγές. «Και τι θα προσφέρει ο Βορράς σε αντάλλαγμα; Την εγκατάλειψη της κούρσας των πυρηνικών, την εξομάλυνση των σχέσεων και το άνοιγμα μιας τεράστιας αγοράς για τις κινεζικές και νοτιοκορεατικές επιχειρήσεις» γράφει ο Σάιμον Τίσντολ στον «Guardian».