Μουσείο μουσικής δημιουργεί η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας στη μνήμη του μεγάλου Αλεξανδρινού μουσουργού Χρήστου Νεαμονίτη

Πριν αναδημοσιευσουμε το αρθρο του εγκριτου Ελληνοαιγυπτιου δημοσιογραφου κ Νικ Κατσικα (Pyramisnews.gr ) για την προσωπικοτητα του Μεγαλου μαεστρου της Φιλαρμονικης του Αισχυλου Αριωνος της Αλεξανδρειας - εγω σαν μαθητης του θα ηθελα να κανω ενα σχολιο για αυτον τον Μεγαλο Ελληνα  Αλεξανδρινο μαεστρο κ Χρηστο Νεαμονιτη 

-Υπηρξα μαθητης του  μαεστρου Χρ Νεαμονιτη απο το ετος 1958 σε σχετικα μικρη ηλικια σαν εξωτερικος μαθητης στο περιφημο ΚΑΝΙΣΚΕΡΕΙΟ Δημοτικο σχολειο της Αλεξανδρειας οπου και η Φιλαρμονικη την οποια διυθηνε επι σειραν ετων και αποτελειτο απο 45 μουσικους μαθητας του Κανισκερειου Δημοτκου Σχολειου της Αλεξανδρειας

-Ηταν αξιος μαεστρος- οξυθυμος-αυστηρος αλλα πανω απ 'ολα Δικαιος
-Ηθελε παντα την -τελειοτητα- και γιαυτο παντα μας επεπλητε για καποιο λαθος
-Ειχε οξεια  ακοη και μπορουσε να ξεχωρισει ποιος απο εμας τους μουσικους εκανε καποιο λαθος σε καποια "προβα" ωστε να τον επιπληξει γιαυτο-Σαν ¨μαθητουδια" γνωριζοντας τον χαρακτηρα του και τις γνωσεις του στην μουσικη προσπαθουσαμε να μην κανουμε κανενα λαθος  -

 "Η  τελειοτητα σε ολο της το μεγαλειο"

-Δεν μας εκανε μονο μαθηματα μουσικης
-Μας εκανε μαθηματα συμπεριφορας προς το κοινωνικο συνολο και ηταν παντα αυστηρος σε αυτο
-Ειχε τιμηθει με το ανωτερο μεταλλιο της Ακαδημιας Αθηνων και με τον Σταυρο του Αγ Μαρκου του Πατριαρχειου Αλεξανδρειας απο τον μακαριστο Πατριαρχη Πετρο Ζ'|

-Οι συναυλιες που καναμε σε ολα τα ελληνικα και ξενα σωματεια -εκκλησιες εστεφοντο ΠΑΝΤΑ με πληρη επιτυχια και δεν ηταν λιγοι που προτιμουσαν την Φιλαρμονικη του αξεχαστου μαεστρου μας Χρ Νεαμονιτη σε διαφορες εκδηλωσεις   
Αξεχαστοι συμμαθητες μου της Φιλαρμoνiκης μας τα αδελφια Χατζηπαυλου (τρομπεττα -σαξοφωνο σοπρανο)  - Ζαχαρης <τρομπεττα- El Φιλιππιδηq (μπασο) Γ Ριτας  (κλαρινο)  Γ Μανωλατος (Gran Casa) Γιαννης Βλαχος (σαξοφωνο τενορε) Μιχαηλιδης (κορνο) 
και αλλοι πολλοι
Αιωνια σου η μνημη  Αξιομακαριστε Μεγαλε Δασκαλε μας
Παντα σε ευγνωμονουμε και σε ευχαριατουμε για ολα οσα μας εδιδαξες
Eιμαστε βεβαιοι οτι εκει που εισαι δεν θα εισαι μονος,
Θα σου κρατει συντροφια η μουσικη των Αγγελων του Κυριου μας

Γ ΔΗΜΑΣ
ΕΔΩ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ PYRAMISNEWS .GR

Τον άνθρωπο που γαλούχησε με τα νάματα της μουσικής σαράντα ολόκληρα χρίνια τους μαθητλες του ιστορικού Αβερώφειου Σχολείου της Αλεξάνδρειας, τον Χρήστο Νεαμονίτη, θα τιμήσει η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, δημιουργώντας ένα Μουσείο στη μνήμη του, στο Ελληνικό Τετράγωνο του Σάτμπι.

Θα είναι ίσως το μοναδικό ομογενειακό Μουσείο Μουσικής, αναδεικνύοντας την προσφορά τόσων και τόσων αλεξανδρινών καλλιτεχνών στην ιστορία της αιγυπτιώτικης παροικίας.

Η πρωτοβουλία και η εκτέλεση της ιδέας αυτής ανήκει στον Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Νίκο Κόπελο.

Ο κ. Κόπελος μάς εξήγησε ότι το Μουσείο αυτό, που θα είναι έτοιμο σε λίγες εβδομάδες, θα στεγάζεται σε δύο αίθουσες και θα συμπεριλαμβάνει σπάνια ντοκουμέντα, κυρίως από την συλλογή Νεαμονίτη αλλά και παλαιά μουσικά όργανα και θα αναδεικνύει την προσφορά της Αιγυπτιώτικης παροικίας στο σημαντικό αυτό πολιτισμικό κομμάτι της παροικίας.

Άλλωστε, η παράδοση αυτή είναι τεράστια, τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και την βυζαντινή μουσική. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι τις περασμένες δεκαετίες, πολλοί ήταν εκείνοι που στελέχωναν και τα ψαλτήρια των ναών.

Για τον λόγο αυτό, η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας σκέφτεται ήδη να ξεκινήσει και μαθήματα βυζαντινής μουσικής από το νέο χρόνο, για όσους επιθυμούν να εντρυφήσουν στην παραδοσιακή μουσική της εκκλησίας μας.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ

 Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΜΟΥΣΟΥΡΓΟΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΑΜΟΝΙΤΗΣ

Ο μεγάλος Αλεξανδρινός μουσουργός Χρήστος Νεαμονίτης, μέχρι που μάς εγκατέλειψε για πάντα, το 2007, σε ηλικία 91 ετών, αποτέλεσε μεγάλο κεφάλαιο στην μουσική ιστορία της παροικίας.

Ονομαστή παρέμεινε στην ιστορία η περίφημη Φιλαρμονική Νεαμονίτη στο Κανισκέρειο.

Παράλληλα, ο ίδιος τιμήθηκε για την συμμετοχή του στη Μάχη του Ελ Αλαμέιν.

Επίσης, τιμήθηκε για την μεγάλη προσφορά του με τον Σταυρό του Αποστόλου Μάρκου από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

ΤΙ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΤΟ 2007

 ΣΤΟ «ΝΕΟ ΦΩΣ» ΚΑΪΡΟΥ,

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΔΑΣΚΑΛΟ

 Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΜΒΑΚΗΣ

«H Αλεξάνδρεια έχασε το Μαέστρο της» έγραφε με άρθρο το στο «ΝΕΟ ΦΩΣ», στις 17 Ιανουαρίου 2007,ο πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου Αποδήμου κ. Στέφανος Ταμβάκης.

Έγραψε τότε:

«Ένας ακόμα από την παλιά φρουρά των εκλεκτών Αιγυπτιωτών έφυγε από κοντά μας περνώντας στην αιωνιότητα, ένας δάσκαλος μας άφησε,

δημιουργώντας ένα ακόμα μεγαλύτερο κενό στην παροικία μας, μικραίνοντας τον πολιτιστικό και καλλιτεχνικό μας πλούτο, ο «Μαέστρος» της παροικίας μας, ο αγαπητός σε όλους μας Νεαμονίτης Χρήστος, ο δάσκαλος της μουσικής.

Είχα την τύχη να τον έχω δάσκαλό μου από το Δημοτικό, θυμάμαι με νοσταλγία το ευγενικό του πρόσωπο και το μειλίχιο χαμόγελο του, την υπομονή του, την καλοσύνη του, την αγάπη του προς εμάς, τους μικρούς τότε μαθητές του Δημοτικού.

Δυστυχώς δεν προικίστηκα από τη Φύση με μουσικά χαρίσματα, η παραφωνία μου με διέκρινε.. θυμάμαι τον αλησμόνητο μαέστρο μας να μου λέει «επειδή είσαι καλό παιδί και σου αρέσει η μουσική, το καλύτερο για όλους μας είναι μόνο να ακούς..προσεκτικά!». Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά αυτό έκανα με ευλάβεια σε όλη τη διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων, από την πρώτη Δημοτικού μέχρι το τέλος Λυκείου. Με την καθοδήγηση και τη βοήθεια του δασκάλου μου της μουσικής, έμαθα να ακούω τη μουσική, να την αγαπάω. Και δεν ήταν καθόλου τυχαίο αυτό, αφού η μουσική ως γνωστόν,  διαμορφώνει χαρακτήρες, διαμορφώνει ανθρώπους, «λειαίνει» τις γωνίες των χαρακτηριστικών τους, «στρογγυλεύει» την προσωπικότητά τους.

Για αυτό θα τον θυμάμαι με νοσταλγία τον μαέστρο μας και με πολύ αγάπη θα αναπολώ τα μουσικά απογεύματα, που με πήγαινε ο άλλος μεγάλος δάσκαλος στη ζωή μου, ο πατέρας μου, από το χέρι στον Νεαμονίτη, να με αφήσει εκεί με όλους τους άλλους με μουσικά ταλέντα συμμαθητές μου, άλλοι να παίζουν πιάνο, άλλοι βιολί, μπάσο, κλαρίνο, άλλοι να τραγουδούν όμορφα, μαγευτικά μπορώ να πω κι εγώ εκεί μάθαινα να ακούω και να ακούω και να βλέπω το μαέστρο να διευθύνει, να κατευθύνει και να διδάσκει νότες στο πεντάγραμμο..

Αυτός λοιπόν ο Δάσκαλος της ζωής μας έφυγε, έφυγε αθόρυβα, χωρίς πόνους, όμορφα, όπως όμορφη ήταν η ζωή του, έφυγε σε μεγάλη ηλικία αφού μεγάλωσε

και καμάρωσε τα παιδιά του, αγκάλιασε τρυφερά τα εγγόνια του, έγραψε την ιστορία του. Το πέρασμά του στη σύντομη αυτή ζωή δεν πέρασε απαρατήρητο, άφησε τα αποτυπώματά του μέσα από τα όργανα μουσικής, διδάσκοντας τη μουσική, μέσα από αυτή πέρασε στην αιωνιότητα..

Να είσαι καλά δάσκαλε εκεί που βρίσκεσαι και να ξέρεις ότι και εκεί μαέστρος θα είσαι και οι άγγελοι μουσική παίζουν, σίγουρα ένα μαέστρο ακόμα θα χρειαστούν.

Από εμένα, ένα μεγάλο ευχαριστώ που με έμαθες να ακούω μουσική  και παρακολουθώντας σε να διευθύνεις έμαθα κι εγώ μουσικά να αντιμετωπίζω τα προβλήματά μου και να χαράζω τα βήματά μου προσπαθώντας  μελωδικά να «στρογγυλεύω» τις παραφωνίες μου.

Εμείς πάντα θα σε θυμόμαστε και πάντα πολύ θα μας λείπεις.

Στέφανος Π. Ταμβάκης»

-
-