Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
http://PanhellenicPost.com
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
“Η ομογένεια οφείλει να δημιουργήσει έναν ιστό και αυτός ο ιστός είναι πολύ συνεκτικός όταν υπάρχει και ο δεσμός ο γλωσσικός. Γιατί μέσα από τη γλώσσα φέρνονται βιώματα. Γλώσσα, Κοινότητα. Έτσι τα παιδιά τους θα μπορέσουν να ενταχθούν στην ευρύτερη Κοινότητα την τοπική, για να προκόψουν και να μεγαλουργήσουν, αν θέλετε δίχως και να απομακρυνθούν από την Ελληνική γλώσσα, επομένως χωρίς να απομακρυνθούν από την Ελλάδα και τις πανανθρώπινες αξίες”. Με την φράση αυτή ο αμερικανοσπουδαγμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος Ιωάννης Ν. Καζάζης, Πρόεδρος και “ψυχή” του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, και της ηλεκτρονικής πύλης (www.greeks-languits.gr) δίνει το δικό του στίγμα για τις σύγχρονες μαθησιακές ανάγκες των νέων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Παράλληλα, στην συνέντευξή του στην Panhellenic Post, περιγράφει τι ακριβώς κάνει το Κέντρο. Πρόκειται για ένα Ίδρυμα Έρευνας και Εφαρμογών του Υπουργείου Παιδείας και αποτελεί τον επιστημονικό σύμβουλο του Υπουργού Παιδείας για όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με την προβολή και τη διάδοση της ελληνικής Γλώσσας εντός και εκτός Ελλάδος.
Ο κ. Ιωάννης Ν. Καζάζης
Η ΡΗΡ συνάντησε τον κ. Καζάζη στο περιθώριο του Συνεδρίου (10-11 Οκτωβρίου 2014) για τη διαδασκαλία και την πιστοποίηση της ελληνικής ως ξένης/δεύτερης Γλώσσας, που έγινε στην Αθήνα
Τα όσα είχε να πεί ο κ. καθηγητής ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα καθώς απευθύνονται τόσο σε Ελληνες δασκάλους και μαθητές του εσωτερικού όσο και στους δασκάλους και τους μαθητές του Απόδημου Ελληνισμού.
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως ακολούθως:
Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
ΡΗΡ: Κύριε καθηγητά, θέλετε να μας πείτε τι ακριβώς είναι το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και τι κάνετε μέσα από αυτό;
Καζάζης: Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίδετε να επικοινωνήσω τους σκοπούς του Κέντρου στους αναγνώστες σας, μέσα και έξω από την Ελλάδα.
Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας είναι ένα Ίδρυμα Έρευνας και Εφαρμογών του Υπουργείου Παιδείας. Ιδρύθηκε το 1994 και ήδη έκλεισε 20 χρόνια ζωής. Πρέπει να πω ότι αποτελεί τον επιστημονικό σύμβουλο του Υπουργού Παιδείας για όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με γλώσσα. Για την προβολή και τη διάδοση της ελληνικής Γλώσσας εντός και εκτός Ελλάδος, με όλα τα μέσα, όπως ορίζει το σχετικό νομοθέτημα.
ΡΗΡ: Εννοείτε και τα ψηφιακά μέσα;
Καζάζης: Ακριβώς. Εμείς κατευθυνθήκαμε στην ψηφιακότητα γιατί αυτή είναι η γλώσσα της εποχής.
Προσπαθήσαμε, όμως, να δούμε την τεχνολογική εξέλιξη ως παιδαγωγική και παιδευτική, πέρα από το εργαλείο, εάν είναι εργαλείο. Και να συνδυάσουμε το που θέλουμε να πάει η εκπαίδευση με μια δημιουργική χρήση της τεχνολογίας.
ΡΗΡ: Πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό;
Καζάζης: Ακούσαστε στη διάλεξη, από τον κ. Κουτσογιάννη , που βοήθησε στο σχεδιασμό του πρώτου μας διαδικτυακού περιβάλλοντος, ότι εκπονήσαμε ψηφιακούς πόρους, δηλαδή σώματα κειμένων από όπου μπορεί ο δάσκαλος να βρει ό,τι θέλει για να κάνει το μάθημα. Ψηφιακά εργαλεία τα οποία είναι χρήσιμα για να δουλεύει κανείς ψηφιακούς πόρους, δηλαδή λεξικά ως βάσεις δεδομένων, ψηφιοποιημένα, επομένως, ό,τι καλύτερο υπάρχει στον επιστημονικό κόσμο, καθαρά επιστημονικά λεξικά, και επίσης δημιουργήσαμε ένα καινούργιο περιβάλλον, τις ψηφιακές κοινότητες.
Φρυκτωρίες
ΡΗΡ: Τι είναι οι ψηφιακές κοινότητες;
Καζάζης: Μία ψηφιακή κοινότητα είναι οι Φρυκτωρίες. Ξεκινήσαμε το 2000 με 70 καθηγητές οι οποίοι αποσπάστηκαν από τα σχολεία της δευτεροβάθμιας και πήγανε σε έδρες ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό, για να λειτουργήσουν ως βοηθοί των καθηγητών, για τη διαδασκαλία της ελληνικής.
Όλους αυτούς τους καθηγητές, τους συνδέσαμε σε μία κλειστή ψηφιακή κοινότητα και αρχίσαμε την επικοινωνία μαζί τους. Τους στέλναμε ό,τι υλικό θέλανε, φυσικά ηλεκτρονικά. Τους βοηθούσαμε με τα ερωτήματα που είχαν και τους επιμορφώναμε σε διάρκεια.
ΡΗΡ: Σε τι τους επιμορφώνατε;
Καζάζης: Ήτανε καθηγητές της μητρικής Γλώσσας και έπρεπε να γίνουν καθηγητές της ελληνικής ως ξένης Γλώσσας. Αυτό είναι μία τελείως άλλη ιστορία με τα δικά της ζητούμενα και εκεί αρχίσαμε σιγά-σιγά και τους επιμορφώναμε πάνω στην πράξη, όσο καιρό ήταν εκεί, λειτουργώντας.
Ακούγαμε τα ερωτήματά τους και κατευθύναμε τις απαντήσεις μας εκεί. Τους παρείχαμε μία κάλυψη επιμορφωτική που δεν θα την είχανε ποτέ. Διαρκείας. Αυτή η κοινότητα λέγεται Φρυκτωρία.
ΡΗΡ: ΜΙλάμε. Δηλαδή, για ένα σύγχρονο μοντέλο…
Καζάζης: Ακριβώς. Που στο εσωτερικό του διαμορφώνεται ένας διάλογος. Ένας καθηγητής προσφέρει κάτι άλλο από τον άλλο. Δοκιμάζει, τροποποιεί, απορρίπτει, προσθέτει. Αυτό αποκτά μια δική του καινούργια ζωή. Αυτή η κοινότητα που έχει τόσα χρόνια ζωής εξακολουθεί και λειτουργεί μόνη της. Είναι αυτοτροφοδοτούμενη, πλέον. Και κάνει θαυμάσια δουλειά.
Έχει παραγάγει έργο απίθανο και ήταν αυτοί οι 70 άνθρωποι που πήγανε στις έδρες ελληνικών σπουδών.
Κάποιοι από αυτούς γύρισαν στην εκπαίδευση. Όταν γύρισαν, μετέφεραν τη λογική αυτή μέσα στα σχολεία. Άλλοι πάλι ξαναπήγανε εκεί και μπήκανε μέσα στο πρόγραμμα.
Ψηφιακό σύμπαν
ΡΗΡ: Πόσες τέτοιες ψηφιακές κοινότητες έχετε δημιουργήσει;
Καζάζης: Δεν έχουμε πολλές.’Exoυμε μία άλλη ψηφιακή κοινότητα που έχει καθηγητές της ελληνικής και δασκάλους της ελληνικής ως ξένης στο Λονδίνο. Κλειστή. Μόνη της.
Μία άλλη στην Κωνσταντινούπολη. Άρα δουλεύουμε με αυτό το μοντέλο. Μπορεί να σας φαίνεται μικρή η κλίμακα, αλλά έτσι μπορούμε να επηρεάσουμε τα πράγματα εκεί που θέλουμε.
Άρα, λοιπόν, το Κέντρο, αυτό που έφερε ήτανε ψηφιακά περιβάλλοντα εργασίας, που παρήγαγαν αυτόν τον τρόπο δουλειάς και αυτούς τους ψηφιακούς πόρους και τα εργαλεία. Έτσι έχουμε την πύλη για την ελληνική Γλώσσα που είναι το www.greeks-languits.gr όπου μπορεί να βρει ο καθένας ένα ολόκληρο ψηφιακό σύμπαν να βρει όλες τις δουλειές που κάνουμε εμείς. Είναι ένα περιβάλλον συνεχώς εμπλουτιζόμενο. Δεν αρκεί παρά να βάλεις την πρίζα του δικού σου σχολείου σ΄αυτό το σημείο και να αντλήσεις όλο το υλικό όπως κάνουν οι έδρες ελληνικών σπουδών και σχολεία και μεμονωμένοι καθηγητές.
Αυτό τι κάνει. Αυτό δεν δίνει απλώς και μόνον ψηφιακά εργαλεία ή soft ware, λογισμικό, για να κάνεις τη δουλειά σου εκσυγχρονισμένα με την εποχή. Αυτό δημιουργεί έναν εντελώς άλλο τύπο δασκάλου.
ΡΗΡ: Εμείς, εσείς δηλαδή, ποιον τύπο δασκάλου θέλετε;
Καζάζης: Ένα τύπο ο οποίος και εκτός της Ελλάδας και εντός της Ελλάδας είναι συνολικότερος.
ΡΗΡ: Δηλαδή;
Καζάζης: Δηλαδή, μέσα στην Ελλάδα έχουμε μικτά ακροατήρια. Άρα, ο ίδιος δάσκαλος θα πρέπει να είναι δάσκαλος της μητρικής και δάσκαλος της ελληνικής ως ξένης. Να βλέπει την ελληνική συγχρονικά το τώρα και να βλέπει και τη διαχρονία της στο παρελθόν και το εναντίον. Να ξέρει το σύστημα της γλώσσας, αλλά να λειτουργεί γλωσσολογικά, να ξέρει τα κείμενα που γράφτηκαν σ΄αυτή την γλώσσα, άρα να είναι φιλόλογος, και να χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίας, δημιουργικά, να μην είναι σκλαβος τους. Να τις κάνει όχημα.
Αυτός ο δάσκαλος πρέπει να έχει αυτά τα συστατικά, θα μου πείτε είναι πολύ απαιτητικό να τα ζητάς όλα από έναν, αλλά είναι η μόνη απάντηση. Ως τώρα λέμε αυτός θα διδάξει μητρική στο σχολείο. Μπαίνει μέσα βλέπει μικτό ακροατήριο, δεν μπορεί να το χειριστεί. Λέμε, να ‘ρθει ένας άλλος που ξέρει για την Ελληνική ως ξένη Γλώσσα, μα πόσους θα βάλουμε μέσα στην αίθουσα; Κι έπειτα, έτσι διαφοροποιούμε τα ακροατήρια ενώ στόχος μας είναι να τα ενοποιήσουμε όχι να κατεβάσουμε τους μεν και να ανεβάσουμε τους άλλους, αλλά να βρούμε τον τρόπο να έρθουν όλοι στο ιδιο μαθησιακό επίπεδο.
Επομένως, εδώ θέλει ένα δάσκαλο που να τά έχει και τα δύο. Αυτό είναι το νέο μοντέλο δασκάλου το οποίο πρέπει να αναδειχθεί.
Οι καθηγητές εξωτερικού
ΡΗΡ: Αυτό το νέο μοντέλο δασκάλου, που αναφέρετε θα προκύψει από που; Από την προσωπική του επιμόρφωση, από το Πανεπιστήμιο, από πού;
Καζάζης: Κοιτάξτε. Το μεν Πανεπιστήμιο δεν έχει την ειδικότητα του δασκάλου της ελληνικής ως ξένης. Άρα δεν μπορεί να πάει στο Πανεπιστήμιο. Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας έχει ένα Πρόγραμμα Επιμόρφωσης εξ αποστάσεως, 9μηνης διάρκειας, και τώρα το Υπουργείο το έχει κάνει υποχρεωτικό για τους καθηγητές που αποσπώνται στο εξωτερικό. Πρέπει να περάσουν από εκεί, να επιμορφωθούν…
ΡΗΡ: Επομένως εσείς είσθε η βάση για την επιμόρφωση των δασκάλων…
Καζάζης: Ναι, είμαστε το «κλειδί» για τους δασκάλους του εξωτερικού. Στο εσωτερικό, γι αυτόν τον τύπο δασκάλου, το Κέντρο έχει δημιουργήσει αυτό το περιβάλλον που σας λέω. Το κυριότερο είναι, όμως, ότι το δέσαμε αυτό με το ψηφιακό Σχολείο του Υπουργείου, το οποίο είναι ευρύτερο και μπορεί ο δάσκαλος και ο καθηγητής να επιμορφώνεται από εκεί και να αυτομορφώνεται από εκεί, μέσα από τη δική του την προσπάθεια και μέσα στο πλαίσιο του Σχολείου. Μην ξεχνάμε το πλαίσιο του σχολείου πάλι δένει τους ανθρώπους. Θα πρέπει να βρεθούνε οι άνθρωποι που θα το δέσουν με την καινούργια λογική ώστε να γίνεται ένα πυρήνας, ώστε να μην χρειαστούμε εμείς ξανά επιμόρφωση τους ενός ή του άλλου υποσυνόλου. Αφού υπάρχει το Σχολείο, είναι ήδη ένα φυσικό υποσύνολο. Όλο το σχολείο θα πρέπει να πάει μέσα σ΄ αυτή τη λογική.
Σχολικοί Σύμβουλοι
ΡΗΡ: Θα προχωρήσει η επιμόρφωση και σε άλλο επίπεδο;
Καζάζης: Ναι. Τώρα, διεκδικούμε ως Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας ένα Πρόγραμμα το οποίο θα μας επιτρέψει να επιμορφώσουμε τους σχολικούς συμβούλους.
ΡΗΡ: Πώς θα γίνει αυτό;
Καζάζης: Ας πούμε για τους Φιλόλογους που είναι 100 σε όλη τη χώρα. Κάθε ένας από αυτούς θα συμμετέχει σε μία ψηφιακή κοινότητα, όπως σας είπα πριν, αλλά και ο καθένας από αυτούς, επιμορφούμενος καθ΄οδόν, θα δημιουργεί και τον δικό του τον κύκλο –το κλειστό αυτό κύκλωμα- των άλλων 100 εκαπιδευτικών της γεωγραφικής του περιοχής.
Επομένως, φτιάχνουμε εμείς τους 100 για να μπορέσει ο καθένας από αυτούς να συνδέσει με δικό του δίκτυο τους άλλους 100 που έχει ο καθένας. Και έτσι, θα πιάσουμε όλους τους φιλολόγους.
ΡΗΡ: Πότε θα ξεκινήσει το Πρόγραμμα αυτό;
Καζάζης: Αυτό είναι το σχέδιό μας για το επόμενο ΕΣΠΑ –ήταν στα σχέδιά μας να ξεκινήσει φέτος, με τις περικοπές που γίνονται, όμως, είναι αδύνατον να γίνει.
ΡΗΡ: Οι συντονιστές δεν είναι μόνιμοι. Είναι για κάποιο χρονικό διάστημα. Με τους αντικαταταστάτες τους τι θα γίνει;
Καζάζης: Πολύ καλή ερώτηση. Θυμηθείτε αυτό που σας είπα πριν για τους εκπαιδευτικούς που είναι στο εξωτερικό. Πάνε κι έρχονται, αλλά το δίκτυο μένει. Άρα όσοι καινούργοι μπαίνουν, μπαίνουνε στο δίκτυο Φρυκτωρία εκεί. Εδώ, μόλις φτιάξεις την υποδομή, από κει και πέρα δεν κοστίζει τίποτε η συντήρηση. Θέλει, όμως, την αφοσίωση των ανθρώπων.
ΡΗΡ: Δεν περιμένετε να έχουν όλοι την ίδια αφοσίωση, φαντάζομαι…
Καζάζης: Προσέξτε. Θα έχουμε 100 με μία τριετή θητεία. Με το που θα φύγουνε αυτοί, θα αντικατασταθούν από κάποιους άλλους. Αυτοί δεν θα πέσουνε στον αέρα, στο κενό. Θα πέσουν σε μία δομή. Ο κάθε ένας που φεύγει δίνει τη θέση του σ΄αυτόν που έρχεται. Ας πούμε στην Ακαρανανία. Κι αυτός βρίσκει ένα δίκτυο έτοιμο. Μπαίνει μέσα λοιπόν αυτός –εμείς πάντα υπάρχουμε ως Κέντρο για να τον στηρίξουμε να αρχίσει αυτός τη διάδοχη κατάσταση. Θα συντηρεί το δίκτυο των άλλων εκπαιδευτικών. Προσέξτε, όμως, τώρα: οι εκατό εκπαιδευτικοί που επιβλέπει αυτός είναι ήδη μορφωμένοι, δεν μπορεί να έχουν εξαφανιστεί και οι εκατό!
ΡΗΡ: Επομένως η ικανότητά του να προσαρμοσθεί στην νέα αυτή κατάσταση θα είνα από τα προσόντα που θα πρέπει να έχει εφεξής ο δάσκαλος;
Καζάζης: Θα πρέπει να έχει αυτό που λέμε τεχνολογική γνώση. Να μην τον μάθουμε πως να ανοίγει και να κελίνει τον υπολογιστή! Είναι ασφαλές αυτό το έργο, το πιστεύω αυτό το σύστημα, είναι φτηνό. Μιά φορά θα στηθεί ακι από κει και πέρα θα λειτουργεί…
Ομογένεια
ΡΗΡ: Για την Ομογένεια, ποιά εφαρμογή μπορεί να έχει αυτό το σύστημα; Υπάρχουν ιδιαιτερότητες, δεν έχουν όλα τα παιδιά των ομογενών τα ελληνικά ως δεύτερη ξένη γλώσσα, π.χ. στη Γερμανία για κάποια παιδιά είναι πρώτη γλώσσα…
Καζάζης: Ναι, έχουμε πολύ μεγάλες διαφοροποιήσεις. Ο τρόπος αυτός που δουλεύουμε, αυτό το μοντέλο δουλειάς, στηρίζεται πάρα πολύ στο δάσκαλο και θέλει ένα δάσκαλο ο οποίος θα είναι συνειδητοποιημένος ότι εκεί που θα πάει δεν θα περιμένει να βρει ένα ομοιογενές σύνολο παιδιών. Θα βρει μία τάξη μικτή. Γι αυτό πρέπει να έχει όλα τα προσόντα. Τι θα βρεί; Ένα παιδάκι που μιλάει λίγο περισσότερο, άλλο που γράφει λίγο καλύτερα, άλλο που από τους γονείς του ξέρει να διαβάζει κλπ.
Όλο αυτό το πράγμα είναι μία τάξη σε ένα Σαββιατιάτικο σχολείο. Αν εγώ έχω ένα δάσκαλο ο οποίος εστιάζει στην ομοιομορφία χάθηκε το παιχνίδι. Έάν έχουν ένα δάσκαλο που προσέχουν τη διαφορά και παίζει, όπως ο πιανίστας τα διάφορα πλήκτρα με ρυθμό ώστε να ακουστεί αρμονία, καλώς. Αλλιώς θα ακουστεί παραφωνία και η τάξη δεν θα παίζει!
ΡΗΡ: Εφεξής, δηλαδή ο δάσκαλος του εξωτερικού θα πρέπει να ενταχθεί στο μοντέλο αυτό;
Καζάζης: Το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται και για το εξωτερικό. Τη στιγμή που το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας έχει ψηφιακούς πόρους που είναι πέραν οποιουδήποτε γεωγραφικού περιορισμού, είναι σ΄όλο τον κόσμο, μπορεί αυτός να αντλεί από εκεί. Τι θα αντλήσει; Πόρους, εργαλεία και τον τρόπο να δουλεύει αυτόν που προωθούμε εμείς. Άρα και αυτός είναι καλυμένος με τον ίδιο τρόπο.
Συντονιστές Εκπαίδευσης
ΡΗΡ: Θα επιμορφωθούν και οι Συντονιστές εκπαίδευσης εξωτερικού;
Καζάζης: Αν θέλετε, θα έπρεπε, όπως έχουμε τώρα αυτή τη σκέψη για το πρόγραμμα του εσωτερικού, που θα παίρνει τους σχολικούς συμβούλους και θα φτιάχνει μία κοινότητα, και ο καθένας από αυτούς θα φτιάχνει τη δική του την κοινότητα, ένα αντίστοιχο πρόγραμμα θα έπρεπε να παίρνει τους Συντονιστές Εκπαίδευσης του Εξωτερικού. Ο κάθε ένας από αυτούς να είναι ικανός να χτίσει τη δική του κοινότητα. Και επειδή αυτός μπορεί να έχει σήμερα και δυό και τρεις χώρες, θα χρειαστεί να έχει και κανένα πρωτοπαλλήκαρο. Δεν μπορεί μόνος του να την κάνει αυτή τη δουκειά. Αλλά είναι η ίδια λογική.
ΡΗΡ: Μήπως γίνει πολύ κεντρομόλο το σύστημα;
Καζάζης: Δεν είναι κεντρική αυτή η λογική. Ίσα-ίσα σας είπα ότι αν ένα πράγμα πρέπει να προσέχει ο δάσκαλος –και να μας μείνει αυτό- είναι το χτίσιμο πάνω στη διαφορά. Όχι το χτίσιμο πάνω στην ομοιότητα των παιδιών. Παλιά μας έρχονταν άλλα παιδιά, τώρα έρχονται άλλα καλύτερα παιδιά. Παλιά το παιδί που έφευγε από την πρώτη δημοτικού και πήγαινε στη Δευτέρα, είχε διαβάσει τα ίδια βιβλία, τα ίδια μαθήματα τις ίδιες ώρες και ήταν στο ίδιο επίπεδο – ανάλογα με την απόδοσή του, αυτή διέφερε- όλα μαζί στην ίδια γραμμή να ξεκινήσουμε τη Δευτέρα. Ξεκινούσαν τη Δευτέρα. Ίδιο μενού, κεντρικά σε όλη την Ελλάδα, ίδια βιβλία, ίδιο ποσοστό, ίδιος τρόπος, τελειώνουμε τη Δευτέρα, συντεταγμένοι στην Τρίτη. Πάει αυτό. Δεν υπάρχει. Και γι αυτό τα παλιά χτίζονταν σε ένα βιβλίο.
Ο δάσκαλος πρέπει να καταλάβει ότι μιλάμε για διαφορά, ότι μιλάμε για παιδιά με διαφορετικό υπόβαθρο. Πολλά παιδιά είναι από διαφορετικές χώρες, άλλοι είναι νόμιμοι, άλλοι παράνομοι, μετανάστες με την ψυχή στο στόμα κλπ. Όλα αυτά είναι ένα πράγμα μέσα στην τάξη! Αλλά επειδή το ελληνικό Δημόσιο είναι βαθύτατα δημοκρατικό , φέρνει όλα τα παιδιά και τα πηγαίνει στο σχολείο. Τους δίνει την ευκαιρία αυτή. Αλλά την ευκαιρία θα την αξιοποιήσει ο δάσκαλος. Εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε το μοντέλο δασκάλου.
ΡΗΡ: Φάνταζομαι πως πρέπει να αλλάξει και το μοντέλο αμοιβής του δασκάλου, λέω εγώ…
Καζάζης: Α, φυσικά και πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα. Αυτό, όμως, είναι το μερίδιο της Πολιτείας…
ΡΗΡ: Ακόμη και ο αριθμός των μαθητών σε μία τάξη ίσως πρέπει να αλλάξει…
Καζάζης: Σήμερα υπάρχει και ένα εργαλείαο σαν αυτό που είναι η ψηφιακή και που πρέπει να μάθουμε να το παίζουμε. Ακόμη παίζουμε παιδικά τραγουδάκια… ΤΟ εργαλείο αυτό είχει δυνατότητες σε ικανά χέρια και ικανό συνθέτη να βγάλει συμφωνία ολόκληρη. Θέλει, όμως, να έχουμε τον εθουσιασμό του παλιού δασκάλου, να τον εφοδιάσουμε με τη σύγχρονη γνώση και με την σύγχρονη τεχνολογία και τότε θα δείτε πάλι μια άνθηση των σχολείων.
Αυτό που είπατε εσείς, ότι πρέπει και ηθικά και υλικά να αμοιφθεί ο δάσκαλος, αυτό είναι σωστό. Αυτό από την πλευρά της Πολιτείας πρέπει να κοιταχθεί πάρα πολύ σοβαρά.
Επιπλέον, θα έλεγα πως σε εποχές που απουσιάζουν οι υλικές ανταμοιβές, δεν βλάπτει καθόλου να υπάρχουνε πλούσιες ηθικές αμοιβές. Δηλαδή, εκείνος ο ποίος παίρνει το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικος ή οτιδήποτε, δεν θα πρέπει να είναι μόνον κάποιος επιφανής φιλάνθρωπος ή οτιδήποτε –που κι αυτός πρέπει να τιμηθεί-. Μπορείς να δώσεις Μεγαλόσταυρο σε ένα δάσκαλο; Θα δεις τι δάσκαλο θά ‘χεις! Αλλά όταν δεν του το δίνεις, αισθάνεται και ο ίδιος ότι είναι όχι τελευταία τρύπα του ζουρνά που λέγαμε κάποτε, αλλά ακόμη χειρότερα, αν φανταστείτε…
Μαθητικές Κοινότητες
ΡΗΡ: Μπορεί κάποιο παιδί ομογενούς, που δεν έχει εύκολη πρόσβαση σε ελληνικό σχολείο στο εξωτερικό μέσα από το πρόγραμμά σας να πάρει μόρφωση ελληνική;
Καζάζης: Μεμονωμένα, ναι, μπορεί να μπει το παιδί γιατί θα βρει υλικά διαβαθμισμένα, από τα πιό απλά ως τα πιο προχωρημένα.
Νομίζω, όμως, ότι στη σημερινή εποχή κανένα παιδί δεν πρέπει να μένει μόνο του. Από τη στιγμή που υπάρχει σύνδεση με υπολογιστές παντού, αν μιλάμε για την ομογένεια ακόμη περισσότερο, υπάρχει όλη η ψηφιακή υποδομή μέσα στο σπίτι. Αυτό το παιδί δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεται μόνο του. Γι αυτό, μπορεί να ξεκινήσει μόνο του, να μπει μέσα να πάρει τα υλικά τα δικά μας θα πρέπει να φροντίσει, όμως, η Κοινότητα όπου ζει αυτό το παιδί, να το συνδέσει σε μία εικονική τάξη, εάν θέλετε, εγώ θα έλεγα σε μία Κοινότητα Μαθητική, όπου από κοινού θα μορφώνονται.
Εκεί, θα βρεί άλλα παιδιά και θα μιλήσουν ελληνικά, θα ανοίξουν το SKYPE. Όλη η υποδομή υπάρχει. Όλη είναι έτοιμη. Όλη είναι δική τους. Αυτή τη στιμή έχουμε 2.5 εκ. επισκέψεις στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας το μήνα. Και 5 εκ. μπορεί να γίνουν!
Ομογενειακοί Σύλλογοι
Για να ολοκληρώσω την απάντησή μου στο εύστοχο ερώτημά σας, θα πω ότι εγώ πιστεύω ότι η ατομική προσπάθεια είναι καλή και πάντα ο γονιός εκεί εστιάζεται, Πρέπει, όμως, ταυτόχρονα να νοιαστούν και οι ομογενειακοί σύλλογοι, η Εκκλησία, η Ενορία, γιατί με ένα πάτημα του κουμπιού έχεις διαμορφώσει μία εικονική τάξη.
Επιτρέψτε μου να φέρω το δικό μου παράδειγμα. Εγώ έχω δύο παιδιά στην Αμερική μιλάμε και οι τρεις και με την γυναίκα μου τέσσερις! Βρισκόμαστε σε τρία διαφορετικά μέρη και κουβεντιάζουμε. Να μια εικονική μικρή τάξη. Στο Σικάγο στη Βαλτιμόρη και στην Νέα Υόρκη. Εγώ στη Θεσσαλονίκη. Πόσο πιο μακριά;
Ομογενειακός ιστός και ελληνική γλώσσα
Θάθελα, καταλήγοντας, να πω ότι τα σημερινά παιδιά είναι και τυχερά και άτυχα. Η ατυχία είναι ότι ο κόσμος αυτός πηγαίνει σε μία κατεθύνση εξατομικευμένης προσπάθειας. Ο καθένας για τον εαυτό του. Είτε ζεις στην Αμερική είτε ζεις στην Ελλάδα φοβάμαι ότι το μοντέλο είναι το ίδιο. Και επομένως, αυτό κάνει το παιδί να αισθάνεται μόνο του.
Εμείς πρέπει να κάνουμε το παιδί να αισθάνεται σε κοινότητα.. να μην μείνει μόνο του. Να είναι σε μία κοινότητα να αλληλοϋποστηρίζεται. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη και οπουδήποτε αλλού υπάρχουνε ομογενειακά κύτταρα, δεν πρέπει το παιδί να μείνει ποτέ μόνο του. Πρέπει να ενταχθεί κάπου για να μπορέσει μέσα από τον ιστο της ομογενειακής αλληλεγγύης να προκόψει και το ίδιο για να ενταχθεί στον ιστό της χώρας υποδοχής. Αλίμονό του αν μείνει μόνο. Το λέω και ως δάσκαλος αλλά και ως πατέρας. Δεν μπορεί μόνο του το παιδί, μόνο με την αξία του να τραβήξει ένα δρόμο και να πετύχει όπου είναι , γιατί πρέπει να προσαρμοσθεί εκεί όπου ζει.
Άρα, η ομογένεια οφείλει να δημιουργήσει έναν ιστό και αυτός ο ιστός είναι πολύ συνεκτικός όταν υπάρχει και ο δεσμός ο γλωσσικός. Γιατί μέσα από τη γλώσσα φέρνονται βιώματα. Γλώσσα, Κοινότητα. Έτσι τα παιδιά θα μπορέσουν να ενταχθούν στην ευρύτερη Κοινότητα την τοπική, για να προκόψουν και να μεγαλουργήσουν, αν θέλετε δίχως και να απομακρυνθούν από την Ελληνική γλώσσα, επομένως χωρίς να απομακρυνθούν από την Ελλάδα και τις πανανθρώπινες αξίες.
ΡΗΡ: Σας ευχαριστώ πολύ.
Καζάζης: Εγώ σας ευχαριστώ.
PanhellenicPost.com
