Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Όταν χαμηλώσουν τα φώτα των εκατοντάδων τηλεοπτικών καμερών, όταν σταματήσουν τα αμέτρητα φλάς των δημοσιογράφων, όταν τελειώσουν οι ψαλμωδίες, όταν σβήσουν οι πολυέλαιοι, όταν θα έχουν αποχωρήσει οι μπάντες και οι επίσημοι, τι θα έχει απομείνει ; Ίσως μια μεγάλη αμηχανία για την εικόνα αυτών που τάχτηκαν να εκπροσωπήσουν την εκκλησία και εμφανίστηκαν όπως εμφανίστηκαν, χρυσοποίκιλτοι, για να προκαλέσουν ευχάριστες και «όμορφες» εντυπώσεις, για να καθηλώσουν την παγκόσμια προσοχή με μεγαλοπρεπείς εναγκαλισμούς, με θεαματικές προσφωνήσεις και με εντυπωσιακές λειτουργικές παραστάσεις.
Κάποιοι θα κλάψουν, κάποιοι θα παρακολουθήσουν με πόνο τις σκηνές της συνάντησης Πάπα - Πατριάρχη, αλλά και κάποιοι θα ενθουσιαστούν, πολλοί περισσότεροι θα αγαλλιάσουν, θα διαλαλήσουν το ιστορικό γεγονός ότι έγιναν τα σημαντικότερα βήματα για την ένωση των χριστιανών, για την επανένωση της εκκλησίας του Χριστού που διαιρέθηκε, όπως τόνισε ο ίδιος ο Πατριάρχης, από. ανθρώπινες αδυναμίες, από προσωπικές ιδιοτροπίες, από σχισματικές πολιτικές που εξυπηρετούσαν όχι τον Χριστιανισμό, αλλά. στενά τοπικιστικά συμφέροντα. Η εικόνα των δυο προκαθήμενων που ασπάζονται, από εδώ και πέρα θα μείνει στην ιστορία για άλλους σαν ένα στίγμα, για άλλους σαν μια ωραία και ενωτική σκηνή, γεμάτη χριστιανική αγάπη. Αλλά είναι όλα τόσο ωραία, τόσο ενωτικά, τόσο αρμονικά, τόσο μεστά αγάπης και ειρήνης, τόσο συγχωρητικά, τόσο αναπαυτικά και άγια, τόσο γεμάτα Θεια Χάρη ; Τόσο υποκριτικά!
Ο Άγιος Σεραφείμ Ρόουζ στο εξαίρετο και προφητικό βιβλίο του με τον τίτλο, «Ορθοδοξία και η θρησκεία το μέλλοντος», είχε γράψει από το 1976 : Η εποχή μας είναι μια πνευματικά ανισόρροπη εποχή στην οποία πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί βρίσκονται κυμαινόμενοι και παρασυρόμενοι από κάθε άνεμο της διδασκαλίας μέσα στην δολιότητα των ανθρώπων, μέσα στην πανουργία τους προς το σκοπό της μεθοδικής παραπλάνησης, (Εφες 4:140). Και συνεχίζει ο Αμερικάνος Άγιος, Σεραφείμ : «Φαίνεται πραγματικά να έχει έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία αλλά θα συσσωρεύουν δάσκαλους σύμφωνα με τις δίκες του επιθυμίες, επειδή θα αισθάνονται γαργαλισμό στα αυτιά τους και από μεν την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, θα τραπούν δε προς τους μύθους». Με δυο λόγια η θρησκεία της εποχής μας είναι το. να κάνεις το δικό σου, όπως μας διδάσκει και η. Βεδάντα των Ινδουιστών.
Και ποιοι είναι αυτοί οι δάσκαλοι που εναρμονίζονται σύμφωνα με τις προσδοκίες των σύγχρονων ανθρώπων, με τις επιθυμίες τους, με τα προσωπικά τους πρότυπα ; Ο πρώτος και ο τελειότερος, ο Πάπας- σουπερ σταρ! Ο ποντίφικας της Ρώμης. Ο «αλάθητος», που του αρέσει να κηρύττει πως όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο πράγμα. Πως δεν διαφέρει να προσευχόμαστε σε μια εκκλησία, σε μια συναγωγή, σε ένα τζαμί, ίσως ακόμα και μέσα σε ινδουιστικούς ναούς που λατρεύουν τα.ποντίκια. Ο «σουπερ σταρ» της Νέας Εποχής. Ποδοσφαιρόφιλος φίλαθλος, ανοιχτός στην διαφορετικότητα, στους ομοφυλόφιλους, στους παιδεραστές ιερείς του, στην κάθε είδους διαστροφή. Ο προϊστάμενος όλων εκείνων των κυκλωμάτων που συσσωρεύουν κάθε χρόνο από τις τέσσερεις άκρες του πλανήτη εκατομμύρια από τις «σκοτεινές» επιχειρήσεις του Βατικανού. Ο πρωταγωνιστής της ένωσης των εκκλησιών.
Αλλά ποιων εκκλησιών ; Το Πιστεύω αναφέρει μόνο για Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά μπροστά στην «αγάπη» και στην «ενότητα» ; Τι σημασία έχουν οι πατερικές διδασκαλίες ; Τι σημασία έχουν οι κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων ; Τι σημασία έχουν οι Άγιοι που μαρτύρησαν κατά των αιρέσεων ; Σημασία για όλους αυτούς ίσως έχει αυτό που διακήρυξε ο Σουάμι Βιβεκανάντα : «Εμείς όχι μόνο ανεχόμαστε απλά, αλλά ενωνόμαστε με κάθε θρησκεία. Προσευχόμαστε στο τζαμί των μουσουλμάνων, λατρεύοντας μπροστά στην φωτιά των Ζωροαστριστών και γονατίζοντας στον σταυρό των Χριστιανών !!». Εδώ σίγουρα δεν ισχύει το, «κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά μόνο μέσω Εμού», (Α΄ Ιω. 1:1).
Αλήθεια τι σχέση έχει ο Αντίχριστος με όλα αυτά ; Με το «άρχοντα του σκότους», που μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να έρθει, αλλά όλοι αυτοί προετοιμάζουν με κάθε μέσο τον ερχομό του, με θεατρικές συμπροσευχές «αγάπης», με σιδερόφρακτες αιματοβαμμένες μεραρχίες, με τα αμέτρητα φουσάτα των μυστικών πρακτόρων με μαύρα γυαλιά ταγμένοι στην υπηρεσία του, με τις σφαγές των χριστιανών νεομαρτύρων, με την παγκόσμια προβολή του από όλες τις οθόνες, με την αναμενομένη θριαμβευτική του είσοδο στο ναό της αποστασίας που θα τον λατρέψουν στο τέλος των εποχών ;
Μα λέει ο Απόστολος Πέτρος, «θα ήταν καλύτερα γι' αυτούς να μην είχαν γνωρίσει το δρόμο της δικαιοσύνης, παρά, αφού τον γνώρισαν, να στρέψουν τα νώτα προς την αγία εντολή που τους παραδόθηκε», (Β΄ Πέτρου 2: 19-21).
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-
