28 Οκτωβρίου 2015

Ο κ. Αμανατίδης, το 1940 και η Ομογένεια

Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism 
http://PanhellenicPost.com

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μακριά από το πνεύμα του δεύτερου συστατικού του αξιώματός του (αρμόδιος για θέματα Απόδημου Ελληνισμού)  επέμεινε και σήμερα (χθες) ο Υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης,  ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης στις εκδηλώσεις για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, να αγνοεί την προσφορά της Ομογένειας στον Έπος του ’40 αρκούμενος σε μία κοινότυπη διαπίστωση πως «το ελληνικό έπος του 40 υπήρξε η πρώτη ήττα των μέχρι τότε ανίκητων δυνάμεων του Άξονα και προσέφερε ελπίδα σε όλους τους λαούς του ελεύθερου κόσμου”.
Κι όμως, ήταν μια μοναδική, μια θαυμάσια ευκαιρία να αναφερθεί και να αποτίσει, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης και ως αρμόδιος Υφυπουργός, φόρο τιμής στην απανταχού Ομογένεια για όσα διαχρονικά έχει προσφέρει στην πατρίδα και, ειδικότερα, στην αντιμετώπιση των δεινών του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου!
Αλλά, όπως είπε από βήματος του Ελληνοαμερικανικού Συλλόγου Πειραιώς, το Σάββατο ο ομογενής π. Γερουσιαστής του Νιού Χάμσαϊρ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, κ. Κρις Σπύρου,  «ούτε στεφάνι, από την ελληνική πατρίδα, στον Άγνωστο Ομογενή! Ούτε στεφάνι ελιάς στο κεφάλι των ζώντων, ούτε στεφάνι τιμής στα πόδια των αποδήμων νεκρών. Δυστυχώς». Και είχαμε ομογενείς νεκρούς και στα πεδία των μαχών…
 
Κατά τα λοιπά, ο κ. Αμανατίδης  προτίμησε να συμβάλει στην κυβερνητική προσπάθεια αναστηλώσεως του φρονήματος του εν απογνώσει ελληνικού λαού,  υποστηρίζοντας πως “σήμερα η Ελλάδα συνεχίζει να πορεύεται με τα ίδια ιδανικά μέσα στην ενωμένη Ευρώπη και τον κόσμο. Μέρα τη μέρα ξαναβρίσκουμε την αυτοπεποίθηση, την εξωστρέφεια και την τόλμη μας, και καθιστούμε τη χώρα αξιόπιστο σύμμαχο στην καρδιά των διεθνών οργανισμών”.  Φαίνεται πως ή ο κ. Υφυπουργός ζει σε κάποια άλλη χώρα, ή εμείς… 
 
Είναι παράδοξο ωστόσο το φαινόμενο η ελληνική Πολιτεία να ζητάει από τον εκτός Ελλάδος Ελληνισμό να επενδύσει στην πατρίδα, να ενισχύσει την γενέτειρα, να συνηγορήσει στα διεθνή φόρα υπέρ της και την ίδια ώρα να αρνείται να  αναγνωρίσει τη συμβολή του σε μία τόσο κρίσιμη περίσταση της νεότερης  Ιστορίας της χώρας.
 
Θα πείτε: Για όλα φταίει τούτη η δεκάμηνη Κυβέρνηση της Αριστεράς; Σίγουρα όχι.  Αλλά ήλθε ακριβώς για να αλλάξει τα κακώς κείμενα.  Αυτό υποσχέθηκε. Και αυτό δεν το κάνει. Σε κανένα κοινωνικό, επαγγελματικό και επιχειρηματικό πεδίο.  Αντί για βήματα μπροστά γίνονται άλματα προς τα πίσω…
 
Η Ομογένεια δεν προσδοκά δάφνες και περγαμηνές για να πράττει κάθε φορά το χρέος της προς την πρώτη πατρίδα. Ενεργεί ενστικτωδώς και αυτοβούλως. Δεν την τρομάζει η “φτωχική Ιθάκη”. Θα συνεχίσει αταλάντευτα, λοιπόν, να προσβλέπει στην σύσφιξη των δεσμών και να προστρέχει, όπως μπορεί κάθε φορά, στις ανάγκες της γενέτειρας.
 

Οι αστοχίες του εθνικού κέντρου, όμως, μοιραία την αποθαρρύνουν. Και αυτό ουδείς έχει δικαίωμα να το επιτρέπει, να το ανέχεται και, πολύ περισσότερο, να το διαπράττει.

Έαν πραγματικά στόχος της κυβερνητικής ηγεσίας σήμερα είναι -κατά την υφυπουργική ρήση- »μια Ελλάδα που θα απολαμβάνει τον θαυμασμό και τον σεβασμό τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα σύγχρονα επιτεύγματά της», οφείλει πρώτη αυτή να επιδείξει σεβασμό στην ιστορία της και στους συντελεστές της. Και εκτίμηση στα σπουδαία ελληνικά μυαλά που πραγματοποιούν λαμπρά επιτεύγματα σε όλους τους τομείς της Επιστήμης, της Τέχνης και της Διανόησης στο εξωτερικό.