Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Η παρουσία των 27 νέων και νεανίδων της ομογένειας, προερχομένων από χώρες του Νοτίου ημισφαιρίου, στην Αθήνα, πέρασε απαρατήρητη για τους πολλούς Έλληνες, που συνθλίβονται μεταξύ του προεκλογικού «πυρετού» και των οικονομικών τους προβλημάτων. Ήταν, ωστόσο, η μόνη νότα αισιοδοξίας που «έπαιξε» πανελλαδικά με την είσοδο του νέου έτους!
Με το ανόθευτο κέφι της νεότητας, με την αθώα ματιά της εφηβίας και με την αψιμυθίωτη ειλικρίνεια, το γκρούπ των νέων ομογενών μας για 11 ημέρες αναβαπτίστηκε στα νάματα του ελληνισμού.
Το πρώτο βάπτισμα ελληνικότητας το είχαν λάβει από τις οικογένειές τους, στην ξενιτειά. Από τα ελληνικά σχολειά τους. Και από την Εκκλησία.
Μπορεί τα παιδιά αυτά να γεννήθηκαν και να μεγάλωσαν στην αλλοδαπή, όμως αυτές τις μέρες έζησαν σε φως ελληνικό. Αξιοποίησαν τα ελληνικά τους, πολύ καλά έτσι κι αλλιώς. Πλούτησαν τις γνώσεις τους με τα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού. Και επέστρεψαν στις πατρίδες τους με την ψυχή και τα μάτια γεμάτα Ελλάδα!
Μια Ελλάδα που εμείς εδώ, βυθισμένοι στο τέλμα του άγχους και της ανέχειας, είναι χρόνια τώρα που πια δεν την βλέπουμε. Σχεδόν την έχουμε ξεχάσει…
Την Ελλάδα του καθαρού φωτός. Την Ελλάδα του πνεύματος. Την Ελλάδα του πολιτισμού, και όχι μόνον του αρχαίου.
Γεμάτα είναι τα σχολειά μας με μαθητές που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από συμμαθητές τους άλλων ευρωπαϊκών και όχι μόνον κρατών, σε γνώσεις, σε ευφυϊα και σε ταλέντο.
Πλημμυρίζουν τα Πανεπιστήμιά μας από φοιτητές που ανταγωνίζονται επάξια σε ολυμπιάδες και άλλες διαγωνιστικές εκδηλώσεις τους συναδέλφους τους φοιτητές του εξωτερικού. Και όταν φτάνουν σε ξένα πανεπιστήμια, και εκεί πάλι ξεχωρίζουν.
Εμείς, όμως, χωμένοι μέσα στη νίρλα όχι αυτών που χάσαμε, αλλά αυτών που πλέον δεν μπορούμε να έχουμε, εξασκούμε τις αρετές της φυλής σε πολιτικές κοκορομαχίες ωσάν ο εχθρός να είναι μέσα και όχι έξω από τα τείχη…
Ακούσατε κάτι στον πολιτικό ορυμαγδό των ημερών να πουν τα κόμματα για την Ομογένεια; Την αγνόησαν παντελώς. Τόσο οι αρχηγοί όσο και τα στελέχη τους. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Ίσως αυτό να συμβαίνει εξ αιτίας μιας ενδόμυχης διακομματικής ενοχής γιατί το 2009 τα κόμματα της (τότε) αντιπολίτευσης συνέπραξαν ώστε να στερήσουν από τους Απόδημους Έλληνες ψηφοφόρους προσχηματικά το δικαίωμα να συναποφασίζουν για την τύχη της πατρίδας.
Μπροστά στην γενική σιωπή, η ΡΗΡ πήρε την πρωτοβουλία και ζήτησε συναντεύξεις από τους υπεύθυνους για τον Απόδημο Ελληνισμό, των δύο διεκδικητών της εξουσίας. Ήταν το ελάχιστο χρέος μας απέναντι στην ομογένεια.
Μια ομογένεια που αν είχαμε στοιχειωδώς, έστω, πατριωτικά αντανακλαστικά, θα φέρναμε κάθε μήνα, και τους δώδεκα μήνες του έτους, από ένα-δύο γκρουπ μαθητών και φοιτητών της.
Τίποτε άλλο δεν χρειαζόταν να κάνουμε. Θα ήτανε όλοι αυτοί ζωντανοί κήρυκες του ελληνισμού. Περιφερόμενοι ντελάληδες του ελληνικού τουρισμού. Και άμισθοι διακινητές των ελληνικών προϊόντων!
Σ΄αυτό το δημιουργικό πεδίο μπορούσαμε και έπρεπε να στρατεύουμε τους νεαρούς ομογενείς μας. Και όχι στο ημεδαπό «χακί» που τους ανατρέπει και αναστατώνει τη ζωή πριν κάν την ξεκινήσουν… Με αποτέλεσμα να αποξενώνονται από την Ελλάδα, αφού, εκτός των άλλων, δεν μπορούν και να την επισκέπτονται ελεύθερα για όσο θεωρούνται ηλικιακά στρατεύσιμοι!
Ίσως δεν είναι ακόμη δραματικά αργά. Στην ΓΓΑΕ η νέα ηγεσία δείχνει αισιόδοξη και φιλόδοξη. Μακάρι να χαράξουν νέα μονοπάτια στις σχέσεις της γενέτειρας με τους απόδημους Έλληνες και ομογενείς. Να καινοτομήσουν. Να δουν την ομογένεια ως μία δυναμική και ακμάζουσα προέκταση του ελληνικού συνόρου, συμπαρασύροντας και την πολιτική ηγεσία σε μια νέα νοοτροπία.
Αν αυτό συμβεί, θα είμαστε εδώ (ελπίζουμε, πρώτα ο Θεός) να το χειροκροτήσουμε. Και να ζητοκραυγάσουμε όπως οι νεαροί ομογενείς μας που πήραν την Τρίτη το δρόμο της επιστροφής στα σπίτια τους, δίνοντας υπόσχεση ότι «δεν θα χαθούν» έστω και ηλεκτρονικά, φωνάζοντας «όπα» και κρούοντας τα δάχτυλα στο σκοπό του ελληνικού συρτού…
