Στο Χαράρε είναι καλοκαίρι κι οι βροχές θυμίζουν χειμώνα. Οι ακραίες
κλιματολογικές αλλαγές είναι πλέον μια άλλη πραγματικότητα της μαζικής
καταστροφής σε βάρος του Περιβάλλοντος. Ανάμεσα στα θύματα αυτού του
φαινομένου τα φτωχότερα μέλη της Παγκόσμιας Κοινωνίας, όπου οι ακραίες
καιρικές καταστάσεις καταστρέφουν τις πρόχειρες και προσωρινές τους
κατασκευές, (είναι τα σπίτια τους), αλλά και τους μικρούς κήπους τους που
περιμένουν από την ελάχιστη παραγωγή τους με χίλιους κόπους να θρέψουν τις
οικογένειες τους.
Μέσα στα πλαίσια μιας πρώτης γνωριμίας στη πρώτη γραμμή της Ορθόδοξης
Ιεραποστολής, επί τη ευκαιρία της ποιμαντικής επισκέψεως του Σεβ.
Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε με τη
συνοδεία του οικείου Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ και του κ. Νίκου Χριστοφίδη
και του πατρός Γεωργίου επισκεφθήκαμε μια από τις περιοχές της Ιεραποστολής
μας κοντά στο Χαράρε, στου Γουαέρου. Σκοπός της επισκέψεως μας να
συναντήσουμε τον ιθαγενή κληρικό μας π. Αυγουστίνο και Ορθόδοξα μέλη της
Εκκλησίας μας που λειτουργούνται προσωρινά στην αυλή του σπιτιού του
ιθαγενούς κληρικού μας. Νομίζαμε ότι θα συναντούσαμε ελάχισους ιθαγενείς.
Τελικά όταν φθάσαμε εκεί δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Οι καταρρακτώδεις
βροχές δεν στάθηκαν εμπόδιο για να γεμίσει ασφυκτικά η αυλή που ήταν
σκεπασμένη με τρυπημένες παράγκες. Το μικρό σπιτάκι κι αυτό κατασκευασμένο
από σπασμένα ξύλα που νομίζεις ότι η κατάρρευση του δεν θα αργήσει να
συμβεί. Περισσότερα από 600 άτομα, γυναικόπαιδα και μερικοί ηλικιωμένοι σε
ένα χώρο που ήταν για 60 άτομα. Εκεί που ο π. Αυγουστίνος μας μιλούσε
ακούγαμε πίσω από το μισοχαλασμένο σπιτάκι ένα ανθρώπινο βουητό παιδιών. Μας
εξήγησαν ότι λόγω των δυνατών βροχών έβαλαν όλα τα μικρά παιδιά μέσα στο
σπιτάκι. Μαζευτήκαμε όσο μπορούσαμε και ζήτησα να φέρουν τα παιδιά κοντά
μας. Έβγαιναν - έβγαιναν και δεν τέλειωναν. Εκεί που νόμιζα ότι υπήρχαν μέσα
εκατόν παιδιά, τελικά βγήκαν έξω περισσότερα από 500 κι ακόμη είχε κι άλλα
μέσα. Φαίνεται επειδή έκλεισαν χθές τα Σχολεία για τις θερινές διακοπές
είχαν έρθει μαζικά περιμένοντας να δούν τους ξένους επισκέπτες. Μερικά
παιδιά με φτωχικά ρούχα και τα περισσότερα χωρίς παπούτσια, και όσοι
φορούσαν ήταν τρύπια. Πολλά από τα παιδιά αυτά φοιτούν σε σχολείο με
εισφορές ευσεβών χριστιανών από την Κύπρο. Ήθελαν να μας ευχαριστήσουν.
Νόμιζαν ότι συναντούσαν τους Αποστόλους. Κάποια στιγμή προσποιήθηκα ότι
χρειαζόμουνα τουαλέτα, πήγα πίσω από το σπιτάκι για να κλάψω με παράπονο
γιατί ακόμη στο σύγχρονο κόσμο της τεχνολογίας και της υπερκατανάλωσης αυτά
τα αθώα καί άπορα παιδάκια να υποφέρουν αβοήθητα και ανυπεράσπιστα. Ευτυχώς
με τις ευλογίες του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου και τις φροντίδες
του Σεβ. Μητροπολίτου Άκκρας κ. Γεωργίου και τους συνεργάτες του είχε φθάσει
ένα κοντέϊνερ από τη Κύπρο με ρούχα και παπούτσια κι αρχίσαμε να τους τα
μοιράζουμε. Αυτοί ήσαν τόσοι πολλοί και τα πράγματα τόσο λίγα. Τους
παρακαλάσεμε να δώσουν προτεραιότητα να πάρουν τα ορφανά παιδιά και οι
χήρες. Ευλογημένοι οι άνθρωποι που βοηθούν.
Είμαστε ευγνώμονες σε όσους με πολύ αγάπη μας βοηθούν στο θέμα της
διαφώτισης. Ο Θεός να τους έχει καλά. Είναι ως να είναι μαζί μας στην πρώτη
γραμμή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής.
