Του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Στην ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής (Ματθ. 4, 18 – 23) βλέπουμε πως τέσσερις από τους σημαντικότερους Μαθητές του Χριστού, στην κλήση τους να τον ακολουθήσουν, εγκαταλείπουν τα πάντα χωρίς δισταγμό κι αμφιβολία. Θυσιάζουν τα πάντα για να γίνουν Μαθητές του Χριστού.
Η Εκκλησία μας για να συνεχίσει σήμερα το άγιο έργο της με επιτυχία χρειάζεται ανθρώπους με τις ίδιες αρετές και με την ίδια αυτοθυσία. Η ταραγμένη εποχή μας χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε σύγχρονους απόστολους για να μας οδηγήσουν με τη διδασκαλία του Χριστού έξω από τα αδιέξοδα που μας οδήγησαν αμαρτωλοί άνθρωποι.
Αυτή η ποιμαντική αναγκαιότητα είναι μόνο η μιά διάσταση της επιτυχίας της Εκκλησίας μας στο σωτηριολογικό της έργο. Η δεύτερη πραγματικότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει τη ζωή της Εκκλησίας μας είναι η διάσταση της οικουμενικότητας και παγκοσμιότητας του χαρακτήρα του ευαγγελικού έργου, όπως αυτό μαρτυρείται με σαφήνεια μέσα από την προτροπή του Αποστόλου των Εθνών, σοφού Παύλου, όπου τονίζει, ότι «ουκ ενι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος, ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού (Γαλ. 3,28).
Η δεύτερη λοιπόν διάσταση του σωτηριολογικού έργου της Εκκλησίας μας είναι η συνεχής προσπάθεια της να μετατρέψει το Ευαγγελικό μήνυμα της σωτηρίας προς όλους τους ανθρώπους, προς όλες τις Εθνότητες, σε μαύρους και λευκούς, σε μικρούς και μεγάλους, σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε ανάπηρους και υγιείς, σε όλες τις φυλές της γης.
Εκεί που δεν συμβαίνει αυτό είναι ως να προσπαθούμε να μετατρέψουμε της Εκκλησία σε Εβραϊκή συναγωγή, σε μασωνική στοά, σ’ ένα κοινωνικό σύλλογο, σ’ ένα κοσμικό κλάμπ, σε μια κοινωνική ασθένεια που μας κρατά μακρυά από τη πορεία μας προς την αιωνιόητα, προς την εν Χριστώ σωτηρία, προς το Παράδεισον.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι με τους εαυτούς μας. Μεγαλωμένοι με τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις κοινωνικές αδικίες του διαχωρισμού των ανθρώπων, σε ημέτερους και κομματικούς αντιπάλους, ανάλογα με την στενή κομματική ιδεολογία, το αποτέλεσμα ήταν να κτισθεί ένα τεράστιο τείχος αποξένωσης ακόμη και στους πολιτικούς αρχηγούς μας, που ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές του Έθνους, όπως η σημερινή απειλή της χρεωκοπίας, τους βλέπουμε απροετοίμαστους να δώσουν προτεραιότητα στην εθνική ομοψυχία και κοινή δράση. (Όπως έλεγε κι ο μακαριστής Καθηγητής μας της Απολογητικής αείμνηστος Κωνσταντίνος Παπαπέτρου, αν συνεχίσουν έτσι οι πολιτικοί μας αρχηγοί, ο καθένας το χαβά του, στο τέλος θα κάνουν την Ελλάδα μας Χαβούζα.)
Η κάθε κρίση, ακόμη και η οικονομική, ξεπερνιέται όταν έχουμε πρότυπο στη ζωή μας τους τέσσερις αποστόλους, που αναφέρεται η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής. Να έχουμε συνείδηση της αποστολής μας και με φόβον Θεού να κάνουμε ότι ωφελεί το κοινωνικό σύνολο και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο βίος μας είναι κοινός και μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας όμορφη αν αφήσουμε χώρο στην καρδιά μας να βασιλέψει η μεγάλη μορφή του Χριστού. Μόνον αν αφήσουμε στη ζωή μας να μας καθοδηγεί ο Χριστός έχουμε ελπίδες για να ζήσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο που θα μας οδηγήσει και στην αιωνιότητα του Παραδείσου.
Τελικά, μπορεί η χώρα μας να βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, αλλά η οργάνωση των ειδικών ολυμπιακών αγώνων για άτομα με ειδικές ανάγκες, μας δίνει την ελπίδα ότι και αυτοί που υποφέρουν, με την αγωνιστικότητα τους επιβιώνουν και έχουν θέση μέσα στο παγκόσμιο προσκήνιο της Ιστορίας. Η Ελλάδα μας θα ξεπεράσει την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει. Η ενότητα μας, και μάλιστα των αρχηγών μας, θα οδηγήσει στην ενότητα του Λαού και στην κοινή δράση για εθνική αξιοπρέπεια. Θα τα καταφέρουμε. Ο Θεός είναι μαζί μας όπως και τα σοβαρά Έθνη που συμπαρίστανται φυσικά με το αζημίωτον στις επίμονες προσπάθειες μας για υπέρβαση της οικονομικής μας κρίσης.
