Ο Εκπαιδευτικός Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) επιζητεί να προωθήσει την αναγνώριση, προστασία και διατήρηση της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, η οποία έχει σημαντική αξία για τον άνθρωπο.
Ο όρος "Πολιτιστική Κληρονομιά" αναφέρεται σε μνημεία, ομάδες κτισμάτων και χώρων με ιστορική, αισθητική, αρχαιολογική, επιστημονική, εθνολογική ή ανθρωπολογική αξία.
Η Συνθήκη για την προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στις 16 Νοεμβρίου 1972. Με την υπογραφή της, τα κράτη αναγνωρίζουν ότι οι χώροι που βρίσκονται στην εθνική επικράτειά τους και έχουν εγγραφεί στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αποτελούν, με κάθε επιφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, παγκόσμια κληρονομιά «για την προστασία της οποίας είναι υπεύθυνη η διεθνής κοινότητα, που πρέπει να εργαστεί ως σύνολο για αυτό τον σκοπό».
To 1997 επετεύχθη συναίνεση στο ότι τα κράτη-μέλη οφείλουν να υποβάλλουν εκθέσεις περιοδικού ελέγχου, βάσει του άρθρου 29 της Σύμβασης.
Η Επιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς, κατά την 22η Σύνοδο, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο 1998, υιοθέτησε αποφάσεις σχετικά με την υποβολή περιοδικών εκθέσεων. Η Επιτροπή συμφώνησε σε θέματα περιοδικότητας και περιεχομένου των αναφορών/εκθέσεων καθώς και στον τρόπο χειρισμού τους από τα κράτη-μέλη. Ταυτοχρόνως, η Επιτροπή υιοθέτησε και ένα ενιαίο υπόδειγμα για τις αναφορές καθώς και σημαντικές επεξηγηματικές σημειώσεις.
Η Ελλάδα έχει συνυπογράψει από το 1981 τη Συνθήκη της UNESCO για την προστασία των μνημείων και χώρων παγκόσμιας κληρονομιάς. Στόχος της UNESCO είναι η προστασία από κάθε είδους φθορά και καταστροφή, προκειμένου αυτά να κληροδοτηθούν στις γενιές του μέλλοντος.
