ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Εάν το αποτέλεσμα της συνάντησης Σαμαρά – Γιουγκέρ εξαρτάτο από αυτά που ακούγονταν έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, στα “πηγαδάκια” των δημοσιογράφων, όση ώρα μέσα στο μέγαρο συζητούσαν οι δύο πολιτικοί ηγέτες, η Ελλάδα και χρεωκοπημένη χώρα είναι, και εκτός ευρώ βρίσκεται και μέλλον δεν έχει…
Αλλά, η επίσκεψη Γιουγκέρ απέδειξε ότι δεν είναι έτσι. Ότι υπάρχει ελπίδα. Και ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνη της στον αγώνα να παραμείνει μέλος του Γιουρογκρούπ, όπερ και το αυτονόητο.
Αυτό είναι το συμπέρασμα από αυτά που οι δύο πολιτικοί δήλωσαν μετά τη συνάντησή τους και από τις απαντήσεις που έδωσαν στα ερωτήματα των δημοσιογράφων. Τα όσα είπαν οι κ.κ. Σαμαράς και Γιουγκέρ είναι τα αυτονόητα.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να δίνουμε σημασία στα αυτονόητα!
Τί είπαν; Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει την Ελλάδα εντός των τειχών. Δεν είναι αυτό αυτονόητο; Ό,τι άλλο, ασχέτως των όποιων “προετοιμασιών” της ΕΕ, θα είναι περιπέτεια για όλους, με άδηλη έκβαση.
Είπαν, ακόμη, ότι για να συμβεί αυτό, δηλαδή για να παραμείνει ευρωπαία η Ελλάδα, πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της. Απ΄την πλευρά του ο κ. Σαμαράς διαβεβαίωσε τον Ευρωπαίο εκλεγμένο ηγέτη ότι η Ελλάς θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Αυτό κι αν είναι αυτονόητο. Παρά τα περί του αντιθέτου κηρύγματα του ΣΥΡΙΖΑ, η διεθνής πρακτική είναι οι δανειζόμενοι να πληρώνουν τα δάνεια που έχουν λάβει.
Ο Πρόεδρος του Γιουρογκρούπ είπε ακόμη ότι πρέπει να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις, η πάταξη της φοροδιαφυγής ώστε τα βάρη να μην πέφτουν διαρκώς στους ίδιους ώμους. Εδώ, φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο αυτονόητα, για ορισμένους που θέλουν να βλέπουν διαφορετική την ελληνική πραγματικότητα.
Οι κάτοικοι της Ύδρας ξεσηκώθηκαν εναντίον εκείνων που συνέλαβαν τον ανορθόδοξο επιχειρηματία. Δηλαδή, τον επιχειρηματία εκείνο ο οποίος δεν έκοβε αποδείξεις στους πελάτες του. Δηλαδή, εκείνον που απέκρυβε συνειδητά εισοδήματα από την Εφορία. Που δεν απέδιδε ΦΠΑ. Συνέλαβαν έναν, δηλαδή, από τους πολλούς συν-αίτιους των σημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.
Μην νομίζεται ότι το πρόβλημα είναι τοπικό. Ούτε και η διαμαρτυρία.
Είναι παράδοξο ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας βρίσκει υποστηρικτές παντού στην Ελλάδα. Το επιχείρημα: Μα, αν πληρώσει ΦΠΑ και φόρους, “δεν βγαίνει” καμμία επιχείρηση… ποιό είναι εδώ το αυτονόητο; Άμα κάνεις τη σούμα, έσοδα-έξοδα και δεν βγαίνει, γιατί πρέπει να ανοίξεις επιχείρηση; Είναι δυνατόν τα κέρδη μιάς επιχείρησης να είναι όσα …κλέβει ο μαγαζάτορας από την Εφορία; Δηλαδή από όλους μας;
Άλλο αυτονόητο: Δημόσιες επιχειρήσεις είχαμε ένα σωρό, ελέω σοσιαλ-πολιτικής. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, αν και μονοπώλια, μπήκαν όλες (ή σχεδόν όλες) “μέσα”. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να εξακολουθήσουν να λειτουργούν ως δημόσιες σωρεύοντας ελλείμματα και αυξάνοντας διαρκώς το παθητικό τους, το οποίο πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος; Μόνο για να αποτελούν “παράδεισο” ψηφοθηρίας για τα κόμματα;
Ακόμη ένα αυτονόητο έθιξε ο κ. Γιουγκέρ. “ Το περιεχόμενο των διαρθωτικών μεταρρυθμίσεων όσον αφορά τα κλειστά επαγγέλματα πρέπει να προχωρήσει. Να ανοίξουν και άλλα”, είπε. Γιατί να υπάρχουν “κλειστά” επαγγέλαματα, είναι το ερώτημα. Και όχι γιατί ν΄ανοίξουν τα υπάρχοντα. Αυτό είναι επίσης αυτονόητο.
“Δεν ήρθα στην Ελλάδα για να κάνω διάλεξη ή μάθημα στην ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό. Εχω έρθει ως φίλος της Ελλάδας και ποιός θα ήμουν εγώ να κάνω μάθημα στον ελληνικό λαό; Και ποιός άλλος από την Ευρώπη θα μπορούσε να το κάνει αυτό; Εγώ στέκομαι στο πλευρό της Ελλάδας”. Αυτονόητα φιλική δήλωση ενός πολιτικού ο οποίος έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι είναι φίλος της Ελλάδος. Ας μην αφήσουμε να πάει χαμένη η παρουσία του στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και η επίσκεψή του στην Ελλάδα. Θα είναι ο θρίαμβος του αυτονόητου…
Για όσους -και δεν είναι λίγοι- δυσαρεστήθηκαν γιατί ο κ. Γιουκέρ δεν συνάντησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Αλέξη Τσίπρα, ας σκεφθούν τα όσα έχει πει εναντίον της ΕΕ, κατά των Μνημονίων και υπέρ της …αθέτησης όλων των υποχρεώσεων της Ελλάδος. Θα ανακαλύψουν, τότε, ένα ακόμη αυτονόητο, που δε3ν περιποιεί τιμή για τη χώρα μας.
