Μετά τον θάνατο του Φιλίππου, επικράτησε αναταραχή σε ολόκληρη την Ελλάδα, κυρίως στην Αθήνα, στην οποία ο Δημοσθένης ξεσήκωνε τον λαό να αντισταθεί κατά του «παιδιού», όπως αποκαλούσε τον Αλέξανδρο. Ταυτόχρονα, τάσεις εξεγέρσεως εξέφραζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αιτωλοί. Η Θήβα διοικούταν τότε από άρχοντες φίλους της Μακεδονίας, ενώ μόνο οι Θεσσαλοί παρέμεναν πραγματικά πιστοί στον Αλέξανδρο.
Ο Αλέξανδρος όταν πληροφορήθηκε αυτά, αποφάσισε να κατέβει στη Νότιο Ελλάδα, για να επιβεβαιώσει την ηγεσία του επί ολόκληρης της Ελλάδος. Έτσι, λοιπόν, συγκέντρωσε θαυμαστό στρατό και κατευθύνθηκε προς τα Νότια. Οι Θεσσαλοί τον δέχθηκαν με τις ίδιες τιμές που είχαν δεχθεί τον πατέρα του Φίλιππο και του παρέδωσαν ψήφισμα των Αμφικτυόνων που είχαν συντάξει στις Θερμοπύλες, σύμφωνα με το οποίο ο Αλέξανδρος δικαιωματικά αναγορευόταν «Αρχιστράτηγος της των Πανελλήνων Εκστρατείας κατά του Μεγάλου Βασιλιά Δαρείου και της Περσίας». Από εκεί, ο Αλέξανδρος πήρε τον στρατό του και κατέβηκε στον Ισθμό της Κορίνθου, μη συναντώντας στον δρόμο καμία αντίσταση. Με την εμφάνισή του στην Αθήνα, η οποία δεν περίμενε κάτι τέτοιο αφού σύμφωνα με τον Δημοσθένη, ο Αλέξανδρος ήταν πολύ μαλθακός για να αφήσει τα παλάτια του και να κατέβει στην Νότιο Ελλάδα, οι Αθηναίοι ξέχασαν κάθε πιθανότητα εξεγέρσεως και του απέδωσαν μεγαλύτερες τιμές και από αυτές ακόμα που είχαν αποδώσει στον πατέρα του Φίλιππο.
Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στον Ισθμό της Κορίνθου, συνεκάλεσε Πανελλήνια Σύνοδο όλων των πόλεων - κρατών και ζήτησε την επιβεβαίωση της θέσης του σαν Αρχιστρατήγου της Μεγίστης Εκστρατείας, πράγμα το οποίο και πέτυχε, αφού όλοι οι Έλληνες, πλην των Λακεδαιμονίων, αναγνώρισαν στον Αλέξανδρο τον ηγέτη που θα αδέλφωνε όλη την Ελλάδα. Αυτό, βέβαια, ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να το αποσπάσει με την βία και από τους Λακεδαιμονίους, αλλά δεν έκρινε σωστό να χύσει αίμα Ελληνικό, μόνο και μόνο για την αλαζονεία αυτών, οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση να μετάσχουν της Εκστρατείας, αρκεί να ήταν αυτοί οι ηγέτες αυτής.
Δυστυχώς, το κείμενο της συνθήκης της οποίας υπέγραψαν τότε οι Πανέλληνες δεν σώθηκε αυτούσιο μέχρι τις ημέρες μας, αλλά μία γενική μορφή αυτού, αναφέρει ο Κ. Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους». Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή τη συνθήκη:
«Όλοι οι Έλληνες είναι ελεύθεροι και αυτόνομοι. Όποιος τυχόν προσπαθήσει να καταλύσει αυτό το δικαίωμα των Ελλήνων, θεωρείται ότι στρέφεται εναντίον όλων των υπολοίπων που μετέχουν αυτής της Συνθήκης. Κανένας δεν μπορεί με τη βία να αναγορευθεί ηγέτης, όπως και κανένας έκπτωτος ηγέτης δεν μπορεί να επανέλθει στην θέση του. Απαγορεύεται κάθε μορφής αθέμιτης και καταχρηστικής ενέργειας του κράτους όπως, παράνομες δημεύσεις, εξορίες, αναδασμούς γης κλπ. Απαγορεύεται κάθε βιαιοπραγία πόλης εναντίον άλλης πόλης, όπως και παρεμπόδιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, είτε διά απαγωγής πλοίων είτε διά πολεμικών επιχειρήσεων ή παρανόμου ελλιμενισμού πλοίων στα άλλα λιμάνια. Κάθε νέα πόλη η οποία θα ήθελε να συμμετάσχει της Συνθήκης, είναι υποχρεωμένη να την αποδεχθεί. Τέλος, κάθε πόλη είναι υποχρεωμένη να αποστέλλει στρατό για κοινές ενέργειες των Ελλήνων, αν διαταχθεί από τον βασιλιά».
Η διατήρηση αυτής της Συνθήκης ανατέθηκε στον Αλέξανδρο και την Μακεδονία, η οποία θα ήταν υπεύθυνη για την εγκατάσταση Μακεδονικών Φρουρών στις πόλεις. Η Συνθήκη αυτή, μνημονευόταν σαν «τα κοινά των Ελλήνων δόγματα», η οποία ήταν για τον Αλέξανδρο ο σκοπός της ζωής του, η αδελφοσύνη του Ελληνικού Έθνους και η υπενθύμιση σε αυτό το Έθνος του χρέους του απέναντι στην Ανθρωπότητα. Επίσης, η διαφορά αυτής της Μακεδονικής Ηγεμονίας από τις προηγούμενες Σπαρτιατικές ή Αθηναϊκές βρισκόταν στο ότι, η Μακεδονία δεν θεωρούσε ότι ήταν άρχοντας των υπολοίπων Ελληνικών πόλεων, αλλά φύλακας της ειρήνης μεταξύ τους. Για αυτό το λόγο και δεν ζητήθηκε από καμία πόλη φόρος καθ’ όλη τη διάρκειας της βασιλείας του Αλεξάνδρου, σε αντίθεση με τις άλλες Συμμαχίες των Αθηναίων ή των Σπαρτιατών, όπου οι φόροι που πληρωνόντουσαν στους εκάστοτε αρχηγούς ήταν πάρα πολύ μεγάλοι.
Έπειτα από αυτό, στις αρχές του 335 π.Χ., ο Αλέξανδρος γύρισε στην Μακεδονία, έτσι ώστε να αρχίσει τις προετοιμασίες για την Εκστρατεία στην Ασία.
Η φυσιογνωμία του Αλεξάνδρου φαίνεται σε κάθε απόφαση και κίνηση του αφού βάζει πάνω απ όλα τα Ιδανικά της Φυλής και του Έθνους των Ελλήνων
\πηγη http://www.fryktories.net/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF
Ο Αλέξανδρος όταν πληροφορήθηκε αυτά, αποφάσισε να κατέβει στη Νότιο Ελλάδα, για να επιβεβαιώσει την ηγεσία του επί ολόκληρης της Ελλάδος. Έτσι, λοιπόν, συγκέντρωσε θαυμαστό στρατό και κατευθύνθηκε προς τα Νότια. Οι Θεσσαλοί τον δέχθηκαν με τις ίδιες τιμές που είχαν δεχθεί τον πατέρα του Φίλιππο και του παρέδωσαν ψήφισμα των Αμφικτυόνων που είχαν συντάξει στις Θερμοπύλες, σύμφωνα με το οποίο ο Αλέξανδρος δικαιωματικά αναγορευόταν «Αρχιστράτηγος της των Πανελλήνων Εκστρατείας κατά του Μεγάλου Βασιλιά Δαρείου και της Περσίας». Από εκεί, ο Αλέξανδρος πήρε τον στρατό του και κατέβηκε στον Ισθμό της Κορίνθου, μη συναντώντας στον δρόμο καμία αντίσταση. Με την εμφάνισή του στην Αθήνα, η οποία δεν περίμενε κάτι τέτοιο αφού σύμφωνα με τον Δημοσθένη, ο Αλέξανδρος ήταν πολύ μαλθακός για να αφήσει τα παλάτια του και να κατέβει στην Νότιο Ελλάδα, οι Αθηναίοι ξέχασαν κάθε πιθανότητα εξεγέρσεως και του απέδωσαν μεγαλύτερες τιμές και από αυτές ακόμα που είχαν αποδώσει στον πατέρα του Φίλιππο.
Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στον Ισθμό της Κορίνθου, συνεκάλεσε Πανελλήνια Σύνοδο όλων των πόλεων - κρατών και ζήτησε την επιβεβαίωση της θέσης του σαν Αρχιστρατήγου της Μεγίστης Εκστρατείας, πράγμα το οποίο και πέτυχε, αφού όλοι οι Έλληνες, πλην των Λακεδαιμονίων, αναγνώρισαν στον Αλέξανδρο τον ηγέτη που θα αδέλφωνε όλη την Ελλάδα. Αυτό, βέβαια, ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να το αποσπάσει με την βία και από τους Λακεδαιμονίους, αλλά δεν έκρινε σωστό να χύσει αίμα Ελληνικό, μόνο και μόνο για την αλαζονεία αυτών, οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση να μετάσχουν της Εκστρατείας, αρκεί να ήταν αυτοί οι ηγέτες αυτής.
Δυστυχώς, το κείμενο της συνθήκης της οποίας υπέγραψαν τότε οι Πανέλληνες δεν σώθηκε αυτούσιο μέχρι τις ημέρες μας, αλλά μία γενική μορφή αυτού, αναφέρει ο Κ. Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους». Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή τη συνθήκη:
«Όλοι οι Έλληνες είναι ελεύθεροι και αυτόνομοι. Όποιος τυχόν προσπαθήσει να καταλύσει αυτό το δικαίωμα των Ελλήνων, θεωρείται ότι στρέφεται εναντίον όλων των υπολοίπων που μετέχουν αυτής της Συνθήκης. Κανένας δεν μπορεί με τη βία να αναγορευθεί ηγέτης, όπως και κανένας έκπτωτος ηγέτης δεν μπορεί να επανέλθει στην θέση του. Απαγορεύεται κάθε μορφής αθέμιτης και καταχρηστικής ενέργειας του κράτους όπως, παράνομες δημεύσεις, εξορίες, αναδασμούς γης κλπ. Απαγορεύεται κάθε βιαιοπραγία πόλης εναντίον άλλης πόλης, όπως και παρεμπόδιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, είτε διά απαγωγής πλοίων είτε διά πολεμικών επιχειρήσεων ή παρανόμου ελλιμενισμού πλοίων στα άλλα λιμάνια. Κάθε νέα πόλη η οποία θα ήθελε να συμμετάσχει της Συνθήκης, είναι υποχρεωμένη να την αποδεχθεί. Τέλος, κάθε πόλη είναι υποχρεωμένη να αποστέλλει στρατό για κοινές ενέργειες των Ελλήνων, αν διαταχθεί από τον βασιλιά».
Η διατήρηση αυτής της Συνθήκης ανατέθηκε στον Αλέξανδρο και την Μακεδονία, η οποία θα ήταν υπεύθυνη για την εγκατάσταση Μακεδονικών Φρουρών στις πόλεις. Η Συνθήκη αυτή, μνημονευόταν σαν «τα κοινά των Ελλήνων δόγματα», η οποία ήταν για τον Αλέξανδρο ο σκοπός της ζωής του, η αδελφοσύνη του Ελληνικού Έθνους και η υπενθύμιση σε αυτό το Έθνος του χρέους του απέναντι στην Ανθρωπότητα. Επίσης, η διαφορά αυτής της Μακεδονικής Ηγεμονίας από τις προηγούμενες Σπαρτιατικές ή Αθηναϊκές βρισκόταν στο ότι, η Μακεδονία δεν θεωρούσε ότι ήταν άρχοντας των υπολοίπων Ελληνικών πόλεων, αλλά φύλακας της ειρήνης μεταξύ τους. Για αυτό το λόγο και δεν ζητήθηκε από καμία πόλη φόρος καθ’ όλη τη διάρκειας της βασιλείας του Αλεξάνδρου, σε αντίθεση με τις άλλες Συμμαχίες των Αθηναίων ή των Σπαρτιατών, όπου οι φόροι που πληρωνόντουσαν στους εκάστοτε αρχηγούς ήταν πάρα πολύ μεγάλοι.
Έπειτα από αυτό, στις αρχές του 335 π.Χ., ο Αλέξανδρος γύρισε στην Μακεδονία, έτσι ώστε να αρχίσει τις προετοιμασίες για την Εκστρατεία στην Ασία.
Η φυσιογνωμία του Αλεξάνδρου φαίνεται σε κάθε απόφαση και κίνηση του αφού βάζει πάνω απ όλα τα Ιδανικά της Φυλής και του Έθνους των Ελλήνων
\πηγη http://www.fryktories.net/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF
