Ο γέρων Απόλλων ο Δοχειαρίτης απέστειλε την παρακάτω επιστολή στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ, όπου αναφέρει ένα θαυμαστό γεγονός με την Παναγία Γοργοϋπήκοο στη Λάρισα το 2012.
Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική επιστολή που ακολουθεί...
"Συνάχθητε προθύμως εν Μονή τη θεία
Δοχειαρίου, νοσούντων συστήματα,
ο ιατρός γαρ εν ταύτη μένει ο άμισθος"
Δοχειαρίου, νοσούντων συστήματα,
ο ιατρός γαρ εν ταύτη μένει ο άμισθος"
Τον Σεπτέμβριο του 2014, κατά την διάρκεια της παραμονής της ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου στο Μετόχι της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου "Παναγία Θεοσκέπαστος", ήλθε μια οικογένεια από την Λάρισα, για να ευχαριστήσει την Παναγία για τις πρόσφατες ευεργεσίες Της προς αυτήν.
Η κ.Σταυρούλα με τον δικό της τρόπο μας διηγείται την ζωντανή παρουσία της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου στην ζωή τής οικογενείας της και το προσκύνημά τους στο Μετόχι.
Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω όσο πιο σύντομα γίνεται το θαύμα που έκανε η Παναγία η Γοργοϋπήκοος στην κόρη μου! Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί συνέβησαν πάρα πολλά.
Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω όσο πιο σύντομα γίνεται το θαύμα που έκανε η Παναγία η Γοργοϋπήκοος στην κόρη μου! Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί συνέβησαν πάρα πολλά.
Τέλος Μαΐου του 2012, όταν η μικρή μου ήταν 2,5 χρονών, άρχισε να έχει αύξηση βάρους και άλλα συμπτώματα ενός πολύ σπάνιου συνδρόμου σε παιδιά, που λέγεται "νεφρωσικό σύνδρομο". Πρόκειται για μια δυσλειτουργία στα νεφρά, κατά την οποία χάνουμε τις πρωτεΐνες από τον οργανισμό μας, με αποτέλεσμα να κάνουμε κατακράτηση των ούρων και να πρηζόμαστε. Πήγαμε σε αλλεργιολόγο, σε οφθαλμίατρο, μιλήσαμε και με την παιδίατρό μας, αλλά δεν κατάλαβε κανείς τους τίποτα. Δεν σκέφθηκε κανείς να ζητήσει μια εξέταση ούρων, για να προλάβουμε το κακό. Όταν είδε η παιδίατρος το παιδί, είχε πάρει 3 κιλά σε ένα μήνα και είχε πρηστεί πάρα πολύ. Νοσηλεύτηκε το κορίτσι μου πάνω από ένα μήνα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της πόλης μου, όπου μας είπαν ότι θα μπορούσε να είχε πάθει ανακοπή καρδιάς ή οξεία νεφρική ανεπάρκεια.
Μέσα στο Νοσοκομείο πρωτογνώρισα την Παναγία την Γοργοϋπήκοο. Έρχεται ο μπαμπάς ενός άλλου κοριτσιού που νοσηλευόταν και μου λέει: "Την βλέπεις αυτή την σκουρόχρωμη εικόνα της Παναγίας πάνω από το κρεβάτι της κόρης σου; Ξέρεις ποια είναι;". Εγώ φυσικά δεν ήξερα. "Είναι η Παναγία η Γοργοϋπήκοος και ονομάζεται έτσι, γιατί γοργά υπακούει σε όποιον με πίστη την επικαλείται". Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του, με συγκλόνισε αυτό το "γοργά" που μου είπε. Γιατί εγώ αυτό ήθελα, γρήγορη ίαση για το παιδί μου, να σιγουρευτώ ότι δεν πειράχθηκαν τα νεφρά.
Μέσα στο Νοσοκομείο πρωτογνώρισα την Παναγία την Γοργοϋπήκοο. Έρχεται ο μπαμπάς ενός άλλου κοριτσιού που νοσηλευόταν και μου λέει: "Την βλέπεις αυτή την σκουρόχρωμη εικόνα της Παναγίας πάνω από το κρεβάτι της κόρης σου; Ξέρεις ποια είναι;". Εγώ φυσικά δεν ήξερα. "Είναι η Παναγία η Γοργοϋπήκοος και ονομάζεται έτσι, γιατί γοργά υπακούει σε όποιον με πίστη την επικαλείται". Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του, με συγκλόνισε αυτό το "γοργά" που μου είπε. Γιατί εγώ αυτό ήθελα, γρήγορη ίαση για το παιδί μου, να σιγουρευτώ ότι δεν πειράχθηκαν τα νεφρά.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω με λόγια τον πόνο, τα κλάματα, τις παρενέργειες της θεραπείας, τις ταλαιπωρίες που τράβηξε αυτή η αθώα ψυχούλα. Πάντα της έλεγα: "Μπράβο, κορίτσι μου, είσαι γενναία και δυνατή, μπράβο". Αλλά από μέσα μου κατέρρεα, υπέφερα και παρακαλούσα την Παναγίτσα να μας βοηθήσει. Παρακαλούσα να μου δείξει ποιο είναι το σωστό, έψαχνα απεγνωσμένα να βρω έναν σωστό γιατρό.
Πήγαμε σε γιατρό στην Θεσσαλονίκη, ο οποίος μας είπε να κόβουμε τα χάπια κορτιζόνης που έπαιρνε η μικρή μου, ένα χάπι ανά 15 μέρες! Τώρα πλέον ξέρω ότι αυτό ήταν τ ρ α γ ι κ ό!!! Ο ένας γιατρός μας έλεγε το παιδί να παίρνει 7 χάπια κάθε πρωί και ο άλλος μας έλεγε να παίρνει 3. Τεράστια διαφορά. Δεν ήξερα ποιον να ακούσω, παρακαλούσα την Παναγίτσα μέσα από τα βάθη της ψυχής μου και της καρδιάς μου να μου δείξει το σωστό. Μας έλεγαν ότι το παιδί θα μείνει νανάκι, λόγῳ των πολύ μεγάλων δόσεων κορτιζόνης, μας έλεγαν για μεταμόσχευση, για πρόβλημα στα κόκκαλα, στα μάτια και χίλια άλλα.
Ξαφνικά, άρχισαν όλα να παίρνουν τον δρόμο τους όπως ήθελε Εκείνη. Γνωρίσαμε και επισκεφθήκαμε μια εξαιρετική παιδονεφρολόγο στην Αθήνα, η οποία ανέλαβε το παιδί και "έστρωσε" το σύνδρομο, παρόλα τα προβλήματα που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενοι συνάδελφοί της.
Ξαφνικά, άρχισαν όλα να παίρνουν τον δρόμο τους όπως ήθελε Εκείνη. Γνωρίσαμε και επισκεφθήκαμε μια εξαιρετική παιδονεφρολόγο στην Αθήνα, η οποία ανέλαβε το παιδί και "έστρωσε" το σύνδρομο, παρόλα τα προβλήματα που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενοι συνάδελφοί της.
Εμείς κάθε πρωί στα ούρα της μικρής μου κάνουμε ένα stick, μια εξέταση. Δεν πρέπει το παιδί να χάνει πρωτεΐνη και αίμα στα ούρα, γιατί αυτό θεωρείται υποτροπή. Αίμα δεν είχε ποτέ.
Προς το τέλος Σεπτεμβρίου 2012, είχα μιλήσει στο τηλέφωνο δύο φορές με ένα Γέροντα από ένα μοναστήρι της Χίου, ο οποίος προσευχόταν για το κορίτσι μου. Σάββατο βράδυ 13/10/12 και ενώ όλα ήταν καλά και συνεχίζαμε την θεραπεία μας, μιλάει αυτός ο Γέροντας με έναν γνωστό μας και του λέει "Να πεις τους γονείς του παιδιού να με πάρουν αύριο το βράδυ τηλέφωνο, κάτι θέλω να τους πω".
Ξημερώνει η Κυριακή με το καλό, 14/10/12, ετοιμαζόμαστε να πάμε να μεταλάβουμε το κορίτσι μας, κάνουμε το stick και όλοι παγώνουμε. Το αίμα που έχανε το κορίτσι στα ούρα της, ήταν στο τέρμα, στα επίπεδα νεφροπαθούς!!! Πάθαμε σοκ, κάναμε πάνω από 10-15 στικάκια και όλα έδειχναν το ίδιο. Μετά από συνεννόηση με την γιατρό μας, η οποία είχε σοκαριστεί, πάμε στο νοσοκομείο και ζητάμε εξέταση ούρων επειγόντως, για να δούμε πόσο άσχημη είναι η κατάσταση.
Προς το τέλος Σεπτεμβρίου 2012, είχα μιλήσει στο τηλέφωνο δύο φορές με ένα Γέροντα από ένα μοναστήρι της Χίου, ο οποίος προσευχόταν για το κορίτσι μου. Σάββατο βράδυ 13/10/12 και ενώ όλα ήταν καλά και συνεχίζαμε την θεραπεία μας, μιλάει αυτός ο Γέροντας με έναν γνωστό μας και του λέει "Να πεις τους γονείς του παιδιού να με πάρουν αύριο το βράδυ τηλέφωνο, κάτι θέλω να τους πω".
Ξημερώνει η Κυριακή με το καλό, 14/10/12, ετοιμαζόμαστε να πάμε να μεταλάβουμε το κορίτσι μας, κάνουμε το stick και όλοι παγώνουμε. Το αίμα που έχανε το κορίτσι στα ούρα της, ήταν στο τέρμα, στα επίπεδα νεφροπαθούς!!! Πάθαμε σοκ, κάναμε πάνω από 10-15 στικάκια και όλα έδειχναν το ίδιο. Μετά από συνεννόηση με την γιατρό μας, η οποία είχε σοκαριστεί, πάμε στο νοσοκομείο και ζητάμε εξέταση ούρων επειγόντως, για να δούμε πόσο άσχημη είναι η κατάσταση.
Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, πήγαμε να ανάψουμε ένα κεράκι έξω από το νοσοκομείο, σε ένα εκκλησάκι που "έτυχε" να είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Γοργοϋπήκοο. Ήμουν τόσο απελπισμένη, τόσο απογοητευμένη, που είπα ότι εδώ τελειώνουν όλα. Δεν είχα άλλο κουράγιο. Τότε πραγματικά παρακάλεσα μέσα από όλο μου το είναι. Ένιωσα πώς είναι να κλαίει η καρδιά.
Όταν πήγαμε να πάρουμε τα αποτελέσματα, τα λόγια του γιατρού ήταν τα εξής: "Καλά, πλάκα μας κάνετε;Δεν ντρέπεστε; Ξεσηκώσατε όλο το νοσοκομείο, για να κάνουμε αυτήν την εξέταση και μας φέρνετε ούρα ενός υγιέστατου ατόμου; Αποκλείεται αυτό το παιδάκι να έχει νεφρωσικό σύνδρομο"!!!
Όταν πήγαμε να πάρουμε τα αποτελέσματα, τα λόγια του γιατρού ήταν τα εξής: "Καλά, πλάκα μας κάνετε;Δεν ντρέπεστε; Ξεσηκώσατε όλο το νοσοκομείο, για να κάνουμε αυτήν την εξέταση και μας φέρνετε ούρα ενός υγιέστατου ατόμου; Αποκλείεται αυτό το παιδάκι να έχει νεφρωσικό σύνδρομο"!!!
Σοκ, σοκ, σοκ.... Πάμε σπίτι, κάνουμε άλλα 10 στικάκια, από το ίδιο κουτί, με τυχαία σειρά, και όλα έβγαιναν ολοκάθαρα. Η χαρά μας απερίγραπτη!!! Όλα αυτά σε διάστημα δύο ωρών.
Έφτασε η ώρα να πάρουμε τηλέφωνο τον Μοναχό στην Χίο. Όταν του εξιστόρησα όλα αυτά, μου είπε: "Ξέρεις τι είναι σήμερα, κόρη μου; Σήμερα είναι η γιορτή της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, στο Άγιο Όρος έχουν αγρυπνία, και εγώ το πρωί στην Λειτουργία προσευχήθηκα για το κορίτσι σου". Την ώρα που εμείς ζούσαμε όλα αυτά τα απίστευτα, αυτός ο άνθρωπος ήταν ο διαμεσολαβητής μας στην Μεγαλόχαρη. Από εκείνη την ευλογημένη μέρα η μικρή μου πριγκίπισσα δεν υποτροπίασε ποτέ!!! Έχουν περάσει δύο χρόνια, με επανειλημένες εξετάσεις για το συγκεκριμένο σύνδρομο, έχουμε κόψει και την θεραπεία και είναι όλα καλά.
Νιώθω απίστευτα ευγνώμων και ευλογημένη για αυτά που ζήσαμε, είναι όλα πέρα για πέρα αληθή, τα στοιχεία μου είναι γνωστά στο Μοναστήρι και όσο ζω θα εξυμνώ το μεγαλείο Της και θα συνεχίσω να Την έχω στην ζωή μου, στο σπίτι μου και στην καρδιά μου...
Έφτασε η ώρα να πάρουμε τηλέφωνο τον Μοναχό στην Χίο. Όταν του εξιστόρησα όλα αυτά, μου είπε: "Ξέρεις τι είναι σήμερα, κόρη μου; Σήμερα είναι η γιορτή της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, στο Άγιο Όρος έχουν αγρυπνία, και εγώ το πρωί στην Λειτουργία προσευχήθηκα για το κορίτσι σου". Την ώρα που εμείς ζούσαμε όλα αυτά τα απίστευτα, αυτός ο άνθρωπος ήταν ο διαμεσολαβητής μας στην Μεγαλόχαρη. Από εκείνη την ευλογημένη μέρα η μικρή μου πριγκίπισσα δεν υποτροπίασε ποτέ!!! Έχουν περάσει δύο χρόνια, με επανειλημένες εξετάσεις για το συγκεκριμένο σύνδρομο, έχουμε κόψει και την θεραπεία και είναι όλα καλά.
Νιώθω απίστευτα ευγνώμων και ευλογημένη για αυτά που ζήσαμε, είναι όλα πέρα για πέρα αληθή, τα στοιχεία μου είναι γνωστά στο Μοναστήρι και όσο ζω θα εξυμνώ το μεγαλείο Της και θα συνεχίσω να Την έχω στην ζωή μου, στο σπίτι μου και στην καρδιά μου...
Επιτρέψτε μου να σας αφηγηθώ δυο ακόμη συμβάντα που δείχνουν την μεγαλοσύνη της Παναγίας μας και το πώς όλα γίνονται σύμφωνα με το θέλημα Της.
Αφού λοιπόν συνέβη αυτό το συγκλονιστικό θαύμα στην κόρη μου, όσο περνούσε ο καιρός και ερχόταν ο χειμώνας ήμασταν με τον φόβο μην κολλήσει καμμιὰ ίωση και υποτροπιάσει. Την είχαμε στην κυριολεξία αποστειρωμένη. Δεν έβγαινε από το σπίτι και ερχόταν σε επαφή με ελάχιστα άτομα. Παρόλα αυτά, συνέχεια κολλούσε ιώσεις και εμείς τρέμαμε για τις συνέπειες. Πήγα λοιπόν μια μέρα να μιλήσω με έναν ιερέα στην Λάρισα που τον εμπιστεύομαι πάρα πολύ. Πρόκειται για έναν απόλυτα σεβάσμιο άνθρωπο, με φοβερή μεταδοτικότητα στον λόγο του, τον εκτιμώ απεριόριστα. Όταν του εξήγησα τι είχε συμβεί, μου είπε: "Θα σου πω κάτι που έλεγε ο πάτερ Παΐσιος: Αν θεωρείς ότι η Παναγία μας σε βοήθησε με κάποιον τρόπο, τότε αφιέρωσέ Της ένα πάθος σου".
Αφού λοιπόν συνέβη αυτό το συγκλονιστικό θαύμα στην κόρη μου, όσο περνούσε ο καιρός και ερχόταν ο χειμώνας ήμασταν με τον φόβο μην κολλήσει καμμιὰ ίωση και υποτροπιάσει. Την είχαμε στην κυριολεξία αποστειρωμένη. Δεν έβγαινε από το σπίτι και ερχόταν σε επαφή με ελάχιστα άτομα. Παρόλα αυτά, συνέχεια κολλούσε ιώσεις και εμείς τρέμαμε για τις συνέπειες. Πήγα λοιπόν μια μέρα να μιλήσω με έναν ιερέα στην Λάρισα που τον εμπιστεύομαι πάρα πολύ. Πρόκειται για έναν απόλυτα σεβάσμιο άνθρωπο, με φοβερή μεταδοτικότητα στον λόγο του, τον εκτιμώ απεριόριστα. Όταν του εξήγησα τι είχε συμβεί, μου είπε: "Θα σου πω κάτι που έλεγε ο πάτερ Παΐσιος: Αν θεωρείς ότι η Παναγία μας σε βοήθησε με κάποιον τρόπο, τότε αφιέρωσέ Της ένα πάθος σου".
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι εννοούσε, όμως περνώντας ο καιρός και εγώ πλήρως απογοητευμένη, γιατί παρ᾽ όλη την απομόνωση, το παιδί κολλούσε συνέχεια ιώσεις, χωρίς όμως να υποτροπιάζει ευτυχώς, κατάλαβα ότι είχε φτάσει ο καιρός να κόψω το κάπνισμα. Ας σημειωθεί ότι ήμουν μια φανατική καπνίστρια, έκανα σχεδόν δύο πακέτα την ημέρα και ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ, το ήθελα, δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μην καπνίζει.
Ένα απόγευμα λοιπόν κάνοντας τσιγάρο στην βεράντα μου λέω στον σύζυγο μου: "Τέρμα, Γιώργο, τελευταίο τσιγάρο και θα το αφιερώσω στην Παναγίτσα αυτό, όπως μου είπε ο πάτερ να κάνω". Ήταν γύρω στις 20/11/12, έχουν περάσει από τότε δύο χρόνια και κάτι, όχι μόνο το έκοψα μαχαίρι, αλλά δεν μου έλειψε ούτε στο ελάχιστο. Δεν αποζήτησα τσιγάρο ούτε καν την επόμενη μέρα! Ήταν σαν να μην είχα καπνίσει ποτέ. Μόνον κάποιος που είναι καπνιστής μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, είναι να συμβεί αυτό. Πιστεύω ακράδαντα ότι η Παναγία μας ρύθμισε αυτό το θέμα όπως Εκείνη ήθελε. Όπως άλλωστε έκανε και με ένα άλλο θέμα που θα σας εκθέσω παρακάτω.
Όλα αυτά τα χρόνια, διηγιόμουν βέβαια σε διαφόρους ανθρώπους αυτό το γεγονός, αλλά αισθανόμουν ότι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πλήρως την σοβαρότητα αυτού που συνέβη. Έτσι, μου καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα να το πω ή να το γράψω σε αυτούς που θα καταλάβαιναν σε όλη του την διάσταση αυτό που είχε συμβεί. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Μοναχούς που Την υπηρετούν στην Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, όπου είναι η κατοικία Της. Το αμέλησα όμως με την καθημερινότητά μου, τηλεφώνησα μια ή δυο φορές, δεν το σήκωσε κανείς και εγώ το άφησα εκεί. Παρέμενε όμως μέσα μου διακαής ο πόθος να ενημερώσω την Μονή γι᾽ αυτό που συνέβη. Τελικά, κάπου άκουσα για το Μετόχι της Μονής στην Θεσσαλονίκη και ότι κάθε χρόνο, αρχές Σεπτεμβρίου πηγαίνει εκεί η θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου.
Μετά από πολύ κόπο, ξεκινήσαμε και εμείς να προσκυνήσουμε την Ιερή Εικόνα. Εκείνο το πρωινό είχα γράψει τα πάντα σε ένα γράμμα έξι σελίδων, αποφασισμένη να το παραδώσω σε κάποιον Μοναχό, ώστε να το διαβάσουν στον Γέροντα. Είχα ακούσει ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο ως ακατόρθωτο να τον συναντήσει κάποιος και είχα συμφιλιωθεί με αυτήν την ιδέα.
Μετά από πολύ κόπο, ξεκινήσαμε και εμείς να προσκυνήσουμε την Ιερή Εικόνα. Εκείνο το πρωινό είχα γράψει τα πάντα σε ένα γράμμα έξι σελίδων, αποφασισμένη να το παραδώσω σε κάποιον Μοναχό, ώστε να το διαβάσουν στον Γέροντα. Είχα ακούσει ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο ως ακατόρθωτο να τον συναντήσει κάποιος και είχα συμφιλιωθεί με αυτήν την ιδέα.
Φτάνοντας λοιπόν στην εξωτερική πύλη, συναντάμε έναν Μοναχό. Του εξηγούμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε και μας παροτρύνει να πάμε να χαιρετίσουμε την Εικόνα και θα ερχόταν εκείνος να πάρει το γράμμα μας, μιας και ο Γέροντας ήταν αδιάθετος. Μπαίνοντας στον χώρο όπου βρισκόταν η Ιερή Εικόνα σοκ και δέος από την μεγαλοπρέπεια Της! Φτάνοντας και ο Μοναχός, συστηθήκαμε και πραγματικά χάσαμε την αίσθηση του χρόνου, για πόση ώρα μιλούσαμε. Ήταν ο πάτερ Απολλώ, ένας χαρισματικός και χαμογελαστός άνθρωπος, που οι ιστορίες που μας διηγήθηκε για την Παναγία μάς συνεπήραν πραγματικά.
Όταν έφτασε η ώρα να αποχωρήσουμε και ενώ βγαίναμε από τον ναό, μου λέει ο πάτερ: "Έλα γρήγορα, είναι έξω ο Γέροντας". Βγαίνω και βλέπω πάνω από πενήντα ανθρώπους να περιστοιχίζουν τον σεβάσμιο Γέροντα. Αφού αναφέρει για μας ο πατήρ Απολλώ στον Γέροντα, με προτρέπει να πω την ιστορία μου. Τότε, χωρίς κανένα δισταγμό, μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά διηγήθηκα τα πάντα μπροστά σε όλους. Σε κανονικές συνθήκες εννοείται ότι θα ντρεπόμουν να είμαι η "κεντρική" ομιλήτρια, όμως υπήρχε μια απίστευτη ροή στον λόγο μου, συγκροτημένα είπα όλα αυτά που είχαν συμβεί και ότι το κοριτσάκι μου πλέον είναι υγιέστατο.
Όταν τέλειωσα, σήκωσα τα μάτια μου και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εικόνα: Είδα νέους μοναχούς να έχουν δακρύσει τα μάτια τους και όλοι γύρω να με κοιτάνε με πλήρη κατανόηση. Δηλαδή είχε γίνει αυτό ακριβώς που επιθυμούσα, είπα μπροστά σε όλους την ιστορία μας και κατάλαβαν ακριβώς το πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχε συμβεί. Τότε ο Γέροντας ρώτησε τον σύζυγό μου: "Είναι έτσι όπως τα λέει η γυναίκα σου;" και εκείνος συγκινημένος απάντησε "Ναι". Άρχισε τότε αμέσως να ψέλνει το τροπάριο της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου " Ὡς θεόβρυτον κρήνην τῶν ἀΰλων χαρίτων σου..." και μαζί του όλοι οι προσκυνητές. Στιγμές μοναδικές, που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην μνήμη μας...
Όταν τέλειωσα, σήκωσα τα μάτια μου και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εικόνα: Είδα νέους μοναχούς να έχουν δακρύσει τα μάτια τους και όλοι γύρω να με κοιτάνε με πλήρη κατανόηση. Δηλαδή είχε γίνει αυτό ακριβώς που επιθυμούσα, είπα μπροστά σε όλους την ιστορία μας και κατάλαβαν ακριβώς το πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχε συμβεί. Τότε ο Γέροντας ρώτησε τον σύζυγό μου: "Είναι έτσι όπως τα λέει η γυναίκα σου;" και εκείνος συγκινημένος απάντησε "Ναι". Άρχισε τότε αμέσως να ψέλνει το τροπάριο της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου " Ὡς θεόβρυτον κρήνην τῶν ἀΰλων χαρίτων σου..." και μαζί του όλοι οι προσκυνητές. Στιγμές μοναδικές, που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην μνήμη μας...
Τέλος, θέλω να πω πόσο συγκλονιστική ήταν η φιλοξενία των Μοναχών του Μοναστηριού, και των λαϊκών που βρίσκονταν εκεί. Μας φέρθηκαν σαν να μας γνώριζαν χρόνια, με απέραντη καλοσύνη και είμαι ευγνώμων για αυτό, και για όλα αυτά που μας πρόσφερε και συνεχίζει να μας προσφέρει η Χάρη Της!
αγιορειτικο βημα
