Ένας πλανήτης με μέγεθος 1.4 φορές μεγαλύτερο του Δία καταναλώνεται από τον ίδιο τον αστέρα-Ήλιο του, σύμφωνα με πρόσφατες παρατηρήσεις του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble (HST).
Η «εξαφάνιση» του πλανήτη συμβαίνει πίσω από ένα «πέπλο» μαγνησίου που απορροφά συγκεκριμένα μήκη κύματος.
Ο πλανήτης WASP – 12 b ανακαλύφθηκε πριν από τέσσερα χρόνια και ανήκει στην κατηγορία «αερίων γιγάντων». Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κεντρικό αστέρα του συστήματός του σε τόσο μικρή απόσταση που ολοκληρώνει μία περιστροφή γύρω του σε περίπου 25 ώρες. Ο αστέρας ονομάζεται Wasp-12, ανήκει στην κατηγορία «νάνος» και βρίσκεται περίπου 600 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό Auriga.
Η κοντινή απόσταση έχει προκαλέσει τον «αναβρασμό» ενός ιδιαίτερα θερμού νέφους αερίων το οποίο έχει τριπλάσιο μέγεθος από τον πλανήτη Δία και τροφοδοτεί τον αστέρα. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η δημιουργία ενός «πέπλου» γύρω από τον αστέρα.
Το πέπλο αυτό είναι ιδιαίτερα λεπτό και σχεδόν μη παρατηρήσιμο στο οπτικό φάσμα, αλλά οι παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου Hubble έγιναν με υπεριώδη ακτινοβολία. Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι ένα από τα κύρια συστατικά του πέπλου είναι το μαγνήσιο, το οποίο εμφανίζει μεγάλο βαθμό απορροφητικότητας της υπεριώδους ακτινοβολίας.
Η έρευνα διεξάγεται από μέλη του βρετανικού κονσόρτσιουμ για την Ευρυγώνια Αναζήτηση Πλανητών (WASP), τα οποία ανακάλυψαν αρχικά τον πλανήτη το 2008. Στην ερευνητική ομάδα συμμετέχουν και ειδικοί του Φασματογράφου Κοσμικής Προέλευσης που βρίσκεται πάνω στο τηλεσκόπιο Hubble, από το Κέντρο Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο.
Η έρευνα διεξάγεται από μέλη του βρετανικού κονσόρτσιουμ για την Ευρυγώνια Αναζήτηση Πλανητών (WASP), τα οποία ανακάλυψαν αρχικά τον πλανήτη το 2008. Στην ερευνητική ομάδα συμμετέχουν και ειδικοί του Φασματογράφου Κοσμικής Προέλευσης που βρίσκεται πάνω στο τηλεσκόπιο Hubble, από το Κέντρο Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο.
Η επικεφαλής της έρευνας και καθηγήτρια του Open University στο Μίλτον Κέινς της Αγγλίας δρ. Κάρολ Χάζγουελ δήλωσε πως είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται μία τέτοια δομή γύρω από ένα αστέρι και πρόσθεσε πως «είναι σαν κάποιος να σχεδίασε ένα πέπλο πάνω στον πλανήτη που πέθαινε». Οι επιστήμονες εκτιμούν πως το φαινόμενο θα ολοκληρωθεί σε 10 εκατομμύρια χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον περασμένο Αύγουστο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά ένα παρόμοιο φαινόμενο, όπου ένας «κόκκινος γίγαντας» έντεκα φορές μεγαλύτερος του Ήλιου απορρόφησε τους κοντινούς πλανήτες του. Το φαινόμενο αυτό θα συμβεί εντέλει και στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αλλά δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας καθώς υπολογίζεται ότι θα γίνει σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Ο Ήλιος τότε θα εξαντλήσει τα αποθέματα ενέργειάς του, θα εξελιχθεί σε κόκκινο γίγαντα απορροφώντας τους γειτονικούς πλανήτες (συμπεριλαμβανομένης της Γης), και θα περάσει μετά στο στάδιο του «λευκού νάνου», χαμηλώνοντας τη θερμοκρασία του με την πάροδο αρκετών δισεκατομμυρίων ετών. Όντας σχετικής μικρής μάζας, δεν θα εκραγεί σε σούπερνοβα ούτε θα καταρρεύσει σε μαύρη τρύπα.
Πηγή: naftemporiki.gr