Ποιο είναι το αντίθετο της περίφημης φράσης «Seize the day» (άδραξε τη μέρα); Το «Refuse the hour» (αρνήσου την ώρα).
Αυτός είναι και ο τίτλος του τελευταίου έργου του πολυσχιδούς και ιδιοφυούς νοτιοαφρικανού σκηνοθέτη και εικαστικού, Ουίλιαμ Κέντριτζ, ο οποίος από τις 22 έως τις 25 Νοεμβρίου θα εμφανιστεί (ώρα έναρξης 20:30) στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Ο 57χρονος Κέντριτζ που γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ – πόλη η οποία στοιχειώνει σχεδόν το σύνολο του έργου του – μίλησε την Τρίτη 20 Νοεμβρίου σε συνάντησή του με τους δημοσιογράφους για τη δουλειά του, ξεκινώντας από το «Refuse the hour», το έργο το οποίο στην ουσία είναι η θεατρική εκδοχή του μεγάλου installation project «The Refusal of time» με το οποίο συμμετείχε στην Documenta 13 του Κάσελ.
Πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος, ένας σύγχρονος παραμυθάς ο οποίος ξεκινά την αφήγησή του από τον μύθο του Περσέα για να καταλήξει στον Αϊνστάιν, την έννοια του χωροχρόνου και τις μαύρες τρύπες.
Δεκατρείς χορευτές, μουσικοί, περφόρμερ και τραγουδιστές τον συνοδεύουν στο ταξίδι του στα όρια της επιστήμης, οντολογίας και κοσμολογίας συνδυάζοντας την performance, το θεατρικό αναλόγιο, την όπερα, τον σύγχρονο χορό, την εικαστική εγκατάσταση και τις βιντεοπροβολές.
Η σύλληψη και τα κείμενα είναι του Ουίλλιαμ Κέντριτζ, ενώ δύο από τους βασικούς του συνεργάτες είναι ο νοτιοαφρικανικής καταγωγής μουσικός Φίλιπ Μίλερ και η Ντάντα Μασίλο η οποία σπούδασε χορό στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής και στις Βρυξέλλες.
Σταχυολογώντας όσα ανέφερε ο Ουίλιαμ Κέντριτζ στη συνάντησή του με τους εκπροσώπους του Τύπου μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:
* Η πολιτική σκέψη είναι συσσώρευση εμπειριών. Χαρακτηριστικό το δικό του παράδειγμα που όταν ήταν έφηβος είδε την ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά και άκουσε το «Κάντο Χενεράλ» του Μίκη Θεοδωράκη τα οποία, όπως αποδείχτηκε, του άλλαξαν την προσωπική του ματιά θέασης των πραγμάτων.
* Το «Refuse the time» μπορεί να ξεκινά με τον μύθο του Περσέα που σκοτώνει τη Μέδουσα, εκείνο όμως στο οποίο ο ίδιος επικεντρώνει είναι ο Περσέας που σκοτώνει τον παππού του. Συγκεκριμένα, ενδιαφέρεται για το πώς κάποιος είναι ανίκανος να ξεφύγει από τη μοίρα του και για τη «θέση» του πεπρωμένου πίσω απ' όλα αυτά.
* Τον απασχολεί ιδιαίτερα η έννοια του χρόνου αλλά δεν προσπαθεί να δώσει νέα ερμηνεία στη διάσταση του χρόνου. Ναι, θεωρεί ότι το έργο του έχει πολιτική χροιά σε σχέση με την αποικιοκρατία στη Νότια Αφρική.
* Στο εξωτερικό υπάρχει εικόνα καταστροφής για την Ελλάδα. Τον ρωτούσαν πώς θα παρουσίαζε ένα έργο του σε μια πόλη όπου δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Ευτυχώς ήρθε και διαπίστωσε ότι πολλά κτίρια όπως της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ήταν στη... θέση τους.
* Το να σκεφτεί τον εαυτό του ως ηθοποιό είναι... σκέτη καταστροφή. Και όπως έχει δηλώσει: «Ευτυχώς, συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι ήμουν τόσο κακός ηθοποιός που θα έκανα μόνο για ένα ερασιτεχνικό θίασο ή ένα πολύ ανεκτικό κοινό. Ετσι περιορίστηκα στον ρόλο του καλλιτέχνη».
* Η σχέση Γερμανίας και Ελλάδας είναι περίπλοκη από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την εποχή που οι Γερμανοί έστελναν αρχαιολόγους στην Ελλάδα για να «μεταγγίσουν» τον αρχαίο πολιτισμό στη Δύση. Ο τρόπος που φέρονται οι Γερμανοί στους ΄Ελληνες (λέγοντάς τους τι να κάνουν) θυμίζει τους Αγγλους που έδιναν εντολές στη Νότιο Αφρική από τη Μεγάλη Βρετανία.
Αυτός είναι και ο τίτλος του τελευταίου έργου του πολυσχιδούς και ιδιοφυούς νοτιοαφρικανού σκηνοθέτη και εικαστικού, Ουίλιαμ Κέντριτζ, ο οποίος από τις 22 έως τις 25 Νοεμβρίου θα εμφανιστεί (ώρα έναρξης 20:30) στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Ο 57χρονος Κέντριτζ που γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ – πόλη η οποία στοιχειώνει σχεδόν το σύνολο του έργου του – μίλησε την Τρίτη 20 Νοεμβρίου σε συνάντησή του με τους δημοσιογράφους για τη δουλειά του, ξεκινώντας από το «Refuse the hour», το έργο το οποίο στην ουσία είναι η θεατρική εκδοχή του μεγάλου installation project «The Refusal of time» με το οποίο συμμετείχε στην Documenta 13 του Κάσελ.
Πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος, ένας σύγχρονος παραμυθάς ο οποίος ξεκινά την αφήγησή του από τον μύθο του Περσέα για να καταλήξει στον Αϊνστάιν, την έννοια του χωροχρόνου και τις μαύρες τρύπες.
Δεκατρείς χορευτές, μουσικοί, περφόρμερ και τραγουδιστές τον συνοδεύουν στο ταξίδι του στα όρια της επιστήμης, οντολογίας και κοσμολογίας συνδυάζοντας την performance, το θεατρικό αναλόγιο, την όπερα, τον σύγχρονο χορό, την εικαστική εγκατάσταση και τις βιντεοπροβολές.
Η σύλληψη και τα κείμενα είναι του Ουίλλιαμ Κέντριτζ, ενώ δύο από τους βασικούς του συνεργάτες είναι ο νοτιοαφρικανικής καταγωγής μουσικός Φίλιπ Μίλερ και η Ντάντα Μασίλο η οποία σπούδασε χορό στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής και στις Βρυξέλλες.
Σταχυολογώντας όσα ανέφερε ο Ουίλιαμ Κέντριτζ στη συνάντησή του με τους εκπροσώπους του Τύπου μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:
* Η πολιτική σκέψη είναι συσσώρευση εμπειριών. Χαρακτηριστικό το δικό του παράδειγμα που όταν ήταν έφηβος είδε την ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά και άκουσε το «Κάντο Χενεράλ» του Μίκη Θεοδωράκη τα οποία, όπως αποδείχτηκε, του άλλαξαν την προσωπική του ματιά θέασης των πραγμάτων.
* Το «Refuse the time» μπορεί να ξεκινά με τον μύθο του Περσέα που σκοτώνει τη Μέδουσα, εκείνο όμως στο οποίο ο ίδιος επικεντρώνει είναι ο Περσέας που σκοτώνει τον παππού του. Συγκεκριμένα, ενδιαφέρεται για το πώς κάποιος είναι ανίκανος να ξεφύγει από τη μοίρα του και για τη «θέση» του πεπρωμένου πίσω απ' όλα αυτά.
* Τον απασχολεί ιδιαίτερα η έννοια του χρόνου αλλά δεν προσπαθεί να δώσει νέα ερμηνεία στη διάσταση του χρόνου. Ναι, θεωρεί ότι το έργο του έχει πολιτική χροιά σε σχέση με την αποικιοκρατία στη Νότια Αφρική.
* Στο εξωτερικό υπάρχει εικόνα καταστροφής για την Ελλάδα. Τον ρωτούσαν πώς θα παρουσίαζε ένα έργο του σε μια πόλη όπου δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Ευτυχώς ήρθε και διαπίστωσε ότι πολλά κτίρια όπως της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ήταν στη... θέση τους.
* Το να σκεφτεί τον εαυτό του ως ηθοποιό είναι... σκέτη καταστροφή. Και όπως έχει δηλώσει: «Ευτυχώς, συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι ήμουν τόσο κακός ηθοποιός που θα έκανα μόνο για ένα ερασιτεχνικό θίασο ή ένα πολύ ανεκτικό κοινό. Ετσι περιορίστηκα στον ρόλο του καλλιτέχνη».
* Η σχέση Γερμανίας και Ελλάδας είναι περίπλοκη από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την εποχή που οι Γερμανοί έστελναν αρχαιολόγους στην Ελλάδα για να «μεταγγίσουν» τον αρχαίο πολιτισμό στη Δύση. Ο τρόπος που φέρονται οι Γερμανοί στους ΄Ελληνες (λέγοντάς τους τι να κάνουν) θυμίζει τους Αγγλους που έδιναν εντολές στη Νότιο Αφρική από τη Μεγάλη Βρετανία.
Ουίλιαμ Κέντριτζ
«Refuse the hour»
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Λεωφόρος Συγγρού 107 - 109
