ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Είναι άχαρο να γράφεις τούτες τις ώρες για το τι έχει προσφέρει η Ελλάδα στην ανθρωπότητα. Άχαρο διότι ενώ αισθάνεσαι την υπερηφάνεια να σε κατακυριεύει, την ίδια ώρα υπό το κράτος της σημερινής διεθνούς κατακραυγής για την οικονομική κατάσταση που βιώνει ο τόπος, αισθάνεσαι αμήχανα και φοβάσαι μήπως θεωρηθείς υπερφίαλος ή εθνικιστής.
Είναι, όμως, πρόσκαιρο το συναίσθημα αυτό. Διότι είναι η ίδια η Ιστορία που έρχεται να δικαιώσει την προσπάθεια και την πένα σου. Όταν διαβάζεις αποφθέγματα όπως «εις τον αγώνα της η Ελλάς απέδειξε, ότι είναι το γενναιότερον έθνος που εγνώρισε ποτέ ο κόσμος και έδωσεν εις όλους τους άλλους ελευθέρους λαούς το θάρρος το οποίον εχρειάζοντο δια να περιφρουρήσουν τα δίκαια της ανθρωπότητος» και όταν αυτό το διαβάζεις στην Daily News της εποχής, (10 Απριλίου 1941), τότε τονώνεσαι ψυχικά και δικαιώνεσαι ηθικά.
Ή όταν επίσης διαβάζεις πως: «…ο καλύτερός μας ύμνος προς την Ελλάδα θα είναι να πολεμήσωμεν διά την Αμερικανικήν ελευθερία και ούτω θα πολεμήσωμεν ταυτοχρόνως και δια την ελευθερίαν της Ελλάδος, και δια τον πολιτισμόν τον οποίο εγαλούχησεν η Ελλάς», τότε όλες οι μεμψιμοιρίες των «ισχυρών» σήμερα, μοιάζουν αστειότητες.
Σε όλους αυτούς τους καλοθελητές, από Μέρκελ αρξάμενοι και εις Γιούγκερ καταλήγοντες, πρέπει να υπενθυμίσουμε αυτό που έγραφαν οι “New York Times” στις 6 Ιουνίου του 1941. Έγραφαν: «οι απανταχού ελεύθεροι άνθρωποι θα ενθυμηθούν το χρέος των προς το μικρόν αυτό έθνος, την Ελλάδα, το οποίον έρριψεν εαυτό εις τον δρόμο των δύο δικτατόρων και δημιούργησε νέαν μεγαλειότητα τη στιγμή της ήττης του».
Αλήθεια, τι θα είχε να πει σήμερα η κυρία Λαγκάρντ διαβάζοντας ¨δια τον ανεκτίμητον χρόνον που ΄πεδωσαν οι Έλληνες με τον μεγαλειώδη αγώνα των, εμείς και η Ρωσσία θα είμεθα εσαεί προς αυτούς ευγνώμονες»…
Σήμερα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες …δεν μπορούν να αποφασίσουν να αποδεσμεύουν τη δόση την οποία πανάκριβα ξεχρεώνουν οι Έλληνες στους διεθνείς τοκογλύφους…
Κι όμως, «πρέπει να δοθή εις αυτούς αμέριστος η βοήθεια της οποίας έχουν ανάγκην και της οποίας τόσον άξιοι είναι»!
Όχι δεν είναι λόγια της κας Λαγκάρντ ή του κ. Ολάντ. Δεν ειπώθηκαν καν χθες. Είναι η παρότρυνση του μεγαλοτραπεζίτη Αμερικανού J.P. Morgan όταν η Ελλάδα μη φειδόμενη θυσιών, αίματος και προσφοράς, στεκότανε θαρραλέα στο πλευρό των Άγγλων συμμάχων «με άκαμπτον πίστιν, πράγμα το οποίον θέτει την Αγγλίαν και όλα τα φιλελεύθερα έθνη υπό μία αιωνίαν υποχρέωσιν προς την Ελλάδα…»
Ας τα έχουν υπόψη τους όλα αυτά τη Δευτέρα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Διαφορετικά θα είναι επιλήσμονες απέναντι στην Ιστορία.
πηγη Panhellenicpost.gr
