Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
http://PanhellenicPost.com
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Η συνέντευξη του προέδρου της Ομοσπονδίας Θεσσαλικών Συλλόγων Ευρώπης, κ. Διαμαντή Γκίκα, στην PanHellenic Post θίγει μερικά από τα πιο σοβαρά θέματα που αφορούν τις σχέσεις Ομογένειας-μητροπολιτικού κέντρου.
Με μία αφοπλιστική ειλικρίνεια, και με λόγια απλά, λέει αλήθειες που δεν μπορούν και δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες. Και, το σημαντικότερο, θέτει ζητήματα που πρέπει να προβληματίσουν όλους όσους ασχολούνται με τον Απόδημο Ελληνισμό και, φυσικά, το ελληνικό Κράτος.
Ανάμεσα στα όσα άλλα είπε, τα όσα εξέθεσε περί διασυλλογικών συναντήσεων και συνεννοήσεων ομογενειακών παραγόντων, στην Ευρώπη και τον κόσμο, είναι βαρυσήμαντα. Είναι η πρώτη φορά που οι Απόδημοι εξετάζουν σοβαρά τη δυνατότητα μιας πιθανής αυτό-οργάνωσής τους, σε παγκόσμιο επίπεδο. Μελετούν τη συνένωση δυνάμεων. Εξετάζουν τη χάραξη μιας κοινής γραμμής.
Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα. Ούτε, όμως, ακατόρθωτο. Εάν ξεπεραστούν τα προαιώνια ελαττώματα της φυλής, ο τοπικισμός και ο διαγκωνισμός για την πρωτοκαθεδρία, εύκολα θα αναδειχθεί η σπουδαιότητα και θα ξεχωρίσει η κοινή ωφέλεια που θα προκύψει από μία θετική κατάληξη των διεργασιών αυτών.
Το ελληνικό Κράτος γα τους δικούς του (μικρο-κομματικούς;) λόγους δειλιάζει να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Δεν προχωράει σε ριζοσπαστικές λύσεις σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με την Ομογένεια. Η Ψήφος, η εκπροσώπησή της στη γενέτειρα και η Παιδεία, είναι σημεία αιχμής. Και στα τρία αυτά ζητήματα, η ελληνική Πολιτεία, αντί για γοργά βήματα μπροστά, πραγματοποιεί κατά καιρούς είτε «επί τόπου πηδηματάκια», είτε κάνει άλματα προς τα πίσω…
Βέβαια, πρέπει κανείς να παρατηρήσει το γεγονός ότι στην ομογένεια, ειδικότερα της Αμερικής και της Αυστραλίας, που είναι και οι πολυπληθέστερες, είναι εμφανής σήμερα η απουσία από το προσκήνιο ηγετικών φυσιογνωμιών, που θα αναλάμβαναν το βαρύ έργο της οργάνωσης και της εκπροσώπησης της Ομογένειας.
Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά φωτεινά μυαλά στην ομογένεια. Δυστυχώς, όμως, για διάφορους λόγους έχουν αποθαρρυνθεί και δεν ασχολούνται με τα κοινά. Αφοσιωμένοι στον επιστημονικό, επαγγελματικό ή καλλιτεχνικό τους χώρο, διαπρέπουν παγκοσμίως, διατηρώντας αποστάσεις από την οργανωτική δομή της ομογένειας. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Ίσως, επομένως, δεν θα είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς άμεσα τα αποτελέσματα ενός τέτοιου διαλόγου. Η ωρίμανση σκέψεων, απόψεων και προτάσεων θέλει τον καιρό της. Διχογνωμίες υπάρχουν. Διαφορετικές προσεγγίσεις αναφύονται. Ποικίλες επιδιώξεις πλανώνται στο αέρα.
Μολαταύτα, είναι σημαντικό ότι τέθηκε επί τάπητος το θέμα. Ότι κάποιοι ομογενείς, έστω λίγοι, προβληματίζονται και ενεργούν. Και εάν το γνωμικό: Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, είναι σωστό, τότε η ομογένεια έχει ήδη προχωρήσει αρκετά.
Το ερώτημα είναι, το ελληνικό Κράτος θα παραμείνει απλός θεατής;
