Panhellenic Post - The Online Newspaper of Hellenism
http://PanhellenicPost.com
http://PanhellenicPost.com
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Όσο οι εβδομάδες για την εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας λιγοστεύουν, πληθαίνουν τα σενάρια και οι πληροφορίες γύρω από το πρόσωπο που θα υποδείξει ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και που κατά τα δημοσιεύματα πιθανολογείται να είναι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης.
Σύμφωνα, μάλιστα, με την «Καθημερινή της Κυριακής» -και άλλα δημοσιεύματα- με την (εικαζόμενη) πρόθεση του Πρωθυπουργού συγκλίνει και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος επίσης (;) φέρεται να θεωρεί τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, ως την προσφορότερη επιλογή για το ύπατο αξίωμα της χώρας.
Στην “στρατηγική” που υπηρετεί η συγκεκριμένη επιλογή, λένε, εντάσσονται τρεις άξονες: η απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο, η συμφωνία της διευθέτησης του ελληνικού χρέους και η αλλαγή του μείγματος της οικονομικής πολιτικής μέσω των φοροελαφρύνσεων και της ανάπτυξης.
Το “πακέτο”με το οποίο λέγεται ότι θα προσφέρουν στον κ. Κουβέλη την Προεδρία (ουσιαστικά την έξοδο της χώρας από την κρίση!) μοιάζει πράγματι ελκυστικό -αρκεί να το δεχθεί και η ΕΕ!!!- και δύσκολα θα αρνηθεί την πρόταση, εάν και εφόσον αυτή τελικά του γίνει.
Οι πιθανότητες να είναι ο κ. Κουβέλης ο “εκλεκτός” δεν φαίνονται, πάντως, μεγάλες. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η ΡΗΡ, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί παρατηρητές που υποστηρίζουν ότι ο κ. Φώτης Κουβέλης ΔΕΝ θα είναι η επιλογή του κ. Σαμαρά και ήδη “ψάχνονται” για τον κρυφό άσο που θα βγάλει από το μανίκι του την κατάλληλη στιγμή ο Πρωθυπουργός με ή χωρίς ταυτόσημη θέση του κ. Βενιζέλου.
Την άποψη αυτή τη στηρίζουν στα εξής δεδομένα:
Πρώτον, ο κ. Κουβέλης, την κρίσιμη ώρα “κρέμασε την συγκυβέρνηση” προκαλώντας ανασχηματισμό και, ουσιαστικά, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές με ισχυρό -τότε- το ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής αλλαγής, την ώρα μάλιστα που η Οικονομία είχε απόλυτη ανάγκη από πολιτική σταθερότητα.
Δεύτερο, από την Προεδρία της Δημοκρατίας έχουν περάσει μέχρι σήμερα κορυφαίες προσωπικότητες, αλλά και πολιτικοί οι οποίοι δεν ευτύχησαν στα τελευταία στάδια της καριέρας τους να επιβραβευθούν με την ψήφο των πολιτών. Η Προεδρία της Δημοκρατίας, λένε, δεν είναι ούτε “γηροκομείο” ούτε “κολυμπήθρα του Σιλωάμ”.
Τρίτο, η διαφαινόμενη πρόθεση της Κυβέρνησης να αλλάξει το Σύνταγμα και να εκλέγεται στο μέλλον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό, αυξάνει τις ευθύνες για μία επιλογή που θα πλησιάζει περισσότερο στην λαϊκή θέληση.
Την ανάγκη να είναι ο υποψήφιος Πρόεδρος μία προσωπικότητα ευρείας αποδοχής στο λαό, την επιβάλλει, εξάλλου και το δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατείνεται ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, ούτε θα προτείνει ούτε θα ψηφίσει για το νέο Πρόεδρο. Το ίδιο θα πράξει και το ΚΚΕ, όπως λέει ο γραμματέας του. Σημαίνει αυτό ότι η πιθανότητα να συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι της τελικής ψηφοφορίας θα είναι θεωρητικά δυνατή μόνον εάν ο υποψήφιος Πρόεδρος είναι πρόσωπο ικανό να συσπειρώσει γύρω του τις ψήφους των αδέσμευτων-ανεξάρτητων βουλευτών, ίσως και ορισμένων βουλευτών των μη αριστερών κομμάτων της Βουλής.
Ασφαλώς μία τέτοια προσωπικότητα θα μπορούσε να είναι ο Φώτης Κουβέλης, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κυβερνητική κρίση που ο ίδιος προκάλεσε.
Εξάλλου, η κοινή λογική λέει πως σε μια καθοριστική ψηφοφορία όπως η προκείμενη, αφού αδυναμία ανάδειξης Προέδρου σημαίνει εκλογές, δεν είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός και η συγκυβέρνηση να έχουν “ρίξει” πρόωρα στον στίβο το όνομα του υποψηφίου για να το “κάψουν”…
Πέραν του προσώπου του νέου προέδρου, το ζήτημα είναι ότι για μια ακόμη φορά, η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας γίνεται αφορμή για μικροκομματικά παιχνίδια και πολιτικές ασκήσεις επί χάρτου από την αντιπολίτευση. Πάει, έτσι, “περίπατο” η Συνταγματική επιταγή για ανάδειξη Προέδρου με την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία της Βουλής (2/3) που δίνει αίγλη στο Θεσμό και εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα στη χώρα.
Ιδιαίτερα σε τούτη την κρίσιμη περίοδο, που η Ελλάδα έχει ανάγκη ομοψυχίας και εθνικής συνεννόησης.
Διότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόδου από την κρίση, από την συλλογική προσπάθεια.
