Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Η μορφή του Εθνάρχη Μακαρίου Γ’ θα σημαδεύει για πάντα τόσο την Ιστορία της Κύπρου, όσο και τον αγώνα των υγιών δυνάμεων της Παγκόσμιας Κοινωνίας να απαλλαγεί η Ανθρωπότητα από το ζυγό της Αποικιοκρατίας, των Φυλετικών διακρίσεων και τη προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε μια εποχή όπως τη σημερινή με τα αδιέξοδα που μας δημιουργεί η τουρκική αδιαλλαξία για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα που να τερματίζει την βάρβαρη τουρκική εισβολή, ως επίσης και τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούνται με την παγκόσμια οικονομική κρίση, η μορφή του Εθνάρχη Μακαρίου Γ’, οι πολιτικοί του αγώνες και η πολιτική του φιλοσοφία, είναι η ελπίδα μας να υπερβούμε τις κρίσεις της εποχής μας, τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε παγκόσμιο.
Για να γίνω συγκεκριμένος, όσοι γνωρίσαμε και καταλάβαμε, έστω και λίγο το μεγαλείο του Μακαρίου, η εθνικη παρακαταθήκη του για την Κύπρο είναι η εκ μέρους μας εσωτερική ενότητα για να μπορέσουμε με τον μακροχρόνιον αγώνα του Λαού μας να δικαιωθούμε.
Η δικαίωση του Λαού μας αποτελεί ένα στοίχημα για την αξιοπρέπεια και τη δικαίωση της λειτουργίας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για να προστατεύονται με κάθε τρόπο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του Πλανήτη μας. Εκεί που ανεχόμαστε την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπάρχει βία με θύματα αθώους πολίτες, ιδιαίτερα ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα και μικρά παιδιά. Aυτή η πολιτική προσέγγιση ήταν πρωταρχική υπόθεση για τον Εθνάρχη Μακάριο. Γι’ αυτό τον αγαπήσαμε όλοι μας και το θαυμάζαμε, όχι μόνο στο χώρο της Κύπρου και της Ελλάδος και στον Απόδημο Ελληνισμό, αλλά παγκόσμια, ιδιαίτερα οι καταπιεσμένοι Λαοί της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Ακόμη και οι εχθροί του τον εθαύμαζαν, όλων εκείνων που η δύναμη τους προερχόταν από την εκμετάλλευση των σκλαβωμένων Λαών.
Προσπάθειες σκοτεινών δυνάμεων όταν ζούσε ο Μακάριος, αλλά και στην εποχή μας προσπαθούν να σπειλώσουν την ιερή μνήμη του. Οι ξένοι που ποτέ τους δεν τον συμπάθησαν όπως ο Κίσινγκερκ κι ο μακαριστός Πρόεδρος της Τουρκίας Οζάλ επειδή σέβονται το μεγαλείο του Εθνάρχη Μακαρίου τον θαυμάζουν για την αφοσίωση του στις πανανθρώπινες αξίες να προστατευθεί όχι μόνο ο Λαός του, αλλά ολόκληρη η Ανθρωπότητα.
Αυτοί που τον συκοφάντισαν και τον αδίκησαν και τον πολέμησαν και τον πόνεσαν ήσαν άνθρωποι που εν πολλοίς ευεργετήθησαν από τον ίδιο, ήσαν ή από τη Κύπρο ή από την Ελλάδα. Ο Εθνάρχης Μακάριος ήταν ανιδιοτελής, πατριώτης και πάνω απ’ όλα ένας πολύ πιστός απλός και ευσεβής άνθρωπος που πυξίδα της ζωής του ήταν να διακονήσει με αυταπάρνηση την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό συμβάλλοντας στην ευημερία μας και στην ειρηνική συνύπαρξη των Λαών.
Το μυστικό της επιτυχίας του ήταν η συνεχής προσευχή του στον Ιησού Χριστόν και στη Μητέρα του Παναγία μας την Κυκκώτισα που τον ανέθρεψε όταν ήταν ορφανό παιδάκι και τον δίδαξε να αγαπά όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τα ορφανά και άπορα παιδιά. Γι’ αυτό τα πολλαπλά Αρχιεπισκοπικά και Προεδρικά του καθήκοντα δεν τον εμπόδισαν να γίνει ο κορυφαίος Ορθόδοξος Ιεραπόστολος της εποχής μας βαπτίζοντας χιλιάδες Αφρικανόπουλα ορφανά και παιδιά, που σήμερα πολλοί ανώνυμοι ευσεβείς χριστιανοί που δεν είναι πλούσιοι από την Ελλάδα και τη Κύπρο συνεχίζουν αυτή τη παράδοση της αγάπης που δημιούργησε ο Εθνάρχης Μακάριος, στηρίζοντας με μηνιαίες υποτροφίες άπορα και ορφανά παιδιά να φοιτούν σε σχολείο και να έχουν λίγο φαγητό όπως όλα τα παιδιά του κόσμου.
Τον Εθνάρχη Μακάριο τον γνώρισα από κοντά πολύ μικρός όταν υπηρετούσα τον μακαριστόν Πνευματικό του Γέροντα τον Ηγούμενο Κύκκου Χρυσόστομον. Ως δόκιμος και μετά «μαθητής» στα πρώτα χρόνια της ζωής μου στο Μοναστήρι του Κύκκου, ως υπηρέτης του Ηγουμένου είχα την ευθύνη να τους ετοιμάσω καφέ. Στην αρχή δεν καταλάβαινα και πολλά απ’ αυτά που έλεγαν μεταξύ τους, όταν όμως ήμουνα δεκάξι χρονών μπορούσα να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο του Εθνάρχη Μακαρίου, είχε συνείδηση της αποστολής του για την Κύπρο, τον Ελληνισμό και για την Ανθρωπότητα, ήταν ένας άγιος άνθρωπος, που δυστυχώς δυσκολευόταν να συναντήσει κι άλλους αγίους στο χώρο της Πολιτικής σκηνής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για να κτίσουν μαζί μια καλύτερη κοινωνία. Όλοι δούλευαν με ατζέντα τα στενά τους υλικά και οικονομικά συμφέροντα. «Εκείνη η άμωμη μορφή», όπως την περιγράφει ο Ποιητής ήταν μόνη της κι ήθελαν με κάθε τρόπον να την εξοντώσουν. Στο τέλος μαχαίρωσαν το σώμα της Κύπρου και μας έφεραν τους βάρβαρους τούρκους εισβολείς.
Είναι πολύ λυπηρόν όμως που ακόμη και σήμερα δήθεν σοβαροί επιστήμονες συνεχίζουν με τον ίδιο συκοφαντικό τρόπο να σπειλώσουν τη μνήμη του Εθνάρχη Μακαρίου. Ένας απ’ αυτούς που έχει ήδη δημιουργήσει εσωτερικό διχασμό ανάμεσα στο Λαό μας εκμεταλλευόμενος την τραγωδία των αδικοχαμένων ηρώων μας στο Μαρί λόγω της Τουρκικής Εισβολής που συνέχεια πληρώνουμε το κόστος, είτε με τη θυσία του Σολομού και του Ισαάκ, είτε με τη πτώση του ελικοπτέρου του αείμνηστου στρατηγού μας Φλωράκη και των υπολοίπων ηρώων μας, είναι δυστυχώς ο Πολύς Πολυβίου. Με βιβλία του που κυκλοφόρησε τελευταίως φορτώνει όλα τα κακά που μας βρήκαν από τους Τούρκους στο Μακάριο. Ακόμη κι αυτή τη πορεία της λύσεως του Κυπριακού μέσα από τη προοπτική της Ομοσπονδίας, που αποφάσισε διαχρονικά σύσσωμη η μεγάλη πλειοψηφία της Πολιτικής Ηγεσίας της Κύπρου κι η Ελλάδα στηρίζει, θεωρεί ότι είναι πορεία καταστροφής, και αίτιο θεωρεί το Μακάριο.
Ούτε την ιστορία δεν σέβεται ο κ. Πολυβίου. Ξέρει πολύ καλά ότι αυτή αποτέλεσε μια πολιτική δέσμευση όλων των Πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδος και της Κύπρου στην οποία προήδρευσε ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος πρίν την επιστροφή του Μακαρίου στην Κύπρο το 1974 μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την βάρβαρη τουρκική εισβολή. Μάλιστα ο Μακάριος ζήτησε να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, όπως έκανε άλλωστε και στο παρελθόν πολλές φορές μετά την πρώτη του θητεία. Δεν του επέτρεπαν να κάνει κάτι τέτοιο, του έλεγαν ότι αρνείται την εθνική του αποστολή.
Ο Μακάριος για ότι έκανε είχε δίπλα του την κορυφαία Ηγεσία της Κύπρου που στη συνέχεια μάλιστα μερικοί από αυτούς εκλέχθησαν από το Λαό της Κύπρου Πρόεδροι, όπως οι μακαριστοί Σπύρος Κυπριανού και Τάσσος Παπαδόπουλος, ο κ. Γλαύκος Κληρίδης. Οι άλλοι δύο πάλι Πρόεδροι που ανέδειξε ο Λαός της Κύπρου στο ύψιστο αξίωμα, ο κ. Βασιλείου και ο κ. Χριστόφιας, στάθηκαν αντάξια στο ύψος των περιστάσεων επειδή, όπως οι προκάτοχοι τους στηρίχθησαν στις πολιτικές επιλογές του Εθνάρχη Μακαρίου. Οι επιλογές του Μακαρίου ήταν εθνικές επιλογές για την επιβίωση του Λαού μας με μια βιώσιμη λύση για όλους μας. Γι’ αυτό όσοι πολεμούν αυτές τις επιλογές υποθάλπτουν τις επιλογές του λαού μας. Κοντά στο Μακάριο ήσαν πάντοτε κι ο μακαριστός Κρίτων Τορναρίτης, κορυφαίος συνταγματολόγος, η Σουλιώτου, ο μακαριστός Τριανταφυλλίδης, ο μακαριστοί Κρανιδιώτες κι αρκετοί άλλοι που μόνο αγάπη είχαν και πατριωτισμό και τίποτα άλλο. Τον Εθνάρχη Μακάριο δεν τον εκλέγανε μόνο τα Μέλη του ΔΗΚΟ, αλλά και τα Μέλη του ΑΚΕΛ και της ΕΔΕΚ.
Προχθές που πέθανε ο Ντεκτάς υπήρχε η φωτογραφία του παντού και κάποιος ξένος φίλος μου στις Βρυξέλλες όταν με είδε να διαβάζω μια εφημερίδα με ρώτησε αν έχει κάποια συγγένεια με τον κ. Πολυβίου. Και εγώ του απάντησα. Ο ένας είναι Έλληνας και ο άλλος είναι Τούρκος, αλλά οι θέσεις τους για τον Εθνάρχη Μακάριο δεν διαφέρουν.
