«Ηρθαμε εδώ στο υπαίθριο παζάρι του Σχιστού για να πουλήσουμε το αυτοκίνητό μου. Χρειαζόμαστε άμεσα τα χρήματα, γιατί σκοπεύουμε τα Χριστούγεννα να παντρευτούμε. Το δίνω προς 5.500 ευρώ, τιμή που χωρά και συζήτηση…».
Κυριακή πρωί και ο Γιώργος Πέππας έχει ταξιδέψει από τη Φθιώτιδα ώς το Σχιστό του Δήμου Περάματος για να δοκιμάσει την τύχη του. Για πρώτη φορά επιχειρεί να ξεφορτωθεί τα 115 άλογά του, το μαύρο Seat Ibiza των 1.400 κυβικών, μοντέλο 2004. Είναι που θέλει να ρευστοποιήσει μέρος της αξίας του οχήματός του για κοστούμι και λοιπά γαμπριάτικα έξοδα. Στις 9 το πρωί που περνά την είσοδο του παζαριού, ήδη τα προς πώληση αυτοκίνητα σχηματίζουν ουρές.
«Είπα να έρθω κι εγώ εδώ μήπως και καταφέρω ό, τι και ο κουμπάρος μου την περασμένη Κυριακή: έμεινε από τις 8.30 ώς τις 11 το πρωί και με τη μία κατάφερε να πουλήσει το Hyundai του, αφού ήθελε να φύγει για Ουαλία. Τελικά πήρε στο χέρι 4.000 ευρώ, από τα 4.600 που αρχικά ζητούσε», περιγράφει. Προ επταετίας, ο ίδιος είχε δώσει 17.050 ευρώ σε αντιπροσωπεία για το αμάξι του. Τώρα το βγάζει στο σφυρί με αρχική τιμή στα 5.500 ευρώ, δηλαδή μόλις στο ένα τρίτο της αγοράς του. «Από πέρυσι τού έχω βάλει και καινούργιες ζάντες και αμορτισέρ. Αν έρθει κάποιος με cash, το κάνει δικό του και με 5.000 ευρώ. Θα δούμε, διάφοροι κράτησαν το τηλέφωνό μας και είπαν πως θα το σκεφτούν», λέει.
Είναι περιτριγυρισμένος από δεκάδες άλλα διαφόρων τύπων, χρωμάτων και κυβικών αμάξια. Νωρίτερα το πρωί, έφταναν γύρω στα 200, μέχρι που ο ήλιος άρχισε να καίει. Οι πιο υπομονετικοί από τους ιδιοκτήτες παραμένουν. Αναζητούν σκιερό μέρος δίπλα στα τετράτροχα εμπορεύματά τους. Αλλοι, πάλι, έχουν ανοίξει διάπλατες τις πόρτες και τα παράθυρα, αναμένουν πελάτη καθισμένοι ή και ξαπλωμένοι στη θέση του οδηγού ή του συνοδηγού. Οι πιο βιαστικοί έχουν καταφτάσει εκεί από τις 5 τα ξημερώματα, για πιο επίμαχο πόστο. Εμποροι με περισσότερα από ένα αυτοκίνητα για πούλημα, τα έχουν βάλει στην αλάνα από το προηγούμενο βράδυ. Ολοι τους έχουν πληρώσει εισιτήριο ως εκθέτες, 10 ευρώ, με απόδειξη που κόβει υπάλληλος του τοπικού δήμου.
Πολυτελή τζιπ Ή cabrio για λίγους σε τιμές κάτω από 9.500 ευρώ, οικογενειακά αυτοκίνητα τριετίας, δεκαετίας ή και πιο γέρικα 1.000-2.000 κυβικών προς 2.500-6.500 ευρώ, σαραβαλάκια 15 και πλέον χρόνων ξεπουλιούνται μέχρι και για 780 ευρώ. Καθένα τους έχει στο παρμπρίζ του και το κίτρινο πωλητήριο, με το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη του. Ταμπελάκια στα περισσότερα, διαφημίζουν ότι το προϊόν είναι Full Extra, με συναγερμό, ηλεκτρικά παράθυρα και κλειδαριές και airbag. Αλλοι αναγράφουν πως είναι «ατρακάριστο», από «πρώτο χέρι», με... «Ερκοντίσιο». Μερικοί είναι ακόμα πιο αναλυτικοί, έχουν γράψει πως το αμάξι τους έχει περάσει από «γενικό σέρβις», από «ΚΤΕΟ», έχει «κάρτα καυσαερίων» και «πληρωμένα τέλη». Παρά τη μεγάλη προσέλευση κόσμου, πάντως, ζήτημα είναι αν άλλαξαν χέρια δυο τρία αυτοκίνητα αυτή την Κυριακή.
«Από τις 7 είμαι εδώ. Μεσημέριασε κι ακόμα τίποτα, κι ας πουλάω τζιπ. Οι περισσότεροι δεν έχουν λεφτά τώρα με την κρίση. Οσοι πάλι διαθέτουν είναι κολλημένοι με τα μεγαλύτερα τζιπ, από 2.000 κυβικά και άνω», λέει ο 55χρονος Γιάννης Καρκαλάς, που έχει βαλθεί να βρει ενδιαφερόμενο για το λευκό Isuzu του, 1.800 κυβικών. «Είναι δεκαπέντε ετών. Το πήρα πέρυσι προς 1.700 ευρώ, σε πλειστηριασμό από τα κατασχεμένα του ΟΔΔΥ, όπου το είχαν αρχικά στα 10.000 ευρώ. Αφού έχει άδεια του 2010, για το κράτος θεωρείται καινούργιο : έχει έκπτωση 30% ως τεκμήριο, ενώ και το σήμα τελών κυκλοφορίας του κοστίζει μόλις 270 ευρώ. Το δίνω πλέον προς 2.500 ευρώ. Θέλω τα χρήματα για να φτιάξω ένα ακόμα δωμάτιο στο εξοχικό μου, στους Αγίους Θεοδώρους, τώρα που βγαίνω στη σύνταξη ως φανοποιός», λέει στα «ΝΕΑ».
Πώληση λόγω ανάγκης. «Δεν το βλέπω να το πουλάω σήμερα» παρατηρεί και ο 50χρονος Παναγιώτης Παπανδρέου. Ιδιοκτήτης ταξί στο επάγγελμα, ήρθε νωρίς από τη Νεμέα Κορινθίας, στην έκτη απόπειρά του να μεταβιβάσει το Ι.Χ. του, το μαύρο Volvo, προς 6.900 ευρώ. «Τριάντα άτομα με ρώτησαν σήμερα κάτι περισσότερο για το αμάξι αυτό. Αλλά μόλις ακούνε για 2.000 κυβικά, φεύγουν. Η υψηλή φορολογία του, τα καύσιμα που καίει και τα 600 ευρώ για τέλη τούς αποθαρρύνουν. Κι όμως, μπροστά στα 57.000 ευρώ που μου κόστισε το 2000, το πουλώ σήμερα σε αστεία τιμή. Μιλάμε για λιμουζίνα, όλοι όσοι τη βλέπουν τη θαυμάζουν. Αλλά ελάχιστοι προχωρούν στο επόμενο στάδιο, της διαπραγμάτευσης. Μετρημένοι στα δάχτυλα μού το παζαρεύουν εκεί γύρω στα 6.000 ευρώ…», αναφέρει. «Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πάω ευχαριστημένος σπίτι μου αν καταφέρω τελικά και το πουλήσω. Είναι όμως κι αυτή η ψυχρή λογική, ότι θέλω να βγάλω μερικά χρήματα από αυτό, γιατί τα χρειάζομαι. Θα κρατήσω ένα Ι.Χ. 1.600 κυβικών που είναι και πιο οικονομικό», ξεκαθαρίζει.
Από την πλευρά του ο Αριστείδης Καλοΐδης πουλάει το αυτοκίνητο για να πληρώσει τα δάνεια που έχει πάρει για το σπίτι που χτίζει. «Το βλέπει ο κόσμος, είναι ωραίο οικογενειακό αυτοκίνητο. Το δίνω για 4.000 ευρώ, αν τα λεφτά μπουν μέσω τραπέζης ή προς 3.700 ευρώ, αν τα πάρω επιτόπου σε μετρητά. Αν είχα χρήματα στην άκρη, δε θα το πουλούσα. Αλλά τώρα αναγκάζομαι», τονίζει. Η μηχανή του αυτοκινήτου του είναι αναμμένη, το καπό ανοιχτό. Ενδιαφερόμενος να το αγοράσει ο Βασίλης. Το τεστάρει, κοιτάει και για καυσαέρια. «Μια χαρά είναι και η τιμή καλή. Στην πόλη μου, την Κομοτηνή, αυτό έχει 6.000 ευρώ. Εχω βρει κι άλλα δυο παρόμοια μέσω αγγελιών σε εφημερίδα και σκέφτομαι ποιο να διαλέξω», λέει ο υποψήφιος αγοραστής, που αναζητά κάτι πιο καινούργιο από το 20χρονο Toyota του.
