Στο τελευταίο του ταξίδι, χρειάστηκε να έρθει σε ένοπλη συμπλοκή με Σομαλούς «πειρατές». Κάποιοι από αυτούς σκοτώθηκαν. Οι υπόλοιποι παραδόθηκαν στις αρχές. Όμως, εκεί στα...
ανοιχτά του Ινδικού ωκεανού, στη μέση του πουθενά, εκείνος με τους υπόλοιπους τρεις της ομάδας είχε καταφέρει να σώσει το πλήρωμα και τον εαυτό του.
«Αν σκεφτείς "σκότωσα έναν άνθρωπο" δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά», μας λέει. Κι όμως, δεν ήταν αυτή η εμπειρία που χαράχτηκε στη μνήμη ως η πιο δύσκολη. Ήταν η πρώτη που ήταν άοπλος και τον έσωσε το ελληνικό δαιμόνιο, μια μπλόφα και αρκετή τύχη.
Ο Γιώργος είναι απόστρατος των Ειδικών Δυνάμεων, είναι στην Κρήτη και τα τελευταία χρόνια ανήκει στους επίλεκτους κομάντο που μέσω εταιρειών αναλαμβάνουν ως φρουρά την προστασία των καραβιών από τους Σομαλούς πειρατές στον Ινδικό ωκεανό.
Με την ψυχραιμία του επαγγελματία του είδους, ο Γιώργος, περιγράφει αποκλειστικά στο Flashnews.gr και την Τώνια Λιοδάκη, αληθινά περιστατικά συμπλοκής , πώς γίνεται το αλισβερίσι των λύτρων στην περίπτωση ομηρίας, μιλά για το «παιχνίδι» που φαίνεται να έχει στηθεί στο ίσως όχι και τόσο τυχαίο φαινόμενο της πειρατείας και μας εξηγεί πόσο πολύ πλέον έχουν πέσει οι τιμές τη στιγμή που «παίζεται» η ζωή σου.
*Το αληθινό του όνομα, δεν είναι Γιώργος. Μας ζήτησε ανωνυμία και το σεβαστήκαμε, για το λόγο αυτό εξάλλου δεν αποκαλύπτουμε άλλες πληροφορίες για την ταυτότητά του πέρα από το γεγονός ότι βρίσκεται στην Κρήτη.
Περίγραψέ μας τι συμβαίνει πραγματικά σ’ αυτά τα ταξίδια στον Ινδικό ωκεανό, στα οποία Έλληνες επίλεκτοι έρχεστε αντιμέτωποι με Σομαλούς πειρατές;
Στην αρχή δεν γίνονταν ένοπλα ταξίδια αλλά άοπλα. Παίρναμε τα κατάλληλα μέτρα βάζοντας σύρματα γύρω από το καράβι, έχοντας αντλίες νερού με πίεση ενώ σε κάποια καράβια υπήρχε και ηλεκτρικό ρεύμα στα σύρματα επάνω. Στις αρχές δυσκολευόντουσαν οι Σομαλοί. Σιγά, σιγά όμως, βρήκαν τρόπους. Αυτοί είναι οπλισμένοι σε πολύ καλό βαθμό, έχουν και καλάσνικοφ και RPG (αντιαρματικά ρουκετοβόλα).
Όταν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν όπλα πάνω στο καράβι πλησιάζουν με μια σκάλα η οποία είναι από 4 έως 6 μέτρα. Όταν το freeboard του καραβιού είναι φορτωμένο, είναι δηλαδή 3-4 μέτρα από την επιφάνεια, η σκάλα αυτή ακουμπά και φτάνει στο κατάστρωμα πολύ εύκολα, με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου πάνω. Φυσικά όταν υπήρχαν σύρματα είχαν πρόβλημα, αλλά βρήκαν τρόπους και αυτοί. Πέταγαν μια κουβέρτα πάνω στα σύρματα και ανέβαιναν ή πέταγαν ένα γάντζο, τον τράβαγαν και ξήλωναν όλα τα σύρματα. Έτσι σταδιακά οι εταιρείες άρχισαν να ζητούν να γίνονται ένοπλα τα ταξίδια για ασφάλεια.
Οι κομάντο τοποθετούν σύρματα κατά μήκος του καραβιού (εκατοντάδων μέτρων) κάτω από τουλάχιστον 40 βαθμούς κελσίου, μας λέει ο Γιώργος
Τι γίνεται όταν καταφέρνουν να ανέβουν στο άοπλο καράβι;
Μέτρα ασφαλείας υπάρχουν. Οι εξωτερικές πόρτες είναι όλες σφραγισμένες. Έτσι οι Σομαλοί μπορούν να μπουν μόνο από τη γέφυρα. Αν φτάσουν οι πειρατές σε ένα σημείο της γέφυρας, τότε το θέμα είναι να πατηθεί εγκαίρως το antistress, το κουμπί που δίνει σήμα κινδύνου στο ΙΜΟ (στον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας) και να προλάβει όλο το πλήρωμα να κατέβει στο μηχανοστάσιο. Στην πόρτα του μηχανοστασίου βάζουν μια ακόμα πρόσθετη πόρτα από λαμαρίνα και τη βιδώνουν από πίσω. Οπότε και να ανοίξουν οι Σομαλοί την πρώτη πόρτα, έχουν μπροστά τους τη δεύτερη. Είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Έχεις τρόφιμα και νερό για 48 ώρες κάτω, έχεις μαζί σου δορυφορικό τηλέφωνο για το οποίο έχουν κατεβάσει γραμμή από τη γέφυρα και από εκεί και πέρα (στην περίπτωση πάντα που είναι άοπλο) περιμένεις, έχοντας δώσει το συναγερμό, να έρθει οτιδήποτε υπάρχει σ’ αυτή την περιοχή για βοήθεια. Επειδή όμως ο Ινδικός ωκεανός είναι τεράστιος, στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα ελικόπτερο μπορεί να χρειαστεί και 4 ώρες για να έρθει.
Από τη στιγμή που θα πιαστεί από το πλήρωμα έστω και ένας και δεν προλάβουν να μπουν και να κλειστούν όλοι μέσα στο μηχανοστάσιο, έχει τελειώσει το παιχνίδι. Υπάρχει όμηρος τελείωσε. Η πόρτα θα ανοίξει, θα βγούνε όλοι, το καράβι θα βρίσκεται πλέον στα χέρια των Σομαλών. Και δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να κάνει τίποτα οποιαδήποτε εξωτερική βοήθεια. Δηλαδή, βοήθεια δεν πλησιάζει όταν υπάρχει όμηρος.
Στην περίπτωση που πιαστεί τελικά ένας όμηρος, τι συμβαίνει;
Μετά μπαίνεις στη διαδικασία των λύτρων. Παίρνουν το καράβι, αν είναι στον κόλπο του Άντεν, το πάνε έξι ναυτικά μίλια σε ένα νησί τους που έχει περίπου 5000 πειρατές και μετά από 2 μέρες μιλάνε με την εταιρεία, ανεβάζουν τον καπετάνιο και ζητάνε τα λύτρα.
Τι ποσά ζητούν συνήθως για λύτρα;
Ξεκινάνε από 20 εκατομμύρια δολάρια. Παλαιότερα ήταν πιο πολλά. Τώρα, ξεκινούν από τα 20 και τελικά θα πάρουν 5-7 ή 10 εκατομμύρια. Έχει τύχει να πάρουν και 30 εκατομμύρια δολάρια.
Και με ποιο τρόπο γίνεται η παράδοση των λύτρων;
Πηγαίνει μικρό αεροπλάνο, μονοκινητήριο και τους τα πετάει με αλεξιπτωτάκι από ύψος . Υπάρχει μια «τορπίλη», πολυεστερική, στην οποία βάζουν μέσα τα λεφτά και τη σφραγίζουν για προστασία από το νερό. Φυσικά αυτή επιπλέει. Τη ρίχνει το αεροπλάνο, φεύγουν οι Σομαλοί, πάνε με τη βάρκα, παίρνουν την τορπίλη, μπαίνουν στο καράβι, μετράνε τα λεφτά και αν όλα είναι εντάξει τα παίρνουν, φεύγουν και αφήνουν ελεύθερο το καράβι.
Το αεροπλάνο έχει ρίξει το αλεξίπτωτο με την "τορπίλη" που περιέχει τα λύτρα. Το σκάφος των Σομαλών πειρατών πλησιάζει το αλεξίπτωτο
Η "τορπίλη" που περιέχει τα χρήματα. Ετοιμάζονται να την κόψουν
Μέσα στην "τορπίλη" βρίσκεται ο σάκος με τα χρήματα
Τα λύτρα
Τα λύτρα
Τα λύτρα
Πόσο διαρκεί όλη αυτή η διαδικασία και κατ’ επέκταση η ομηρία;
Όλη αυτή η διαπραγμάτευση αλλά και η παράδοση των λίτρων, θα πάρει το λιγότερο ένα μήνα. Έχει τύχει να γίνει η διαπραγμάτευση και να περάσουν 6-7 μήνες. Όλο αυτό τον καιρό, οι άνθρωποι του πληρώματος είναι όμηροι. Μια κούπα ρύζι, μια κούπα νερό και όσο αντέχουνε.
Έχεις κάνει αρκετά ταξίδια μέχρι τώρα. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
Η πρώτη φορά ήταν τραγική. Πήγαμε μόνο 2 άτομα, άοπλα και μας πέσανε 4 σκάφη πειρατών. Στο καράβι μέσα ήταν όλοι Ουκρανοί, ο καπετάνιος ήταν ένας μέθυσος που δεν καταλάβαινε τίποτα. Στο πλοίο ελάχιστα μέτρα ασφαλείας αφού, όταν πήγαμε να τοποθετήσουμε τα σύρματα πάνω στο κατάστρωμα, αντί να βρούμε σύρματα μεγέθους 50x50 βρήκαμε 20x20. Έτσι δε βάλαμε ούτε σύρματα. Κάναμε λοιπόν, μόνοι μας πατέντα με τον άλλον συνάδελφο, έναν παλιό βατραχάνθρωπο και εξαιρετικό συνεργάτη.
Ζητήσαμε κουλούρα σύρμα όπως αυτή της ΔΕΗ, και περάσαμε τα συρματόσχοινα κατά μήκος του καραβιού από την πλώρη μέχρι την πρύμνη. Τα περάσαμε σε απόσταση 30 πόντων έξω από το κατάστρωμα. Αυτό μας έσωσε. Είχαμε πει στους τεχνικούς να φτιάξουν 4 ταμπέλες μεγάλες 2x2 για να τις κρεμάσουμε στο πλάι του καραβιού «Υψηλή Τάση «Ηigh Volt», Kίνδυνος»! Ήταν μπλόφα. Και όμως έπιασε.
Μόλις έφτασαν οι Σομαλοί με τα σκάφη είπαμε σε όλο το πλήρωμα να τρέξει κάτω στο μηχανοστάσιο. Εμείς οι δυο φύλακες μαζί με 4 ακόμα άτομα, ρίχναμε συνέχεια φωτοβολίδες πάνω τους. Καταφέραμε και γλιτώσαμε. Αλλά κάναμε και δυο μέρες να συνέλθουμε μετά. Ήταν θέμα τύχης και όλα εξαρτιόνταν από την μπλόφα που κάναμε. Γλιτώσαμε στο παρά πέντε. Το πολεμούσαμε 4 ώρες. Ό,τι πιο δύσκολο έζησα.
Έχεις τύχει σε ένοπλη συμπλοκή;
Ναι, μου έχει συμβεί.
.
Τι συμβαίνει λοιπόν στο ένοπλο;
Οι πειρατές εντοπίζονται από τα ραντάρ και από τους οπτήρες. Χτυπά ο συναγερμός για όλο το πλήρωμα που είναι ενημερωμένο από σεμινάρια για το τι πρέπει να πράξει. Έχουν γίνει και 2-3 γυμνάσια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μέχρι να μπούμε στην «κόκκινη ζώνη» που λέμε εμείς. Μόλις χτυπήσει λοιπόν, συναγερμός φεύγουν όλοι και πάνε στο χώρο ασφαλείας, στο μηχανοστάσιο. Στη γέφυρα μένουμε εμείς, ο καπετάνιος, ο γραμματικός και ένας ανθυποπλοίαρχος.
Δε θα έρθει ένα σκάφος Σομαλών, αλλά 3-4 και στο καθένα θα επιβαίνουν 4-6 άτομα που έχουν τα όπλα που είπα και πριν. Επίσης, είναι πολύ γρήγορα τα σκάφη που έχουν. Είναι πλαστικά, μακρόστενα σε στιλ γόνδολας, πιάνουν τρομερές ταχύτητες και κάνουν φοβερούς ελιγμούς. Δηλαδή μπορεί από το ένα μίλι, να φτάσουν δίπλα σου στο ένα λεπτό. Αν σε αιφνιδιάσουν το έχασες το παιχνίδι.
Την ώρα που έρχονται βγαίνουμε έξω και σηκώνουμε ψηλά τα δικά μας όπλα, για να τα δούνε. Όταν δουν ότι υπάρχει ομάδα ασφαλείας επάνω με όπλα, τις περισσότερες φορές φεύγουν. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο.
Φαντάζομαι ότι δύσκολα μπορεί να περιγραφεί η ένταση της στιγμής που ανταλλάσεις πυροβολισμούς αλλά και η ψυχολογία όταν σκοτώνεις στην προσπάθειά σου να σώσεις το πλοίο;
Απλά είχα παγώσει τα συναισθήματά μου, μόνο δρούσα, τίποτα άλλο. Λειτουργούσα μηχανικά πάνω σ’ αυτό που έχω μάθει. Τώρα βέβαια την επόμενη ημέρα δεν είσαι και πολύ καλά...
Μου φαίνεται δύσκολο να μην το κουβαλάς μέσα σου. Να μην χαράζονται οι εικόνες στη μνήμη.
Ποτέ δε σβήνονται από τη μνήμη αλλά δεν αφήνεις να σε επηρεάζουν. Το σκέφτεσαι διαφορετικά, ότι έσωσες 25 άτομα πλήρωμα, τους συναδέλφους σου και τη ζωή σου. Αν το σκεφτείς έτσι το ξεπερνάς. Αν σκεφτείς «σκότωσα έναν άνθρωπο» δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά. Γι’ αυτό άλλωστε, παίρνουν και επαγγελματίες.
Έχουμε ένα κανόνα. Με το που θα τελειώσει μια συμπλοκή όταν θα πας κάτω να φας δεν πρέπει να φεύγει η σαλάτα από το χέρι, δεν πρέπει να τρέμεις. Φυσικά το βλέμμα είναι παγωμένο και μεταξύ μας δε μιλάμε. Δεν μπορούν όμως, να υπάρχουν συναισθηματισμοί εκεί.
Σε ένα άλλο καράβι, μας επιτέθηκαν πάλι Σομαλοί ρίξαμε ριπές και φύγανε. Σε εκείνο το καράβι είχαμε πάνω και μια κοπέλα. Μια 23χρονη Ελληνίδα ανθυποπλοίαρχο. Εγώ δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα έπαιρναν το καράβι και θα ήταν η κοπέλα μέσα γιατί θα είχε υποστεί σίγουρα ομαδικό βιασμό. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω να πέσει το καράβι στα χέρια Σομαλών.
Έχουν υπάρξει στιγμές που φοβήθηκες για τη ζωή σου;
Δεν έχω φοβηθεί για τη ζωή μου, γιατί από τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω αυτό το πράγμα, έπρεπε να «κλειδώσω» στο μυαλό μου ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Το βλέπω από την άποψη ότι θα βοηθήσω το πλήρωμα να μην πάθει κάτι και πάω αποφασισμένος.
Έχει χαθεί ζωή Έλληνα;
Δεν έχει χαθεί ζωή, έχει όμως, πιαστεί ομηρία. Εταιρεία έχει στείλει μόνο ένα άτομο για ασφάλεια στο καράβι. Τι να κάνει ένα άτομο σ’ αυτή την περίπτωση;
Στο πρώτο ταξίδι το άοπλο, 15 ημέρες πριν είχαν πιάσει το ίδιο καράβι και ο εφοπλιστής είχε πληρώσει λύτρα 15 εκατομ. δολαρίων. Όταν έκλεισε ναύλα από εκεί η εταιρεία, για να αποφύγει το ίδιο, αναγκάστηκε να βάλει φρουρούς. Μας πλήρωσε με πολύ καλά λεφτά τότε. Το γλιτώσαμε όμως το καράβι του; Το γλιτώσαμε.
Ποιοί βρίσκονται πίσω από τις εταιρείες;
Το 90% των εταιρειών αυτών έχει ιδρυθεί από Έλληνες απόστρατους αξιωματικούς. Λειτουργούν στην Ελλάδα, τις δηλώνουν όμως κυρίως στην Κύπρο αλλά και το Κολόμπο, τη Σρι Λάνκα και σε άλλα ξένα κράτη για φορολογικούς λόγους. Πολλές φορές οι εταιρείες είναι δηλωμένες και σε άλλα ονόματα. Στην αρχή όταν ξεκίνησα, υπήρχαν 3-5 εταιρείας μάξιμουμ. Όταν είδαν ότι υπάρχουν λεφτά, άρχισαν να ασχολούνται περισσότεροι και προσπαθούσαν να μάθουν τα μυστικά του χώρου.
Οι επιθέσεις των Σομαλών γίνονται στα τυφλά;
Υπάρχουν πληροφορίες ότι έχουν και ασυρμάτους και ό,τι χρειάζεται για να μπορούν να ξέρουν ότι το τάδε καράβι θα περάσει από εκεί την τάδε ώρα, ότι έχει τέτοιο εμπόρευμα πάνω και αν έχει ένοπλη ομάδα ασφαλείας ή όχι. Κάποιοι πιστεύουμε ότι είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι.
Τι εννοείς;
Πιστεύουμε ότι υπάρχουν 2-3 μεγάλες οικογένειες κάτω, κάτι σαν «νονοί». Μοιάζει να είναι στημένο και σε αυτό να εμπλέκονται και Άγγλοι που δίνουν τα όπλα και μάλλον δίνουν και τις πληροφορίες στους Σομαλούς. Όταν προέκυψε το θέμα της πειρατείας και ταυτόχρονα της ασφάλειας, οι πρώτοι που έκαναν «παιχνίδι» εκεί στο θέμα του εφοδιασμού με όπλα είναι οι Άγγλοι. Υπάρχει μια μεγάλη αγγλική εταιρεία που είναι από τους βασικούς προμηθευτές των όπλων.
Στη ναυτική της βάση μέσα στο Κολόμπο ή τη Σρι Λάνκα, πάμε μας δίνουν τον αριθμό όπλου και μας χρεώνουν κάποιες σφαίρες (1500-2000 σφαίρες). Πλέον το ίδιο έχουν κάνει τώρα, στην Αίγυπτο. Σε αποθήκες που έχουν νοικιάσει πάλι οι Άγγλοι. Και πολλές φορές συμβαίνει και το περίεργο να παραλαμβάνουμε τα όπλα μεσοπέλαγα με ρυμουλκό, πάνω στο οποίο αυτοί που δουλεύουν δεν είναι Άγγλοι αλλά δουλεύουν για τους Άγγλους. Εκεί γίνεται και καταμέτρηση των όπλων, γιατί και μια σφαίρα να ριχτεί πρέπει να την αιτιολογήσεις γιατί νοικιάζουμε τα όπλα, τα επιστρέφουμε μετά.
Τι ποσό φτάνει το ενοίκιο του όπλου;
Εξαρτάται από το όπλο. Αν θες καλάσνικοφ μπορείς να το πάρεις με 30 - 40 ευρώ την ημέρα.
Οι Άγγλοι λοιπόν είναι οι βασικοί προμηθευτές όπλων. Μίλησες όμως, και για διαρροή πληροφοριών.
Θα σου πω ένα παράδειγμα. Υπάρχουν 2-3 αγγλικές εταιρείες που αναλαμβάνουν επίσης το maritime security, δίνουν δηλαδή, άνδρες για την προστασία των πλοίων. Έχω μιλήσει λοιπόν με εφοπλιστή και μου είπε ο ίδιος ότι στην αρχή είχε φύλακες μιας αγγλικής εταιρείας. Όταν τους είπε όμως, ότι θα βάλει ελληνική εταιρεία για προστασία γιατί θα του κόστιζε τα μισά λεφτά, με το που έφυγε το καράβι του από το Κολόμπο, την ίδια μέρα το πλησίασαν δυο σκάφη Σομαλών οι οποίοι απλώς άδειασαν 4-5 γεμιστήρες ο καθένας πάνω στο πλοίο και έφυγαν...
Επιπλέον, οι αντίστοιχοι με εμάς φύλακες Άγγλοι, όπου και να πάνε δεν αντιμετωπίζουν απολύτως κανένα πρόβλημα. Εμείς οι Έλληνες, αν βγούμε από την Ινδία έχουμε χαρτί στο οποίο είμαστε δηλωμένοι ως τεχνικό συνεργείο. Αν μας καταλάβουν ότι είμαστε ασφάλεια πλοίου, μπορεί να μας γυρίσουν πίσω. Ακόμα και τα ρούχα που φοράμε, φροντίζουμε να μην είναι στρατιωτικού τύπου ενώ τα όπλα, τα γιλέκα και τα κράνη τα παραλαμβάνουμε μέσω ρυμουλκού αν φύγουμε από Ινδία. Αντίθετα, οι Άγγλοι security και με τα όπλα στο χέρι να βγούνε δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα.
Είναι τελικά τόσο πολύ το χρήμα που ακούγεται ότι υπάρχει στον τομέα αυτό; Τι κέρδη έχουν οι εταιρείες που αναλαμβάνουν το maritime security και πόσο πληρώνεστε εσείς οι ίδιοι;
Πριν 4 χρόνια μπορεί η εταιρεία να έβγαζε και 70 και 100.000 ευρώ. Ο φρουρός έπαιρνε 500 ευρώ την ημέρα.
Και πόσες μέρες διαρκεί συνήθως το κάθε ταξίδι;
Συνήθως είναι 15 ημέρες υπόθεση. Μπορεί βέβαια να γίνει και διπλό το ταξίδι. Τώρα έχουν κάνει κάτι άλλο οι ελληνικές εταιρείες, που όπως σου είπα τις δηλώνουν στην Κύπρο. Τώρα λοιπόν σου κάνουν τρίμηνα συμβόλαια. Σου λένε παραμύθια ότι θα περάσεις καλά και σου λένε σου δίνω 1500 ευρώ το μήνα. Θυμίζω, εμείς παίρναμε 1500 ευρώ τις 3 μέρες...
Τώρα πια υπάρχει τρομερή εκμετάλλευση. Έχουν πέσει φοβερά οι τιμές. Εμείς οι παλιοί, δεν πάμε για 50-60 ευρώ αλλά ούτε και για 100 ευρώ. Δεν υπάρχει λόγος να οικονομάνε κάποιες εταιρείες λεφτά και εγώ να ρισκάρω το δικό μου το τομάρι για το τίποτα.
Τα κέρδη των εταιρειών παραμένουν ίδια σε σχέση με το παρελθόν;
Όχι, έχουν πέσει. Γιατί οι εταιρείες τώρα είναι πολλές. Γίνονται οι προσφορές και συνήθως ο καπετάνιος της εφοπλιστικής εταιρείας προτείνει στον εφοπλιστή με ποιά εταιρεία να συνεργαστούν. Ο εφοπλιστής δε θα ασχοληθεί, θα δώσει απλώς το οκ. Πέφτουν από τις εταιρείες και οι μίζες στον καπετάνιο για να τους δώσει τη δουλειά και μετά κοιτάνε και οι εταιρείες ό,τι μπορούν να κόψουν από τις δαπάνες.
Φυσικά η εταιρεία έχει έξοδα. Εκεί που έπαιρναν 80.000 για το ταξίδι, φτάσαμε να ακούμε ότι παίρνουν και 30.000. Πώς λοιπόν θα με πληρώσει εμένα; Τι θα βγάλει; Πώς θα πληρώσει τα όπλα; Έπρεπε να έχουν συνεννοηθεί να βάλουν πλαφόν στις τιμές και από εκεί και πέρα οι δουλειές να δίνονται ανάλογα με το πόσο καλή ομάδα έχει κάθε εταιρεία. Στις αρχές μας πήγαιναν στα καλύτερα ξενοδοχεία στην Αίγυπτο για παράδειγμα. Τώρα οι εταιρείες ψάχνουν τρόπο να κόψουν λεφτά. Σε πάνε πχ. στο λιμάνι σε ένα κοντέινερ να μείνεις.
Με τους δικούς σου μοιράζεσαι όλα αυτά που συμβαίνουν;
Δε λες τίποτα στους δικούς σου. Δεν υπάρχει λόγος να τους έχεις να τρέμουν και να καρδιοχτυπούνε.
ανοιχτά του Ινδικού ωκεανού, στη μέση του πουθενά, εκείνος με τους υπόλοιπους τρεις της ομάδας είχε καταφέρει να σώσει το πλήρωμα και τον εαυτό του.
«Αν σκεφτείς "σκότωσα έναν άνθρωπο" δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά», μας λέει. Κι όμως, δεν ήταν αυτή η εμπειρία που χαράχτηκε στη μνήμη ως η πιο δύσκολη. Ήταν η πρώτη που ήταν άοπλος και τον έσωσε το ελληνικό δαιμόνιο, μια μπλόφα και αρκετή τύχη.
Ο Γιώργος είναι απόστρατος των Ειδικών Δυνάμεων, είναι στην Κρήτη και τα τελευταία χρόνια ανήκει στους επίλεκτους κομάντο που μέσω εταιρειών αναλαμβάνουν ως φρουρά την προστασία των καραβιών από τους Σομαλούς πειρατές στον Ινδικό ωκεανό.
Με την ψυχραιμία του επαγγελματία του είδους, ο Γιώργος, περιγράφει αποκλειστικά στο Flashnews.gr και την Τώνια Λιοδάκη, αληθινά περιστατικά συμπλοκής , πώς γίνεται το αλισβερίσι των λύτρων στην περίπτωση ομηρίας, μιλά για το «παιχνίδι» που φαίνεται να έχει στηθεί στο ίσως όχι και τόσο τυχαίο φαινόμενο της πειρατείας και μας εξηγεί πόσο πολύ πλέον έχουν πέσει οι τιμές τη στιγμή που «παίζεται» η ζωή σου.
*Το αληθινό του όνομα, δεν είναι Γιώργος. Μας ζήτησε ανωνυμία και το σεβαστήκαμε, για το λόγο αυτό εξάλλου δεν αποκαλύπτουμε άλλες πληροφορίες για την ταυτότητά του πέρα από το γεγονός ότι βρίσκεται στην Κρήτη.
Περίγραψέ μας τι συμβαίνει πραγματικά σ’ αυτά τα ταξίδια στον Ινδικό ωκεανό, στα οποία Έλληνες επίλεκτοι έρχεστε αντιμέτωποι με Σομαλούς πειρατές;
Στην αρχή δεν γίνονταν ένοπλα ταξίδια αλλά άοπλα. Παίρναμε τα κατάλληλα μέτρα βάζοντας σύρματα γύρω από το καράβι, έχοντας αντλίες νερού με πίεση ενώ σε κάποια καράβια υπήρχε και ηλεκτρικό ρεύμα στα σύρματα επάνω. Στις αρχές δυσκολευόντουσαν οι Σομαλοί. Σιγά, σιγά όμως, βρήκαν τρόπους. Αυτοί είναι οπλισμένοι σε πολύ καλό βαθμό, έχουν και καλάσνικοφ και RPG (αντιαρματικά ρουκετοβόλα).
Όταν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν όπλα πάνω στο καράβι πλησιάζουν με μια σκάλα η οποία είναι από 4 έως 6 μέτρα. Όταν το freeboard του καραβιού είναι φορτωμένο, είναι δηλαδή 3-4 μέτρα από την επιφάνεια, η σκάλα αυτή ακουμπά και φτάνει στο κατάστρωμα πολύ εύκολα, με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου πάνω. Φυσικά όταν υπήρχαν σύρματα είχαν πρόβλημα, αλλά βρήκαν τρόπους και αυτοί. Πέταγαν μια κουβέρτα πάνω στα σύρματα και ανέβαιναν ή πέταγαν ένα γάντζο, τον τράβαγαν και ξήλωναν όλα τα σύρματα. Έτσι σταδιακά οι εταιρείες άρχισαν να ζητούν να γίνονται ένοπλα τα ταξίδια για ασφάλεια.
Οι κομάντο τοποθετούν σύρματα κατά μήκος του καραβιού (εκατοντάδων μέτρων) κάτω από τουλάχιστον 40 βαθμούς κελσίου, μας λέει ο Γιώργος
Τι γίνεται όταν καταφέρνουν να ανέβουν στο άοπλο καράβι;
Μέτρα ασφαλείας υπάρχουν. Οι εξωτερικές πόρτες είναι όλες σφραγισμένες. Έτσι οι Σομαλοί μπορούν να μπουν μόνο από τη γέφυρα. Αν φτάσουν οι πειρατές σε ένα σημείο της γέφυρας, τότε το θέμα είναι να πατηθεί εγκαίρως το antistress, το κουμπί που δίνει σήμα κινδύνου στο ΙΜΟ (στον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας) και να προλάβει όλο το πλήρωμα να κατέβει στο μηχανοστάσιο. Στην πόρτα του μηχανοστασίου βάζουν μια ακόμα πρόσθετη πόρτα από λαμαρίνα και τη βιδώνουν από πίσω. Οπότε και να ανοίξουν οι Σομαλοί την πρώτη πόρτα, έχουν μπροστά τους τη δεύτερη. Είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Έχεις τρόφιμα και νερό για 48 ώρες κάτω, έχεις μαζί σου δορυφορικό τηλέφωνο για το οποίο έχουν κατεβάσει γραμμή από τη γέφυρα και από εκεί και πέρα (στην περίπτωση πάντα που είναι άοπλο) περιμένεις, έχοντας δώσει το συναγερμό, να έρθει οτιδήποτε υπάρχει σ’ αυτή την περιοχή για βοήθεια. Επειδή όμως ο Ινδικός ωκεανός είναι τεράστιος, στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα ελικόπτερο μπορεί να χρειαστεί και 4 ώρες για να έρθει.
Από τη στιγμή που θα πιαστεί από το πλήρωμα έστω και ένας και δεν προλάβουν να μπουν και να κλειστούν όλοι μέσα στο μηχανοστάσιο, έχει τελειώσει το παιχνίδι. Υπάρχει όμηρος τελείωσε. Η πόρτα θα ανοίξει, θα βγούνε όλοι, το καράβι θα βρίσκεται πλέον στα χέρια των Σομαλών. Και δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να κάνει τίποτα οποιαδήποτε εξωτερική βοήθεια. Δηλαδή, βοήθεια δεν πλησιάζει όταν υπάρχει όμηρος.
Στην περίπτωση που πιαστεί τελικά ένας όμηρος, τι συμβαίνει;
Μετά μπαίνεις στη διαδικασία των λύτρων. Παίρνουν το καράβι, αν είναι στον κόλπο του Άντεν, το πάνε έξι ναυτικά μίλια σε ένα νησί τους που έχει περίπου 5000 πειρατές και μετά από 2 μέρες μιλάνε με την εταιρεία, ανεβάζουν τον καπετάνιο και ζητάνε τα λύτρα.
Τι ποσά ζητούν συνήθως για λύτρα;
Ξεκινάνε από 20 εκατομμύρια δολάρια. Παλαιότερα ήταν πιο πολλά. Τώρα, ξεκινούν από τα 20 και τελικά θα πάρουν 5-7 ή 10 εκατομμύρια. Έχει τύχει να πάρουν και 30 εκατομμύρια δολάρια.
Και με ποιο τρόπο γίνεται η παράδοση των λύτρων;
Πηγαίνει μικρό αεροπλάνο, μονοκινητήριο και τους τα πετάει με αλεξιπτωτάκι από ύψος . Υπάρχει μια «τορπίλη», πολυεστερική, στην οποία βάζουν μέσα τα λεφτά και τη σφραγίζουν για προστασία από το νερό. Φυσικά αυτή επιπλέει. Τη ρίχνει το αεροπλάνο, φεύγουν οι Σομαλοί, πάνε με τη βάρκα, παίρνουν την τορπίλη, μπαίνουν στο καράβι, μετράνε τα λεφτά και αν όλα είναι εντάξει τα παίρνουν, φεύγουν και αφήνουν ελεύθερο το καράβι.
Το αεροπλάνο έχει ρίξει το αλεξίπτωτο με την "τορπίλη" που περιέχει τα λύτρα. Το σκάφος των Σομαλών πειρατών πλησιάζει το αλεξίπτωτο
Η "τορπίλη" που περιέχει τα χρήματα. Ετοιμάζονται να την κόψουν
Μέσα στην "τορπίλη" βρίσκεται ο σάκος με τα χρήματα
Τα λύτρα
Τα λύτρα
Τα λύτρα
Πόσο διαρκεί όλη αυτή η διαδικασία και κατ’ επέκταση η ομηρία;
Όλη αυτή η διαπραγμάτευση αλλά και η παράδοση των λίτρων, θα πάρει το λιγότερο ένα μήνα. Έχει τύχει να γίνει η διαπραγμάτευση και να περάσουν 6-7 μήνες. Όλο αυτό τον καιρό, οι άνθρωποι του πληρώματος είναι όμηροι. Μια κούπα ρύζι, μια κούπα νερό και όσο αντέχουνε.
Έχεις κάνει αρκετά ταξίδια μέχρι τώρα. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
Η πρώτη φορά ήταν τραγική. Πήγαμε μόνο 2 άτομα, άοπλα και μας πέσανε 4 σκάφη πειρατών. Στο καράβι μέσα ήταν όλοι Ουκρανοί, ο καπετάνιος ήταν ένας μέθυσος που δεν καταλάβαινε τίποτα. Στο πλοίο ελάχιστα μέτρα ασφαλείας αφού, όταν πήγαμε να τοποθετήσουμε τα σύρματα πάνω στο κατάστρωμα, αντί να βρούμε σύρματα μεγέθους 50x50 βρήκαμε 20x20. Έτσι δε βάλαμε ούτε σύρματα. Κάναμε λοιπόν, μόνοι μας πατέντα με τον άλλον συνάδελφο, έναν παλιό βατραχάνθρωπο και εξαιρετικό συνεργάτη.
Ζητήσαμε κουλούρα σύρμα όπως αυτή της ΔΕΗ, και περάσαμε τα συρματόσχοινα κατά μήκος του καραβιού από την πλώρη μέχρι την πρύμνη. Τα περάσαμε σε απόσταση 30 πόντων έξω από το κατάστρωμα. Αυτό μας έσωσε. Είχαμε πει στους τεχνικούς να φτιάξουν 4 ταμπέλες μεγάλες 2x2 για να τις κρεμάσουμε στο πλάι του καραβιού «Υψηλή Τάση «Ηigh Volt», Kίνδυνος»! Ήταν μπλόφα. Και όμως έπιασε.
Μόλις έφτασαν οι Σομαλοί με τα σκάφη είπαμε σε όλο το πλήρωμα να τρέξει κάτω στο μηχανοστάσιο. Εμείς οι δυο φύλακες μαζί με 4 ακόμα άτομα, ρίχναμε συνέχεια φωτοβολίδες πάνω τους. Καταφέραμε και γλιτώσαμε. Αλλά κάναμε και δυο μέρες να συνέλθουμε μετά. Ήταν θέμα τύχης και όλα εξαρτιόνταν από την μπλόφα που κάναμε. Γλιτώσαμε στο παρά πέντε. Το πολεμούσαμε 4 ώρες. Ό,τι πιο δύσκολο έζησα.
Έχεις τύχει σε ένοπλη συμπλοκή;
Ναι, μου έχει συμβεί.
.
Τι συμβαίνει λοιπόν στο ένοπλο;
Οι πειρατές εντοπίζονται από τα ραντάρ και από τους οπτήρες. Χτυπά ο συναγερμός για όλο το πλήρωμα που είναι ενημερωμένο από σεμινάρια για το τι πρέπει να πράξει. Έχουν γίνει και 2-3 γυμνάσια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μέχρι να μπούμε στην «κόκκινη ζώνη» που λέμε εμείς. Μόλις χτυπήσει λοιπόν, συναγερμός φεύγουν όλοι και πάνε στο χώρο ασφαλείας, στο μηχανοστάσιο. Στη γέφυρα μένουμε εμείς, ο καπετάνιος, ο γραμματικός και ένας ανθυποπλοίαρχος.
Δε θα έρθει ένα σκάφος Σομαλών, αλλά 3-4 και στο καθένα θα επιβαίνουν 4-6 άτομα που έχουν τα όπλα που είπα και πριν. Επίσης, είναι πολύ γρήγορα τα σκάφη που έχουν. Είναι πλαστικά, μακρόστενα σε στιλ γόνδολας, πιάνουν τρομερές ταχύτητες και κάνουν φοβερούς ελιγμούς. Δηλαδή μπορεί από το ένα μίλι, να φτάσουν δίπλα σου στο ένα λεπτό. Αν σε αιφνιδιάσουν το έχασες το παιχνίδι.
Την ώρα που έρχονται βγαίνουμε έξω και σηκώνουμε ψηλά τα δικά μας όπλα, για να τα δούνε. Όταν δουν ότι υπάρχει ομάδα ασφαλείας επάνω με όπλα, τις περισσότερες φορές φεύγουν. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο.
Φαντάζομαι ότι δύσκολα μπορεί να περιγραφεί η ένταση της στιγμής που ανταλλάσεις πυροβολισμούς αλλά και η ψυχολογία όταν σκοτώνεις στην προσπάθειά σου να σώσεις το πλοίο;
Απλά είχα παγώσει τα συναισθήματά μου, μόνο δρούσα, τίποτα άλλο. Λειτουργούσα μηχανικά πάνω σ’ αυτό που έχω μάθει. Τώρα βέβαια την επόμενη ημέρα δεν είσαι και πολύ καλά...
Μου φαίνεται δύσκολο να μην το κουβαλάς μέσα σου. Να μην χαράζονται οι εικόνες στη μνήμη.
Ποτέ δε σβήνονται από τη μνήμη αλλά δεν αφήνεις να σε επηρεάζουν. Το σκέφτεσαι διαφορετικά, ότι έσωσες 25 άτομα πλήρωμα, τους συναδέλφους σου και τη ζωή σου. Αν το σκεφτείς έτσι το ξεπερνάς. Αν σκεφτείς «σκότωσα έναν άνθρωπο» δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά. Γι’ αυτό άλλωστε, παίρνουν και επαγγελματίες.
Έχουμε ένα κανόνα. Με το που θα τελειώσει μια συμπλοκή όταν θα πας κάτω να φας δεν πρέπει να φεύγει η σαλάτα από το χέρι, δεν πρέπει να τρέμεις. Φυσικά το βλέμμα είναι παγωμένο και μεταξύ μας δε μιλάμε. Δεν μπορούν όμως, να υπάρχουν συναισθηματισμοί εκεί.
Σε ένα άλλο καράβι, μας επιτέθηκαν πάλι Σομαλοί ρίξαμε ριπές και φύγανε. Σε εκείνο το καράβι είχαμε πάνω και μια κοπέλα. Μια 23χρονη Ελληνίδα ανθυποπλοίαρχο. Εγώ δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα έπαιρναν το καράβι και θα ήταν η κοπέλα μέσα γιατί θα είχε υποστεί σίγουρα ομαδικό βιασμό. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω να πέσει το καράβι στα χέρια Σομαλών.
Έχουν υπάρξει στιγμές που φοβήθηκες για τη ζωή σου;
Δεν έχω φοβηθεί για τη ζωή μου, γιατί από τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω αυτό το πράγμα, έπρεπε να «κλειδώσω» στο μυαλό μου ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Το βλέπω από την άποψη ότι θα βοηθήσω το πλήρωμα να μην πάθει κάτι και πάω αποφασισμένος.
Έχει χαθεί ζωή Έλληνα;
Δεν έχει χαθεί ζωή, έχει όμως, πιαστεί ομηρία. Εταιρεία έχει στείλει μόνο ένα άτομο για ασφάλεια στο καράβι. Τι να κάνει ένα άτομο σ’ αυτή την περίπτωση;
Στο πρώτο ταξίδι το άοπλο, 15 ημέρες πριν είχαν πιάσει το ίδιο καράβι και ο εφοπλιστής είχε πληρώσει λύτρα 15 εκατομ. δολαρίων. Όταν έκλεισε ναύλα από εκεί η εταιρεία, για να αποφύγει το ίδιο, αναγκάστηκε να βάλει φρουρούς. Μας πλήρωσε με πολύ καλά λεφτά τότε. Το γλιτώσαμε όμως το καράβι του; Το γλιτώσαμε.
Ποιοί βρίσκονται πίσω από τις εταιρείες;
Το 90% των εταιρειών αυτών έχει ιδρυθεί από Έλληνες απόστρατους αξιωματικούς. Λειτουργούν στην Ελλάδα, τις δηλώνουν όμως κυρίως στην Κύπρο αλλά και το Κολόμπο, τη Σρι Λάνκα και σε άλλα ξένα κράτη για φορολογικούς λόγους. Πολλές φορές οι εταιρείες είναι δηλωμένες και σε άλλα ονόματα. Στην αρχή όταν ξεκίνησα, υπήρχαν 3-5 εταιρείας μάξιμουμ. Όταν είδαν ότι υπάρχουν λεφτά, άρχισαν να ασχολούνται περισσότεροι και προσπαθούσαν να μάθουν τα μυστικά του χώρου.
Οι επιθέσεις των Σομαλών γίνονται στα τυφλά;
Υπάρχουν πληροφορίες ότι έχουν και ασυρμάτους και ό,τι χρειάζεται για να μπορούν να ξέρουν ότι το τάδε καράβι θα περάσει από εκεί την τάδε ώρα, ότι έχει τέτοιο εμπόρευμα πάνω και αν έχει ένοπλη ομάδα ασφαλείας ή όχι. Κάποιοι πιστεύουμε ότι είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι.
Τι εννοείς;
Πιστεύουμε ότι υπάρχουν 2-3 μεγάλες οικογένειες κάτω, κάτι σαν «νονοί». Μοιάζει να είναι στημένο και σε αυτό να εμπλέκονται και Άγγλοι που δίνουν τα όπλα και μάλλον δίνουν και τις πληροφορίες στους Σομαλούς. Όταν προέκυψε το θέμα της πειρατείας και ταυτόχρονα της ασφάλειας, οι πρώτοι που έκαναν «παιχνίδι» εκεί στο θέμα του εφοδιασμού με όπλα είναι οι Άγγλοι. Υπάρχει μια μεγάλη αγγλική εταιρεία που είναι από τους βασικούς προμηθευτές των όπλων.
Στη ναυτική της βάση μέσα στο Κολόμπο ή τη Σρι Λάνκα, πάμε μας δίνουν τον αριθμό όπλου και μας χρεώνουν κάποιες σφαίρες (1500-2000 σφαίρες). Πλέον το ίδιο έχουν κάνει τώρα, στην Αίγυπτο. Σε αποθήκες που έχουν νοικιάσει πάλι οι Άγγλοι. Και πολλές φορές συμβαίνει και το περίεργο να παραλαμβάνουμε τα όπλα μεσοπέλαγα με ρυμουλκό, πάνω στο οποίο αυτοί που δουλεύουν δεν είναι Άγγλοι αλλά δουλεύουν για τους Άγγλους. Εκεί γίνεται και καταμέτρηση των όπλων, γιατί και μια σφαίρα να ριχτεί πρέπει να την αιτιολογήσεις γιατί νοικιάζουμε τα όπλα, τα επιστρέφουμε μετά.
Τι ποσό φτάνει το ενοίκιο του όπλου;
Εξαρτάται από το όπλο. Αν θες καλάσνικοφ μπορείς να το πάρεις με 30 - 40 ευρώ την ημέρα.
Οι Άγγλοι λοιπόν είναι οι βασικοί προμηθευτές όπλων. Μίλησες όμως, και για διαρροή πληροφοριών.
Θα σου πω ένα παράδειγμα. Υπάρχουν 2-3 αγγλικές εταιρείες που αναλαμβάνουν επίσης το maritime security, δίνουν δηλαδή, άνδρες για την προστασία των πλοίων. Έχω μιλήσει λοιπόν με εφοπλιστή και μου είπε ο ίδιος ότι στην αρχή είχε φύλακες μιας αγγλικής εταιρείας. Όταν τους είπε όμως, ότι θα βάλει ελληνική εταιρεία για προστασία γιατί θα του κόστιζε τα μισά λεφτά, με το που έφυγε το καράβι του από το Κολόμπο, την ίδια μέρα το πλησίασαν δυο σκάφη Σομαλών οι οποίοι απλώς άδειασαν 4-5 γεμιστήρες ο καθένας πάνω στο πλοίο και έφυγαν...
Επιπλέον, οι αντίστοιχοι με εμάς φύλακες Άγγλοι, όπου και να πάνε δεν αντιμετωπίζουν απολύτως κανένα πρόβλημα. Εμείς οι Έλληνες, αν βγούμε από την Ινδία έχουμε χαρτί στο οποίο είμαστε δηλωμένοι ως τεχνικό συνεργείο. Αν μας καταλάβουν ότι είμαστε ασφάλεια πλοίου, μπορεί να μας γυρίσουν πίσω. Ακόμα και τα ρούχα που φοράμε, φροντίζουμε να μην είναι στρατιωτικού τύπου ενώ τα όπλα, τα γιλέκα και τα κράνη τα παραλαμβάνουμε μέσω ρυμουλκού αν φύγουμε από Ινδία. Αντίθετα, οι Άγγλοι security και με τα όπλα στο χέρι να βγούνε δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα.
Είναι τελικά τόσο πολύ το χρήμα που ακούγεται ότι υπάρχει στον τομέα αυτό; Τι κέρδη έχουν οι εταιρείες που αναλαμβάνουν το maritime security και πόσο πληρώνεστε εσείς οι ίδιοι;
Πριν 4 χρόνια μπορεί η εταιρεία να έβγαζε και 70 και 100.000 ευρώ. Ο φρουρός έπαιρνε 500 ευρώ την ημέρα.
Και πόσες μέρες διαρκεί συνήθως το κάθε ταξίδι;
Συνήθως είναι 15 ημέρες υπόθεση. Μπορεί βέβαια να γίνει και διπλό το ταξίδι. Τώρα έχουν κάνει κάτι άλλο οι ελληνικές εταιρείες, που όπως σου είπα τις δηλώνουν στην Κύπρο. Τώρα λοιπόν σου κάνουν τρίμηνα συμβόλαια. Σου λένε παραμύθια ότι θα περάσεις καλά και σου λένε σου δίνω 1500 ευρώ το μήνα. Θυμίζω, εμείς παίρναμε 1500 ευρώ τις 3 μέρες...
Τώρα πια υπάρχει τρομερή εκμετάλλευση. Έχουν πέσει φοβερά οι τιμές. Εμείς οι παλιοί, δεν πάμε για 50-60 ευρώ αλλά ούτε και για 100 ευρώ. Δεν υπάρχει λόγος να οικονομάνε κάποιες εταιρείες λεφτά και εγώ να ρισκάρω το δικό μου το τομάρι για το τίποτα.
Τα κέρδη των εταιρειών παραμένουν ίδια σε σχέση με το παρελθόν;
Όχι, έχουν πέσει. Γιατί οι εταιρείες τώρα είναι πολλές. Γίνονται οι προσφορές και συνήθως ο καπετάνιος της εφοπλιστικής εταιρείας προτείνει στον εφοπλιστή με ποιά εταιρεία να συνεργαστούν. Ο εφοπλιστής δε θα ασχοληθεί, θα δώσει απλώς το οκ. Πέφτουν από τις εταιρείες και οι μίζες στον καπετάνιο για να τους δώσει τη δουλειά και μετά κοιτάνε και οι εταιρείες ό,τι μπορούν να κόψουν από τις δαπάνες.
Φυσικά η εταιρεία έχει έξοδα. Εκεί που έπαιρναν 80.000 για το ταξίδι, φτάσαμε να ακούμε ότι παίρνουν και 30.000. Πώς λοιπόν θα με πληρώσει εμένα; Τι θα βγάλει; Πώς θα πληρώσει τα όπλα; Έπρεπε να έχουν συνεννοηθεί να βάλουν πλαφόν στις τιμές και από εκεί και πέρα οι δουλειές να δίνονται ανάλογα με το πόσο καλή ομάδα έχει κάθε εταιρεία. Στις αρχές μας πήγαιναν στα καλύτερα ξενοδοχεία στην Αίγυπτο για παράδειγμα. Τώρα οι εταιρείες ψάχνουν τρόπο να κόψουν λεφτά. Σε πάνε πχ. στο λιμάνι σε ένα κοντέινερ να μείνεις.
Με τους δικούς σου μοιράζεσαι όλα αυτά που συμβαίνουν;
Δε λες τίποτα στους δικούς σου. Δεν υπάρχει λόγος να τους έχεις να τρέμουν και να καρδιοχτυπούνε.
Πηγή inews.gr
