Σημαντική ευκαιρία για τους κρατούμενους στις φυλακές της Βραζιλίας αποδεικνύεται η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο το 2014. Πλέον τους δίνεται η δυνατότητα να μειώσουν την ποινή τους προσφέροντας κοινωνική εργασία καιβοηθώντας την αποπεράτωση των έργων που θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί στην χώρα μέχρι τότε.Η κυβέρνηση της Βραζιλίας λοιπόν, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές ανακοίνωσε ότι ένα 5% των εργατών στα δημόσια έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 θα είναι φυλακισμένοι. Στην επιλογή των φυλακισμένων συμμετέχουν από κοινού ομάδες κοινωνικών επιστημών , δικηγόρων και ψυχολόγων που αναλαμβάνουν και την τελική αξιολόγηση,
Ήδη η συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό είναι εξαιρετικά μεγάλη και πιστεύεται πως είναι μια πρωτοβουλία που θα βοηθήσει σημαντικά τους φυλακισμένους να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο αλλά και να νιώσουν χρήσιμοι και παραγωγικοί. Πέραν αυτού ωστόσο, οι φυλακισμένοι έχουν την δυνατότητα για κάθε τρείς μέρες εργασίας να κερδίζουν μία ημέρα από την ποινή τους.
«Η ζωή μου άλλαξε κατεύθυνση», αναφέρει ο Θιάγκο Φερέϊρα, ένας 26χρονος που έχει καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών και τώρα δουλεύει για την ανακαίνιση του σταδίου Μπέλο Οριζόντε το οποίο θα φιλοξενήσει αρκετούς αγώνες στη διάρκεια της διοργάνωσης. Για να το καταφέρει αυτό, εργάζεται μαζί με άλλους 16 φυλακισμένους από την ίδια φυλακή με ένα σύνολο 1500 άλλων εργατών από τις 4 κάθε πρωί.
Μετά από 2 χρόνια και 5 μήνες στη φυλακή, δεν βλέπει την ώρα να βγει ελεύθερος έξω τον Φεβρουάριο και να συνεχίσει να δουλεύει στο Μινεϊράο, στο οποίο πληρώνεται 250 ευρώ το μήνα. Με τα χρήματα αυτά μπορεί να υποστηρίξει την γυναίκα του , τον νεογέννητο γιο του και τη μητέρα του.
Ένας άλλος φυλακισμένος, ο Φρανσίσκο ντας Σάγκας Κουέϊροζ, ο οποίος πέρασε 17 χρόνια στη φυλακή για ληστεία τράπεζας είναι ένας από τους υποδειγματικότερους εργάτες αυτού του μήνα και ανταμείφθηκε για την αποδοτικότητα και την αφοσίωσή του.
Ο 52χρονος Φρανσίσκο θεωρεί «μεγάλη τιμή» την αναγνώριση της δουλειάς του από τους υπεύθυνούς του και ελπίζει να συνεχίσει την εργασία του εκεί και μετά τη λήξη της θητείας του, τον Ιανουάριο.
«Είναι ξεκάθαρο ότι ήρθα για να κάνω τη διαφορά και με τη βοήθεια του Θεού πέτυχα και αναγνωρίστηκε η δουλειά μου. Το να δουλεύεις στην ανακατασκευή του σταδίου είναι τιμή, και το να αξιολογείσαι από μια μεγάλη εταιρεία είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις ωραία», δηλώνει ο Φρανσίσκο.
Αναφερόμενος στο παρελθόν του είπε ότι ξεκίνησε να κλέβει τη δεκαετία του 1980 όταν δρούσε κατά της στρατιωτικής χούντας (1964-1985) και ισχυρίστηκε ότι το 1977-78 είχε γνωρίσει την Ντίλμα Ρούσεφ, αγωνιστική μαρξίστρια της εποχής και σήμερα η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βραζιλίας.
«Ήταν τρομερό», δήλωσε με θαυμασμό. «Ρίσκαρε τη ζωή της για τους άλλους».
Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς
Ήδη η συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό είναι εξαιρετικά μεγάλη και πιστεύεται πως είναι μια πρωτοβουλία που θα βοηθήσει σημαντικά τους φυλακισμένους να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο αλλά και να νιώσουν χρήσιμοι και παραγωγικοί. Πέραν αυτού ωστόσο, οι φυλακισμένοι έχουν την δυνατότητα για κάθε τρείς μέρες εργασίας να κερδίζουν μία ημέρα από την ποινή τους.
«Η ζωή μου άλλαξε κατεύθυνση», αναφέρει ο Θιάγκο Φερέϊρα, ένας 26χρονος που έχει καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών και τώρα δουλεύει για την ανακαίνιση του σταδίου Μπέλο Οριζόντε το οποίο θα φιλοξενήσει αρκετούς αγώνες στη διάρκεια της διοργάνωσης. Για να το καταφέρει αυτό, εργάζεται μαζί με άλλους 16 φυλακισμένους από την ίδια φυλακή με ένα σύνολο 1500 άλλων εργατών από τις 4 κάθε πρωί.
Μετά από 2 χρόνια και 5 μήνες στη φυλακή, δεν βλέπει την ώρα να βγει ελεύθερος έξω τον Φεβρουάριο και να συνεχίσει να δουλεύει στο Μινεϊράο, στο οποίο πληρώνεται 250 ευρώ το μήνα. Με τα χρήματα αυτά μπορεί να υποστηρίξει την γυναίκα του , τον νεογέννητο γιο του και τη μητέρα του.
Ένας άλλος φυλακισμένος, ο Φρανσίσκο ντας Σάγκας Κουέϊροζ, ο οποίος πέρασε 17 χρόνια στη φυλακή για ληστεία τράπεζας είναι ένας από τους υποδειγματικότερους εργάτες αυτού του μήνα και ανταμείφθηκε για την αποδοτικότητα και την αφοσίωσή του.
Ο 52χρονος Φρανσίσκο θεωρεί «μεγάλη τιμή» την αναγνώριση της δουλειάς του από τους υπεύθυνούς του και ελπίζει να συνεχίσει την εργασία του εκεί και μετά τη λήξη της θητείας του, τον Ιανουάριο.
«Είναι ξεκάθαρο ότι ήρθα για να κάνω τη διαφορά και με τη βοήθεια του Θεού πέτυχα και αναγνωρίστηκε η δουλειά μου. Το να δουλεύεις στην ανακατασκευή του σταδίου είναι τιμή, και το να αξιολογείσαι από μια μεγάλη εταιρεία είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις ωραία», δηλώνει ο Φρανσίσκο.
Αναφερόμενος στο παρελθόν του είπε ότι ξεκίνησε να κλέβει τη δεκαετία του 1980 όταν δρούσε κατά της στρατιωτικής χούντας (1964-1985) και ισχυρίστηκε ότι το 1977-78 είχε γνωρίσει την Ντίλμα Ρούσεφ, αγωνιστική μαρξίστρια της εποχής και σήμερα η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βραζιλίας.
«Ήταν τρομερό», δήλωσε με θαυμασμό. «Ρίσκαρε τη ζωή της για τους άλλους».
Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς
